ეზოთერია

მომდევნო ლექცია ჩატარდა არასამთავრობო ორგანიზაცია “Glorian Publishing”-ის მიერ. ლექციის ავტორი არ არის ერთი ადამიანი, არამედ წარმოადგენს მრავალი მასწავლებლის ერთობლივ ნამუშევარს, რომლებსაც წვლილი შეაქვთ კაცობრიობის სულიერ განვითარებაში. ისინი გვიზიარებენ საკუთარ უნიკალურ პერპექტივას და ცოდნას.

თითოეულ მათგანს მრავალი წლის მუშაობის გამოცდილება აქვთ იმ პრაქტიკებთან და სავარჯიშოებთან, რომლებიც ცნობიერების გამოღვიძებას ემსახურება. გნოსტიკური ფასეულობებით და შეხედულებებით, მასწავლებლები არ ავრცელებენ საკუთარ სახელებს, სახეებს ან პირად ინფორმაციას, იმისათვის რომ შეამცირონ ის ძლიერი გავლენა რასაც გამოკვეთილი პიროვნულობა იწვევს სულიერ მაძიებლებში და ხაზი გაუსვან მესიჯს – ‘შეიცან თავი შენი.’

გნოზისის მიზანია რომ შევიმეცნოთ საკუთარი არსი და არა ვინმე კონრეტული პერსონა. ასე რომ ჩვენს მასწავლებლებს არ გააჩნიათ სულიერი ტიტულები ან სახელები, არ იღებენ მიმდევრებს და ანონიმურად ცხოვრობენ თავიანთი ცხოვრებით, როგორც საზოგადოების ნებისმიერი ადამიანი.

SHEN  ©

ჭეშმარიტებას, ნამდვილ პასუხებს ყველა ჩვენთაგანი ატარებს, მის მისაგნებად კი, უფრო სწორად გასახსენებლად, უამრავი გზა არსებობს.
ის რასაც ჩვენი თვალსაწიერი წვდება, თუნდაც უახლესი ტელესკოპებით, მხოლოდ უმნიშვნელო ერთი ციდა ნაწილია იმ ფიზიკური სამყაროსი, რომელშიც ვცხოვრობთ, თვითონ ეს ფიზიკური სამყარო კი, მთლიანი, რეალური სამყაროს მხოლოდ ერთი განზომილება, მხოლოდ ერთი მცირე ნაწილია. და თუ შეძლებთ წარმოიდგინოთ ეს უსაბამო და დაუმთავრებელი უსასრულობა, მასში გამუდმებით, შეუჩერებლად მიმდინარე პროცესებით, როგორც ერთი ცოცხალი ორგანიზმი – თქვენ შეძლებთ ღმერთის წარმოდგენას.
ამ სამყაროში, რომელიც ერთი შეხედვით ქაოტურია, ყველაფერი კანონზომიერებით მიმდინარეობს და ერთი ძალით, ერთი ენერგიით იმართება, ერთი ენერგია მართავს როგორც უმაღლესს ასევე უმდაბლეს განზომილებებს, განსხვავება ამ ენერგიის ინტენსიურობაში, მის ვიბრაციაშია. ეს არის სამყაროში ერთადერთი რეალურად არსებული შემოქმედი ენერგია – სინათლის და სიყვარულის ღვთიური ენერგია. და თუ რეალური მხოლოდ ნათელი ენერგიაა, საიდან ვხვდებით ამდენ ბოროტებას, ამდენ სიბნელეს?!

ჩვენ უსასრულოდ დიდი ხანია ვარსებობთ, და ერთი საერთო საწყისიდან მოვდივართ, საწყისიდან პირველ სამყარომდე სულის  მოგზაურობა ძალიან ძნელი აღსაქმელია და ადექვატური სიტყვები არ არსებობს (დანარჩენიც ასევე ძნელია , ოღონდ უკვე ანალოგიების გაკეთება შეიძლება),  სული მის ინდივიდუალობას, მხოლოდ მონადის ბოლო ეტაპზე, ფრაგმენტაციის შემდგომ ახერხებს, ამ დროს ის ჯერ კიდევ სრული მონადაა, გაწონასწორებული ქალური და მამაკაცური ენერგიებით, მაგრამ აქედან თავისი სრულყოფილების გამო, ვერ შეძლებს დაბლა დაშვებას და შესაბამისად ვერანაირ გამოცდილებას ვერ მიიღებს გარდა სრულყოფილებისა. ამიტომ იგი ყოფს მის დაბალანსებულ ენერგიას ქალურ და მამაკაცურ საწყისად და იწყებს პირველ და ერთადერთ რეალურ დაბადებას სამყაროში, მის მენტალურ პლანზე იშენებს მენტალურ სხეულს. სულის ცნობიერება ერთდროულად იბადება ქალის და მამაკაცის სხეულში, სხვადსხვა ადგილას (მინუს-პლიუსის პრინციპით ერთმანეთი რომ არ მიიზიდონ), მაგრამ ეს ხდება არა ჩვენთან, არამედ გაცილებით ზედა განზომილებაში.

ეს არის ფორმების სამყარო, ანუ პირველი მატერიალური სამყარო, სადაც სული პირველად იწყებს ფორმების ჩამოყალიბებას, მის ზემოთ მხოლოდ სუფთა ენერგია, აბსოლუტური ინტელექტი, ვიბრაციაა რომელთა აღქმაც შეუძლებელია და არანაირი ფორმები, ჩვენი გაგებით არ არსებობს.
ამ სამყაროს შეგვიძლია ვუწოდოთ მეთორმეტე განზომილება, ესეც პირობითია, და აღებულია შვიდი ძირითადი განზომილების და მისი ხუთი ობერტონის მიხედვით, რეალურად კი თითოეულ განზომილებას გააჩნია შვიდი ძირითადი ქვეგანზომილება თავისი ხუთი ობერტონით, რასაც ისევ მაგიურ 144-მდე მივყავართ (საწყისს, ღმერთს გამოყოფილი სული თორმეტად ფრაგმენტირდება და თითოეული ისევ თორმეტად, ასე რომ საბოლოოდ 144 სრულყოფილი მონადაა), მაგრამ ქვეგანზომილებებს შორის დროის ბარიერი არ არსებობს და მათი საზღრების გადალახვა ადვილად ხდება ფიზიკურ პლანზე, როგორც პლანეტარულ ასევე ადამიანებისათვის, ეს თითქმის შეუმჩნეველია, მაგალითად ჩვენ უკვე გავიარეთ ჩვენი განზომილების ყველა ქვეგანზომილება, და დიდი კვალი არ დაუტოვებია, თუმცა ძნელი არ არის ამ ზღვრების პოვნა ჩვენს ისტორიაში, ნამდვილი ბარიერი ძირითად განზომილებებს შორის იმყოფება, მათ შორის დროის ბარიერი, და ახლა ჩვენ – როგორც კაცობრიობა, ისე მთლიანად მზის სისტემა, ასეთ ზღვართან ვიმყოფებით. მეთორმეტე განზომილება არის ის რეალური სამყარო, სადაც ნამდვილი სიცოცხლე მიმდინარეობს, სადაც ნამდვილად რეალურად ვარსებობთ და საიდანაც იწყება ქვედა განზომილებების სამყაროების შექმნა, იქაური ცხოვრების წესის და “ტექნოლოგიების” აღწერის ყოველგვარი მცდელობა უბრალოდ წარმოუდგენელია, ეს არის ღმერთების თუ ნახევრადღმერთების, მეტატრონის, მთავარანგელოზების, სრულყოფილი არსებების ისეთების, როგორადაც ისინი წარმოგვიდგენია, სამყარო. იქ ჯერ კიდევ არ არის ასტრალური სხეული, ამის საჭიროება უბრალოდ არ არის. ენერგია უწყვეტი და ინტენსიურია, შესაძლებლობები ამოუწურავი.

