ש შინი – ღვთიური ცეცხლის სიმბოლო

19 Nov ש შინი – ღვთიური ცეცხლის სიმბოლო

ებრაული ასო ש შინი კაბალისტური ანბანის ოცდამეერთე ასოა.

შინის რიცხვით ღირებულებას სამასი წარმოადგენს. ოცდაერთში ციფრებს თუ ერთმანეთს დავუმატებთ, სამს მივიღებთ (2+1). სამასიც, თავის მხრივ, სამს უდრის (3+0+0=3). ასე რომ, ასო  ש შინის ფარული ციფრი სამია, რაც – როგორც ამას შინის გამოსახულებაში ვხედავთ – ასო ש შინის შვერილებს უკავშირდება.

ასო შინის მარჯვენა შვერილი ასო נ ნუნის ზედა ნაწილით არის ფორმირებული, ხოლო მარცხენა და შუა შვერილები ასო ז ზაინით და ასო ו უაუს საშუალებით იქმნება, რომლებიც სადღაც 105 გრადუსზე გახსნილი და ღია ასო נ ნუნს ემყარებიან. ეს სამი ასო – ნუნი, ზაინი და უაუ – ქმნიან ასო შინს.

შინის სამი შვერელი სამი ალის სიმბოლოს განასახიარებს. ასო ש ცეცხლის სიმბოლოა. ეს ფორმა, არაერთ ტრადიციაში, ნეპტუნის/პოსეიდონის სამკაპითა და შივას ტრიშულათი (სამკბილათი) არის ცნობილი. ეს ღმერთების იარაღია.           

ელემენტები

ებრაულად ცეცხლი რომ დაწვროთ, ორი ასო გჭირდება: א ალეფი და ש შინი.

ასო ალეფი სამ პირველად ძალას უკავშირდება. აშკარაა, რომ ש შინიც ამ სამ მთავარ ძალასთან არის დაკავშირებული, რაც სიცოცხლის ხის პირველ სამკუთხედში წარმოდგენილია სეფიროტ კეთერის, ქოხმასა და ბინას სახით, რომლებსაც, თავის მხრივ, ქრისტიანობაში მამა ღმერთი, ძე ღმერთი და სული წმინდა ეწოდებათ. ამავე დროს, ინდუიზმში, ცეცხლით წარმოდგენილი სამი ღვთაებრივი საწყისის სამებას ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა ჰქვიათ. 

მართლაც, სიცოცხლის ხის პირველი სამკუთხედის სეფიროტი ცენტრალურ სვეტსა და მის პირველ სამ სამკუთხედს უკავშირდება. კაბალაში, ისინი ოთხიდან სამ ელემენტთანაა დაკავშირებული, კერძოდ, ჰაერთან, ცეცხლსა და მიწასთან, რომლებიც ეტაპობრივად უკავშირდებიან სიცოცხლის ხის ყველა სეფიროტსა და მის ყველაზე ქვედა დონეს და ერწყმიან მიქსტურას, მალკუტს – იგივე „სამეფოს,” რომელიც მიწის ელემენტის სიმბოლოს წარმოადგენს.     

აღნიშნული სამი ელემენტი სამ დედა–ასოშია ასახული:

• ალეფი א: ჰაერი
• შინი ש: ცეცხლი
• მემი מ: წყალი

ეს სამი კი თავს იყრის მალკუტში – მიწაში.

ასო ש შინის მართლწერაში, სამ ასოს ვხვდებით, კერძოდ, שין შინს, იოდს და საბოლოო ნუნს, რომელიც წაგრძელებულ უაუს გავს. ასო იოდი ზედა ალია, რომელიც, წაგრძელებისას, მიწისკენ ეშვება საბოლოო ნუნის სახით. ასო ნუნი, ჩვეულ ფორმაში, მალკუტს – მიწას – უკავშირდება. არამეულად, ნუნი „თევზს“ ნიშნავს. ის გვხვდება თესლში, მარილში, სპერმასა და კვერცხუჯერედში, რომელიც წყალში ცურავს.     

ასე რომ, თესლი, სპერმა ან კვერცხუჯრედი, რომელიც წყალში ცურავს, ასო ნუნია, დედამიწის მარილთან დაკავშირებული; მარილი მიწის ელემენტის სიმბოლოა, რომელიც, თავის მხრივ, მოიცავს ჰაერს, ცეცხლსა და წყალს. ამიტომაა, რომ კაბალაში, ხშირად მხოლოდ სამ ელემენტს – ჰაერს, ცეცხლსა და წყალს – ვასახელებთ: ფიზიკური თვალსაზრისით, ჩვენ მალკუტს წარმოვადგენთ, მიწას, ვინაიდან ფიზიკური სხეული ნუნის კრისტალიზაციაა – ნუნისა, რომელიც, როგორც უკვე აღვნიშნეთ, არამეულად თევზს ნიშნავს. ამგვარად, ნუნი, სპერმა და კვერცხუჯრედი, ზიგოტას სახით, ვითარდება და იქცევა ფიზიკურ სხეულად – ისეთად, როგორიც ჩვენ გვაქვს.   

ჩვენ სამი ტვინი გვაქვს:

• ინტელექტუალური ტვინი
• ემოციური ტვინი
• მოტორულ–ინსტინქტურ–სექსუალური ტვინი

ეს სამი ტვინი კი სამ დედა–ასოსთან კორელირებს: ალეფთან א, შინთან ש, და მემთან מ.

ამას იმიტომ ვუსვამთ ხაზს, რომ ეს სამი დედა–ასო ყოველთვის ურთიერდაკავშირებულია ციფრ სამთან. მაგალითად, ჰაერს (ალეფს) უკავშირდება ცივი ჰაერი და თბილი ჰაერი და, ასევე, მშრალი ჰაერი და ნოტიო ჰაერი. ამ რეგიონში, სადაც ჰაერის მასები სამხრეთიდან მოდის, ცხელა, მაგრამ თუ ჰაერის მასები ჩრდილოეთიდან წამოვა, სიცივე იქნება. ამდენად, ჰაერში დანარჩენი ორი ელემენტი – წყალი და ცეცხლი – არის შერეული.   

რაც შეეხება სიცოცხლის ხის პირველ სამკუთხედს, ჰაერის ელემენტი სიცოცხლის ხის ცენტრალურ სვეტს უკავშირდება მაშინ, როცა ცეცხლი – მარცხენა, ხოლო წყალი მარჯვენა სვეტთან არის დაკავშირებული. სიცოცხლის ხის ყოველ სამკუთხედში ეს ელემენტები მუდამ სხვადასხვგვარად კომბინირებული სახით გვხვდება.

ამრიგად, პირველ სამკუთხედზე (კეთერი, ქოხმა და ბინა: მამა ღმერთი, ძე ღმერთი და სული წმინდა), ჩვენ ცეცხლის ვიზუალიზაციას ი ა ო–ს სახით ვახდენთ. 

უძველეს ებრაულ დამწერლობაში, ხმოვნები არ იყო. ამჟამად, ხმოვნები ასოების გარშემო ხაზებითა და წერტილებით არის წარმოდგენილი. ორიგინალ წმინდა წერილებში, ებრაულ ანბანში ხმოვნები არ გხვდება. იაო შემდეგნაირად იწერება: יהו იოდ–ჰეი–უაუ. იოდი გამოითქმის, როგორც „ი.” ებრაული სიტყვის ბოლოში მოცემული ასო ჰეი გამოითქმის, როგორც „აჰ.“ ასო უაუს ხმოვანება დამოკიდებულია სიტყვაში მის განლაგებაზე: ის შეიძლება გამოითქვას, როგორც „ოჰ” „უჰ” ან „ი,” ასე რომ, იაო–ში ასო უაუ „ოჰ“-ად ჟღერს.       

