თარგმანები

ებრაული ასო ש შინი კაბალისტური ანბანის ოცდამეერთე ასოა.

შინის რიცხვით ღირებულებას სამასი წარმოადგენს. ოცდაერთში ციფრებს თუ ერთმანეთს დავუმატებთ, სამს მივიღებთ (2+1). სამასიც, თავის მხრივ, სამს უდრის (3+0+0=3). ასე რომ, ასო  ש შინის ფარული ციფრი სამია, რაც – როგორც ამას შინის გამოსახულებაში ვხედავთ – ასო ש შინის შვერილებს უკავშირდება.

ასო შინის მარჯვენა შვერილი ასო נ ნუნის ზედა ნაწილით არის ფორმირებული, ხოლო მარცხენა და შუა შვერილები ასო ז ზაინით და ასო ו უაუს საშუალებით იქმნება, რომლებიც სადღაც 105 გრადუსზე გახსნილი და ღია ასო נ ნუნს ემყარებიან. ეს სამი ასო – ნუნი, ზაინი და უაუ – ქმნიან ასო შინს.

შინის სამი შვერელი სამი ალის სიმბოლოს განასახიარებს. ასო ש ცეცხლის სიმბოლოა. ეს ფორმა, არაერთ ტრადიციაში, ნეპტუნის/პოსეიდონის სამკაპითა და შივას ტრიშულათი (სამკბილათი) არის ცნობილი. ეს ღმერთების იარაღია.           

ელემენტები

ებრაულად ცეცხლი რომ დაწვროთ, ორი ასო გჭირდება: א ალეფი და ש შინი.

ასო ალეფი სამ პირველად ძალას უკავშირდება. აშკარაა, რომ ש შინიც ამ სამ მთავარ ძალასთან არის დაკავშირებული, რაც სიცოცხლის ხის პირველ სამკუთხედში წარმოდგენილია სეფიროტ კეთერის, ქოხმასა და ბინას სახით, რომლებსაც, თავის მხრივ, ქრისტიანობაში მამა ღმერთი, ძე ღმერთი და სული წმინდა ეწოდებათ. ამავე დროს, ინდუიზმში, ცეცხლით წარმოდგენილი სამი ღვთაებრივი საწყისის სამებას ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა ჰქვიათ. 

მართლაც, სიცოცხლის ხის პირველი სამკუთხედის სეფიროტი ცენტრალურ სვეტსა და მის პირველ სამ სამკუთხედს უკავშირდება. კაბალაში, ისინი ოთხიდან სამ ელემენტთანაა დაკავშირებული, კერძოდ, ჰაერთან, ცეცხლსა და მიწასთან, რომლებიც ეტაპობრივად უკავშირდებიან სიცოცხლის ხის ყველა სეფიროტსა და მის ყველაზე ქვედა დონეს და ერწყმიან მიქსტურას, მალკუტს – იგივე „სამეფოს,” რომელიც მიწის ელემენტის სიმბოლოს წარმოადგენს.     

აღნიშნული სამი ელემენტი სამ დედა–ასოშია ასახული:

• ალეფი א: ჰაერი
• შინი ש: ცეცხლი
• მემი מ: წყალი

ეს სამი კი თავს იყრის მალკუტში – მიწაში.

ასო ש შინის მართლწერაში, სამ ასოს ვხვდებით, კერძოდ, שין შინს, იოდს და საბოლოო ნუნს, რომელიც წაგრძელებულ უაუს გავს. ასო იოდი ზედა ალია, რომელიც, წაგრძელებისას, მიწისკენ ეშვება საბოლოო ნუნის სახით. ასო ნუნი, ჩვეულ ფორმაში, მალკუტს – მიწას – უკავშირდება. არამეულად, ნუნი „თევზს“ ნიშნავს. ის გვხვდება თესლში, მარილში, სპერმასა და კვერცხუჯერედში, რომელიც წყალში ცურავს.     

ასე რომ, თესლი, სპერმა ან კვერცხუჯრედი, რომელიც წყალში ცურავს, ასო ნუნია, დედამიწის მარილთან დაკავშირებული; მარილი მიწის ელემენტის სიმბოლოა, რომელიც, თავის მხრივ, მოიცავს ჰაერს, ცეცხლსა და წყალს. ამიტომაა, რომ კაბალაში, ხშირად მხოლოდ სამ ელემენტს – ჰაერს, ცეცხლსა და წყალს – ვასახელებთ: ფიზიკური თვალსაზრისით, ჩვენ მალკუტს წარმოვადგენთ, მიწას, ვინაიდან ფიზიკური სხეული ნუნის კრისტალიზაციაა – ნუნისა, რომელიც, როგორც უკვე აღვნიშნეთ, არამეულად თევზს ნიშნავს. ამგვარად, ნუნი, სპერმა და კვერცხუჯრედი, ზიგოტას სახით, ვითარდება და იქცევა ფიზიკურ სხეულად – ისეთად, როგორიც ჩვენ გვაქვს.   

ჩვენ სამი ტვინი გვაქვს:

• ინტელექტუალური ტვინი
• ემოციური ტვინი
• მოტორულ–ინსტინქტურ–სექსუალური ტვინი

ეს სამი ტვინი კი სამ დედა–ასოსთან კორელირებს: ალეფთან א, შინთან ש, და მემთან מ.

ამას იმიტომ ვუსვამთ ხაზს, რომ ეს სამი დედა–ასო ყოველთვის ურთიერდაკავშირებულია ციფრ სამთან. მაგალითად, ჰაერს (ალეფს) უკავშირდება ცივი ჰაერი და თბილი ჰაერი და, ასევე, მშრალი ჰაერი და ნოტიო ჰაერი. ამ რეგიონში, სადაც ჰაერის მასები სამხრეთიდან მოდის, ცხელა, მაგრამ თუ ჰაერის მასები ჩრდილოეთიდან წამოვა, სიცივე იქნება. ამდენად, ჰაერში დანარჩენი ორი ელემენტი – წყალი და ცეცხლი – არის შერეული.   

რაც შეეხება სიცოცხლის ხის პირველ სამკუთხედს, ჰაერის ელემენტი სიცოცხლის ხის ცენტრალურ სვეტს უკავშირდება მაშინ, როცა ცეცხლი – მარცხენა, ხოლო წყალი მარჯვენა სვეტთან არის დაკავშირებული. სიცოცხლის ხის ყოველ სამკუთხედში ეს ელემენტები მუდამ სხვადასხვგვარად კომბინირებული სახით გვხვდება.

ამრიგად, პირველ სამკუთხედზე (კეთერი, ქოხმა და ბინა: მამა ღმერთი, ძე ღმერთი და სული წმინდა), ჩვენ ცეცხლის ვიზუალიზაციას ი ა ო–ს სახით ვახდენთ. 

უძველეს ებრაულ დამწერლობაში, ხმოვნები არ იყო. ამჟამად, ხმოვნები ასოების გარშემო ხაზებითა და წერტილებით არის წარმოდგენილი. ორიგინალ წმინდა წერილებში, ებრაულ ანბანში ხმოვნები არ გხვდება. იაო შემდეგნაირად იწერება: יהו იოდ–ჰეი–უაუ. იოდი გამოითქმის, როგორც „ი.” ებრაული სიტყვის ბოლოში მოცემული ასო ჰეი გამოითქმის, როგორც „აჰ.“ ასო უაუს ხმოვანება დამოკიდებულია სიტყვაში მის განლაგებაზე: ის შეიძლება გამოითქვას, როგორც „ოჰ” „უჰ” ან „ი,” ასე რომ, იაო–ში ასო უაუ „ოჰ“-ად ჟღერს.       

როცა ვამბობთ יהוה იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეი–ს, რაც ტეტრაგრამატონია, – ღმერთის წმინდა სახელი, – ვხედავთ, რომ ასო „ჰეი“ მეორდება. ამიტომაა, რომ დიოდორე სიცილიელის თანახმად, მოსეს ღმერთი იყო יהו იოდ–ჰეი–უაუ, – იაო, – რამდენადაც ასო ჰეი ბოლოში კვლავ გამეორებულია.

თავი

იაო თავს უკავშირდება.

ასო რეში თავს გამოხატავს. ასო რეშის ריש მართლწერა უკავშირდება როშის ראש – „თავის“ – მართლწერას. სახელებში, ראש როში/რეში ר (თავი), ვხვდებით ასოებს, ალეფს א (ჰაერი) და შინს ש (ცეცხლი), რომლებიც ერთობლივად ქმნიან ებრაულ სიტყვა  אש ეშს – „ცეცხლი.” ამდენად, რეშს ר (თავი) + ალეფი א (ჰაერი) + შინი ש (ცეცხლი) = ראש „თავი.“

ძველ აღთქმაში სულ ვხვდებით ერთ სახელს: ისრაელს. სიტყვა ისრაელი იწერება იოდით, შინით, რეშით, ალეფით და ლამედით: ישראל ისრაელი. 

როგორც ხედავთ, ასო შინი ისრაელში გამოითქმის, როგორც ს და არა როგორც შ: ასო შინი შეიძლება, წარმოითქვას, როგორც სსსს ან შშშშ.

ისრაელს თუ პირველ და ბოლო ასოებს გამოვაკლებთ, რომელთაც ლამედითა და იოდით (לי) ვწერთ და რომლებიც ებრაულად, „მე მაქვს“-ს ნიშნავს, მაშინ დარჩენილ ასოებს, კერძოდ, რეშს, ალეფსა და შინს, ჩვენ სიტყვა როშით დავწერთ, რომელიც „თავს“ ნიშნავს [ראש რო’ში]. ასე რომ, ლი როში – לי†ראש – ნიშნავს შემდეგს: „მე მაქვს თავი.“ ამდენად, ისრაელში, ლი როში – „მე მაქვს თავი“ – არის დამალული.     

სიტყვა ראש როშის ბოლოში მოქცეული ასო შინი ცეცხლის სიმბოლოა, ასო ალეფი ჰაერის სიმბოლოს წარმოადგენს, ასო რეში კი „თავის” სიმბოლოს, ხოლო ალეფი და შინი ერთად ებრაულ სიტყვა ეშს – „ცეცხლი“ – ქმნიან. ამრიგად, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, „მე მაქვს אש ეში (ცეცხლი) ჩემს როშში (თავში).” 

შესაბამისად, ראש არის „მე მაქვს ცეცხლი თავში,“ რადგანაც რეშში ר (თავში) მე მაქვს אש (ცეცხლი).

אש–ში შემავალი ყოველი ასო სამ პირველად ძალას განასახიერებს. ჩვენს თავში სამი სპირიტუალური ატომია, რომლებიც სამ პირველად ძალას უკავშირდება. კეთერი – მამა ღმერთი – ცხვირის მაგნიტურ ფესვშია განლაგებული. ქოხმა – სიბრძნე, ძე ღმერთი – ჰიპოფიზში გხვდება, ხოლო ბინა – შივა, სული წმინდა – ეპიფიზშია მოთავსებული. ამრიგად, თავში, ჩვენ სამ სუნთქვას ვატარებთ, אש ეშის – ცეცხლის – სამ ალს ალეფისა და შინის ასოებიდან.

ასო შინი სამი პირველადი ძალის ამ სამ ცეცხლოვან ასპექტს განასახიერებს, რომელშიც არა მარტო ცეცხლს, არამედ ჰაერსაც ვპოულობთ, რადგან თუ გაიხსენებთ, ცეცხლი ალეფითა და შინით (ეში אש) იწერება და სწორედ ამაშია მთელი მისი სილამაზე.

დააკვირდით, ასევე, რომ ასო შინის ერთ–ერთი შვერილი, გნებავთ, ალი, ასო უაუს უკავშირდება, რომელიც ასო ქაფის (ჩონჩხი) მარცხენა მხარესაა ასო מ მემის ფორმაში, რომელიც, თავის მხრივ, სამ დედა–ასოთაგან წყლის სიმბოლოს წარმოადგენს. 