ასეთი სამყაროები უამრავია, კოსმოსში, ჩვენთვის ნაცნობ თანავარსკვლავებზე ჩვენივე გალაქტიკაშიც, მაგრამ არა ჩვენთვის ნაცნობ და ხილულ სამგანზომილებიან სივრცეში.
მას შემდეგ, რაც სული სხეულით შეიმოსება ამ სამყაროში, იწყებს თავისი შესაძლებლობების გამოცდას, მისი შესაძლებლობები, როგორც ავღნიშნე შეუზღუდავია, მაგრამ სანამ შექმნას დაიწყებდეს, გამოცდილება უნდა მიიღოს, ანუ გაიაროს ქმნილების ყველა ის ასპექტი, რისი შექმნაც მას შეუძლია, ამიტომაც იწყებს დაბლა დაშვებას. ამისათვის სული, უფრო სწორად სულის ცნობიერება (სული ყუველთვის იმყოფება მონადაში, რომელიც მატერიალურ სამყაროს ზემოთაა), ტოვებს სხეულს, მთელი ინფორმაცია განთავსებულია მხოლოდ ერთ ფიზიკურ ატომში, რომელიც უცვლელია ყველა განზომილებაში და სულს ყველა ტრანსფორმაციისას უცვლელად მიყვება.
რომ დავინახოთ როგორ მოგზაურობს სული, უფრო შორიდან დავიწყოთ, მივყვეთ იმ სულების გზას, რომელთაც გაირეს ყველა შესაძლო განზომილება ჯერ ზემოდან ქვემოთ, მერე ქვემოდან ზემოთ და უკან თავიანთ სამყაროში, თავიანთ სხეულებში დაბრუნდნენ, ასეთი გამოცდილება მიღებულ სულებს, შეუძლიათ დაუბრუნდნენ ღვთიურ საწყისს ან იწყებენ “მსახურებას”, რომელიც მრავალგვარია. უმეტესობის ალბათ ვერაფერს გავიგებთ, მაგრამ ერთერთი და ჩვენთვის საინტერესო არის ქვედა განზომილებების შექმნა, ასეთი სულები იწყებენ ახალი სამყაროების შექმნას ზემოდან ქვემოთ, შექმნა იწყება ზედა სამყაროს ანალოგიურად, მაგრამ თავისთავად ნაკლები ღვთიური ენერგიით, შემდეგ ამ შექმნილ სამყაროში “ჩამოდიან” აქედან ისევ იწყებენ ქვედა სამყაროების შექმნას… როგორც დაახლოებით წარმოიდგინოთ, კიბის ზედა საფეხურზე დგახარ, ქვედა კი შენ უნდა დააგო, რომ ჩამოხვიდე და ასე შემდეგ, სანამ ბოლო საფეხურამდე, ანუ ჩვენნაირ ფიზიკურ სამყაროში არ დაეშვები. და აქედან ისევ ზემოთ იწყებენ ასვლას უკვე მათი დაგებული საფეხურებით. ეს რაც შეიძლება ზოგადად, მერე ვეცდები, უფრო კონკრეტულად ავღწერო

ჩვენ ახლა ერთ-ერთ ასეთ აგებულ სამყაროში ვცხოვრობთ, ეს სამყარო ჩვენ არ აგვიგია, ჯერ მხოლოდ გამოცდილების ნახევარი, უფრო სწორად თითქმის მთელი გამოცდილება გავიარეთ, ოღონდ უკან ისევ იგივე საფეხურებით, მაგრამ გაცილებით ნაკლები ინტერვალებით უნდა დავბრუნდეთ. ის სულები ვინც გაიარეს მთელი გამოცდილება, ეს სამყარო “შექმნეს” და ჩვენი მეგზურები არიან ამ სამყაროში მელქისედეკები არიან. უფრო სწორად, მელქისედეკები ისინი არიან, ვინც განვითარების ორივე – დაღმავალი და აღმავალი გზა გაირა, შემდეგ სამყაროს შექმნაში მიიღო მონაწილეობა და საბოლოო “მსახურების” გზად ამ სამყაროში განზომილებათა შორის მოგზაურობა-მოძრაობის “მოწესრიგება” დაიკისრა. მოძრაობა, ჩვენი გაგებით, სხეულის სივრცეში, გარკვეულ მანძილზე, გარკვეულ დროის მონაკვეთში გადაადგილებაა, რაც სრულიად არ შეესაბამება იმ პროცესს, რაც ერთი განზომილებიდან მეორეში გადასვლისას ხდება, რადიკალურად განსხვავებულია იმისაგან, რასაც ჩვენ მოგზაურობას თუ საერთოდ მოძრაობას ვუწოდებთ. ცნობიერების ბოლომდე შენარჩუნებით განზომილებების გადაკვეთა მერკაბის საშუალებით ხდება, მერკაბა – ცოცხალი ენერგეტიკული ველია, რომელიც სხივური სხეულის ირგვლივაა აგებული. სხივური სხეულის პროეცირება ხდება ჯერ კიდევ პირველ სხეულში მყოფი სულის მიერ, სანამ სხეულს დატოვებდეს, და მას შემდეგ, სანამ მილიონობით წლების შემდეგ (ჩვენი გაგებით), კვლავ თავის სხეულში დაბრუნდება, სულს ყოველთვის, ყველა განზომილებაში და ცხოვრებაში შეუძლია ცნობიერება გადაიტანოს სხივურ სხეულში და გააცოცხლოს მისი მერკაბა.
დავუბრუნდეთ ისევ მეთორმეტე განზომილებას, ერთადერთ რეალურ სამყაროს, სადაც დრო, ისეთი როგორც ვიცით, არ არსებობს, სადაც მხოლოდ ღვთიური სიყვარული და სრულყოფილებაა, სადაც სულ სხვა, არაჩვეულებრივი ურთიერთობებია, სადაც ნამდვილი ცხოვრება და ნადვილი სახლია, ნამდვილი მეგობრები და ნამდვილი ოჯახია. და საიდანაც სული იწყებს დაბლა დაშვებას გამოცდილების შესაძენად და ყველა იმ შესაძლებლობების სანახავად რისი შექმნაც ან რაღაც მსგავსის, მერე შეეძლებათ. გარკვეული მომზადების შემდეგ, როდესაც უკვე მზადყოფნას გრძნობს, ქმნის სხივურ სხეულს და მერკაბის საშუალებით ეშვება ერთი განზომილებით დაბლა, მისი სხეული ამ დროს რაღაც ანაბიოზისმაგვარ მდგომარეობაშია მზრუნველი ყურადღების ქვეშ, სული კი (სულის ცნობიერება) – სხივურ სხეულში, რომელიც სხეულთან ენერგეტიკული არხით არის დაკავშირებული, ეს ენერგეტიკული არხი უწყვეტია სულის მთელი მოგზაურობის მანძილზე……