როცა ვამბობთ יהוה იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეი–ს, რაც ტეტრაგრამატონია, – ღმერთის წმინდა სახელი, – ვხედავთ, რომ ასო „ჰეი“ მეორდება. ამიტომაა, რომ დიოდორე სიცილიელის თანახმად, მოსეს ღმერთი იყო יהו იოდ–ჰეი–უაუ, – იაო, – რამდენადაც ასო ჰეი ბოლოში კვლავ გამეორებულია.

თავი

იაო თავს უკავშირდება.

ასო რეში თავს გამოხატავს. ასო რეშის ריש მართლწერა უკავშირდება როშის ראש – „თავის“ – მართლწერას. სახელებში, ראש როში/რეში ר (თავი), ვხვდებით ასოებს, ალეფს א (ჰაერი) და შინს ש (ცეცხლი), რომლებიც ერთობლივად ქმნიან ებრაულ სიტყვა  אש ეშს – „ცეცხლი.” ამდენად, რეშს ר (თავი) + ალეფი א (ჰაერი) + შინი ש (ცეცხლი) = ראש „თავი.“

ძველ აღთქმაში სულ ვხვდებით ერთ სახელს: ისრაელს. სიტყვა ისრაელი იწერება იოდით, შინით, რეშით, ალეფით და ლამედით: ישראל ისრაელი. 

როგორც ხედავთ, ასო შინი ისრაელში გამოითქმის, როგორც ს და არა როგორც შ: ასო შინი შეიძლება, წარმოითქვას, როგორც სსსს ან შშშშ.

ისრაელს თუ პირველ და ბოლო ასოებს გამოვაკლებთ, რომელთაც ლამედითა და იოდით (לי) ვწერთ და რომლებიც ებრაულად, „მე მაქვს“-ს ნიშნავს, მაშინ დარჩენილ ასოებს, კერძოდ, რეშს, ალეფსა და შინს, ჩვენ სიტყვა როშით დავწერთ, რომელიც „თავს“ ნიშნავს [ראש რო’ში]. ასე რომ, ლი როში – לי†ראש – ნიშნავს შემდეგს: „მე მაქვს თავი.“ ამდენად, ისრაელში, ლი როში – „მე მაქვს თავი“ – არის დამალული.     

სიტყვა ראש როშის ბოლოში მოქცეული ასო შინი ცეცხლის სიმბოლოა, ასო ალეფი ჰაერის სიმბოლოს წარმოადგენს, ასო რეში კი „თავის” სიმბოლოს, ხოლო ალეფი და შინი ერთად ებრაულ სიტყვა ეშს – „ცეცხლი“ – ქმნიან. ამრიგად, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, „მე მაქვს אש ეში (ცეცხლი) ჩემს როშში (თავში).” 

შესაბამისად, ראש არის „მე მაქვს ცეცხლი თავში,“ რადგანაც რეშში ר (თავში) მე მაქვს אש (ცეცხლი).

אש–ში შემავალი ყოველი ასო სამ პირველად ძალას განასახიერებს. ჩვენს თავში სამი სპირიტუალური ატომია, რომლებიც სამ პირველად ძალას უკავშირდება. კეთერი – მამა ღმერთი – ცხვირის მაგნიტურ ფესვშია განლაგებული. ქოხმა – სიბრძნე, ძე ღმერთი – ჰიპოფიზში გხვდება, ხოლო ბინა – შივა, სული წმინდა – ეპიფიზშია მოთავსებული. ამრიგად, თავში, ჩვენ სამ სუნთქვას ვატარებთ, אש ეშის – ცეცხლის – სამ ალს ალეფისა და შინის ასოებიდან.

ასო შინი სამი პირველადი ძალის ამ სამ ცეცხლოვან ასპექტს განასახიერებს, რომელშიც არა მარტო ცეცხლს, არამედ ჰაერსაც ვპოულობთ, რადგან თუ გაიხსენებთ, ცეცხლი ალეფითა და შინით (ეში אש) იწერება და სწორედ ამაშია მთელი მისი სილამაზე.

დააკვირდით, ასევე, რომ ასო შინის ერთ–ერთი შვერილი, გნებავთ, ალი, ასო უაუს უკავშირდება, რომელიც ასო ქაფის (ჩონჩხი) მარცხენა მხარესაა ასო מ მემის ფორმაში, რომელიც, თავის მხრივ, სამ დედა–ასოთაგან წყლის სიმბოლოს წარმოადგენს. 

ოთხ–შვერილიანი შინი და ტფილინი

არსებობს ასო შინის კიდევ ერთი ფორმა, რომელიც, სამის ნაცვლად, ოთხი შვერილითაა გამოსახული. ოთხ–შვერილიანი შინი და სამ–შვერილიანი შინი ტფილინზეა დატანილი, რასაც კაბალისტები ბიბლიის წასაკითხად იყენებენ. ტფილინი ტყავია და ორი განყოფილებისგან შედგება: ერთი განყოფილება თავთანაა მიმაგრებული, მეორე კი ხელთან. თავთან მიმაგრებული განყოფილება პატარა ზომისაა, რომელზეც ამ ორი ასოს ფორმებია ამოტვიფრული: სამ–შვერილიანი შინისა და ოთხ–შვერილიანი შინის ფორმები. 

რისი სიმბოლოა ეს ორი შინი? ეს შინები სამი პირველადი ძალის ოთხ ძალად გარდაქმნას განასახიერებს. კაბალისტებს თანახმად, ოთხ–შვერილიანი შინი შინია, იგივე ცეცხლი ჯერ არარსებული სამყაროსი – დამდეგი სამყაროსი, რომელიც ჯერ არ გაჩენილა, მაგრამ გაჩნდება ან, შესაძლოა, გაჩნდეს.

თუ, არაერთი ადამიანის მსგავსად, ამას პირდაპირი მნიშვნელობით წავიკითხავთ, მაშინ ინტერპრეტაცია ასეთი იქნება: ოთხ–შვერილიანი ასო შინი საგანთა თუ ობიექტთა ახალ მდგომარეობას წარმოადგენს – მომავლის რასას, რომელშიც ღმერთის მანიფესტაცია მოხდება. რატომ ფიქრობენ ასე? იმიტომ რომ, ოთხი შვერილი განასახიერებს ოთხ ასოს: იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეი יהוה, რომელიც იოდ–ჰავას სახით იწერება.   

მიუხედავად ამისა, აბსურდულია „დამდეგი სამყაროს“ პირდაპირი მნიშვნელობით ინტერპრეტაცია. ნაცვლად ამისა, „დამდეგ სამყაროს“ ინტერპრეტაციას ჩვენ დაათის, გნოზისის, ალქიმიის მიხედვით ვახდენთ. მისი ინტერპრეტაცია სექსუალური ალქიმიის მეშვეობით უნდა მოხდეს. ასე განსაჯეთ: „დამდეგი სამყარო“ ის სამყაროა, რომელიც მაშინ შეიძლება, გაჩნდეს, თუ ინიციაციას გავივლით; „დამდეგი სამყარო“ იეჰიდას სინათლეა, რომელიც ჩვენში სინათლედ მაშინ იქცევა, თუ სამების ცეცხლს გავააქტიურებთ – შინის სამ იოდს, რომელიც აცილუთის სამყაროში ბრდღვიალებს.