ოთხ–შვერილიანი შინი და ტფილინი

არსებობს ასო შინის კიდევ ერთი ფორმა, რომელიც, სამის ნაცვლად, ოთხი შვერილითაა გამოსახული. ოთხ–შვერილიანი შინი და სამ–შვერილიანი შინი ტფილინზეა დატანილი, რასაც კაბალისტები ბიბლიის წასაკითხად იყენებენ. ტფილინი ტყავია და ორი განყოფილებისგან შედგება: ერთი განყოფილება თავთანაა მიმაგრებული, მეორე კი ხელთან. თავთან მიმაგრებული განყოფილება პატარა ზომისაა, რომელზეც ამ ორი ასოს ფორმებია ამოტვიფრული: სამ–შვერილიანი შინისა და ოთხ–შვერილიანი შინის ფორმები. 

რისი სიმბოლოა ეს ორი შინი? ეს შინები სამი პირველადი ძალის ოთხ ძალად გარდაქმნას განასახიერებს. კაბალისტებს თანახმად, ოთხ–შვერილიანი შინი შინია, იგივე ცეცხლი ჯერ არარსებული სამყაროსი – დამდეგი სამყაროსი, რომელიც ჯერ არ გაჩენილა, მაგრამ გაჩნდება ან, შესაძლოა, გაჩნდეს.

თუ, არაერთი ადამიანის მსგავსად, ამას პირდაპირი მნიშვნელობით წავიკითხავთ, მაშინ ინტერპრეტაცია ასეთი იქნება: ოთხ–შვერილიანი ასო შინი საგანთა თუ ობიექტთა ახალ მდგომარეობას წარმოადგენს – მომავლის რასას, რომელშიც ღმერთის მანიფესტაცია მოხდება. რატომ ფიქრობენ ასე? იმიტომ რომ, ოთხი შვერილი განასახიერებს ოთხ ასოს: იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეი יהוה, რომელიც იოდ–ჰავას სახით იწერება.   

მიუხედავად ამისა, აბსურდულია „დამდეგი სამყაროს“ პირდაპირი მნიშვნელობით ინტერპრეტაცია. ნაცვლად ამისა, „დამდეგ სამყაროს“ ინტერპრეტაციას ჩვენ დაათის, გნოზისის, ალქიმიის მიხედვით ვახდენთ. მისი ინტერპრეტაცია სექსუალური ალქიმიის მეშვეობით უნდა მოხდეს. ასე განსაჯეთ: „დამდეგი სამყარო“ ის სამყაროა, რომელიც მაშინ შეიძლება, გაჩნდეს, თუ ინიციაციას გავივლით; „დამდეგი სამყარო“ იეჰიდას სინათლეა, რომელიც ჩვენში სინათლედ მაშინ იქცევა, თუ სამების ცეცხლს გავააქტიურებთ – შინის სამ იოდს, რომელიც აცილუთის სამყაროში ბრდღვიალებს.

შინი ყველა ჩვენგანშია – თხევადი ცეცხლის სახით ჩვენს ცერებროსპინალურ სითხესა და სექსუალურ სითხეში, რაც გამოტოვებული იოდით არის წარმოდგენილი. ჩვენ კაბალისტური სამების ცეცხლი თავში გვაქვს და გვაქვს, ასევე, „ხელსა და მკლავში“ (იოდი), რაც იესოდთან არის დაკავშირებული – სიცოცხლის ხის ცენტრალურ სვეტთან, რომელიც, თავის მხრივ, ასო უაუს სახითაა წარმოდგენილი – ჩვენი ხერხემლის სვეტის სახით. ასო უაუს სულ თავში გვხვდება იოდი, რომელიც ინტელექტუალურ ტვინს განასახიერებს; ასო უაუს შუაში გულია – ტიპჰერეთი, ემოციური ტვინი; ხოლო უაუას სულ ქვემოთ ან მის საძირკველში იესოდი გვხვდება – სექსუალური ტვინი. ეს სამი ტვინი ასო შინის სამ ალს უკავშირდება. ამქვეყნად ყველას აქვს ეს სამი ალი თავის სექსუალურ ორგანოებში, გულსა და თავში.      

იმისათვის, რომ ოთხ–შვერილიანმა შინმა ჩვენს თავში იბრწყინოს, ჩვენ უნდა გავიგოთ, როგორ გადადის სამი პირველადი ძალა გენეზისის სამყაროში, რომელსაც ბრია ეწოდება.   

კაბალაში, ოთხი სამყარო გვხვდება:

1. აცილუტი: არქეტიპების სამყარო, გარდაქმნის სამყარო; ის ზედა სამკუთხედს უკავშირდება.
2. ბრია: გენეზისის სამყარო, სადაც, შექმნის მიზნით, ძალები ერთიანდება; ის მეორე სამკუთხედთანაა ასოცირებული.
3. იეცირა: ჩამოყალიბების სამყარო, სადაც გენეზისის (შექმნის) სრულყოფა ხდება; ის მესამე სამკუთხედს უკავშირდება
4. ასია: მოქმედების სამყარო; ის სფირა მალხუთთან არის დაკავშირებული.

ბრიას სამყარო სეფირა დაათს უკავშირდება. ჩვენ ვიცით, რომ დაათი ცოდნას ნიშნავს – ბერძნულად, გნოზისს. დაათი იდუმალებით მოცული სეფირაა სამი პირველადი ძალის ქვეშ – სამი სეფიროტის, ასო შინის ქვეშ. სეფირა დაათი ქმნის აცილუტის, გარდაქმნის სამყაროში არსებული ასო შინის მეოთხე შვერილს. სხვა სიტყვებით, ასო შინი პირველადი სამი ძალიდან ცეცხლს წარმოადგენს – განუყოფელ სამებას, ცეცხლს, რომლის დაყოფა შეუძლებელია, იმიტომ რომ, ციფრი სამი არის ციფრი, რომელიც პირველადი ძალების უნისონს ქმნის. იმისათვის, რომ ეს ცეცხლი გავყოთ, იმისათვის, რომ ეს ცეცხლი გაყოფადი გახდეს, ის ოთხად უნდა გარდაიქმნას. სწორედ ამ პროცესს აქვს ადგილი, როცა სამი პირველადი ძალა გამოყოფს მეოთხე შვერილს ბინას მეშვეობით, რომელსაც სული წმინდას ფემინურ ასპექტს ვუწოდებთ – ღვთაებრივ დედა კუნდალინის.     

აცილუტის სამი პირველადი ძალა საკუთარ შემოქმედებით ენერგიას მუდამ ბინას – სული წმინდის – მეშვეობით გამოხატავს სეფირა დაათში. კაბალაში, მათი მასკულინური და ფემინური შემოქმედებითი ენერგია არის ის, რასაც ჩვენ აბას אב და אימא ამიას ვუწოდებთ – მამას და დედას.

ჩვენ არ უნდა გავიმეოროთ ზოგიერთი კაბალისტის შეცდომა, რომლებიც ამბობენ, რომ ქოხმა მამაა, ბინა კი დედა. ქოხმა მეორე სეფირაა, რომელიც ბრიას სამყაროში მოქმედებს. აცილუტის სამყარო, როგორც გახსოვთ, არქეტიპების სამყაროა, სადაც სამი პირველადი ძალა (კეტერი, ქოხმა, ბინა) გვხვდება, და ის ცეცხლის სამყაროს წარმოადგენს. ეს სამი პირველადი ძალა პოტენციურად იქაა. ეს სამი პირველადი ძალა არის სამი ძალა, რომელსაც შეუძლია, შექმნას, მაგრამ შექმნა მათ მხოლოდ დაათში, გნოზისში, გენეზისის სამყაროში (ბრიაში) შეუძლიათ, რომელიც კაბალას მეორე სამყაროს წარმოადგენს. ბრიას, გენეზისის, სამყაროს მართავს მეორე სფირა, ქოხმა.     

რაც შეეხება სამ დედა–ასოს, ალეფი კეტერს წარმოადგენს, შინი – ქოხმას, მემი კი ბინას. ასე რომ, როცა ჩვენ შინზე – ცეცხლზე – ვლაპარაკობთ, ჩვენ ვლაპარაკობთ ქოხმაზე – ძე ღმერთზე, ქრისტეზე.

პირველი სამკუთხედის თავზე აინ სოფ აურს ვხვდებით. ეს სინათლე, პირველ სამკუთხედთან ერთად, იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეია, რომელიც, ასევე, ცეცხლით არის წარმოდგენილი. აინ სოფ აური არამანიფესტირებული სამყაროა, ინდოეთში კი ის ღმერთი აგნით არის წარმოდგენილი. ამიტომაა, რომ ამბობენ, რომ ყველა ღმერთს, მთელ სამყაროს, ყველა არსებას ფესვები აგნიში აქვს – იგივე ცეცხლში. ეს აგნი, გნებავთ, ცეცხლი, საკუთარ თავს აცილუტში გამოხატავს – კეტერის, ქოხმასა და ბინას მეშვეობით, თუმცა ამ ცეცხლის ყველაზე ლამაზი ატომები მაინც მუდამ ქოხმაში ბრდღვიალებს, ვინაიდან ქოხმა ასო შინს – ცეცხლს – წარმოადგენს. ქოხმა სიცოცხლის ხის მეორე სამკუთხედს მართავს, რომელიც გენეზისის სამყაროს, ბრიას უკავშირდება.   

აქედან გამომდინარე, როცა ჩვენ გენეზისზე (ქმნაზე) ვლაპარაკობთ, ქოხმაზე უნდა ვილაპარაკოთ. მაგრამ უნდა გვესმოდეს, რომ შინის ეს სამი შვერილი სამივე მათგანს წარმოადგენს, კერძოდ, მამა ღმერთს, ძე ღმერთსა და სული წმინდას, ანუ კეტერს, ქოხმასა და ბინას, და არა მხოლოდ ქოხმას. სამივე მათგანი ერთია. მაგრამ როცა ისინი გენეზისში პოულობენ გამოხატულებას, ამას ბინას დუალობის საშუალებით აკეთებენ. და სწორედ ამიტომაა, რომ როცა დაათში, იგივე გნოზისში, ჩავდივართ, აცილუტის სამი ფითილის ალი ოთხი ფითილის ალად იქცევა, რათა შესაძლებელი გახდეს გაყოფა. თავის წიგნში „ტარო და კაბალა,“ სამაელ აუნ ვეორი განმარტავს:   

„ამ ორის [აბა אב და אימא აიმას], ოსირის და აისისის კავშირიდან იბადება ბავშვი, ჰოროსი [ქოხმა]. მათ [აბას אב და אימא აიმას] უყვართ ერთმანეთი და მათი სიყვარულის შედეგად, აისისში ისახება მეორე ლოგოსის ქრისტე, რომელიც [იეიდადან] ჩადის [ხაიაში] მის ვაგინალურ და უმწიკვლო საშვილოსნოში, რაც სული წმინდას მოქმედებითა და წყალობით ხდება, ანუ მისი მეუღლის [ბინას], მესამე ლოგოსის, მოქმედებითა და წყალობით.    

„მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ, მართალია, ის მესამე ლოგოსის ცოლია, მესამე ლოგოსში მეორე ლოგოსიცა და პირველი ლოგოსიც გვხვდება, რადგანაც, საბოლოოდ, ლოგოსი განუყოფელია, ის უნიტოტალური და ინტეგრალური სამებაა. 

„ამის გასაგებად დიდი სიფაქიზეა საჭირო, დიდი გამჭრიახობა, სინთეზიზმი და ინტუიცია.

„ტრიმურტის დიალოგი – ერთი მეორესთან – მოსწავლეებს შრომად უჯდებათ, მაგრამ თუ ინტუიციას ცოტათი უფრო ბასრს გავიხდით, გავიგებთ.” – სამაელ აუნ ვეორი   

ამის გაგება აცილუტის სამი დედა–ასოს მეშვეობითაა შესაძლებელი, კერძოდ, א ალეფით (ჰაერით), რომელიც კეთერს წარმოადგენს, ש შინით (ცეცხლით), რომელიც ქოხმას წარმოადგენს, და םמ მემით (წყლით), რომელიც ბინას წარმოადგენს.     