თვითონ პირველი სხეული იგივე ენერტგეტიკული არხით დაკავშირებულია სულთან – სრულყოფილ მონადასთან, რომელიც თავის მხვრივ აბსოლუტურ სრულყოფილებასთან, პირვესაწყისთან არის პირდაპირ კავშირში, რომელიც ასევე ამ ენერგიის ერთადერთი უშრეტი წყაროა და რომლის აღსაწერადაც ერთადერთი სიტყვა არსებობს ჩვენს ცნობიერებაში – ღმერთი. ეს არის ის ერთადერთი ენერგია, რომელიც რეალურად არსებობს სამყაროში, სუფთა სინათლის და უპირობო სიყვარულის ენერგია, და რომელიც იტოტება, იყოფა, სახეს იცვლის, ტრანსფორმირდება, აშენებს და ანგრევს სამყაროებს როცა დაბლა ეშვება, როცა დაბალ განზომილებებს ქმნის, მაგრამ მისი არსი უცვლელი რჩება. როდესაც სული განვითარების ყველა საფეხურს გაივლის, დაუბრუნდება სხეულს, მერე ისევ დაბლა დაეშვება ახალი სამყაროების შესაქმნელად, და თავისივე შექმნილი სამყაროების გზით ისევ უკან დაბრუნდება, და იპოვის თავისივე თავის ნაწილს, თავის წყვილს, არჩევანი აქვს დაბრუნდეს მონადაში, დაიწყოს ზემოთ ასვლა ენერგეტული გზით სათითაოდ შეუერთდეს ყველა მის ფრაგმენტს, ამგვარად გაერთიანებული სული უზარმაზარ ენერგიას აგროვებს და შეუძლია არა მარტო გამოეყოს პირველსაწყისს, არამედ უკვე თვითონ გახდეს იგივე ენერგიის ახალი უშრეტი წყარო და პირველსაწყისი, ახალი სამყაროს დასაბამი…..

ახლა დავეშვათ დაბლა ჩვენს ფიზიკურ სამყაროში.

მაგრამ მანამდე ორიოდე სიტყვით თვითონ შექმნაზე, ქმნილების პროცესზე. შექმნა ხდება ერთი საფეხურით მაღალ განზომილებაში სუფთა ღვთიური გონის, აზრის პროეცირებით სივრცეში, რომელიც იგივე სამყაროს მსგავსია, მაგრამ არა იდენტური. ყველაფერი იწყება ქაოსით, ან უფრო სწორად რაც ქაოსად ჩანს, მასში უდიდესი წესრიგი და კანონზომიერებაა, ყველა ატომს მისი ზუსტად განსაზღვრული ადგილი და სივრცე უჭირავს, ეს პროცესი მილიონჯერ თუ მილიარდჯერ აჩქარებული რომ დაინახოთ, იხილავდით საკრალური გეომეტრიის საოცრად ზუსტ და ულამაზეს ფორმებს, რომლებიც ერთმანეთს ენაცვლებიან გარკვეული კანონზომიერებით და ერთი პროცესი მიმდინარეობს პლანეტების გაზობრივი ფორმებიდან მყარ სხეულებად ჩამოყალიბებისა თუ მზის სისტემის და გალაქტიკების შექმნაში, ასევე თუნდაც ერთუჯრედიანი ცოცხალი არსების განვითარებაში, და ყველა პროცესი მხოლოდ და მხოლოდ ღვთიური ნებით და ენერგიით მიმდინარეობს.

როგორც ვთქვი, ქვედა სამყაროები, ზედების ანალოგიურად, მაგრამ არა ზუსტად იქმნება. ერთ უხეშ მაგალითს მოვიყვან შედარებისთვის: წარმოიდგინეთ ხართ საოცრად ლამაზ ბუნებაში, უამრავი ულამაზესი ყვავილი, ჩიტების გალობა, გვერდით ჩანჩქერი, რომლიდანაც გრილი სიო უბერავს, გამჭვირვალე წყალში ნაირფერი თევზები დაცურავენ, ირგვივ ყვავილების არომატი იფრქვევა, შეგიძლია ყველა წუთში წამოდგე და ირგვლივ არანაკლები სილამაზით დატკბე. შემდეგ ეტაპზე იგივე სცენას ხედავ 3D-ში, ვიზუალურად კარგად აღიქვამ, მაგრამ არომატები, სიოს ქროლა.. იკარგება, თან შენი ნებით ვერც ერთ მხარეს ვერ დაათვალიერებ, მხოლოდ იმ ადგილს ხედავ რაც შემოთავაზებულია, ამის შემდეგ – ჩვეულებრივ ეკრანზე სადაც სცენა იგივეა, მაგრამ არც ისე რეალური, მერე კარგი დონის ფერად პანოზე ან ჰელიო სურათზე, სადაც ფერებსაც და სილამაზესაც ასე თუ ისე აღიქვამ, მაგრამ არც არომატებია, არც ჩიტების გალობა და რეალობის შეგრძნებაც – ძალიან მცირე, და ბოლოს წარმოიდგინეთ ამ სცენის ცუდი ხარისხის შავ-თეთრი ფოტო. – ეს არის ჩვენი სამგანზომილებიანი ფიზიკური სამყარო რომელშიც ახლა ვიმყოფებით, ჩვენი ნამდვილ სამყაროსთან შედარებით. და აქამდე ნელნელა ეტაპობრივად თუ არ დავეშვით, ვერაფრით ვერ შევძლებთ აქ გაჩერებას, მაგალითადად: თუ ერთბაშად დავლევთ ერთ კოვზ რომელიმე შხამს, აუცილებლად მოგვკლავს, მაგრამ თუ ამ შხამს, უკვე დიდი ხანია ორგანიზმს ვაჩვევთ მცირე დოზებით, ის რაც სხვისთვის სასიკვდილო დოზა იქნება, მიჩვეულ ორგანიზმში შეიძლება მხოლოდ უსიამოვნო შეგრძნებები გამოიწვიოს…

ჩვენ ახლა ვიმყოფებით განვითარების დაღმავალი გზის ბოლო წერტილში, ანუ თუ წარმოვიდგენთ განითარების გზას, როგორც სწორკუთხა სამკუთხედს, წვერით ზემოთ, განზომილებები კი ამ სამკუთხედში გავლებული პარალელური ხაზებია, ჩვენ ამ სამკუთხედის ბოლოში ვართ და ერთი ქვედა წვეროდან მეორე ქვედა წვრომდე უკვე მივედით და ახლა ზემოთ ასვლა უნდა დავიწყოთ. ერთი საფეხურით ზემოთ რომ ავიწოით 90 გრადუსიანი კუთხით უნდა მოვბრუნდეთ ორ ნაბიჯად – 45 გრადუსი სამკუთხედის ფერდზე და 45 გრადუსით, პარალელზე შესასვლელად და ასე შემდგომ ზედა წვერომდე, იგივე Z მაგვარი სვლებით, რითაც ჩამოვედით, როგორც ვთქვი, ცნობიერების განზიმილებებს შორის გადასვლას არ შეეფარდება მოძრაობის აღმნიშვნელი არც ერთი ტერმინი, თუმცა მის შესახებ ეგვიპტელებმაც იცოდნენ, და მისტერიის სკოლებში 24 წლიანი წვრთნის შემდეგ, ახერხებდნენ ფიზიკური სხეულის შენარჩუნებით ზედა განზომილებებში მოგზაურობას, სხეული ამ დროს უმეტეს შემთხვევაში დიდი პირამიდის მეფეთა დარბაზში, სარკოფაგში იმყოფებოდა, როგორც ორი, 45 გრადუსიანი კუთხით, ასევე, ერთი 90 გრადუსიანი ნაბიჯით, მაგრამ ეს სხვა თემაა…