შინი ყველა ჩვენგანშია – თხევადი ცეცხლის სახით ჩვენს ცერებროსპინალურ სითხესა და სექსუალურ სითხეში, რაც გამოტოვებული იოდით არის წარმოდგენილი. ჩვენ კაბალისტური სამების ცეცხლი თავში გვაქვს და გვაქვს, ასევე, „ხელსა და მკლავში“ (იოდი), რაც იესოდთან არის დაკავშირებული – სიცოცხლის ხის ცენტრალურ სვეტთან, რომელიც, თავის მხრივ, ასო უაუს სახითაა წარმოდგენილი – ჩვენი ხერხემლის სვეტის სახით. ასო უაუს სულ თავში გვხვდება იოდი, რომელიც ინტელექტუალურ ტვინს განასახიერებს; ასო უაუს შუაში გულია – ტიპჰერეთი, ემოციური ტვინი; ხოლო უაუას სულ ქვემოთ ან მის საძირკველში იესოდი გვხვდება – სექსუალური ტვინი. ეს სამი ტვინი ასო შინის სამ ალს უკავშირდება. ამქვეყნად ყველას აქვს ეს სამი ალი თავის სექსუალურ ორგანოებში, გულსა და თავში.      

იმისათვის, რომ ოთხ–შვერილიანმა შინმა ჩვენს თავში იბრწყინოს, ჩვენ უნდა გავიგოთ, როგორ გადადის სამი პირველადი ძალა გენეზისის სამყაროში, რომელსაც ბრია ეწოდება.   

კაბალაში, ოთხი სამყარო გვხვდება:

1. აცილუტი: არქეტიპების სამყარო, გარდაქმნის სამყარო; ის ზედა სამკუთხედს უკავშირდება.
2. ბრია: გენეზისის სამყარო, სადაც, შექმნის მიზნით, ძალები ერთიანდება; ის მეორე სამკუთხედთანაა ასოცირებული.
3. იეცირა: ჩამოყალიბების სამყარო, სადაც გენეზისის (შექმნის) სრულყოფა ხდება; ის მესამე სამკუთხედს უკავშირდება
4. ასია: მოქმედების სამყარო; ის სფირა მალხუთთან არის დაკავშირებული.

ბრიას სამყარო სეფირა დაათს უკავშირდება. ჩვენ ვიცით, რომ დაათი ცოდნას ნიშნავს – ბერძნულად, გნოზისს. დაათი იდუმალებით მოცული სეფირაა სამი პირველადი ძალის ქვეშ – სამი სეფიროტის, ასო შინის ქვეშ. სეფირა დაათი ქმნის აცილუტის, გარდაქმნის სამყაროში არსებული ასო შინის მეოთხე შვერილს. სხვა სიტყვებით, ასო შინი პირველადი სამი ძალიდან ცეცხლს წარმოადგენს – განუყოფელ სამებას, ცეცხლს, რომლის დაყოფა შეუძლებელია, იმიტომ რომ, ციფრი სამი არის ციფრი, რომელიც პირველადი ძალების უნისონს ქმნის. იმისათვის, რომ ეს ცეცხლი გავყოთ, იმისათვის, რომ ეს ცეცხლი გაყოფადი გახდეს, ის ოთხად უნდა გარდაიქმნას. სწორედ ამ პროცესს აქვს ადგილი, როცა სამი პირველადი ძალა გამოყოფს მეოთხე შვერილს ბინას მეშვეობით, რომელსაც სული წმინდას ფემინურ ასპექტს ვუწოდებთ – ღვთაებრივ დედა კუნდალინის.     

აცილუტის სამი პირველადი ძალა საკუთარ შემოქმედებით ენერგიას მუდამ ბინას – სული წმინდის – მეშვეობით გამოხატავს სეფირა დაათში. კაბალაში, მათი მასკულინური და ფემინური შემოქმედებითი ენერგია არის ის, რასაც ჩვენ აბას אב და אימא ამიას ვუწოდებთ – მამას და დედას.

ჩვენ არ უნდა გავიმეოროთ ზოგიერთი კაბალისტის შეცდომა, რომლებიც ამბობენ, რომ ქოხმა მამაა, ბინა კი დედა. ქოხმა მეორე სეფირაა, რომელიც ბრიას სამყაროში მოქმედებს. აცილუტის სამყარო, როგორც გახსოვთ, არქეტიპების სამყაროა, სადაც სამი პირველადი ძალა (კეტერი, ქოხმა, ბინა) გვხვდება, და ის ცეცხლის სამყაროს წარმოადგენს. ეს სამი პირველადი ძალა პოტენციურად იქაა. ეს სამი პირველადი ძალა არის სამი ძალა, რომელსაც შეუძლია, შექმნას, მაგრამ შექმნა მათ მხოლოდ დაათში, გნოზისში, გენეზისის სამყაროში (ბრიაში) შეუძლიათ, რომელიც კაბალას მეორე სამყაროს წარმოადგენს. ბრიას, გენეზისის, სამყაროს მართავს მეორე სფირა, ქოხმა.     

რაც შეეხება სამ დედა–ასოს, ალეფი კეტერს წარმოადგენს, შინი – ქოხმას, მემი კი ბინას. ასე რომ, როცა ჩვენ შინზე – ცეცხლზე – ვლაპარაკობთ, ჩვენ ვლაპარაკობთ ქოხმაზე – ძე ღმერთზე, ქრისტეზე.

პირველი სამკუთხედის თავზე აინ სოფ აურს ვხვდებით. ეს სინათლე, პირველ სამკუთხედთან ერთად, იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეია, რომელიც, ასევე, ცეცხლით არის წარმოდგენილი. აინ სოფ აური არამანიფესტირებული სამყაროა, ინდოეთში კი ის ღმერთი აგნით არის წარმოდგენილი. ამიტომაა, რომ ამბობენ, რომ ყველა ღმერთს, მთელ სამყაროს, ყველა არსებას ფესვები აგნიში აქვს – იგივე ცეცხლში. ეს აგნი, გნებავთ, ცეცხლი, საკუთარ თავს აცილუტში გამოხატავს – კეტერის, ქოხმასა და ბინას მეშვეობით, თუმცა ამ ცეცხლის ყველაზე ლამაზი ატომები მაინც მუდამ ქოხმაში ბრდღვიალებს, ვინაიდან ქოხმა ასო შინს – ცეცხლს – წარმოადგენს. ქოხმა სიცოცხლის ხის მეორე სამკუთხედს მართავს, რომელიც გენეზისის სამყაროს, ბრიას უკავშირდება.   

აქედან გამომდინარე, როცა ჩვენ გენეზისზე (ქმნაზე) ვლაპარაკობთ, ქოხმაზე უნდა ვილაპარაკოთ. მაგრამ უნდა გვესმოდეს, რომ შინის ეს სამი შვერილი სამივე მათგანს წარმოადგენს, კერძოდ, მამა ღმერთს, ძე ღმერთსა და სული წმინდას, ანუ კეტერს, ქოხმასა და ბინას, და არა მხოლოდ ქოხმას. სამივე მათგანი ერთია. მაგრამ როცა ისინი გენეზისში პოულობენ გამოხატულებას, ამას ბინას დუალობის საშუალებით აკეთებენ. და სწორედ ამიტომაა, რომ როცა დაათში, იგივე გნოზისში, ჩავდივართ, აცილუტის სამი ფითილის ალი ოთხი ფითილის ალად იქცევა, რათა შესაძლებელი გახდეს გაყოფა. თავის წიგნში „ტარო და კაბალა,“ სამაელ აუნ ვეორი განმარტავს:   

„ამ ორის [აბა אב და אימא აიმას], ოსირის და აისისის კავშირიდან იბადება ბავშვი, ჰოროსი [ქოხმა]. მათ [აბას אב და אימא აიმას] უყვართ ერთმანეთი და მათი სიყვარულის შედეგად, აისისში ისახება მეორე ლოგოსის ქრისტე, რომელიც [იეიდადან] ჩადის [ხაიაში] მის ვაგინალურ და უმწიკვლო საშვილოსნოში, რაც სული წმინდას მოქმედებითა და წყალობით ხდება, ანუ მისი მეუღლის [ბინას], მესამე ლოგოსის, მოქმედებითა და წყალობით.    

„მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ, მართალია, ის მესამე ლოგოსის ცოლია, მესამე ლოგოსში მეორე ლოგოსიცა და პირველი ლოგოსიც გვხვდება, რადგანაც, საბოლოოდ, ლოგოსი განუყოფელია, ის უნიტოტალური და ინტეგრალური სამებაა. 

„ამის გასაგებად დიდი სიფაქიზეა საჭირო, დიდი გამჭრიახობა, სინთეზიზმი და ინტუიცია.

„ტრიმურტის დიალოგი – ერთი მეორესთან – მოსწავლეებს შრომად უჯდებათ, მაგრამ თუ ინტუიციას ცოტათი უფრო ბასრს გავიხდით, გავიგებთ.” – სამაელ აუნ ვეორი   

ამის გაგება აცილუტის სამი დედა–ასოს მეშვეობითაა შესაძლებელი, კერძოდ, א ალეფით (ჰაერით), რომელიც კეთერს წარმოადგენს, ש შინით (ცეცხლით), რომელიც ქოხმას წარმოადგენს, და םמ მემით (წყლით), რომელიც ბინას წარმოადგენს.     

א ალეფის და ש შინის დუალობა, რომელთა გაერთიანებთ ცეცხლი – אש ეში – იწერება, წარმოადგენს איש იშს (მამრობითს) და אשה იშას (მდედრობითს). ეს ორი ცეცხლოვანი პოლუსი გამოხატულია ბინაში – םמ მემში (წყალში), რომელიც არის אלהים יהוה იოდ–ჰავა ელოჰიმი.

ამრიგად, ასო ש შინი (ხოხმა), אשר აშერ אלהים יהוה იოდ–ჰავა ელოჰიმის მეშვეობით, მართავს ბრიას – გენეზისის სამყაროს. ამის გაგება უფრო იოლი ხდება, თუ ამ სიმბოლიზმს, ფიზიკური თვალსაზრისით, საკუთარ თავზე გადმოვიტანთ. ჩვენ სქესობრივად დაყოფილები ვართ – მამრობით და მდედრობით სქესებად, ეს დაყოფა კი სექსუალურ ორგანოებშია გამოხატული. უკვე აღვნიშნეთ, რომ א ალეფი (კეტერი, სუნთქვა) თავშია, ש შინი (ქოხმა, ცეცხლი) – გულში, ხოლო םמ მემი (ბინა, წყალი) – გენიტალიებში.

„სექსუალური მაგიის აქტის დროს, წყვილები ერთმანეთს მაგნიტურად (ცეცხლი) მუხტავენ; ისინი ორმხრივად ახდენენ ერთმანეთის მაგნიტიზირებას. ქალში, მენჯი (მემი – წყალი) ქალურ ენერგიას გამოყოფს მაშინ, როცა მისი მკერდი (შინი – ცეცხლი) კაცურზეა პასუხისმგებელი. კაცში, ქალური ენერგია პირიდან (ალეფი – ჰაერი) გამოდის, ხოლო კაცური – პენისიდან (მემი – წყალი). სექსუალური მაგიის დროს, ყველა ეს ორგანო სათანადოდ უნდა იქნას სტიმულირებული, რათა მოხდეს სასიცოცხლო მაგნიტური ძალების (ცეცხლის) გაცემა და მიღება, გადაცემა და აღდგენა, რაც როგორც რაოდენობრივად, ისე ხარისხობრივად გასაოცრად მზარდია.“     

ამრიგად, ძალიან ნათლად ვხედავთ, რომ ფიზიკურ სხეულში ჩვენი ტვინის ამ სამი პირველადი ძალის გამოხტვა სექსუალური ორგანოების მეშვეობით ხდება; ქოხმა–ბრია–გენეზისი ბინას (სექსის) სახით მუშაობს. სექსის მეშვეობით, სამი პირველადი ძალის შემოქმედებითი ენერგია ერთი მეორეში გამოიხატება, რადგანაც სამი პირველადი ძალა (მამა ღმერთი, ძე ღმერთი და სული წმინდა) დუალობით იქმნება. 

შესაბამისად, ასო შინის სამ შვერილს გარდაქმნის სამყაროში ასო შინის ოთხ შვერილად შეუძლია, გადაიქცეს, როცა სამი ცეცხლოვანი ატომი ჩვენს თავში (რომლებიც ცხვირის მაგნიტურ ფესვში, ჰიპოფიზსა და ეპიფიზშია მოთავსებული) აღზევებული შეხინათია განათებული – კუნდალინის ცეცხლით, რომელიც გენიტალიიდან თავში მიემართება. ამგვარად, საბოლოოდ, יהיה საკუთარ თავს ყელში (დაათში) გამოხატავს.  

„დასაწყისში იყო სიტყვა [კეტერი] და სიტყვა [ქოხმა] იყო ღმერთთან [ელოჰიმთან/ბინასთან], და სიტყვა [ბინა] იყო ღმერთი [ელოჰომი]. ის იყო დასაწყისში ღმერთთან [ბერეშით ბერა ელოჰიმთან]. ყოველივე მის [ლოგოსისმიერი სამების] მიერ შეიქმნა და უიმისოდ [ლოგოსისმიერი სამების გარშე] არაფერი შექმნილა, რაც კი შექმნილა. მასში [იეჰიდაში, ლოგოსისმიერ სამებაში] იყო სიცოცხლე [ხაია] და სიცოცხლე [ხაია] იყო ადამიანთა ნათელი [שכינה შეხინა]. ნათელი [שכינה შეხინა] ბნელში ანათებს და ბნელმა ვერ მოიცვა იგი.“ – იოანე 1: 1-5

ამრიგად, ლოგოსისმიერი სამება, აბა და აიმა ელოჰიმის, ბინას, მეშვეობით იქმნება დაათში – ყელში.

სწორედ ასე იქცევა ჩვენს თავში არსებული სამბუნებოვანი ატომური ცეცხლი ტეტრა–ატომურ ცეცხლად – ტფილინის სიმბოლოდ, რომელიც თავშია განთავსებული შინის ორი ასოთი: სამ–შვერილიანი შინითა და ოთხ–შვერილიანი შინით. უნდა გვესმოდეს, რომ შინის ეს ორი ასო გაყოფის სიმბოლოა – ლოგოსისმიერი ცეცხლის გადრქმის სომბოლო საწყისში, რომელიც სექსუალური ძალის ტრანსფორმაციას ახდენს.

ეს სამბუნებოვანი ატომური ცეცხლი თავიდან, მეოთხე ძალის სახით, მკლავის მეშვეობით, ხელამდე ჩადის. გავიხსენოთ, რომ მკლავსა და ხელს, ებრაულად, יד იოდი ეწოდება. გავიხსენოთ ისიც, რომ יד იოდი არის სახელი ასოსი, რომელიც მხოლოდ წინწკლია, წერტილი, რომლითაც יהוה იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეი–ს წერას ვიწყებთ. იოდი ებრაული ანბანის მეათე ასოა და სეფირა მალკუტს შეესაბამება.

ტფილინის მეორე განყოფილება, რომელსაც კაბალისტები ამ ტრადიციის კვალდაკვალ ატარებენ, მკლავზე მაგრდება. პირველ რიგში, გრძელი ტყავის თასმას სამჯერ შემოივლებენ ბიცეპსზე, რაც, იოდ–ჰავას יד იოდის (მკლავის) მეშვეობით, სამი პირველადი ძალის დაათში/ბრიაში ჩასვლას უკავშირდება. შემდეგ, იმავე ტყავის თასმას ისინი მკლავზე შემოირტყამენ შვიდჯერ და, ბოლოს, ტყავის თასმა יד იოდის (ხელის) თითების გარშემო პოულობს ფინალს.