א ალეფის და ש შინის დუალობა, რომელთა გაერთიანებთ ცეცხლი – אש ეში – იწერება, წარმოადგენს איש იშს (მამრობითს) და אשה იშას (მდედრობითს). ეს ორი ცეცხლოვანი პოლუსი გამოხატულია ბინაში – םמ მემში (წყალში), რომელიც არის אלהים יהוה იოდ–ჰავა ელოჰიმი.

ამრიგად, ასო ש შინი (ხოხმა), אשר აშერ אלהים יהוה იოდ–ჰავა ელოჰიმის მეშვეობით, მართავს ბრიას – გენეზისის სამყაროს. ამის გაგება უფრო იოლი ხდება, თუ ამ სიმბოლიზმს, ფიზიკური თვალსაზრისით, საკუთარ თავზე გადმოვიტანთ. ჩვენ სქესობრივად დაყოფილები ვართ – მამრობით და მდედრობით სქესებად, ეს დაყოფა კი სექსუალურ ორგანოებშია გამოხატული. უკვე აღვნიშნეთ, რომ א ალეფი (კეტერი, სუნთქვა) თავშია, ש შინი (ქოხმა, ცეცხლი) – გულში, ხოლო םמ მემი (ბინა, წყალი) – გენიტალიებში.

„სექსუალური მაგიის აქტის დროს, წყვილები ერთმანეთს მაგნიტურად (ცეცხლი) მუხტავენ; ისინი ორმხრივად ახდენენ ერთმანეთის მაგნიტიზირებას. ქალში, მენჯი (მემი – წყალი) ქალურ ენერგიას გამოყოფს მაშინ, როცა მისი მკერდი (შინი – ცეცხლი) კაცურზეა პასუხისმგებელი. კაცში, ქალური ენერგია პირიდან (ალეფი – ჰაერი) გამოდის, ხოლო კაცური – პენისიდან (მემი – წყალი). სექსუალური მაგიის დროს, ყველა ეს ორგანო სათანადოდ უნდა იქნას სტიმულირებული, რათა მოხდეს სასიცოცხლო მაგნიტური ძალების (ცეცხლის) გაცემა და მიღება, გადაცემა და აღდგენა, რაც როგორც რაოდენობრივად, ისე ხარისხობრივად გასაოცრად მზარდია.“     

ამრიგად, ძალიან ნათლად ვხედავთ, რომ ფიზიკურ სხეულში ჩვენი ტვინის ამ სამი პირველადი ძალის გამოხტვა სექსუალური ორგანოების მეშვეობით ხდება; ქოხმა–ბრია–გენეზისი ბინას (სექსის) სახით მუშაობს. სექსის მეშვეობით, სამი პირველადი ძალის შემოქმედებითი ენერგია ერთი მეორეში გამოიხატება, რადგანაც სამი პირველადი ძალა (მამა ღმერთი, ძე ღმერთი და სული წმინდა) დუალობით იქმნება. 

შესაბამისად, ასო შინის სამ შვერილს გარდაქმნის სამყაროში ასო შინის ოთხ შვერილად შეუძლია, გადაიქცეს, როცა სამი ცეცხლოვანი ატომი ჩვენს თავში (რომლებიც ცხვირის მაგნიტურ ფესვში, ჰიპოფიზსა და ეპიფიზშია მოთავსებული) აღზევებული შეხინათია განათებული – კუნდალინის ცეცხლით, რომელიც გენიტალიიდან თავში მიემართება. ამგვარად, საბოლოოდ, יהיה საკუთარ თავს ყელში (დაათში) გამოხატავს.  

„დასაწყისში იყო სიტყვა [კეტერი] და სიტყვა [ქოხმა] იყო ღმერთთან [ელოჰიმთან/ბინასთან], და სიტყვა [ბინა] იყო ღმერთი [ელოჰომი]. ის იყო დასაწყისში ღმერთთან [ბერეშით ბერა ელოჰიმთან]. ყოველივე მის [ლოგოსისმიერი სამების] მიერ შეიქმნა და უიმისოდ [ლოგოსისმიერი სამების გარშე] არაფერი შექმნილა, რაც კი შექმნილა. მასში [იეჰიდაში, ლოგოსისმიერ სამებაში] იყო სიცოცხლე [ხაია] და სიცოცხლე [ხაია] იყო ადამიანთა ნათელი [שכינה შეხინა]. ნათელი [שכינה შეხინა] ბნელში ანათებს და ბნელმა ვერ მოიცვა იგი.“ – იოანე 1: 1-5

ამრიგად, ლოგოსისმიერი სამება, აბა და აიმა ელოჰიმის, ბინას, მეშვეობით იქმნება დაათში – ყელში.

სწორედ ასე იქცევა ჩვენს თავში არსებული სამბუნებოვანი ატომური ცეცხლი ტეტრა–ატომურ ცეცხლად – ტფილინის სიმბოლოდ, რომელიც თავშია განთავსებული შინის ორი ასოთი: სამ–შვერილიანი შინითა და ოთხ–შვერილიანი შინით. უნდა გვესმოდეს, რომ შინის ეს ორი ასო გაყოფის სიმბოლოა – ლოგოსისმიერი ცეცხლის გადრქმის სომბოლო საწყისში, რომელიც სექსუალური ძალის ტრანსფორმაციას ახდენს.

ეს სამბუნებოვანი ატომური ცეცხლი თავიდან, მეოთხე ძალის სახით, მკლავის მეშვეობით, ხელამდე ჩადის. გავიხსენოთ, რომ მკლავსა და ხელს, ებრაულად, יד იოდი ეწოდება. გავიხსენოთ ისიც, რომ יד იოდი არის სახელი ასოსი, რომელიც მხოლოდ წინწკლია, წერტილი, რომლითაც יהוה იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეი–ს წერას ვიწყებთ. იოდი ებრაული ანბანის მეათე ასოა და სეფირა მალკუტს შეესაბამება.

ტფილინის მეორე განყოფილება, რომელსაც კაბალისტები ამ ტრადიციის კვალდაკვალ ატარებენ, მკლავზე მაგრდება. პირველ რიგში, გრძელი ტყავის თასმას სამჯერ შემოივლებენ ბიცეპსზე, რაც, იოდ–ჰავას יד იოდის (მკლავის) მეშვეობით, სამი პირველადი ძალის დაათში/ბრიაში ჩასვლას უკავშირდება. შემდეგ, იმავე ტყავის თასმას ისინი მკლავზე შემოირტყამენ შვიდჯერ და, ბოლოს, ტყავის თასმა יד იოდის (ხელის) თითების გარშემო პოულობს ფინალს.

გავიხსენოთ, რომ ებრაულად, მკლავს და ხელს יד იოდი ეწოდება. ამრიგად, ეს შვიდი შემოხვევა დაათის ორმაგი ბუნებით გამოხატული სამი პირველადი ძალის (კეტერის, ქოხმას, ბინას) ჩამოსვლას აღნიშნავს მათ ქვემოთ არსებული სეფიროტის მეშვეობით; ესენია: ქესედი, გებურა, ტიფერეტი, ჰოდი, ნეცახი, იესოდი და, ბოლოს, მეშვიდე  – მალკუტი, იგივე יד იოდი (ხელი), რომელიც იმავე დონეზეა, რა დონეზეც არის יד იოდი (გენიტალია), გამოხატული שבתאי შაბათაის (სატურნის, ბინას) – შუა თითის – მეშვეობით.

ტფილინის ტარებისას, კაბალისტები, კითხულობენ თორას, რათა გასხივოსდნენ.

ამავე დროს, კაბალისტები საკუთარი ხელითაც აკეთებენ ასო შინის ფორმას, ამისთვის კი ტყავის თასმებს იყენებენ, რომლებითაც, ცერა თითთან ერთად, ასო შინის ფორმას ქმნიან. უფრო კონკრეტულად, ისინი ნეკა თითს არათითთან ატყუპებენ, შუა თითს – საჩვენებელთან და სწორედ ამ გზით იქმნება ასო შინი. მაშ, ყველაფერი, რაც ტფილინთანაა დაკავშირებული, დაკავშირებულია ცეცხლთან. ეს გახლავთ მისი სიმბოლიზმი. ამას ტრადიციის შესაბამისად აკეთებენ. 

ტფილინი ხსნის გენეზისის სხივის ჩამოსვლას ყველა სეფიროტის გავლით სექსსა და ფიზიკურ სხეულში, რომლის სიმბოლოსაც ხელი წარმოადგენს – ასო იოდი, მეათე სეფირა, მალკუტი. ტფილინი გვიხსნის, თუ როგორ ჩამოდის ეს ცეცხლი ჩვენს სხეულებში სხვადასხვა სფითორას მეშვეობით. როგორც უკვე ვნახეთ, თასმის შემოვლებაც მკლავზე, ხელზე და თავზე ნიშნავს, რომ თუ გვინდა, გავიგოთ, რა წერია თორაში, შეხინას(კუნდალინის) ცეცხლი უნდა გვქონდეს განვითარებული. როცა გვაქვს ცეცხლი, გვაქვს სიცოცხლე და მასთან ერთად – ნათელი.

ცეცხლის სინათლე

„მასში იყო სიცოცხლე და სიცოცხლე იყო ნათელი [שכינה შეხინა] კაცთა.“ – იოანე 1:4

მიუხედავად ამისა, ცეცხლის სხვადასხვა ტიპი არსებობს. ცეცხლი, რომელსაც აქ ვეხებით, ცეცხლის ცეცხლია – ისრაელიდან წამოსული ცეცხლის ასტრალური ანაბეჭდი, რომელიც, როგორც აკროსტიქი, „მე მაქვს თავი“-ს ან „მე მაქვს ცეცხლი თავში”-ს სიმბოლოა. ეს ისრაელის ერთ–ერთი კაბალისტური მნიშვნელობაა. „მე მაქვს ცეცხლი თავში“ და „მე ამ ცეცხლს ჩემს ქვედა სხეულში ჩავიტან,” რომელიც ჩემი იოდი, ჩემი ხელია, ამას კი იმიტომ გავაკეთებ, რომ ამ ცეცხლში გავიარო – სინათლეში, რომელიც საჭიროა იმ გზის, მცნებების, წესების, გაჟღერებული საიდუმლოებების გასაგებად, თორაში რომ წერია. ეს ტფილინის სიმბოლოა. და მაინც, ეს არ ნიშნავს, რომ აუცილებელია, ტფილინის თასმები შემოვირტყათ, კაბალა რომ ვიცოდეთ. ტფილინი სიმბოლურია თავისი არსით. ჩვენ, შესაძლოა, კაბალასა და ასოების შესახებ ამ ყველაფერს ჩავწვდეთ, მაგრამ ტფილინის პრაქტიკას, პირდაპირი მნიშვნელობით, არ ვახორციელებდეთ. როცა ვიგებთ, რისი სიმბოლოა ტფილინი, ვიგებთ იმასაც, რომ ის, რაც გვმართებს, ცეცხლთან ოსტატურად გამკლავებაა (ხელით, იოდით), რათა გასხივოსნებას მივაწღიოთ და გავიგოთ, რა წერია კაბალისტურად, რადგან კაბალისტური ასოები ღმერთის სატურნიული თითით არის დაწერილი. ღმერთის სატურნიული თითი იოდია – ბინას, იოდ–ჰავა ელოჰიმის შემოქმედებითი ენერგია. 

ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რა არის ყოვლისმომცველი ცეცხლი, ვინაიდან ცეცხლის სხვადასხვა ტიპი არსებობს. მაგალითად, ჩვენ ვიცით, რომ, საკვების მოსამზადებლად, სამზარეულოში ცეცხლი გვჭირდება. მაგრამ ცეცხლი, რომელზეც აქ ვლაპარაკობთ, ღვთაებრივი ცეცხლია, – იეჰიდა, – ცეცხლის ცეცხლი. იეჰიდას ცეცხლი, რომელიც ჯვარცმული ქრისტეს თავზე ლათინური ასოებით წერია, გახლავთ INRI – Ignis Natura Renovatur Integra, რაც შემდეგს ნიშნავს: „ცეცხლი ბუნებას განუწყვეტლივ ანახლებს.“ ღვთაებრივი ცეცხლი, რომელსაც აქ ვეხებით, სულთმოფენობის ცეცხლია, რომელიც დუალობიდან იღებს სათავეს – აბადან და აიმადან, რომელთა სიმბოლოსაც თავში მდებარე ასო შინის ოთხი შვერილი წარმოადგენს. ამრიგად, თუ გვსურს, ოთხ–შვერილიან შინს მოვუხმოთ და რადგან ახლა მისი მნიშვნელობა ვიცით, უნდა ვთქვათ შემდეგი: „დაე, მივაგოთ პატივი ჩვენს მამასა და დედას,“ იმიტომ რომ, შინის ოთხი შვერილი წარმოადგენს იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეის. ეს სახელი ანდროგენულია და ფალოსსა და საშოს, კაცსა და ქალს ან, სხვა სიტყვებით, იაჰ–ჰავას – მამა–დედას – ნიშნავს. ამიტომაა, რომ ოთხ–შვერილინი ასო შინი ამგვარად შეგვიძლია, ავხსნათ: აბა ელოჰიმი და აიმა ელოჰიმი. აბა მამაა, აიმა კი დედა.         

„ღმერთი, როგორც მამა, სიბრძნეა. ღმერთი, როგორც დედა, სიყვარულია. მამის სახით, ღმერთი სიბრძნის თვალში სახლობს. სიბრძნის თვალი წარბებს შორის არის მოთავსებულია. სიყვარულის სახით, ღმერთის პოვნა გულის ტაძარშია შესაძლებელი. სიბრძნე და სიყვარული დიდი თეთრი ქოხის ორ ძირითად ბოძს წარმოადგენს.“ –სამაელ აუნ ვეორი 

კაბალისტურად, ეს ნიშნავს, რომ ბრიაში, ელოჰიმ ბინა, როგორც მამა, არის სიბრძნე – חכמה ქოხმა, ხოლო ელოჰიმ ბინა, როგორც დედა, სიყვარულია – אהבה აჰაბა. 

ნიშვნელოვანია გავიაზროთ, რომ როცა ვამბობთ, რომ მამა სიბრძნეა, ჩვენ არა სეფირა ქოხმას ვგულისხმობთ აცილტუში, არამედ ბრიას სამყაროში, რომელიც ქმნას ნიშნავს. ბრიას სამყაროში, ელოჰიმ ბინა, როგორც მამა, სიბრძნეა. სწორედ ბრიაში გამოხატავს ქოხმა საკუთარ ძალას ელოჰიმ ბინას მეშვეობით, რადგან ბრიაში ქოხმას მიერაა მართული.

მამა (კეტერი), როგორც შემოქმედებითი ენერგია, გამოიხატება ბინას, შივას, სული წმინდას მეშვეობით. ამიტომაა, რომ ინდუიზმში, შივა – სული წმინდა – მუდამ თავისი ცოლის, შაქტის გვერდით გვხვდება. ზოგჯერ ის ერთი ანდროგენული სხეულითაა წარმოჩენილი (ნახევრად – მამრობითი და ნახევრად – მდედრობითი), როგორც შივა–შაქტი.

შივას მუდამ უპყრია სამკაპი. ებრაულად, სიტყვა შინი שין ნიშნავს „კბილს” და ასვევე „ჩანგალს.“ სამკაპი, გნებავთ, სამკბილა, ჩანგალია. ასო შინი ჩანგლის სიმბოლოა, ჩანგლის თავი, იწერება, როგორც שין შინი, სამი შვერილი ასევე შივას სამკბილას თავს ქმნის. სამკაპის სიმბოლოს ღმერთი ნეპტუნის/პოსეიდონის ხელშიც ვხვდებით.   

ცეცხლის ენერგია ჩვენ ეპიფიზში გვაქვს ან, უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, ჩვენ ცეცხლის კონტროლის ძალა გვაქვს ეპიფიზში. როცა ზემოდან – ჩვენი თავიდან – ცეცხლი ქვემოთ – ჩვენს ფიზიკურ სხეულში – გარდმოედინება, მისი საბოლოო დანიშნულება ჩვენი ყველა სისხლძარღვია. გაიხსენეთ, რომ სისხლი, – ეს ცეცხლოვანი სითხე, – ერთდროულად, წყალიცაა, ცეცხლიც და ჰაერიც. მოდით, ისიც გავიხსენოთ, რომ თხევადი სითხის განკარგვა ქვედა ორგანოებში, კერძოდ, ელენთასა და ღვიძლში, ხდება. უწმინდური სისხლი გულში მიდის, გული კი ის ადგილია, სადაც გვაქვს შინი – ცეცხლი. გული ამ სისხლს ფილტვებში უშვებს, ფილტვები კი მის განმწმენდას ახდენს ალეფის (ჟანგბადის) მეშვეობით. სხვა სიტყვებით, სისხლში ჩვენ ნათლად ვხედავთ ალეფს (ჰაერს), შინს (ცეცხლს) და მემს (წყალს). ამიტომაა, რომ სისხლი არის სიცოცხლე, სადაც სამი პირველადი ძალა სახლობს, და, ამიტომაა, რომ სისხლი სექსუალურ ორგანოებში მიედინება, რათა შექმნის აქტი განხორციელდეს.   

სისხლი ნებისმიერ ცხოველში ნეფეშის მედიუმს წარმოადგენს. ებრაულად, ნეფეში სულის მთავარი ასპექტის სახელია. ყველა ჩვენგანს სწორედ ცხოველური სული გვაქვს, რომელიც სისხლში განიცდის ცვლილებებს.

მოდით, ვნახოთ, როგორ იწერება სიტყვა ნეფეში נפש: ის ასო ნუნით იწყება, რომელიც თევზს, თესლს ნიშნავს; შემდეგი ასო არის ფე, რომელიც ნიშნავს პირს და უკავშირდება ყელს, არტიკულირებულ სიტყვას, დაათს, სადაც ასო შინის, ნეფეშის, დუალობას ვაწყდებით; ამრიგად, ბოლოში ასო შინია, რომელიც ნიშნავს, რომ ცხოველურ სულს აქვს ცეცხლი. ცეცხლი საკუთარ თავს სექსუალური ორგანოების მეშვეობით გამოხატავს. ჩვენ, როგორც ცხოველები, სწორედ გენიტალიებით ვმრავლდებით. სამეფოს ყველა ცხოველს – ირაციონალურსა თუ რაციონალურს – აქვს ნეფეში, ცხოველური სული. ჩვენ ის იმიტომ გვაქვს, რომ ინტელექტუალური ცხოველები ვართ. ასე რომ, ჩვენ გვიწევს, ვაკონტროლოთ ჩვენი ცხოველი. ჩვენ გვიწევს, ვაკონტროლოთ ცხოველური სული ეპიფიზის საშუალები. 

რენე დეკარტე ეპიფიზს სულის მთავარ სამყოფლად მიიჩნევდა. ეპიფიზში, სული წმინდას ატომი გვხვდება. ეპიფიზს ნეპტუნი აკონტოლებს. ეპიფიზში, შივას სამკბილას ენერგიაა. სწორედ ეპიფიზია ის ადგილი, სადაც ასო შინის ოთხი შვერილის ძალა სახლობს და რომელიც სქესობრივი აქტის დროს უნდა გამოვიყენოთ, ვინაიდან სწორედ სქესობრივ აქტშია მოცემული დაათის იოდ–ჰეი–უაუ–ჰეის დუალობა. ამდენად, ნეფეშის ცეცხლის – ცხოველური სულის – კონტროლით, ჩვენ ცეცხლის გაღვივებას ვიწყებთ შიგნით; და სწორედ ამგვარად, თუ უმანკოების გზას გავყვებით, დამდეგი სამყაროს ცეცხლის შვილებად ვიქცევით.   

ის, თუ რამდენად განხორციელდება დამდეგი სამყარო, ჩვენზეა დამოკიდებული. ეს ჩვენ მიღმა არსებულ არც ერთ მოვლენაზე არ არის დამოკიდებული. თუ ჩვენ გვსურს დამდეგი სამყაროს – ახალი ოქროს ხანის – მონაწილეები ვიყოთ, მაშინ ცეცხლი უნდა გავააქტიიუროთ ჩვენში. ეს ერთადერთი გზაა.

რათა ცეცხლის მირონცხება მივიღოთ, ჩვენ უნდა გავაკონტროლოთ ჩვენი ცხოველური სულის, ნეფეშის, ცეცხლი, რომელიც ჩვენს ძვლებშია, ჩვენი ძვლის ტვინში, ჩვენს სისხლსა და ხორცში, სხვა სიტყვებით – ჩვენს ფიზიკურ სხეულში.

ამ ცეცხლის საბოლოო გარდმოდინება ზემოდან ჩვენში ასო ნუნითაა წარმოდგენილი სიტყვა ნეფეშში. ნუნის, თევზის, კონტროლისათვის, ჩვენ სული წმინდას დახმარება გვჭირდება, ვინაიდან ცეცხლი ნუნში (ნეფეშში) რუახ ელოჰიმის მიერ კონტროლდება – ელოჰიმის სულის მიერ, წყლის ზედაპიზე რომ დალივლივებდა.

ეს წყალი სექსუალური სითხეებია, სადაც ჩვენ ჩვენი საკუთარი ნუნი, თევზი, ნეფეში გვაქვს. სული, რომელიც ამ წყალზე ლივლივებს, რუახ ელოჰიმია, ეპიფიზში მდებარე ღმერთის სული, რომელიც პირდაპირ უკავშირდება ბინას მოქმედებას დაათში.

როცა დაათში აბა და აიმა ამყარებენ კონტაქტს, – ისინი რუახ ელოჰიმს შობენ, ჩვენს მონადას, ჩვენს უზენაესს, რომელიც სიცოცხლის ხეში სეფირა ქესედითაა წარმოდგენილი, გაერთიანებულით სეფიროტ გებურასთან და ტიფერეტთან. რუახ ელოჰიმი (א ალეფი, ჰაერი) სასუფეველსა და დედამიწას შორის ლივლივებს, რადგანაც, თუ გავიხსენებთ, რუახი ნიშნავს „ქარს“ და „სულს.“ რუახი (ალეფი, ჰაერი) სეფირა ტიფერეტში ლივლივებს, გებურასა (შინი, ცეცხლი) და გედულას (მემი, აირისებრი წყალი) შორის. ჰაერი, რუახი, ქარი, ზუსტად რომ ჩვენი მონადაა, რომელსაც ბიბლია აბრაამს (אברהם) უწოდებს. აბრაამი დაათიდან მოდის და ის თოკავს მემის სინესტესა და შინის ცეცხლს. კაბალაში, აბრაამი სეფირა ქესედთან არის დაკავშირებული და მის სიმბოლოს წყალი (მემი) წარმოადგენს. 

იეცირას სამყაროში, ჰაერი – სეფირა ნეცახის სახით არის წარმოდგენილი, წყალი – სეფირა იესოდის სახით, ხოლო ცეცხლი – სფირა ჰოდის სახით. ცეცხლი და წყალი ერთმანეთში არ ირევა, რადგანაც ცეცხლს წყლის გაქრობა უნდა, წყალს კი ცეცხლისა, ამდენად, მათ შორის ჩნდება ჰაერი და აზავებს მათ ერთმანეთში. 

პირველ სამკუთხედში მდებარე ქოხმას ცეცხლი (შინი) და ბინას წყალი (მემი) მეორე სამკუთხედში ადგილებს იცვლიან, კერძოდ, წყალი (მემი) მარჯვნივ ინაცვლებს – სეფირა გებურასკენ, ცეცხლი (შინი) კი მარცხნივ – სეფირა ქესედისკენ. მიუხედავად ამისა, ალეფი, ჰაერი, ანუ ის, ვინც მათ ერთმანეთთან არიგებს და ამეგობრებს, შუაში რჩება. ბრიას სამყაროში, სეფირა ქესედი მემია – წყალი, სეფირა გებურა – შინი, იგივე ცეცხლი, სეფირა ტიფერეტი კი არწივია – ჰაერი. 