ახლა ნამდვილად დავეშვათ მიწაზე , ახლა ვეცადოთ გავიგოთ რა არის ამდენი ტკივილი, ამდენი სიბნელე, ამდენი ბოროტება, ეშმაკი, ჯანდაბა და დოზანა და საიდან მოვიდნენ, თუ კი ასეთი ღვთიური და სრულყოფილები ვართ და თუ ასე ღვთიურად და სრულყოფილად არის შექმნილი ეს სამყარო. ვერავინ ვერ უარყოფს, რომ ბოროტება მართლაც არსებობს, თითქმის ყოველდღე ვხვდებით ახალ ამბებში, ჩვენი ისტორია ხომ სავსეა სისხლიანი დაუნდობელი ომებით, მკველობებით, უდანასაულოთა დასჯით, უსამართლოებებით, ვისაც მაგიასთან შეხება ქონია, მათ იციან რომ, რომ ეს ძალაც არსებობს… თუ კი ვამბობთ, რომ რეალური მხოლოდ ღმერთი და სიყვარულის ენერგიაა რა ვუყოთ ამ რეალობას?!.

პირველ რიგში, ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს (თუმცა, დამერწმუნებით ალბათ, ადვილი, ნამდვილი არ არის), რომ ყველა, უკლებლივ ყველა ადამიანი, რომელსაც ოდესმე უცოცხლია და რომელიც ახლა ცოცხალია და დედამიწაზე დადის, იგივე ღვთის შვილი, იგივე ღვთიური ნაპერწკალია, როგორც თვითოეული ჩვენთაგანი, იგივე საწყისიდან მოდის, იმდაგვარივე გზა გაუვლია: ჰიტლერსაც და სტალინსაც, ბინ ლადენსაც ობამასაც და აინშტაინსაც, სერიულ მკველსაც და მის მსხვერპლებსაც, გრიგოლ ხანძთელსაც და თემურ ლენგსაც, რომის პაპსაც და იმამსაც _ უკლებლივ ყველას!
განსხვავება ყოფიერების ამ ეტაპზე, ჩვენს მიერ გაკეთებულ არჩევანშია…

იმის გასაგებად თუ რა არის დუალიზმი, სიკეთისა და ბოროტების, სიმათლისა და სიბნელის, ღმერთებისა და ეშმაკების ეს ჩვენი სამყარო, კიდევ ერთ უხეშ მაგალითს მოვიყვან. წარმოიდგინეთ ფართო ტრიალი მინდორი შუადღის კაშკაშა მზე, არსად არც ერთი ჩრდილის ნასახი არ არის, რადგან არც შენ ხარ ამ მინდორში არც ხე და ბალახი, როგორც კი შუა მინდორში დადგები და მზე ზუსტად ზენიტშია, ჩრდილს ვერსად ხედავ, იგი შენს ქვემოთაა, რახან შენ არსებობ, ჩრდილიც არსებობს პოტენციურად, უბრალოდ შენ იცი რაც არის ჩრდილი, და ამდენად არანაირად არ გაწუხებს. ეს ჩვენი პირველი და ერთადერთი რეალური სამყაროა, როცა დაბლა ვეშვებით ჩრდილი იზრდება (მზის ჩასვლასთანან ერთად), სანამ შენს სიმაღლეს გაუსწორდებოდეს, დიდად ყურადღებას არ აქცევ და თან ჯერ კიდევ გახსოვს ყველაფერი, მაგრამ როდესაც ჩრდილი შენს სიმაღლეს გაუსწორდება და აგრძელებს გადიდებას ეს უკვე გაშინებს, ეს უკვე ჩვენი სამყაროა, სადაც მეხსიერება უკვე დაკარგული გაქვს, გარკვევით ხედავ ჩრდილს, მაგრამ არა საკუთარ თავს და არ იცი რომ ამ ჩრდილს მხოლოდ შენ ქმნი მატერიალურ სამყაროში შენივე არსებობით, ესეც ერთერთი მნიშვნელოვანი გაკვეთილია. შეშინებული და დაბნეული გაურბიხარ საკუთარ ჩრდილს, უკან მიხედვის გეშინია, რადგან იცი რომ ნაბიჯ-ნაბიჯ მოგყვება, გზადაგზა ყველას აფრთხილებ (რელიგიური ფანატიზმი) ან უარესი, ჩრდილისკენ ბრუნდები აკვირდები და შეისწავლი, ხედავ ხელების მოძრაობას, რომელიც რაღაცნაირად დაგეხმარა (რა ვიცი, თავი მოიფხანე და გესიამოვნა, რაღაც ამდაგვარი , მაგრამ არ იცი რომ ეს შენ მოქმედებ, რომ ჩრდილი არაფერია უშენოდ, და ერთადერთი რეალური ძალა ჩრდილი გგონია, ამიტომაც ზურგს აქცევ სინათლეს და მხოლოდ ჩრდილის მხარეს ხარ მიბრუნებული, გეშინია, სხვასაც აშინებ და ეთაყვანები ( ოკულტიზმი, სატანიზმი, მაგია…).

ახლა ჩვენ, დაახლოებით საღამოსპირას ვიმყოფებით, როცა მზე უკვე ჩადის, და ჩრდილებიც ძალიან გრძელია, მაგრამ ღამის შემდეგ (სიბნელისა და სიცარიელის სამი დღე-ღამე), მზეს მეორე მხრიდან დავინახავთ, ჩრდილები ისევ ძალიან გრძელი იქნება და საშიშად მოგვეჩვენება, მაგრამ თუ გავუძლებთ და არ შევშინდებათ, დავინახავთ ჩვენს თვალწინვე როგორ დაპატარავდება, მეხსიერებაც ნელ-ნელა დაგვიბრუნდება, ხოლო როცა მზე კვლავ ზენიტში დადგება, სრული ციკლი დამთავრდება და უკვე სახლში ვიქნებით, თუმცა მანამდე მართლაც არსებობს რეალური საშიშროებები….

ცოტას გადავუხვევ თემიდან.
სანამ განვითარების დაღმავალ გზაზე დავეშვებოდეთ, ერთიანდება ამ “მოგზაურობაში” მონაწილე სულთა ცნობიერება, და იქმნება ერთი საერთო ცნობიერება, რომლის შიგნითაც თითოეული სული თავის ინდივიდუალობას აცნობიერებს, მაგრამ მთლიანობაში ეს ერთი ცნობიერებაა, ამის გაგება და აღქმა ძალიან ძნელია, თითქმის შეუძლებელია ჩვენთვის ახლა. ძველ ხალხში – ინდიელებში, მაორებში ჯერ კიდევ არის დარჩენილი მოგონება საერთო ცნობიერებაზე, ინდიელებს აქვთ მისალმება “ინლეკეჩ”, რომელიც ასე ითარგმნება – “შენ მეორე მე ხარ”, ავსტრალიელ აბორიგენებს უნარი აქვთ, სიტყვების გარეშე გადასცენ ერთმანეთს შთაბეჭდილება, ახალ ზელანდიელი მაორები, საჭიროების შემთხვევაში, მთელი სოფელი საერთო სიზმარს ხედავს, რომელსაც წინ უძღვის “ერთად სუნთქვის” რიტუალი. ეს მხოლოდ უმნიშვნელო ნაშთია საერთო ცნობიერების, რომლის ნაწილსაც თითოეული ჩვენთაგანი წარმოადგენს სინამდვილეში და ახლა კი ერთიანობის ნაცვლად ერთმანეთს მტრად ან მეგობრად, კეთილმოსურნედ ან ბოროტად, შავად და თეთრად….. აღვიქვამთ.