გავიხსენოთ, რომ ებრაულად, მკლავს და ხელს יד იოდი ეწოდება. ამრიგად, ეს შვიდი შემოხვევა დაათის ორმაგი ბუნებით გამოხატული სამი პირველადი ძალის (კეტერის, ქოხმას, ბინას) ჩამოსვლას აღნიშნავს მათ ქვემოთ არსებული სეფიროტის მეშვეობით; ესენია: ქესედი, გებურა, ტიფერეტი, ჰოდი, ნეცახი, იესოდი და, ბოლოს, მეშვიდე  – მალკუტი, იგივე יד იოდი (ხელი), რომელიც იმავე დონეზეა, რა დონეზეც არის יד იოდი (გენიტალია), გამოხატული שבתאי შაბათაის (სატურნის, ბინას) – შუა თითის – მეშვეობით.

ტფილინის ტარებისას, კაბალისტები, კითხულობენ თორას, რათა გასხივოსდნენ.

ამავე დროს, კაბალისტები საკუთარი ხელითაც აკეთებენ ასო შინის ფორმას, ამისთვის კი ტყავის თასმებს იყენებენ, რომლებითაც, ცერა თითთან ერთად, ასო შინის ფორმას ქმნიან. უფრო კონკრეტულად, ისინი ნეკა თითს არათითთან ატყუპებენ, შუა თითს – საჩვენებელთან და სწორედ ამ გზით იქმნება ასო შინი. მაშ, ყველაფერი, რაც ტფილინთანაა დაკავშირებული, დაკავშირებულია ცეცხლთან. ეს გახლავთ მისი სიმბოლიზმი. ამას ტრადიციის შესაბამისად აკეთებენ. 

ტფილინი ხსნის გენეზისის სხივის ჩამოსვლას ყველა სეფიროტის გავლით სექსსა და ფიზიკურ სხეულში, რომლის სიმბოლოსაც ხელი წარმოადგენს – ასო იოდი, მეათე სეფირა, მალკუტი. ტფილინი გვიხსნის, თუ როგორ ჩამოდის ეს ცეცხლი ჩვენს სხეულებში სხვადასხვა სფითორას მეშვეობით. როგორც უკვე ვნახეთ, თასმის შემოვლებაც მკლავზე, ხელზე და თავზე ნიშნავს, რომ თუ გვინდა, გავიგოთ, რა წერია თორაში, შეხინას(კუნდალინის) ცეცხლი უნდა გვქონდეს განვითარებული. როცა გვაქვს ცეცხლი, გვაქვს სიცოცხლე და მასთან ერთად – ნათელი.

ცეცხლის სინათლე

„მასში იყო სიცოცხლე და სიცოცხლე იყო ნათელი [שכינה შეხინა] კაცთა.“ – იოანე 1:4

მიუხედავად ამისა, ცეცხლის სხვადასხვა ტიპი არსებობს. ცეცხლი, რომელსაც აქ ვეხებით, ცეცხლის ცეცხლია – ისრაელიდან წამოსული ცეცხლის ასტრალური ანაბეჭდი, რომელიც, როგორც აკროსტიქი, „მე მაქვს თავი“-ს ან „მე მაქვს ცეცხლი თავში”-ს სიმბოლოა. ეს ისრაელის ერთ–ერთი კაბალისტური მნიშვნელობაა. „მე მაქვს ცეცხლი თავში“ და „მე ამ ცეცხლს ჩემს ქვედა სხეულში ჩავიტან,” რომელიც ჩემი იოდი, ჩემი ხელია, ამას კი იმიტომ გავაკეთებ, რომ ამ ცეცხლში გავიარო – სინათლეში, რომელიც საჭიროა იმ გზის, მცნებების, წესების, გაჟღერებული საიდუმლოებების გასაგებად, თორაში რომ წერია. ეს ტფილინის სიმბოლოა. და მაინც, ეს არ ნიშნავს, რომ აუცილებელია, ტფილინის თასმები შემოვირტყათ, კაბალა რომ ვიცოდეთ. ტფილინი სიმბოლურია თავისი არსით. ჩვენ, შესაძლოა, კაბალასა და ასოების შესახებ ამ ყველაფერს ჩავწვდეთ, მაგრამ ტფილინის პრაქტიკას, პირდაპირი მნიშვნელობით, არ ვახორციელებდეთ. როცა ვიგებთ, რისი სიმბოლოა ტფილინი, ვიგებთ იმასაც, რომ ის, რაც გვმართებს, ცეცხლთან ოსტატურად გამკლავებაა (ხელით, იოდით), რათა გასხივოსნებას მივაწღიოთ და გავიგოთ, რა წერია კაბალისტურად, რადგან კაბალისტური ასოები ღმერთის სატურნიული თითით არის დაწერილი. ღმერთის სატურნიული თითი იოდია – ბინას, იოდ–ჰავა ელოჰიმის შემოქმედებითი ენერგია. 

ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რა არის ყოვლისმომცველი ცეცხლი, ვინაიდან ცეცხლის სხვადასხვა ტიპი არსებობს. მაგალითად, ჩვენ ვიცით, რომ, საკვების მოსამზადებლად, სამზარეულოში ცეცხლი გვჭირდება. მაგრამ ცეცხლი, რომელზეც აქ ვლაპარაკობთ, ღვთაებრივი ცეცხლია, – იეჰიდა, – ცეცხლის ცეცხლი. იეჰიდას ცეცხლი, რომელიც ჯვარცმული ქრისტეს თავზე ლათინური ასოებით წერია, გახლავთ INRI – Ignis Natura Renovatur Integra, რაც შემდეგს ნიშნავს: „ცეცხლი ბუნებას განუწყვეტლივ ანახლებს.“ ღვთაებრივი ცეცხლი, რომელსაც აქ ვეხებით, სულთმოფენობის ცეცხლია, რომელიც დუალობიდან იღებს სათავეს – აბადან და აიმადან, რომელთა სიმბოლოსაც თავში მდებარე ასო შინის ოთხი შვერილი წარმოადგენს. ამრიგად, თუ გვსურს, ოთხ–შვერილიან შინს მოვუხმოთ და რადგან ახლა მისი მნიშვნელობა ვიცით, უნდა ვთქვათ შემდეგი: „დაე, მივაგოთ პატივი ჩვენს მამასა და დედას,“ იმიტომ რომ, შინის ოთხი შვერილი წარმოადგენს იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეის. ეს სახელი ანდროგენულია და ფალოსსა და საშოს, კაცსა და ქალს ან, სხვა სიტყვებით, იაჰ–ჰავას – მამა–დედას – ნიშნავს. ამიტომაა, რომ ოთხ–შვერილინი ასო შინი ამგვარად შეგვიძლია, ავხსნათ: აბა ელოჰიმი და აიმა ელოჰიმი. აბა მამაა, აიმა კი დედა.         

„ღმერთი, როგორც მამა, სიბრძნეა. ღმერთი, როგორც დედა, სიყვარულია. მამის სახით, ღმერთი სიბრძნის თვალში სახლობს. სიბრძნის თვალი წარბებს შორის არის მოთავსებულია. სიყვარულის სახით, ღმერთის პოვნა გულის ტაძარშია შესაძლებელი. სიბრძნე და სიყვარული დიდი თეთრი ქოხის ორ ძირითად ბოძს წარმოადგენს.“ –სამაელ აუნ ვეორი 

კაბალისტურად, ეს ნიშნავს, რომ ბრიაში, ელოჰიმ ბინა, როგორც მამა, არის სიბრძნე – חכמה ქოხმა, ხოლო ელოჰიმ ბინა, როგორც დედა, სიყვარულია – אהבה აჰაბა. 