ბრიაში, სამი სეფიროტი – ქესედი, გებურა და ტიფერეტი – ასო შინშია წარმოდგენილი, აცილუტში კი ასო შინის სამი შვერილის სამ პირველად ძალაში, რისი განვითარებაც ბრიაში – გენეზისის სამყაროში – უნდა მოხდეს.

ასო შინი გენეზისის სამყაროში იმიტომ უნდა შევქმნათ, რომ სიცოცლხის ხის მეორე სამკუთხედი – ქესედი, გებურა და ტიფერეტი – შექმნის (გენეზისის) სამყაროს გულისხმობს. ასო შინი, რომელიც გულში უნდა მოვითავსოთ, დამდეგი სამყაროდან მოდის – ინიციაციის მეშვეობით. 

სიცოცხლის ხის მეორე სამკუთხედის ეს სამი სეფიროტი ბიბლიის პირველ წიგშნი, „წიგნი დაბადებისა,“ სამი პატრიარქით – აბრაამით, ისააკითა და იაკობით – არის წარმოდგენილი.

• აბრაამი: ქესედი
• ისააკი: გებურა
• იაკობი: ტიფერეტი

ეს სამი ერთად, ჩვენში ასო შინს ქმნის.

ასო შინი სამ პირველად ძალას წარმოადგენს, რომელიც ყველგანაა. თუ ჩვენ გვინდა, თვით–რეალიზება მოვახდინოთ, – სრულად უნდა გავუკეთოთ ჩვენში მონადას მანიფესტაცია ან, სხვა სიტყვებით, ღმერთს 100%-ით ვემსახუროთ, – ეს სამი პირველადი ძალა ჩვენს გულში, ჩვენს მკერდში უნდა გამოვლინდეს. მეორე სამკუთხედი სიცოცხლის ხის წარმოსახვითი ადამიანის მკერდს განასახიარებს, ხოლო ეს სამი პატრიარქი ასო შინში ჩვენი მონადას განსახიერებაა. 

მაშ, მოდით, კარგად გავიაზროთ, რომ როცა სიცოცხლის ხის პირველ სამკუთხედში არსებულ ასო შინზე ვლაპარაკობთ, ჩვენ ჩვენი სამი ტვინის სამ პირველად ძალას ვგულისხმობთ. ხოლო ასო შინის ეს სამი შვერილი ჩვენს მონადაში გახლავთ:

• სფირა ქესედი, რომელიც უკავშირდება წყალს
• სფირა გებურა, რომელიც უკავშირდება ცეცხლს
• სფირა ტიფერტეი, რომელიც უკავშირდება ჰაერს

ეს სამი სფიროთი ჩვენს მკერდში მდებარე ასო შინის სამ შვერილს უკავშირდება მაშინ, როდესაც ჩვენ ჩვენს მე–ში სამი ცეცხლის აქტუალიზირებას ვახდენთ.   

ცეცხლის განვითარება

როგორია სამი ცეცხლის ებრაული მართლწერა? ცეცხლი იწერება, როგორც אש ეში, ალეფ–შინი. אש ეში მრავლობითში რომ დავწეროთ, ბოლოში ვამატებთ ასო იოდს და ასო მემს, אשים აშიმი, რომელიც მოგვაგონებს სიტყვას אישים აიშიმი, რაც, ებრაულად, „კაცებს” ნიშნავს. ებრაულში, კაცი იწერება, როგორც איש იში, ხოლო ქალი – אשה იშა. ამდენად, „კაცის” – איש იში – მრავლობითი ფორმა არის אישים იშიმი („კაცები“). ამ სიტყვაში, სამ დედა–ასოს ვხვდებით: ალეფს, შინსა და მემს. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, אישים იშიმი სამ კაცს გულისხმობს, კერძოდ, ალეფს (იაკობს), შინს (ისააკს) და მემს (აბარაამს) – სამ პატრიარქს, რომლებიც ჩვენში უნდა ავაგოთ, ჩვენ შიგნით უნდა შევქმნათ, რადგანაც, ამ ეტაპზე, ჩვენ ისინი მხოლოდ არქეტიპების, მონახაზების სახით გვყავს და არა აქტუალიზირებელი, შექმნილი სახით. გავიხსენოთ, რომ არქეტიპები შინის პირველ ასოს, პირველ სამკუთხედს, აცილუტის სამყაროს უკავშირდება. ეს ნიშნავს, რომ ალეფი (იაკობი), შინი (ისააკი) და მემი (აბრაამი) არიან ელემენტები, რომლებიც ჩვენში ლატენტურად არსებობენ და რომელთა გააქტიურებაა შესაძლებელი, თუ ინიციაციას განვახორციელებთ.        

ინიციაციის შემთხვევაში, ის, ვინც ჩვენში განვითარდება, როგორც ცეცხლი, იქნება მესია აცილუტიდან, სული იეჰიდა. არამეულად, მესია იწერება, როგორც משיחא, მემი შინი იოდი, ხეთი, ალეფი. როგორც ხედავთ, სიტყვა მესიაშიც ვხვდებით სამ დედა–ასოს, სამ პირველად ძალას. სამ დედა–ასოს შორის მოთავსებულია ასოები იოდი და ხეთი, რომელთა ერთობლივი მართლწერა გვაძლევს חי ხაის – სიცოცხლეს. ასე რომ, მესია, რომელიც „მირონცხებულს“ ნიშნავს, ისაა, ვინც ცეცხლში სინთეზირებული სამი ელემენტის მირონცხებას ახდენს ჩვენთვის.

ამგვარიდ მესიას მნიშვნელობა. მესია ის კი არაა, ვინც გარედან მოდის, არამედ მესია მოდის შიგნიდან, ცეცხლის მეშვეობით. ასე, მაგალითად, მოშე (მოსე) ნიშნავს „წყლიდან დაბადებულს;“ მის სახელში სამი დედა–ასოდან მხოლოდ ორია მოცემული – მემი და შინი, ხოლო ბოლოს ვხვდებით ასო ჰეის, משה მოშე. მოსე, ისევე, როგორც იაკობი, ქესედის შვილია, წყლისა და გებურასი, ბრიაში არსებული ნეშამას ცეცხლის. მაგრამ მესია იეჰიდას ცეცხლის შვილია; მესიას აცილუტის სამი ძალა აქვს; მესია ითავსებს მთელ იეჰიდასა და ხაიას ჩვენში, რათა შევძლოთ და, მისი საშუალებით, ეს ელემენტები შევქმნათ, რომლებიც, თავის მხრივ, ცეცხლის შესაქმნელად გვჭირდება.   

ჩვენ არამც და არამც არ უნდა დავუშვათ შეცდომა და ვიფიქროთ, თითქოს მესია გარედან მოდის. უნდა გვახსოვდეს, რომ ორი ათასი წლის წინ, იესო, რომელიც მესიად არის წოდებული, იმისთვის მოგვევლინა, რომ გზა ეჩვენებინა ჩვენთვის. ხალხმა არასწორად გაიგო მისი გზავნილი და იფიქრა, რომ დამდეგ სამყაროში შესვლა ან მეორედ მოსვლა ქრისტეს პიროვნების მეშვეობით იყო შესაძლებელი – მისი პიროვნების ერთგულებითა და რწმენით. ამგვარი წარმოდგენა დიდი შეცდომის ტოლფასია, ვინაიდან მესია შეიძლება, ნებისმიერი ავატარი იყოს, ნებისმიერი მაცნე გარდაქმნის სამყაროდან (აცილუტიდან), რომელმაც დიდი საქმე შეასრულა, განივითარა შიგნით იეჰიდას ცეცხლი და, აქედან გამომდინარე, უფლებამოსილია, განმარტოს კანონები და მისცეს ცოდნა მათ, ვისაც კვლავ დაბადება სჭირდება. მაგალითად, ჩვენ ვიცით, რომ ასეთი დიდი საქმე, ცეცხლით შესრულებული, კრისტალიზებულ იქნა მოსეში, მუჰამედში, ბუდაში, კრიშნაში, რამაში, იესოში და სხვ. 

მესიას, ავატარს (მაცნეს) მუდამ მოაქვს ცეცხლის ცოდნა. ამრიგად, ჩვენ უნდა ჩავწვდეთ ცეცხლის ცოდნას და არ ვიფიქროთ ისე, როგორც დღეს ამას მრავალი ადამიანი აკეთებს – იმ დროსა და ეპოქაში, სადაც უამრავ ფსევდო–რელიგიას ვაწყდებთ, რომლებიც აცხადებენ, რომ თუ გვინდა, დამდეგ სამყაროს ვეკუთვნოდეთ, მაშინ მათ სექტებს უნდა ვეკუთვნოდეთ. დღევანდელ დღესა და დროში, ქრისტიანულად მორწმუნე სამყარო მუსლიმების, ინდუსების და სხვათა წინააღმდეგ იბრძვის, მუსლიმები ინდუსებისა და ქრისტიანების წინააღმდეგ იბრძვიან, ხოლო ინდუსები – მუსლიმებისა და სხვათა წინააღმდეგ. ყველა მათგანი ფიქრობს, რომ თუ გვინდა, დამდეგი სამყაროს ნაწილი ვიყოთ, მათ სექტებს უნდა ვეკუთვნოდეთ და ვიბრძოლოთ მათთვის. 

საქმე ისაა, რომ ცოდნის ყველა ღვთაებრივი ცეცხლოვანი პრინციპი ყველა რელიგიის წმინდა წიგნში წერია და ხორცშესხმულია ნებისმიერ ავატარში, რომელიც არის ან იყო ამ რელიგიათა დამფუძნებელია. რამდენადაც ფანატიკოსები ყოველთვის არასწორ ინტერპრეტაციას გაუკეთებენ დოქტრინას და შერყვნიან მას, კაცობრიობას პერიოდულად სჭირდება მზის არსების ინკარნაცია ზეციური მხარეებიდან, რათა მოვიდეს ის და გვასწავლოს კვლავ კანონები, ცხადია, იმ კულტურისა და ცოდნის შესაბამისად, რაც გვაქვს ამ ეტაპზე. აი, სწორედ ეს უნდა გავიაზროთ. 

ჩვენ სამყარო შიგნიდან უნდა შევქმნათ. განთავისუფლება ჯგუფთან კუთვნილებით არ მიიღწევა. ჯგუფის წევრობა არ ნიშნავს, რომ დამდეგ სამყაროს შიგნიდან შევქმნით. ეს ცეცხლთან მუშაობით მიიღწევა, ეს ცეცხლი კი შიგნითაა და არა გარეთ.

მესია ზუსტად რომ იმ სამუშოს შედეგია, რომელსაც ცეცხლთან და ცეცხლის წვდომით ვაწარმოებთ.

უნდა გვესმოდეს, რომ ცეცხლი ჩვენს თავშია. ლი როში – იგივე ისრაელი (ისრეალი, ლი როში, „მე მაქვს თავი“) მრავალ ნაწილადაა გაყოფილი, ამ ცეცხლის ნაწილები კი ეგოშია გამომწყვდეული და ცეცხლის შერყვნა, მოწამვლა ხდება.

ამრიგად, ცეცხლი, რომელზეც ჩვენ ვლაპარაკობთ, როგორც ხედავთ, ყველა იმ შთაბეჭდილებასა თუ ელემენტს უკავშირდება, რომელიც გონებაში გვაქვს, სხეულში გვაქვს, ვინაიდან ჩვენ სწორედ ცეცხლით ვართ გარშემოტყმულები. მაგრამ, სამწუხაროდ, ჩვენ არასწორად ვახდენთ ღმერთის ცეცხლის ტრანსფორმაციას.

სამაელ აუნ ვეორს ყველა ეს ცეცხლი ორად აქვს სინთეზირებული:

• ცეცხლი, რომლიც უაყოფითად პოლარიზდება, რადგანაც ის სურვილით არის შერყვნილი; მას კუნდაბუფერი ეწოდება.
• ცეცხლი, რომელიც თავისუფალია სურვილისგან და, შესაბამისად, თავის ბუნებრივ მდგომარეობას აღიდგენს; მას კუნდალინი ეწოდება. 