ეს საერთო ცნობიერება ე.წ. ქრისტეს ცნობიერებაა, ყველა დიდი მასწავლებელი კაცობრიობის ისტორიაში ამ საერთო ცნობიერების მატარებლები იყვნენ, მათი მიზანი ჩვენი გამოფხიზლება იყო, რომ ძალიან ღრმად არ ჩავძირულიყავით ამ დანაწევრებულ სამყაროში. არ გავმხდარიყავით მატერიალური სამყაროს, წუთიერი სიამოვნებების მონა, რადგან ეს არ არის ჩვენი აქ ყოფნის მიზანი. ჩვენი მთავარი მიზანი ამ მატერიალურ სამყაროში ნაკლებად საჭირო სულიერი ღირებულებების, პირველ რიგში სიყვარულის შენარჩუნებაა: როდესაც ვინმეზე იცი რომ შენი ძმაა,  გიყვარს და ბევრსაც მიუტევებ, ამაში რაა გასაკვირი, მაგრამ როდესაც მოსისხლე მტერში ეცდები ძმა დაინახო, ისევე შეიყვარო და ისევე მიუტევო როგორც საკუთარ ძმას _ ეს არის ჩვენი გაკვეთილი.
ჩვენ რომ აქ ისევ საერთო ცნობიერება გვქონდეს, უმცირეს ტკივილსაც ვერ მივაყენებთ ვერავის, რადგან იმ ტკივილს პირველ რიგში ჩვენვე ვიგრძნობთ. ახლა კი შეგვიძლია ვინმეს საოცრად დიდი ტკივილი მივაყენოთ, ფიზიკური თუ სულიერი, და მერე მშვიდად დავიძინოთ, დაგვაგიწყდეს და ვერ ვხვდებით რომ იგივე ტკივილს ჩვენ თვითონაც ვგრძნობთ, ტკივილს ვეღარ ვგრძნობთ, რადგან ანესთეზია – დაბლოკილი მეხსიერება მოქმედებს. შედეგებს კი კარმა აწესრიგებს, რომელიც ჩვენი სასჯელი კი არ არის, როგორც ბევრს ჰგონია, არამედ ჩვენს ქმედებათა დამბალანსებელია, მაგრამ ესეც სხვა თემაა….

თუ საერთო ცნობიერებაზე სულ მცირე, ბუნდოვანი წარმოდგენა მაინც შეგვექმნა, მაშინ შესაძლებელი გახდება დაახლოებით მაინც გავიგოთ რა არის კარმა, როგორ და რატომ მოქმედებს. უმეტესობა თვლის, რომ კარმა განვლილ ცხოვრებაში ჩადენილ დანაშაულობებზე სასჯელია, რომელიც შემდგომ ცხოვრებაში უნდა გადავიხადოთ. გარკვეულწილად ეს ასეა, რადგან ჩვენს ყველა ქმედებას მოყვება უკუქმედება, რომელიც ახალ ცხოვრებაზე აისახება, არსებობს ერთგვარი აქცია-რეაქციის ჯაჭვი, რომელსაც კარმის სახელით ვიცნობთ. მაგრამ კარმა მხოლოდ ჩადენილ ნეგატიურ ქმედებას არ ეხება, ეხება ჩვენს მიერ ჩადენილ ყველა მოქმედებას, როგორც დადებითს, ასევე უარყოფითს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ცნობიერება აქ და ახლა დანაწევრებულია, და ერთმანეთთან კავშირს ვეღარ ვგრძნობთ, ჩვენი საერთო ცნობიერება ისევ არსებობს, რადგან ფაქტიურად ჩვენ ერთდროულად ვარსებობთ ყველა განზომილებაში (ამის აღქმა ძალიან ძნელია, და არც არის საჭირო ვეცადოთ), ამდენად აქ და ახლა ჩვენს მიერ ნამოქმედარი გავლენას ახდენს საერთო ცნობიერებაზე, რომელიც დაბალანსებულია, ანუ ყველას ჩვენი თანაბარი ადგილი გვიჭირავს და რომლის ბალანსის დარღვევაც გამოიწვევს ამ საერთო ცნობიერების დაშლას, რაც შეუძლებელია, რადგან ჩვენ თვითონვე, როცა გავაერთიანეთ ცნობიერება, ჩავდეთ მისი მარეგულირებელი მექანიზმიც – რაც არ უნდა მოხდეს და სადაც არ უნდა მოხდეს ეს არ უნდა დაირღვას. ეს მარეგულირებელი მექანიზმია სწორედ – კარმა.
შედარებისთვის ისევ უხეშ მაგალითს მოვიყვან: წარმოვიდგინოთ უზარმაზარი სფერო, როგორც საერთო ცნობიერება, ახლა ჩვენი თავი, ჩვენი ცნობიერება წარმოვიდგინოთ სფეროს შიგნით უამრავი მისივე იდენტური ციცქნა სფეროებით სახით, რომლებიც ამ სფეროს ავსებს, ერთმანეთს შორის ძალიან მცირე, მაგრამ ზუსტი ინტერვალით არიან დაშორებული, ეს სფერო კი კაშკაშა სინათლით არის განათებული და ყველა სფერო ერთმანეთს გარკვევით ხედავს. მერე წარმოვიდგინოთ ეს სფეროები ერთმანეთთან დაკავშირებულია სიმით, ელასტიკით,  თუ სიმი თანაბრად არის დაჭიმული ამ სფეროებს შორის და ეს ასეა სანამ დედამიწაზე დავიწყებდეთ ინკარნაციას, მაგრამ ამ მყარ ფიზიკურ სამყაროში მოხვედრისთანავე, სინათლე ქრება, გარეთა დიდი სფერო უცვლელი რჩება, პატარა სფეროები კი ქაოტურად ერთმანეთს ეჯახებიან, აზრზე არ არიან ვინ ვის ეჯახება, მაგრამ დარჩენილია სიმი, ასე რომ, თუ მარჯვნივ ძალიან გადაიხარე, მარცხენა მხრიდან სიმი ზედმეტად დაიჭიმება, მარჯვნივ კი ზედმეტად შეიკუმშება, თან შენი მოძრაობით არა მარტო მარჯვენა და მარცხენა მეზობლის ბალანსს ცვლი, არამედ შენს ირგვლივ მყოფი ყველა სფერო კარგავს თავის ადგილს. ამ სიმის დანიშნულებაა ისევ თავის ადგილზე დააბრუნოს ყველანი – ეს არის ჩვენი კარმა, რაც მეტად ეწინააღმდეგები (არ ასრულებ კარმულ ვალებს), მით უფრო მეტად იჭიმება სიმი, მით უფრო მეტ სფეროებს ითრევს თავის გზაზე და უფრო მეტად იმძიმებს თავის ადგილისკენ მიმავალ გზას.