ნიშვნელოვანია გავიაზროთ, რომ როცა ვამბობთ, რომ მამა სიბრძნეა, ჩვენ არა სეფირა ქოხმას ვგულისხმობთ აცილტუში, არამედ ბრიას სამყაროში, რომელიც ქმნას ნიშნავს. ბრიას სამყაროში, ელოჰიმ ბინა, როგორც მამა, სიბრძნეა. სწორედ ბრიაში გამოხატავს ქოხმა საკუთარ ძალას ელოჰიმ ბინას მეშვეობით, რადგან ბრიაში ქოხმას მიერაა მართული.

მამა (კეტერი), როგორც შემოქმედებითი ენერგია, გამოიხატება ბინას, შივას, სული წმინდას მეშვეობით. ამიტომაა, რომ ინდუიზმში, შივა – სული წმინდა – მუდამ თავისი ცოლის, შაქტის გვერდით გვხვდება. ზოგჯერ ის ერთი ანდროგენული სხეულითაა წარმოჩენილი (ნახევრად – მამრობითი და ნახევრად – მდედრობითი), როგორც შივა–შაქტი.

შივას მუდამ უპყრია სამკაპი. ებრაულად, სიტყვა შინი שין ნიშნავს „კბილს” და ასვევე „ჩანგალს.“ სამკაპი, გნებავთ, სამკბილა, ჩანგალია. ასო შინი ჩანგლის სიმბოლოა, ჩანგლის თავი, იწერება, როგორც שין შინი, სამი შვერილი ასევე შივას სამკბილას თავს ქმნის. სამკაპის სიმბოლოს ღმერთი ნეპტუნის/პოსეიდონის ხელშიც ვხვდებით.   

ცეცხლის ენერგია ჩვენ ეპიფიზში გვაქვს ან, უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, ჩვენ ცეცხლის კონტროლის ძალა გვაქვს ეპიფიზში. როცა ზემოდან – ჩვენი თავიდან – ცეცხლი ქვემოთ – ჩვენს ფიზიკურ სხეულში – გარდმოედინება, მისი საბოლოო დანიშნულება ჩვენი ყველა სისხლძარღვია. გაიხსენეთ, რომ სისხლი, – ეს ცეცხლოვანი სითხე, – ერთდროულად, წყალიცაა, ცეცხლიც და ჰაერიც. მოდით, ისიც გავიხსენოთ, რომ თხევადი სითხის განკარგვა ქვედა ორგანოებში, კერძოდ, ელენთასა და ღვიძლში, ხდება. უწმინდური სისხლი გულში მიდის, გული კი ის ადგილია, სადაც გვაქვს შინი – ცეცხლი. გული ამ სისხლს ფილტვებში უშვებს, ფილტვები კი მის განმწმენდას ახდენს ალეფის (ჟანგბადის) მეშვეობით. სხვა სიტყვებით, სისხლში ჩვენ ნათლად ვხედავთ ალეფს (ჰაერს), შინს (ცეცხლს) და მემს (წყალს). ამიტომაა, რომ სისხლი არის სიცოცხლე, სადაც სამი პირველადი ძალა სახლობს, და, ამიტომაა, რომ სისხლი სექსუალურ ორგანოებში მიედინება, რათა შექმნის აქტი განხორციელდეს.   

სისხლი ნებისმიერ ცხოველში ნეფეშის მედიუმს წარმოადგენს. ებრაულად, ნეფეში სულის მთავარი ასპექტის სახელია. ყველა ჩვენგანს სწორედ ცხოველური სული გვაქვს, რომელიც სისხლში განიცდის ცვლილებებს.

მოდით, ვნახოთ, როგორ იწერება სიტყვა ნეფეში נפש: ის ასო ნუნით იწყება, რომელიც თევზს, თესლს ნიშნავს; შემდეგი ასო არის ფე, რომელიც ნიშნავს პირს და უკავშირდება ყელს, არტიკულირებულ სიტყვას, დაათს, სადაც ასო შინის, ნეფეშის, დუალობას ვაწყდებით; ამრიგად, ბოლოში ასო შინია, რომელიც ნიშნავს, რომ ცხოველურ სულს აქვს ცეცხლი. ცეცხლი საკუთარ თავს სექსუალური ორგანოების მეშვეობით გამოხატავს. ჩვენ, როგორც ცხოველები, სწორედ გენიტალიებით ვმრავლდებით. სამეფოს ყველა ცხოველს – ირაციონალურსა თუ რაციონალურს – აქვს ნეფეში, ცხოველური სული. ჩვენ ის იმიტომ გვაქვს, რომ ინტელექტუალური ცხოველები ვართ. ასე რომ, ჩვენ გვიწევს, ვაკონტროლოთ ჩვენი ცხოველი. ჩვენ გვიწევს, ვაკონტროლოთ ცხოველური სული ეპიფიზის საშუალები. 

რენე დეკარტე ეპიფიზს სულის მთავარ სამყოფლად მიიჩნევდა. ეპიფიზში, სული წმინდას ატომი გვხვდება. ეპიფიზს ნეპტუნი აკონტოლებს. ეპიფიზში, შივას სამკბილას ენერგიაა. სწორედ ეპიფიზია ის ადგილი, სადაც ასო შინის ოთხი შვერილის ძალა სახლობს და რომელიც სქესობრივი აქტის დროს უნდა გამოვიყენოთ, ვინაიდან სწორედ სქესობრივ აქტშია მოცემული დაათის იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეის დუალობა. ამდენად, ნეფეშის ცეცხლის – ცხოველური სულის – კონტროლით, ჩვენ ცეცხლის გაღვივებას ვიწყებთ შიგნით; და სწორედ ამგვარად, თუ უმანკოების გზას გავყვებით, დამდეგი სამყაროს ცეცხლის შვილებად ვიქცევით.   

ის, თუ რამდენად განხორციელდება დამდეგი სამყარო, ჩვენზეა დამოკიდებული. ეს ჩვენ მიღმა არსებულ არც ერთ მოვლენაზე არ არის დამოკიდებული. თუ ჩვენ გვსურს დამდეგი სამყაროს – ახალი ოქროს ხანის – მონაწილეები ვიყოთ, მაშინ ცეცხლი უნდა გავააქტიიუროთ ჩვენში. ეს ერთადერთი გზაა.

რათა ცეცხლის მირონცხება მივიღოთ, ჩვენ უნდა გავაკონტროლოთ ჩვენი ცხოველური სულის, ნეფეშის, ცეცხლი, რომელიც ჩვენს ძვლებშია, ჩვენი ძვლის ტვინში, ჩვენს სისხლსა და ხორცში, სხვა სიტყვებით – ჩვენს ფიზიკურ სხეულში.

ამ ცეცხლის საბოლოო გარდმოდინება ზემოდან ჩვენში ასო ნუნითაა წარმოდგენილი სიტყვა ნეფეშში. ნუნის, თევზის, კონტროლისათვის, ჩვენ სული წმინდას დახმარება გვჭირდება, ვინაიდან ცეცხლი ნუნში (ნეფეშში) რუახ ელოჰიმის მიერ კონტროლდება – ელოჰიმის სულის მიერ, წყლის ზედაპიზე რომ დალივლივებდა.

ეს წყალი სექსუალური სითხეებია, სადაც ჩვენ ჩვენი საკუთარი ნუნი, თევზი, ნეფეში გვაქვს. სული, რომელიც ამ წყალზე ლივლივებს, რუახ ელოჰიმია, ეპიფიზში მდებარე ღმერთის სული, რომელიც პირდაპირ უკავშირდება ბინას მოქმედებას დაათში.