გვახსოვდეს, რომ שכינה შეხინა (კუნდალინი) ღვთაებრივი დედაა, რომელიც, ცეცხლის მსგავსად, ხერხემლის სვეტში ვითარდება; ის სამართლის მახვილია, რომელიც შეგვიძლია ეგოსთვის გამოვიყენოთ, რათა გავანადგუროთ ის. ეგო უნდა განადგურდეს. ალქიმიაში, ეგო დარიშხნიანი გოგირდის კრისტალიზაციას წარმოადგენს, ბინძურ ცეცხლს, რომელიც არასწორად გარდავქმენით.როცა ცეცხლის ტრანსფორმაციას არასწორად ვახდენთ, ის ქვემოთკენ ვითარდება – ისე, როგორც კუდი კუდუსუნიდან, და მას კუნდაბუფერი ჰქვია. 

ბოლოს, მთავარი ნივთიერება ცეცხლია. ჩვენ კონდენსირებულ ცეცხლს, კონდენსირებულ ენერგიას წარმოვადგენთ. საბოლოოდ, ჩვენ ცეცხლის შვილებად უნდა ვიქცეთ, წმინდა მოჩვენების, ხაიას შვილებად და დამდეგი სამყაროს, იეჰიდას შვილებად.     

 © SHEN

წყარო: gnosticteachings.org

შეიძლება გაგეცინოთ მაგრამ (ისე, თქვენი ტვინისთვის ღიმილი უფრო სასარგებლო იქნება), ჩემი პროფესიული აზრით, მთქნარება ნეირომეცნიერების ერთ–ერთი ყველაზე კარგად დაცული საიდუმლოა. ჩემი კოლეგებიც კი, რომლებიც სხვა უნივერსიტეტებში მედიტაციას, რელაქსაციასა და სტრესის შემცირებას იკვლევენ, ამ მძლავ ნეირო–გამაძლიერებელ იარაღს ხშირად უგულვებელყოფენ. მიუხედავად ამისა, მთქნარებას, ათწლეულებია, იყენებენ ხმის თერაპიაში, როგორც ამა თუ იმ ამოცანის შესრულების თანხმლები შფოთვისა და ჰიპერდაძაბულობის შემცირების საშუალებას ხახის არეში.

ტვინის სკანირების მიმართულებით ჩატარებული რამდენიმე ბოლოდროინდელი კვლევა აჩვენებს, რომ მთქნარება უნიკალურ ნერვულ აქტივობას იწვევს ტვინის იმ უბნებში, რომლებიც სოციალური ცნობიერებისა და ემპათიის განცდათა აღმოცენებაშია ჩართული. ერთ–ერთ ასეთ უბანს ე.წ. წინა სოლი წარმოადგენს – თხემის წილის შრეებში დამალული პაწაწინა სტრუქტურა. ლონდონის ნევროლოგიის ინსტიტუტის მკვლევართა თანახმად, წინა სოლი ცენტრალურ როლს ასრულებს ცნობიერებაში, თვით–რეფლექსიასა და მეხსიერებიდან ინფორმაციის აღდგენაში. წინა სოლის სტიმულირება იოგას თანხმლები სუნთქვითაც ხდება, რაც, გარკვეულწილად, ხსნის, თუ რატომაა, რომ მედიტაციის სხვადასხვა ფორმა ხელს უწყობს თვით–ცნობიერების განცდის ზრდას. წინა სოლი ის უბანიცაა, რომელიც ყველაზე დიდ დარტყმას განიცდის ასაკთან დაკავშირებული დაავადებებისა და ყურადღების დეფიციტის პრობლემების მხრიდან; ამდენად, შესაძლოა, ვივარაუდოთ, რომ განზრახ მთქნარებას შეუძლია, გააძლიეროს ტვინის ეს მნიშვნელოვანი ნაწილი.

სწორედ ამ მიზეზთა გამო, ვთვლი, რომ მთქნარება უნდა ინტეგრირდეს ვარჯიშსა და სტრესის შემცირების პრობლემებში, კოგნიტურ და მეხსიერების გაძლიერების ტრენინგებში, ფსიქოთერაპიასა და რეფლექსიაზე დაფუძნებულ სპირიტუალურ პრაქტიკებში. და, რამდენადაც წინა სოლი, ბოლო დროს, ასოცირებულ იქნა ტვინის ე.წ. სარკისებრი ნეირონების სისტემასთან (რომლებიც საშუალებას გვაძლევენ, დავუკავშირდეთ სხვა ადამიანების გრძნობებსა და ქცევებს), მთქნარება, შესაძლოა, სოციალური ცნობიერების, თაგარნძნობისა და სხვებთან ეფექტური კომუნიკაციის გაუმჯობესებაშიც კი დაგვეხმაროს.   

რატომ ვამტკიცებ ამას ასე დაჟინებით? იმიტომ რომ, თქვენთვის  10-ჯერ დამთქნარება რომ მეთხოვა ამ არაჩვეულებრივი ტექნიკის განსაცდელად, სავარაუდოდ, არ დამიჯერდებდით. სემინარებზეც კი, მას მერე, რაც აუდიტორიას ჭარბად დადებით მტკიცებულებებს წარმოვუდგენ და დამთქნარებას ვთხოვ, ნახევარი ყოყმანობს. მიწევს, „ვაცდუნო“ ხოლმე ისე, რომ მყისიერი მარელაქსირებელი ეფექტები იგრძნონ. ჩვენს საზოგადოებაში აუხსნელი სტიგმა არსებობს, რომ მთქნარება თითქოს უზრდელობაა, ჩვენს უმეტესობას კი ეს ბავშვობაში ასწავლეს.            

როცა მედიცინის ახალგაზრდა სტუდენტი ვიყავი, ერთხელ მთქნარებაზე „გამომიჭერეს“ და, მეტიც, პროფესორმა მისაყვედურა. მითხრა, რომ არაადეკვატური იყო პაციენტების წინ დაღლილი გამოვჩენილიყავი, მიუხედავად იმისა, რომ პაციენტის პალატის წინ, კორიდორიში ვიდექი. მართლაც, დაღლილობის დროს მთქნარება მატულობს და, შესაძლოა, ეს ტვინის თავაზიანი ფორმა იყოს, რომლითაც გვეუბნება, რომ მცირედი ძალების აღმდგენი ძილი არ გვაწყენდა. მეორე მხრივ, სინათლესთან კონტაქტიც გამოიწვევს მთქნარებას, რაც იმას მიგვანიშნებს, რომ მთქნარება გაღვიძების ნაწილიც არის.      

მაგრამ მთქნარება მხოლოდ ჩვენს რელაქსირებას როდი იწვევს. მას სწრაფად შევყავართ კოგნიტური ცნობიერების გამძაფრებულ მდგომარეობაში. მოსწავლეები კლასში იმიტომ კი არ ამთქნარებენ, რომ მასწავლებელია მოსაწყენი (თუმცა, ამანაც შეიძლება, დაგვაწყებინოს მთქნარება, რამდენადაც მონოტუნურ საუბარზე ვცდილობთ ფოკუსირებას), არამედ იმიტომ, რომ ტვინს ძილიანობისგან ანთავისუფლებს და, ამ გზით, გვეხმარება, კონცენტრაცია შევინარჩუნოთ მნიშვნელოვან ცნებებსა თუ იდეებზე. ის არეგულირებს ცნობიერებასა და ჩვენი მე–ს განცდას, გვეხმარება, უფრო ინტროსპექციულები და თვით–ცნობიერნი გავხდეთ. თუ ისე მოხდა, რომ ოთახში ერთფეროვან, მოსაწყენ და მონოტონურ მასწავლებელთან ერთად აღმოჩნდით გამომწყვდეულნი, მთქნარება, რასაკვირველია, ფხიზლად ყოფნაში დაგეხმარებათ.

მთქნარება თქვენს რეალქსირებას შეუწყობს ხელს და სიფხიზლის მდგომარეობაში ბევრად სწრაფად გადაგიყვანთ, ვიდრე ნებისმიერი მედიტაციური ტექნიკა, რაც კი რამ მსმენია პირადად მე, და, რადგანაც მთქნარება ნევროლოგიურად გადამდებია, განსაკუთრებით იოლი ხდება მისი სწავლება ჯგუფურ სიტუაციებში. ჩემმა ერთ–ერთმა ყოფილმა სტუდენტმა მთქნარება თავისი მოკამათე დირექტორთა საბჭოს მწყობრში მოსაყვანად გამოიყენა და, თანაც, ეს წუთზე ნაკლებში შეძლო. რატომ? იმიტომ რომ, მთქნარება ადამიანებს ეხმარება, საკუთარი ქცევები სხვებისასთან მოიყვანონ სინქრონში.      

მთქნარება, როგორც ფხიზლად ყოფნის მექანიზმი, ჩასახვიდან პირველ 20 კვირაში იჩენს თავს. ის ახალშობილებს ცირკადული რიტმების რეგულირებაში ეხმარება და ეს დამატებითი მტკიცებულებაა იმისა, რომ მთქნარება ძილ–ღვიძილის რეგულირებაში არის ჩართული. იმის გათვალისწინებით, რომ ადამიანის ძილის ნორმალური ციკლის დარღვევისას ცირკადული რიტმები ასინქრონული ხდება, მთქნარება გვიანი ღამის წვეულებების მოყვარულს, წესით, უნდა დაეხმაროს ტვინის შინაგანი საათის გადაწყობაში. მთქნარებამ, შესაძლოა, შეამსუბუქოს სხვადასხვა დროის სარტყელში ფრენის თანმხლები ეფექტები და ზღვის დონიდან დიდ სიმაღლეებზე ყოფნით გამოწვეული დისკომფორტები.      

მაშ, რა საფუძვლად მდებარე მექანიზმი აქცევს მთქნარებას ასეთ მნიშვნელოვან იარაღად? წინა სოლის აქტივირებასთან ერთად, ის ჩვენი ტვინის ტემპერატურისა და მეტაბოლიზმის რეგულირებას ახდენს. უამრავი ნევროლოგიური ენერგიაა საჭირო, ცნობიერი სიფხიზლე რომ შევინარჩუნოთ, ევოლუციურ კიბეზე ასვლასთან ერთად კი ტვინი ნაკლებ ენერგო–ეფექტიანი ხდება. მთქნარება, სავარაუდოდ, ძუძუმწოვართა ზედმეტად აქტიური ტვინის დაშოშმინების საშუალებად აღმოცენდა, განსაკუთრებით – შუბლის წილის რეგიონებში. ზოგიერთი მეცნიერი მთქნარებას ემპათიის პრიმიტიულ ფორმადაც კი განიხილავს. ხერხემლიანი ორგანიზმების უმეტესობა ამთქნარებს, თუმცა გადამდები ეფექტი მას მხოლოდ ადამიანებში, დიდ მაიმუნებში, მაკაკებსა და შიმპანზეებში აქვს. მეტიც, მთქნარება ადამიანებისთვის იმდენად გადამდებია, რომ მის შესახებ კითხვამაც კი შეიძლება, დაგვამთქნარებინოს.    

ძაღლები თავდასხმამდე ამთქნარებენ, ოლიმპიური სპორტსმენები – ასპარეზობამდე, თევზები კი აქტივობათა შეცვლამდე. არსებობს მტკიცებულებაც, რომ მთქნარება სამხედრო დავალების უფრო ზუსტად და იოლად შესრულებაში ეხმარება ინდივიდებს. მართლაც, მთქნარება, შესაძლოა, ერთ–ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მექანიზმი იყოს ძუძუმწოვრებში გადარჩენასთან დაკავშირებული ქცევების რეგულირებისა. ასე რომ, თუ გსურთ ოპტიმალურად ჯანმრთელი ტვინი შეინარჩუნოთ, აუცილებელია, ამთქნაროთ. მართალია ისიც, რომ ჭარბი მთქნარება შეიძლება, გარკვეული ნევროლოგიური აშლილობის (მაგალითად, შაკიკის, მრავალჯერადი სკლეროზის, ინსულტის ან ნარკოტიკული რეაქციის) ნიშანი იყოს. ასეა თუ ისე, მეც და სხვა მკვლევრებსაც ეჭვი გვაქვს, რომ, ნერვული ფუნქციონირების რეადაპტირების გზით, მთქნარება, შესაძლოა, წარმოადგენდეს ტვინის მცდელობას, აღმოფხვრას სიმპტომები.