წყარო: ეზოთერული ცოდნის ბლოგი

აჩქარება ყოველთვის მცდარი გზაა. ჭეშმარიტებას არსად ეჩქარება — ის მარადიულია და უცვლელი. ის, რასაც ჰერმეტიკის შვიდ პრინციპს ვუწოდებთ, ატლანტების მიერ პრაქტიკულ ცხოვრებაში გამოყენებული კოსმიური კანონებია.

1. მენტალიზმის პრინციპი:  

ყველაფერი არის აზრი. 

სამყარო წარმოადგენს აზრობრივ სურათს. თუ გავიგებთ პრინციპის არსს, შეგვექმნება წარმოდგენა ადამიანის შექმნის თაობაზეც. ეს არის ინსტრუმენტი, რომელსაც სამყაროს საკუთარ აზრებში მატერიალიზაციისათვის იყენებს ‘ყველა’ (ანუ ღმერთი). აქედან გამომდინარე, ადამიანი საკუთარი სამყაროს ღმერთია. 

მატერიალურ სხეულში, უმეტესობა ივიწყებს, რომ ადამიანი საკკუთარი აზრებით ქმნის რეალობას. ადამიანი წუხს საკუთარი მერკანტილური აზრებიდან გამომდინარე შედეგების გამო. ამ გზით ინდივიდს მსხვერპლის ცნობიერება უყალიბდება. თითქოს ყველაფერი ხდება მისი ნების საწინააღმდგოდ. თითქოს მასში არ იბადება და იზრდება სამყარო, არამედ პირიქით, ის იბადება და იზრდება სამყაროში.

2. ანალოგიის პრინციპი: 

 როგორც ზევით, ისე ქვევით. 

როგორც ქვევით, ისე ზევით. რაც შიგნიდან, ის გარედან. რაც გარედან, ის შიგნიდან. ეს პრინციპი ეხება სხვადასხვა ვიბრაციული დონის მსგავსებასა და სამყაროს წესრიგის კლასიფიკაციას. სიცოცხლის დიდი სკალა სულს დედიდან მიყვება და არსებობს უსასრულო ვიბრაციულ სიხშირეებში. სულიერი სამყაროც იმ კანონებს ექვემდებარება, რომლებიც მატერიალურ პლანზე მოქმედებს. ყველა კოსმიურ მოვლენას შორის არსებობს მსგავსება. ამ ანალოგიის შესწავლამ ატლანტებს საშუალება მისცა შეეცნოთ უცნობი საიდუმლოებები, მათთვის ცნობილი პრინციპების გამოყენებით. მაგალითად ტოლტეკების ასტროლოგია ჩამოყალიბებული იყო შემდეგ ჰიპოთეზებზე:  

ადამიანი მიკროკოსმოსია, რომელიც სამყაროს ანალოგიურ კოპიას წარმოადგენს. სხეულის ატომების ბირთვები წარმოადგენენ მზეებს ხოლო მათ გარშემო მბრუნავი ელექტრონები არის პლანეტები. დნმ-ს სპირალები წარმოადგენენ გალაქტიკების ‘სახელოებს’ სიცოცხლის დიაგრამის მეშვეობით ატლანტები მზის სისტემის პლანეტებს უკავშირდებოდნენ, რომლებიც მათზე ზემოქმედებდნენ. 

პლანეტები სხეულის იმ ნაწილებზე ახდენენ გავლენას, რომელსაც შეესაბამებიან. ვერძი კავშირში იყო თავთან, თევზები — ფეხებთან. თილისმის საშუალებით ატლანტი მაგიურ კავშირს ამყარებდა კოსმიურ ძალებთან. კოსმოსი ზემოქმედებდა ადამიანზე, მაგრამ ადამიანიც თავის მხრივ ზემოქმედებდა მასზე. ატლანტებს სჯეროდათ, რომ ტბაში ქვის ჩაგდება, ადრე თუ გვიან აისახებოდა სამყაროზე და მოახდენდა გავლენას, რადგან ყველაფერი ერთმანეთთან კავშირშია. ვინმეს მიმართ სიძულვილის გრძნობით, ადამიანი საკუთარ თავს ანადგურებს. 

‘სიმპატიის მაგია’ — ადამიანსა და ცვილის ფიგურას შორის კავშირის დამყარების ხელოვნება — აგებულია ურთიერთშეთანხმების პრინციპზე, რომლის დროსაც ცვილის ფიგურის მიერ მიღებული ზემოქმედება ადამიანის მიმართ იქნება მიმართული, რომელიც ამ დროს მოდელის ფუნქციას ასრულებს. ანალოგიური პრინციპთ შესაძლებელია ადამიანის ხესთან კავშირი, მასზე საკუთარი დაავადების გადატანა და ამ გზით განკურნება. ანალოგიურად ხდებოდა ადამიანის ბუნებაზე ზემოქმედება: გარემო, ამინდი იწვევდა ცვლილებებს ადამიანში და ახდენდა გავლენას ყოველდღიურ ყოფაზე. მეორე მხრივ, ადამიანის ფსიქოლოგიური და სულიერი მდგომარეობა ზემოქმედებდა ამინდზე და გარემოზე. 

ყოველმა ატლანტმა იცოდა რომ კანონების უგულვებელყოფა, ურთიერთშეთანხმების პრინციპით მკაცრად ისჯება ყოფის ასტრალურ, მენტალურ და მიზეზობრივ დონეზე. სწორედ ამ მიზეზით, გვიანდელი ატლანტიდის პერიოდში, შავი მაგები რიტუალის წინ იმეორებდნენ ლოცვას: ‘ვათავისუფლებ საკუთარ თავს ადამიანური კანონებისგან და გადავცემ მას ღვთიურ მართლმსაჯულებას’. ურთიერთშეთანხმების პრინციპიდან გამომდინარე, ტოლტეკი ქურუმები ამბობდნენ, რომ ოქროს ხანა, ისევე როგორც რკინის ხანა, მხოლოდ ადამიანის სულში არსებობს. გარე სამყარო კი მხოლოდ ინდივიდის შინაგანი სამყაროს ანარეკლია. გამომდინარე აქედან, შინაგანი სამყაროს შეცვლისას, ადამიანს ძალუძს გარემოს შეცვლა. ნივთები და მოვლენები ნეიტრალურია. ყველაფერი თქვენი სულის ფერზეა დამოკიდებული, რომლიდანაც, როგორც გამადიდებელი შუშიდან, უყურებთ ამ სამყაროს.

ატლანტიდელი ქურუმები ამბობდნენ: როგორც არ უნდა ეცადოთ სხვების შეყვარებას, არ გამოგივათ ეს, ვიდრე არ ისწავლით საკუთარი თავის, ანუ ღმერთის სიყვარულს, რომელიც თქვენ სხეულში იმყოფება. და როდესაც შეიყვარებთ საკუთარ თავს, მიხვდებით, რომ არ არის აუცილებელი შეიყვაროთ სხვები, რადგან ისინი ხართ თქვენ და ამით ხართ ერთი მთლიანი. 

3. ვიბრაციის პრინციპი: 

არაფერია უძრავად. ყველაფერი მოძრაობს და განუწყვეტლად ვიბრირებს. 