როცა დაათში აბა და აიმა ამყარებენ კონტაქტს, – ისინი რუახ ელოჰიმს შობენ, ჩვენს მონადას, ჩვენს უზენაესს, რომელიც სიცოცხლის ხეში სეფირა ქესედითაა წარმოდგენილი, გაერთიანებულით სეფიროტ გებურასთან და ტიფერეტთან. რუახ ელოჰიმი (א ალეფი, ჰაერი) სასუფეველსა და დედამიწას შორის ლივლივებს, რადგანაც, თუ გავიხსენებთ, რუახი ნიშნავს „ქარს“ და „სულს.“ რუახი (ალეფი, ჰაერი) სეფირა ტიფერეტში ლივლივებს, გებურასა (შინი, ცეცხლი) და გედულას (მემი, აირისებრი წყალი) შორის. ჰაერი, რუახი, ქარი, ზუსტად რომ ჩვენი მონადაა, რომელსაც ბიბლია აბრაამს (אברהם) უწოდებს. აბრაამი დაათიდან მოდის და ის თოკავს მემის სინესტესა და შინის ცეცხლს. კაბალაში, აბრაამი სეფირა ქესედთან არის დაკავშირებული და მის სიმბოლოს წყალი (მემი) წარმოადგენს. 

იეცირას სამყაროში, ჰაერი – სეფირა ნეცახის სახით არის წარმოდგენილი, წყალი – სეფირა იესოდის სახით, ხოლო ცეცხლი – სფირა ჰოდის სახით. ცეცხლი და წყალი ერთმანეთში არ ირევა, რადგანაც ცეცხლს წყლის გაქრობა უნდა, წყალს კი ცეცხლისა, ამდენად, მათ შორის ჩნდება ჰაერი და აზავებს მათ ერთმანეთში. 

პირველ სამკუთხედში მდებარე ქოხმას ცეცხლი (შინი) და ბინას წყალი (მემი) მეორე სამკუთხედში ადგილებს იცვლიან, კერძოდ, წყალი (მემი) მარჯვნივ ინაცვლებს – სეფირა გებურასკენ, ცეცხლი (შინი) კი მარცხნივ – სეფირა ქესედისკენ. მიუხედავად ამისა, ალეფი, ჰაერი, ანუ ის, ვინც მათ ერთმანეთთან არიგებს და ამეგობრებს, შუაში რჩება. ბრიას სამყაროში, სეფირა ქესედი მემია – წყალი, სეფირა გებურა – შინი, იგივე ცეცხლი, სეფირა ტიფერეტი კი არწივია – ჰაერი. 

ბრიაში, სამი სეფიროტი – ქესედი, გებურა და ტიფერეტი – ასო შინშია წარმოდგენილი, აცილუტში კი ასო შინის სამი შვერილის სამ პირველად ძალაში, რისი განვითარებაც ბრიაში – გენეზისის სამყაროში – უნდა მოხდეს.

ასო შინი გენეზისის სამყაროში იმიტომ უნდა შევქმნათ, რომ სიცოცლხის ხის მეორე სამკუთხედი – ქესედი, გებურა და ტიფერეტი – შექმნის (გენეზისის) სამყაროს გულისხმობს. ასო შინი, რომელიც გულში უნდა მოვითავსოთ, დამდეგი სამყაროდან მოდის – ინიციაციის მეშვეობით. 

სიცოცხლის ხის მეორე სამკუთხედის ეს სამი სეფიროტი ბიბლიის პირველ წიგშნი, „წიგნი დაბადებისა,“ სამი პატრიარქით – აბრაამით, ისააკითა და იაკობით – არის წარმოდგენილი.

• აბრაამი: ქესედი
• ისააკი: გებურა
• იაკობი: ტიფერეტი

ეს სამი ერთად, ჩვენში ასო შინს ქმნის.

ასო შინი სამ პირველად ძალას წარმოადგენს, რომელიც ყველგანაა. თუ ჩვენ გვინდა, თვით–რეალიზება მოვახდინოთ, – სრულად უნდა გავუკეთოთ ჩვენში მონადას მანიფესტაცია ან, სხვა სიტყვებით, ღმერთს 100%-ით ვემსახუროთ, – ეს სამი პირველადი ძალა ჩვენს გულში, ჩვენს მკერდში უნდა გამოვლინდეს. მეორე სამკუთხედი სიცოცხლის ხის წარმოსახვითი ადამიანის მკერდს განასახიარებს, ხოლო ეს სამი პატრიარქი ასო შინში ჩვენი მონადას განსახიერებაა. 

მაშ, მოდით, კარგად გავიაზროთ, რომ როცა სიცოცხლის ხის პირველ სამკუთხედში არსებულ ასო შინზე ვლაპარაკობთ, ჩვენ ჩვენი სამი ტვინის სამ პირველად ძალას ვგულისხმობთ. ხოლო ასო შინის ეს სამი შვერილი ჩვენს მონადაში გახლავთ:

• სფირა ქესედი, რომელიც უკავშირდება წყალს
• სფირა გებურა, რომელიც უკავშირდება ცეცხლს
• სფირა ტიფერტეი, რომელიც უკავშირდება ჰაერს

ეს სამი სფიროთი ჩვენს მკერდში მდებარე ასო შინის სამ შვერილს უკავშირდება მაშინ, როდესაც ჩვენ ჩვენს მე–ში სამი ცეცხლის აქტუალიზირებას ვახდენთ.   

ცეცხლის განვითარება

როგორია სამი ცეცხლის ებრაული მართლწერა? ცეცხლი იწერება, როგორც אש ეში, ალეფ–შინი. אש ეში მრავლობითში რომ დავწეროთ, ბოლოში ვამატებთ ასო იოდს და ასო მემს, אשים აშიმი, რომელიც მოგვაგონებს სიტყვას אישים აიშიმი, რაც, ებრაულად, „კაცებს” ნიშნავს. ებრაულში, კაცი იწერება, როგორც איש იში, ხოლო ქალი – אשה იშა. ამდენად, „კაცის” – איש იში – მრავლობითი ფორმა არის אישים იშიმი („კაცები“). ამ სიტყვაში, სამ დედა–ასოს ვხვდებით: ალეფს, შინსა და მემს. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, אישים იშიმი სამ კაცს გულისხმობს, კერძოდ, ალეფს (იაკობს), შინს (ისააკს) და მემს (აბარაამს) – სამ პატრიარქს, რომლებიც ჩვენში უნდა ავაგოთ, ჩვენ შიგნით უნდა შევქმნათ, რადგანაც, ამ ეტაპზე, ჩვენ ისინი მხოლოდ არქეტიპების, მონახაზების სახით გვყავს და არა აქტუალიზირებელი, შექმნილი სახით. გავიხსენოთ, რომ არქეტიპები შინის პირველ ასოს, პირველ სამკუთხედს, აცილუტის სამყაროს უკავშირდება. ეს ნიშნავს, რომ ალეფი (იაკობი), შინი (ისააკი) და მემი (აბრაამი) არიან ელემენტები, რომლებიც ჩვენში ლატენტურად არსებობენ და რომელთა გააქტიურებაა შესაძლებელი, თუ ინიციაციას განვახორციელებთ.        

ინიციაციის შემთხვევაში, ის, ვინც ჩვენში განვითარდება, როგორც ცეცხლი, იქნება მესია აცილუტიდან, სული იეჰიდა. არამეულად, მესია იწერება, როგორც משיחא, მემი შინი იოდი, ხეთი, ალეფი. როგორც ხედავთ, სიტყვა მესიაშიც ვხვდებით სამ დედა–ასოს, სამ პირველად ძალას. სამ დედა–ასოს შორის მოთავსებულია ასოები იოდი და ხეთი, რომელთა ერთობლივი მართლწერა გვაძლევს חי ხაის – სიცოცხლეს. ასე რომ, მესია, რომელიც „მირონცხებულს“ ნიშნავს, ისაა, ვინც ცეცხლში სინთეზირებული სამი ელემენტის მირონცხებას ახდენს ჩვენთვის.