მთქნარებაში არაერთი ნეიროქიმიური ნივთიერებაა ჩართული, მათ შორის, დოპამინი, რომელიც ჩვენს ჰიპოთალამუსსა და ჰიპოკამპში – მეხსიერებიდან ინფრომაციის ამოტანის, ნებაყოფლობითი კონტროლისა და ტემპერატურის რეგულირებისთვის აუცილებელ უბნებში – ოქსიტოცინის გამოყოფას ააქტიურებს. ეს ნეიროტრანსმიტერები ახდენენ სიამოვნების, მგრძნობელობისა და ადამიანებს შორის ახლო კავშირების დამყარების რეგულირებას. ამდენად, თუ გსურთ გაიუმჯობესოთ ინტიმურობა და ერთად იყოთ, ამთქნარეთ ერთად. მთქნარებასთან ასოცირებული სხვა ნეიროქიმიური ნივთიერებები მოიცავს აცეტილქოლინს, აზოტის ოქსიდს, გლუტამატს, GABA-ს, სეროტონინს, ACTH-ს, MSH-ს, სქესობრივ ჰორმონებსა და ოპიუმის დერივატ პეპტიდებს. მოკლედ, ფაქტობრივად, შეუძლებელია, სხვა აქტივობა გამოვნახოთ, რომელიც ასეთ დადებით გავლენას ახდენს ტვინის ამდენ ფუნქციაზე.   

ჩემი რჩევა მარტივია. დაამთქნარეთ დღის მანძილზე, რაც შეიძლება ბევრჯერ: დაამთქნარეთ, როცა იღვიძებთ, როცა რთული პრობლემის წინაშე დგახართ სამსახურში, როცა დასაძინებლად ემზადებით და როცა კი გრძნობთ სიბრაზეს, შფოთვას ან სტრესს. დაამთქნარეთ მნიშვნელოვანი სიტყვით გამოსვლამდე, გამოცდაზე გასვლამდე და მედიტაციისა თუ ლოცვის დროს, რადგან ეს უფრო ინტენსიურს გახდის თქვენს სპირიტუალურ გამოცდილებას.      

ცნობიერ მთქნარებას მცირედი პრაქტიკა და დისციპლინა სჭირდება, არაცნობიერი სოციალური შეკავებები რომ დავძლიოთ, თუმცა ადამიანები არ–დამთქნარების სამ სხვა მიზეზს ასახელებენ ხშირად: „არ მემთქნარება,“ „არ ვარ დაღლილი“ და – ჩემი საყვარელი – „არ შემიძლია.“ რა თქმა უნდა, შეგიძლია. ღრმა მთქნარების გამოსაწვევად მხოლოდ ისაა საჭირო, რომ ექვსჯერ ან შვიდჯერ მოიკატუნო თავი, თითქოს მართლა ამთქნარებ. ცადეთ ახლავე და მეხუთე „ყალბი“ მთქნარებისას აღმოაჩენთ, რომ უკვე ნამდვილ მთქნარებას იწყებთ. მაგრამ ნუ გაჩერდებით, იმიტომ რომ, მეათე ან მეთორმეტე მთქნარების დროს ამ მაცდური პატარა ხრიკის ძალას იგრძნობთ. შესაძლოა, თვალები და ცხვირი აგიწყლიანდეთ, მაგრამ საოცრად „აქ და ახლა“ იგრძნობთ თავს, საოცრად მოდუნებულები და უკიდურესად ფხიზლები გახდებით. მგონი, არაა ცუდი შედეგი რაღაც ისეთის კვალობაზე, რასაც წუთიც კი არ სჭირდება. და თუ აღმოაჩენთ, რომ ვერ წყვეტთ მთქნარებას (მინახავს, ზოგი როგორ ამთქნარებს ნახევარი საათის მანძილზე), გეცოდინებათ, რომ საკუთარ თავს მნიშვნელოვან ნევროლოგიურ საჩუქარზე ეუბნებოდით თურმე უარს.   

ავტორი: ენდრიუ ნიუბერგი

 © SHEN

2020 წლის 21 ივნისის მზის წრიული დაბნელება განსაკუთრებული ასტრონომიული მოვლენაა. ის ზაფხულის ბუნიობის დროს ხდება, როცა მზე, ჩრდილოეთის ნახევარსფეროდან, ამაღლების მაქსიმალურ წერტილს აღწევს. მაგრამ, პირველ ყოვლისა, მზის დაბნელებას იმ პერიოდის ბოლოს აქვს ადგილი, როცა ზაფხულის ბუნიობის დღეს, მზე ციურ ჯვარს უსწორდება. ციური ჯვარი ორი ყველაზე მნიშვნელოვანი ციური რგოლის გადაკვეთაა, პირველი რგოლი ეკლიპტიკაა: მკაფიო გზა, რომელსაც მზე გადის წელიწადის განმავლობაში – ხაზი, რომელიც ზოდიაქოს თორმეტ თანავასრკვლავედს კვეთს და ციურ სფეროს ორ ნაწილად ჰყოფს. მეორე რგოლი “მილკი ვეია” – გალაქტიკის დისკოს ულუფა, რომელიც დედამიწიდან ჩანს, აქვს ალმასის ნაკვალევის ფორმა და მილიარდობით ვარსკვლავისგანაა შექმნილი. ზაფხულის ბუნიობისა და ციური ჯვრის გათანაბრება არის ფენომენი, რომელიც ბუნიობათა პრეცესიასთან არის კავშირში – ნელ ბრუნვად მოძრაობასთან, რომელიც დედამიწის ღერძის ორიენტაციის ცვლილებას იწვევს საუკუნეების მანძილზე და ციური სფეროს თავზე წრიულ ტრაექტორიას ასახავს, რომელიც სადღაც 26,000 წლის მანძილზე მიმდინარეობს. პრეცესიის შედეგად, მზის პოზიცია გაზაფხულის ბუნიობაზე, სახელად ,,საგაზაფხულო წერტილი” ან ,,ვერძის პირველი წერტილი,” ნელა მოძრაობს ეკლიპტიკაზე და ზოდიაქოს ყველა თანავარსკვლავედს კვეთს. ,,საგაზაფხულო წერტილის” პოზიცია ამჟამინდელ ,,ასტროლოგიურ ხანას” განსაზღვრავს – 2.160 წელიწადის თორმეტიდან ერთ პერიოდს, რომლითაც ძველი ხალხი პრეცესიულ ციკლს ჰყოფდა. ეკლიპტიკაზე ბუნიობის წერტილებიც მოძრაობენ: თუ გასულ საუკუნეებში ბუნიობისას ვხედავდით მზეს, ატმოსფეროს არარსებობის პირობებში, ჩვენ შევამჩნევთ, რომ ჩვენი ვარსკვლავი კიდევ უფრო ახლოა ციურ ჯვართან და იდეალური გადაფარვის ეტაპს აღწევს 2000 წლისთვის. გათანაბრება მყისიერი როდი იყო: მზის დისკოს ბუნიობის ზემდგომარეობა, გადაკვეთის წერტილითურთ, 1980-ში დაიწყო, პიკს 1998-ში მიაღწია და ახლა ნელ-ნელა სუსტდება.  

2020-ის 21 ივნისის უნიკალური მოვლენა, ამ ფენომენის დასრულებას განასახიერებს. მზე, მთვარე და დედამიწა ერთ ხაზზე გასწორდებიან, რაც, როგორც ყოველთვის, ეკლიპტურ სიბრტყეზე ხდება, რომელიც დედამიწის ორბიტას მოიცავს. რამდენადაც მზის დაბნელებას 21 ივნისს აქვს ადგილი, ეს ხაზიც ბუნიობის სიბრტყეზე განთავსდება, რომელიც დედამიწის ღერძს მოიცავს. მაგრამ ამ მოვლენის უნიკალურობა ისაა, რომ ეს ხაზი პირდაპირ ციურ ჯვარზე მიიტანს ,,იერიშს.”      

ასტრონომია ანტიკური მეცნიერებაა. მრავალ ანტიკურ ცივილიზაციას გამორჩეული დამოკიდებულება ჰქონდა ცის დაკვირვებისადმი, მიუხედავად იმისა, რომ ამას შიშველი თვალით აკეთებდნენ. მუდმივმა და საფუძვლიანმა რეგისტრირებამ და კატალოგურმა აქტივობამ, რასაც საუკუნეების მანძილზე ეწეოდნენ, უაღრესად კომპლექსური ფენომენების აღმოჩენამდე და გაზომვამდე მიგვიყვანა. ოფიციალური ჩანაწერების თანახმად, ანაქსაგორასი, ქრისტეშობამდე 500 წელს, თვლიდა, რომ მზე თეთრად გავარვარებული მასა იყო, მთვარე კი კლდოვანი ბურთი. თითქმის საუკუნე-ნახევრის შემდეგ, ერატოსთენემ დედამიწის დიამეტრი გაზომა ისე, რომ მისი ცდომილება 2%-ზე ნაკლები იყო. ქრისტეშობამდე მე-2 საუკუნეში, ჰიპარქემ დედამიწასა და მთვარეს შორის არსებული მანძილი გაზომა და ბუნიობათა პრეცესია აღმოაჩინა. მიუხედავად ამისა, ვერ გამოვრიცხავთ, რომ პრეცესია იმ ცივილიზაციებისთვისაც იყო უცხო, ვინც ჰიპარქემდე დიდი ხნით ადრე არსებობდნენ, მაგალითად, ქალდეელებისთვის, ეგვიპტელებისა და შუმერებისთვის. მათი კულტურებისთვის დამახასიათებელი სიმბოლიზმი, ზოდიაქოსა და ასტროლოგიურ ხანებთან არის ერთგვარად ასოცირებული.     

ანტიკურ დროს, ასტრონომია და ასტროლოგია ერთი დისციპლინა იყო და ორივე მათგანი რელიგიის შთაგონების წყაროს წარმოადგენდა. ეგვიპტეში, ისევე როგორც შუმერებთან, ღვთაებები, გარკვეულწილად, ციური სხეულების მახასიათებლებს გამოხატავდნენ, ხოლო მათი ქმედებები ხშირად ციურ სხეულთა მოძრაობის სიმბოლურ გამოვლინებას წარმოადგენდნენ.  ქრისტიანობა, როგორც წესი, უარს ამბობს ციურ სიმბოლოებთან ასოცირებაზე, თუმცა იესოს ცხოვრების აღწერა, როგორც ეს სახარებაშია მოცემული, მდიდარია ცასთან დაკავშირებული ელემენტებით. იესოს დაბადების ადგილი, ბეთლემი, რაც ,,პურის სახლს” ნიშნავს, ანტიკური მინიშნებაა ქალწულის ნიშანსა და მის ხანაზე, რომელიც სადღაც 13,000 წლის წინ დასრულდა. მომდევნო, ლომის ხანის დროს ,,საგაზაფხულო წერტილი” ,,რეგულუსის” ვარსკვლავთან გაერთიანდა, რაც ლათინურად ,,ბავშვ მეფეს” ნიშნავს. ქრისტეს მსგავსად, მზეც ბაგაში ჩაესვენა – ზუსტად კირჩხიბის ხანაში, როცა ,,საგაზაფხულო წერტილმა” ,,სკის კლასტერი” გადაკვეთა, ცნობილი, ასევე, როგორც Praesepe, რაც ლათინურად ,,ბაგას” ნიშნავს. რაც შეეხება აკვანს, ორი ცხოველი, რომელიც ახალშობილ იესოს უყურებდა, არაა ქადაგებაში ნახსენები, ისინი მხოლოდ ვარსკვლავებს შორის არსებობენ. ,,დაბადების კლასტერის” გარდა, კირჩხიბის ორი ყველაზე კაშკაშა ვარსკვლავი არსებობს: Asellus Australis-ი, რაც ,,სამხრეთულ ვირს” ნიშნავს, და Asellus Borealis-ი – ,,ჩრდილოური ვირი.” ამ უკანასკნელის სახელი ლათინურ Asellus et Bovis-ს – ,,ვირს და ხარს” – ჰგავს. ბევრი სხვა მინიშნების პოვნაა შესაძლებელი, განსაკუთრებით, სახარების ყველაზე ძველ ნაწილში: მარკოზის სახარების პირველ თავში. ყოველი ასეთი ტექსტი აძლიერებს კავშირს იესოს ფიგურასა და პრეცესიურ ციკლს შორის და მივყავართ ეჭვამდე, რომ ქრისტიანობის ერთ-ერთი ფარული მნიშვნელობა, სიმბოლური თვალსაზრისით, ასტრონომიული ცოდნის გამოხატვაა, რომელიც კლასიკურ ეპოქაში იქნა ათვისებული. ეს მხოლოდ იმას როდი ნიშნავს, რომ იესო მზის სიმბოლოა, არამედ იმასაც, რომ ქრისტიანობამ მიიღო და გაითავისა ჰერმეს ტრისმეგისტუსის სწავლებანი, ,,რაც არის ზემოთ, შეესაბამება მას, რაც არის ქვემოთ” ვინაიდან როგორც ადამიანი, ისე სამყარო, სამოთხის სახე-ხატში შეიქმნა, ის, რასაც ადამიანი რწმენაში და, შესაბამისად, საკუთარ გულში, პოულობს, პირდაპირ ეხმიანება ბუნებრივ რეალობას.    