ეს კანონი მოწმობს იმას, რომ არაფერია ბუნებაში უმოძრაო. მატერია, ენერგია და სული წარმოადგენს ვიბრაციულ ერთობლიობას. სული, ყველაზე სწრაფი ვიბრაციის უკიდურესი პოლუსია, რომლის სიხშირეც იმდენად მაღალია, რომ პოლუსი უმოძრაო ჩანს. საწინააღმდეგო პოლუსი მხოლოდ მკვრივი მატერიისგან შედგება. შუქი, სითბო, მაგნეტიზმი, ელექტროობა — ვიბრაციის სხვადასხვა ფორმებია. აზრები, გრძნობა, იმპულსი — მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანის ვიბრაციული მდგომარეობებია. ფიზიკური სხეული იმ სისტემების ერთობლიობას წარმოადგენს, რომლებიც ერთ სიხშირეზე ვიბრირებს. 

ავადმყოფობები — ვიბრაციული დისჰარმონიის შედეგია. როდესაც ადამიანი ბედნიერია, ეს დადებითი ვიბრაციის შედეგია. აზრები, ვიბრაციიდან გამომდინარე, ხდიან ადამიანს კულტურულს ან ამორალურს, ბედნიერს, მხიარულს ან დამწუხრებულს და უბედურს. მენტალური ტალღების სახესხვაობის გამო, ადამიანები ურთიერთობისას ხშირად უთანხმოებას განიცდიან, რის გამოც ოდესღაც საზოგადოების კასტებად დაყოფა მოხდა. ქურუმები, ჩვეულებრივ ადამიანებთან ურთიერთობისას სპეციალური სუნთქვების, მანტრების და კრისტალების საშუალებით ახერხებდნენ მენტალური ტალღების სიხშირის დადაბლებას. ვიბრაციის პრინციპით ხდება ჰიპნოზი, ტელეპატია, ზომბირება. 

ატლანტები ველურ ადამიანებსა და ცხოველებს მათ მენტალურ ტალღებზე გადაწყობის მეშვეობით მართავდნენ. ტოლტეკები ინფრაბგერას მატერიის გასანადგურებლად იყენებდნენ, ხოლო ულტრაბგერითი ვიბრაციები განკურნების მიზნებით გამოიყენებოდა. ატლანტების მაღალი ვიბრაციების ბგერებისგან შემდგარ სიმღერებს განკურნების ძალა ქონდა. მათი მუსიკალური ინსტრუმენტები გამოსცემდნენ ბგერებს, რომლის აღქმაც ჩვეულებრივი ადამიანისთვის შეუძლებელია. 

ვიბრაციის პრინციპი, წყევლის არსის ამოხსნის საშუალებას იძლევა. წყევლაში არაფერია ზებუნებრივი, არამედ ეს მხოლოდ გამანადგურებელი ვიბრაციების ერთობლიობაა, რომელიც გარკვეული ობიექტის მიმართ იგზავნება. ანალოგიური შემთხვევაა დალოცვა, სადაც წყევლის საპირისპირო სახის, დადებითი ვიბრაციის მიმართვა ხდება ობიექტზე. ტოლტეკები მაგიურ სიტყვებს და მათ კომბინაციებს ფლობდნენ, რომელიც ყოველდღიურ ცხოვრებაში გამოიყენებოდა. ლოცვები შეიცავდა სიტყვებს, რომლებიც ბგერების გარკვეული კომბინაციის მეშვეობით მიიმართებოდა ამა თუ იმ ობიექტისკენ და ამ მეთოდით ხდებოდა ბუნების ძალების გამოძახება და მათი მართვა. 

4. პოლარულობის კანონი: 

 ყველაფერი ორმხრივია და აქვს პოლუსები.

ყველაფერ არსებულს გააჩნია ანტიპოდი. საპირისპირო ცნებები იდენტურია. განსხვავება მხოლოდ საფეხურშია. ყველა ჭეშმარიტება, მხოლოდ ნახევრად არის ჭეშმარიტება. ყველა პარადოქსის შეთანხმებაა შესაძლებელი. უკიდურესობები ერთმანეთთან კონტაქტშია. ყველაფერი ორმხრივია: მატერია — ანტიმატერია, სამყარო — ანტისამყარო საპირისპირო პოლუსების არარსებობის შემთხვევაში, სიცოცხლის არსებობა შეუძლებელი იქნებოდა. ყოველ ელემენტში მოიპოვება საპირისპირო. ეს კანონი არ ვრცელდება განსხვავებული სახის ელემენტებზე.

სინათლე და სიბნელე — ერთიდაიგივე მოვლენის ორი საპირისპირო პოლუსია.  სიყვარული და ზიზღი — ერთი მთლიანის ორი პოლუსი. სული და მატერია ფაქტიურად ერთია, მხოლოდ მათი გამოვლინება ხდება საპირისპირო ვიბრაციებში.  ანალოგიური შეიძლება ითქვას სიცოცხლესა და სიკვდილზე; სიკეთესა და ბოროტებაზე. აუცილებელია აღინიშნოს, რომ მოცემულ შემთხვევაში, აბსოლუტური ცნება არ არსებობს. არავის შეუძლია განსაზღვროს როგორია აბსოლუტური სიცხე და აბსოლუტური სიცივე. ამ ყველაფრის შეცნობა შედარების საშუალებით ხდება. ამ კანონის ძალით ატლანტებმა შეიმუშავეს ტრანსმუტაციის პრინციპი, რომლის დროსაც ობიექტი გადაიქმნებოდა მის საწინააღმდეგო ცნებად.  ტყვია გარდაიქმნებოდა ოქროდ. გრაფიტი ალმასად. მოხუცი ახალგაზრდად. ამ ყველაფერს დღეს ალქიმია ეწოდება. ატლანტებთან კი მას შვიდი პრინციპის მეცნიერება ერქვა. საკუთარი შინაგანი ვიბრაციების ტრანსფორმაციის შედეგად, ზიზღს გარდაქმნიდნენ სიყვარულად. სიბნელეს — სინათლედ. ავადმყოფობა შეიძლება განიკურნოს თუ მენტალური ძალით მის პოლარულობას შევცვლით.

ამ ყველაფრის აღსანიშნავად ატლანტებს გააჩნდათ გველის სიმბოლო, რომელიც საკუთარ კუდს კბენდა. ორი უკიდურესი წერტილის მიერ ერთიმეორის შთანთქმის მცდელობა, რაც სინამდვილეში არასოდეს ხდება. ამ პრინციპიდან გამომდინარე ატლანტები უარყოფდნენ ჭეშმარიტების ფიზიკურ, ასტრალურ და მენტალურ სამყაროებში არსებობას. მათთვის ყველა ჭეშმარიტება წარმოადგენდა ნახევრადჭეშმარიტებას, ხოლო აბსოლუტური ჭეშმარიტების შეცნობა მხოლოდ პოლარულობის პრინციპზე ამაღლების და მიზეზების სამყაროს მიღწევისას ხდებოდა. პოლარულობის პრინციპიდან გამომდინარე, არც სიკეთეს, არც ბოროტებას, განცალკევებულად გამარჯვება არ შეუძლია. ტოლტეკებს ესმოდათ, რომ ეს ორი ცნება ფარდობითია. ყველაფერი ნეიტრალურია, ხოლო სახელებს მათ ადამიანის ეგო არქმევს. ხელსაყრელს უწოდებს სიკეთეს, ხოლო არახელსაყრელს ბოროტებას. თუ მელია შეაღწევს საქათმეში და მოახერხებს ქათმის მოტაცებას, ეს ქათმისთვის და მისი პატრონისთვის ცუდია, ხოლო კარგია პატარა მელიებისთვის, რომლებიც გადარჩენას ცდილობენ. ბოროტება ყოველთვის სიკეთისთვის მოქმედებს, ხოლო სიკეთე ბოროტებისთვის. სიკეთე იკვებება ბოროტებით ზუსტად ისევე, როგორც ლომი იკვებება ნადავლით. იანი იზრდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც არსებობს ინი. სიცოცხლე მუშაობს სიკვდილზე, რადგან დაბადებისთანავე ვიწყებთ კვდომას.  რა ბედი ეწეოდა სინათლეს თუ არ იარსებებდა სიბნელე? პოლარულობაა მიზეზი იმისა, რომ ქალი და კაცი მიისწრაფვიან შერწყმისკენ.