ამგვარიდ მესიას მნიშვნელობა. მესია ის კი არაა, ვინც გარედან მოდის, არამედ მესია მოდის შიგნიდან, ცეცხლის მეშვეობით. ასე, მაგალითად, მოშე (მოსე) ნიშნავს „წყლიდან დაბადებულს;“ მის სახელში სამი დედა–ასოდან მხოლოდ ორია მოცემული – მემი და შინი, ხოლო ბოლოს ვხვდებით ასო ჰეის, משה მოშე. მოსე, ისევე, როგორც იაკობი, ქესედის შვილია, წყლისა და გებურასი, ბრიაში არსებული ნეშამას ცეცხლის. მაგრამ მესია იეჰიდას ცეცხლის შვილია; მესიას აცილუტის სამი ძალა აქვს; მესია ითავსებს მთელ იეჰიდასა და ხაიას ჩვენში, რათა შევძლოთ და, მისი საშუალებით, ეს ელემენტები შევქმნათ, რომლებიც, თავის მხრივ, ცეცხლის შესაქმნელად გვჭირდება.   

ჩვენ არამც და არამც არ უნდა დავუშვათ შეცდომა და ვიფიქროთ, თითქოს მესია გარედან მოდის. უნდა გვახსოვდეს, რომ ორი ათასი წლის წინ, იესო, რომელიც მესიად არის წოდებული, იმისთვის მოგვევლინა, რომ გზა ეჩვენებინა ჩვენთვის. ხალხმა არასწორად გაიგო მისი გზავნილი და იფიქრა, რომ დამდეგ სამყაროში შესვლა ან მეორედ მოსვლა ქრისტეს პიროვნების მეშვეობით იყო შესაძლებელი – მისი პიროვნების ერთგულებითა და რწმენით. ამგვარი წარმოდგენა დიდი შეცდომის ტოლფასია, ვინაიდან მესია შეიძლება, ნებისმიერი ავატარი იყოს, ნებისმიერი მაცნე გარდაქმნის სამყაროდან (აცილუტიდან), რომელმაც დიდი საქმე შეასრულა, განივითარა შიგნით იეჰიდას ცეცხლი და, აქედან გამომდინარე, უფლებამოსილია, განმარტოს კანონები და მისცეს ცოდნა მათ, ვისაც კვლავ დაბადება სჭირდება. მაგალითად, ჩვენ ვიცით, რომ ასეთი დიდი საქმე, ცეცხლით შესრულებული, კრისტალიზებულ იქნა მოსეში, მუჰამედში, ბუდაში, კრიშნაში, რამაში, იესოში და სხვ. 

მესიას, ავატარს (მაცნეს) მუდამ მოაქვს ცეცხლის ცოდნა. ამრიგად, ჩვენ უნდა ჩავწვდეთ ცეცხლის ცოდნას და არ ვიფიქროთ ისე, როგორც დღეს ამას მრავალი ადამიანი აკეთებს – იმ დროსა და ეპოქაში, სადაც უამრავ ფსევდო–რელიგიას ვაწყდებთ, რომლებიც აცხადებენ, რომ თუ გვინდა, დამდეგ სამყაროს ვეკუთვნოდეთ, მაშინ მათ სექტებს უნდა ვეკუთვნოდეთ. დღევანდელ დღესა და დროში, ქრისტიანულად მორწმუნე სამყარო მუსლიმების, ინდუსების და სხვათა წინააღმდეგ იბრძვის, მუსლიმები ინდუსებისა და ქრისტიანების წინააღმდეგ იბრძვიან, ხოლო ინდუსები – მუსლიმებისა და სხვათა წინააღმდეგ. ყველა მათგანი ფიქრობს, რომ თუ გვინდა, დამდეგი სამყაროს ნაწილი ვიყოთ, მათ სექტებს უნდა ვეკუთვნოდეთ და ვიბრძოლოთ მათთვის. 

საქმე ისაა, რომ ცოდნის ყველა ღვთაებრივი ცეცხლოვანი პრინციპი ყველა რელიგიის წმინდა წიგნში წერია და ხორცშესხმულია ნებისმიერ ავატარში, რომელიც არის ან იყო ამ რელიგიათა დამფუძნებელია. რამდენადაც ფანატიკოსები ყოველთვის არასწორ ინტერპრეტაციას გაუკეთებენ დოქტრინას და შერყვნიან მას, კაცობრიობას პერიოდულად სჭირდება მზის არსების ინკარნაცია ზეციური მხარეებიდან, რათა მოვიდეს ის და გვასწავლოს კვლავ კანონები, ცხადია, იმ კულტურისა და ცოდნის შესაბამისად, რაც გვაქვს ამ ეტაპზე. აი, სწორედ ეს უნდა გავიაზროთ. 

ჩვენ სამყარო შიგნიდან უნდა შევქმნათ. განთავისუფლება ჯგუფთან კუთვნილებით არ მიიღწევა. ჯგუფის წევრობა არ ნიშნავს, რომ დამდეგ სამყაროს შიგნიდან შევქმნით. ეს ცეცხლთან მუშაობით მიიღწევა, ეს ცეცხლი კი შიგნითაა და არა გარეთ.

მესია ზუსტად რომ იმ სამუშოს შედეგია, რომელსაც ცეცხლთან და ცეცხლის წვდომით ვაწარმოებთ.

უნდა გვესმოდეს, რომ ცეცხლი ჩვენს თავშია. ლი როში – იგივე ისრაელი (ისრეალი, ლი როში, „მე მაქვს თავი“) მრავალ ნაწილადაა გაყოფილი, ამ ცეცხლის ნაწილები კი ეგოშია გამომწყვდეული და ცეცხლის შერყვნა, მოწამვლა ხდება.

ამრიგად, ცეცხლი, რომელზეც ჩვენ ვლაპარაკობთ, როგორც ხედავთ, ყველა იმ შთაბეჭდილებასა თუ ელემენტს უკავშირდება, რომელიც გონებაში გვაქვს, სხეულში გვაქვს, ვინაიდან ჩვენ სწორედ ცეცხლით ვართ გარშემოტყმულები. მაგრამ, სამწუხაროდ, ჩვენ არასწორად ვახდენთ ღმერთის ცეცხლის ტრანსფორმაციას.

სამაელ აუნ ვეორს ყველა ეს ცეცხლი ორად აქვს სინთეზირებული:

• ცეცხლი, რომლიც უაყოფითად პოლარიზდება, რადგანაც ის სურვილით არის შერყვნილი; მას კუნდაბუფერი ეწოდება.
• ცეცხლი, რომელიც თავისუფალია სურვილისგან და, შესაბამისად, თავის ბუნებრივ მდგომარეობას აღიდგენს; მას კუნდალინი ეწოდება. 

გვახსოვდეს, რომ שכינה შეხინა (კუნდალინი) ღვთაებრივი დედაა, რომელიც, ცეცხლის მსგავსად, ხერხემლის სვეტში ვითარდება; ის სამართლის მახვილია, რომელიც შეგვიძლია ეგოსთვის გამოვიყენოთ, რათა გავანადგუროთ ის. ეგო უნდა განადგურდეს. ალქიმიაში, ეგო დარიშხნიანი გოგირდის კრისტალიზაციას წარმოადგენს, ბინძურ ცეცხლს, რომელიც არასწორად გარდავქმენით.როცა ცეცხლის ტრანსფორმაციას არასწორად ვახდენთ, ის ქვემოთკენ ვითარდება – ისე, როგორც კუდი კუდუსუნიდან, და მას კუნდაბუფერი ჰქვია. 

ბოლოს, მთავარი ნივთიერება ცეცხლია. ჩვენ კონდენსირებულ ცეცხლს, კონდენსირებულ ენერგიას წარმოვადგენთ. საბოლოოდ, ჩვენ ცეცხლის შვილებად უნდა ვიქცეთ, წმინდა მოჩვენების, ხაიას შვილებად და დამდეგი სამყაროს, იეჰიდას შვილებად.     

 © SHEN

წყარო: gnosticteachings.org