მარკოზის სახარების თანახმად, იესოს არასდროს გაუმრავლებია პური და თევზი. მართლაც, იესო მხოლოდ ხუთ პურსა და ორ თევზს ერთი, პირდაპირი გაჭრით ჭრიდა. ამავენაირად, მზე აკეთებს ხაზს ქალწულის – “პურის სახლის”, და თევზების – ორი თევზის, თანავარსკვლავედებს შორის. ბალახზე დამსხდარი 5,000 მსმენელი კი ვარასკვლავებს წარმოადგენენ, რომელთაც ღამის ცაზე განსხვავებული მდებარეობები უკავიათ. პურისა და თევზის დაჭრით, იესო კაცობრიობას ასწავლის იმ საშუალების შესახებ, რომლითაც ,,ვარსკვლავების გამოკვებაა” შესაძლებელი, ანუ გვასწავლის გზას, მივანიჭოთ საზრისი იმას, რაც ქაოტურად გამოიყურება. ამ შედეგის მისაღწევად, საკმარისია 50 ან ასი ელემენტის მქონე ჯგუფებში არსებულ ვარსკვლავებს მოვუყაროთ თავი და, მზის – ხაზის პირველი გამკვალავის – მიბაძვით, ყველაზე კაშკაშა წერტილები ხაზებით დავაკავშიროთ. წარმოსახვა, შედეგად მიღებული გლიფების მეშვეობით, გონებას დაეხმარება, დაინახოს ზღაპრებისა და ისტორიების პერსონაჟები, რასაც ადამიანთა გულებში გრძნობების გაღვივება შეუძლია.

თუ იესოსა და პრეცესიულ ციკლს შორის კავშირი არსებობს, 2020 წლის მზის დაბნელება სახარებაში უნდა იყოს ასახული. გზა კვეთს აფრიკას, არაბეთის ნახევარკუნძულს, შემდეგ აზიაში იჭრება, აღწევს ტაივანში და წყნარ ოკეანეში უჩინარდება. ეს გზა ეთიოპიის წმინდა ქალაქ ლალიბელასაც გადაკვეთს. მე-12 და მე-13 საუკუნეებში ანტიკურ ქალაქ როჰას ნანგრევებზე აშენებული ლალიბელა დღეს UNESCO-ს მიერ მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლად არის მიჩნეული იქ არსებული კლდეში გათხრილი 11 მონოლითური ტაძრის გამო. ლალიბელა აშენდა განზრახვით, ეთიოპიელი ქრისტიანები წმინდა ქალაქით უზრუნველეყოთ, სადაც პილიგრიმები მოხვდებოდნენ ისე, რომ არ მოუწევდათ გრძელი და სახიფათო მოგზაურობა იერუსალიმში. ლეგენდის თანახმად, ეთიოპიელი იმპერატორის, გებრე მესკელ ლალიბელას მიერ დაარსებული ქალაქის სამშენებლო სამუშაოები ჯვაროსნების ხელშეწყობით ტარდებოდა. მიზანთან თანხვედრაში, რომ ლალიბელა ახალ იერუსალიმად ქცეულიყო, მეფემ 11 ეკლესია შედარებით ვიწრო ტერიტორიაზე ააშენა, რომელიც გვერდებიდან კლდოვანი საფეხმავლო გზით – ,,იორდანიის მდინარით” – იყო გარშემორტყმული. NASA-ს მოდელში ხაზგასმულია, რომ 2020-ის მზის დაბნელება ლალიბელას სწორედ იორდანიის გზის კვალდაკვალ გადაკვეთს!  

2020 წლის 21 ივნისს, მზის ამოსვლამდე ცოტა ხნით ადრე, პლანეტა ვენერა ლალიბელას ცაში გამოჩნდება. დაახლოებით დილის 5 საათისთვის, მზის კაშკაშა დისკო გამოჩნდება ჰორიზონტზე, რაც ციური ჯვრის მაფორმირებელ უხილავ ხაზებს დაემთხვევა. მზე ამოვა და ცისკენ აიწევს, ხოლო მთვარე ნელა გაუთანაბრდება მზის დისკოს. სრულ ურთიერთგადაფარვას დაახლოებით დილის 7 საათზე ექნება ადგილი. როცა მთვარე მზეს შეურთდება ციური ჯვრის გასწვრივ, ცა ვარდისფერი შარავანდედით შეიღებება, ხოლო მზის გვირგვინი მზის დისკოს გარშემოერტყმება. გარკვეული წუთების მანძილზე, დედამიწისკენ მომზირალი პლანეტები, ვენერა და მერკური კვლავ ხილულები გახდებიან ნაწილობრივ იმ სინათლის წყალობით, რომელიც მზისგან მიიღეს. დილის 9 საათზე, მზის დაბნელება დასრულდება, ხოლო მზე და ციური ჯვარი განაგრძნობენ ცისკენ აწევას და უმაღლეს ნიშნულს მიაღწევენ. 

ეს უნიკალური მზის დაბნელება ძალიან ძველ ისტორიას ეხმიანება, ისტორიას კაცისა, რომელსაც ,,სამყაროს სინათლე” ეწოდა. როცა ყველაზე ბნელ წუთებში მას ეკლის გვირგვინი დაადგეს, რომელიც მისი თავიდან ისე ანათებდა, როგორც სხივები ანათებენ მზის დისკოდან. მან მიიღო მეწამული მანტიაც, რომელიც, დაბნელების დროს, ვარდისფერი შარავანდედის სახით დაიხატება ცაზე. ადრიან დილას მსჯავრდებული, იძულებელი გახადეს, თავისი ჯვარი უდაბური, მრგვალი მთის კენწერომდე ეზიდა ისე, რომ მისი სიკვდილით დასჯა შუადღისთვის ყოფილიყო შესაძლებელი. მთვარე, ამ დიდებულ შოუში, სიმონის ინტერპრეტაციას წარმოადგენს – კაცისა, რომელიც რაღაც დრო იესოს ჯვრის ტარებაში დაეხმარა. ეს ფიგურა, შესაძლოა, ერატოსთენეს გვახსენებდნეს, მის თანამოქალაქეს. მისი ვაჟის სახელები – ალექსანდრე და რუფუსი, იმ ქალაქებს უკავშირდება, სადაც ეს მეცნიერი ცხოვრობდა და სწავლობდა ციურ სხეულებს: ალექსანდრიას, სადაც მან განთქმული ბიბლიოთეკის გამო მიაშურა, და, სავარაუდოდ, როჰას – ლალიბელას ანტიკურ სახელს. როცა მზის დაბნელება დასრულდება, ვარდისფერი შარავანდედი ცაში გაქრება, მზის გვირგვინი კი კვლავ უხილავი გახდება. სახარების თანახმად, ჯარისკაცებმა იესოს მეწამული მანტია წაართვეს, ეკლის გვირგვინი კი აღარაა მეტჯერ ნახსენები. შუადღეზე, მზე ზენიტშია, დამკვირვებელთა თავებს ზემოთ. მარკოზის სახარებაში დაზუსტებულია, რომ იესო გოლგოთას მთაზე გააკრეს ჯვარს, ეს სახელი კი ებრაულად ,,თავის ქალის ადგილს” ნიშნავს. ატმოსფეროს არარსებობის პირობებში ან მზე რომ გამუქებულიყო, ვენერა და მერკური მზის მარჯვენა და მარცხენა მხარეს აღმოჩნდებოდნენ, რაც ორ ქურდს განასახიერებს. რადგანაც ვენერა და მერკური პლანეტებია, ისინი ვერ ანათებენ ვარსკვლავებივით, ხოლო ხილულებად რომ იქცნენ, მათ მზის სინათლის გარკვეული ნაწილი უნდა მოიპარონ. ქრისტიანულ იკონოგრაფიაში, გოლგოთას მთაზე სამი ჯვარია წარმოდგენილი, მაგრამ, ცხადია, ეს დასკვნა სახარებიდან ვერ იქნება გამოტანილი. მიუხედავად ამისა, შესაძლებელია, მარკოზის სახარებაში, დავინახოთ, რომ ორი პლანეტა, ერთ ჯვარზე განთავსებული, ის ადგილია, სადაც მზე მდებარეობს. მაგრამ არც ერთ ქადაგებაში ჯვარი აღწერილი არაა. არაა მოცემული ინფორმაცია მისი ფორმის, ზომის, წონისა თუ მასალის შესახებ. შესაძლოა, მზის დისკოს გამოსახულებას აღწერდეს – ჯვარცმულს რამდენიმე უხილავი ხაზით, რომელიც 62 გრადუსზე კუთხეს ქმნის.

ცნობილ ნახატზე, ,,ვიტრუვიუსის ადამიანი,” ლეონარდო და ვინჩი აჩვენებს, რომ ჯვარცმის ეს ხედვა არაა კონვენციურ ვერსიასთან შეუთავსებელი, არამედ ის სისრულეში მოჰყავს – სისრულეში მოჰყავს მისი ციური ანალოგი. კვადრატში მოცემული ფიგურა, რომელსაც ფეხები და ხელები ორთოგონალურად აქვს განლაგებული, – ანუ ისე, როგორც ჯვარცმაა ხშირად ეკლესიებში გამოსახული, – ადამიანის მიწიერ ბუნებას წარმოადგენს, ოთხ ელემენტში – ჰაერში, წყალში, მიწასა და ცეცხლში – მოქცეულს. მეორე მხრივ, წრეში მოქცეული ფიგურა ადამიანის ზეციური ბუნების ამსახველია – ციური ჯვარცმისა, რომელიც ფეხებით 62 გრადუსის მქონე წმინდა კუთხეს ქმნის, იგივეს, რასაც ეკლიპტიკა და გალაქტიკური ეკვატორი ქმნიან. ფიგურის ხელები დამატებით 158 გრადუსიან კუთხეს ქმნის.

ყოველ ადამიანს აქვს როგორც მიწიერი, ისე ზეციური ბუნება, მაგრამ ეს ორი ელემენტი მხოლოდ ქრისტეშია იდეალურად ინტეგრირებული. ლეონარდოს ნახატი მაკავშირებულ რგოლს წარმოადგენს ჯვარცმულსა და დაბნელებულ მზეს და ღვთის ვნებას შორის, როგორც ეს სახარებაშია აღწერილი.

წყარო: Arcana Ricordo

© SHEN