5. რითმის კანონი: 

ყველაფერი მიმოქცევისგან შედგება;

ყველაფერი მაღლდება და დაბლდება; ყველაფერი შეედინება და გამოედინება.  ყველაფერს თან ახლავს რხევა. მარცხინვ გადახრა, მარჯვნივ გადახრის ტოლფასია. რითმი კომპენსაციაა. ყველაფერი რითმულ რხევას ექვემდებარება, რომელიც ორ პოლუსს შორის გაედინება. ქმედება და უკუქმედება. პროგრესი და რეგრესი. აღმასვლა და დაღმასვლა. ეს დამახასიათებელია ყველაფერ არსებულისთვის.  რითმის პრინციპი, ქანქარის რხევის სიმბოლიზირებას ახდენს. სამყაროს შექმნა ხსენებული კანონით შედგა. შექმნის დრო, მისივე კვლავ შეერთების დროის ტოლფასია. ამ გზით ყალიბდებიან ერები, აღწევენ პიკს, ხოლო შემდეგ იწყება რეგრესი. გულისა და ღვიძლის მოქმედება, ძილი და სიფხიზლე — ქანქარის რხევის კანონს ექვემდებარებიან.  ქანქარას კანონის დაძლევა შესაძლებელია პოლარულობის პრინციპის გამოყენებით — თუ ნეგატიური ტალღის ტრანსმუტაციას შევძლებთ დადებითით. ეწ. კომპენსაციის კანონს ბევრი საერთო აქვს რითმის კანონთან, რადგან კომპენსაცია წინასწორობას და ბალანსს ნიშნავს.  ადამიანი გაცნობიერებულად ამბობს უარს გარკვეული რაოდენობის ნივთზე, რომელიც შეიძლება მას ეკუთვნოდეს მომავალში. ამის გამო, ქანქარის საპირისპირო მხარე არ ართმევს იმას, რაც უკვე აქვს.

ტოლტეკებს ჯეროდათ, რომ ყველა იბადება თანაბარი რაოდენობის შესაძლებლობებით, მაგრამ შემდეგ ხდება მათი სხვადასხვანაირად გადანაწილება. ერთი მხარე მთელ ძალებს მატერიალურ უზრუნველყოფაზე ხარჯავს და აღარ იტოვებს სულიერი განვითარების და ჯანმრთელობისთვის საჭირო ენერგიას. მეორე მხარე ასევე დიდ ენერგიას ახმარს შინაგან სიყვარულს და ასევე სულიერი და ფიზიკური ავადმყოფობების მსხვერპლი ხდება. შეიძლება ითქვას, რომ ყოველ ცოცხალ არსებას, დაბადებისას ერთი კილოგრამი ჯადოსნური თიხა ეძლევა. ერთი, ამ თიხისგან ძერწავს მანქანას, აგარაკს, სახლს და ჯანმრთელობისთვის იტოვებს 10 გრამს. მეორე კი მთელ თიხას ახმარს ხელოვნების ნიმუშების შექმნას, ხოლო ოჯახისთვის აღარაფერს იტოვებს.

6. კარმის კანონი:

ყოველ მიზეზს, მოჰყვება მისივე შედეგი;

ყველა შედეგს აქვს თავისი მიზეზი; ყველაფერი ექვემდებარება ამ კანონს. შემთხვევითობა არის ის, რაც ადამიანებმა კარმის კანონს უწოდეს. მიზეზებისა და შედეგების კავშირის მრავალი საფეხური არსებობს, მაგრამ მოცემული კანონის გვერდის ავლა არც ერთ მათგანზე არ ხდება. სამყაროში არაფერია შემთხვევითი. ყველაფერს, რაც ხდება, აქვს მიზეზი. კარმის კანონს, რითმის კანონს თუ შევუსადაგებთ, მივალთ დასკვნამდე, რომ ყოველი შედეგის მნიშვნელობა, მისივე მიზეზის ტოლფასია. ადამიანები, მხოლოდ შედეგების სამყაროში ცხოვრობდნენ, ხოლო მოვლენების მიზეზები მხოლოდ ატლანტიდელი ქურუმებისთვის იყო ცნობილი. მიზეზების სამყაროს გამოვლენა მენტალურ, ასტრალურ და ფიზიკურ სამყაროებში ხდება. კარმის კანონი მჭიდრო კავშირშია კვლავ დაბადებასთან ის იძლევა ‘უსამართლობების’ ლოგიკურ ახსნას, გვეხმარება გავერკვეთ თუ რატომ იბადება ზოგიერთი ბავშვი ავადმყოფი ან სწრაფად კვდება, რატომ ცხოვრობს ზოგიერთი ნატიფი სულის მქონე ადამიანი გაჭირვებაში, ხოლო სხვები განცხრომაში. ეს კანონი ხსნის ზოგიერთი ბავშვის ზებუნებრივ ნიჭს და ასევე გამართლების ან არგამართლების ფაქტორს.

ადამიანების კოლექტიურ კარმას არხონტები მართავენ. მათ კონტროლშია ინდივიდუალური კარმა. არხონტები გეგმავენ და დგავენ ინსცენირებებს, რათა ადამიანმა მიღებული გაკვეთილებიდან გამოცდილება მიიღოს. მდიდარი იბადება ღარიბად, ხოლო ის ვინც ადამიანებს წამებაში ამყოფებდა, თვითონ დაიბადება მონად. კარმის პრინციპის ერთ ერთი ყველაზე სახიფათო თვისება არის ის, რომ ‘გადამტანის’ მიერ ამოქმედებული კარმის შედეგი შეიძლება გავრცელდეს ადამიანებზე, რომელთაც არანაირი შეხება არ გააჩნიათ მის მიზეზთან. არსებობს კანონი, რომლის მიხედვითაც, ის, ვინც უარყოფითი კარმის მქონეს დახმარებას აღმოუჩენს, საკუთარ თავზე მიიღებს მოსალოდნელ დარტყმას. გამომდინარე აქედან, ატლანტები ერიდებოდნენ მეზობელ კონტინენტებზე მცხოვრები ველური ადამიანების დახმარებას. ქურუმები ამბობდნენ, რომ დახმარება მხოლოდ სულიერ პლანზეა შესაძლებელი, ისიც მაშინ, თუ ადამიანს თავად აქვს ამის მოთხოვნილება. კონკრეტული მდგომარეობის შეცვლით, ინდივიდის ტანჯვის შემსუბუქება, იგივე გაკვეთილის გათავისების საშუალების წართმევაა. სხვა სიტყვებით, ვინც სვამს, ბოლომდე უნდა დალიოს, რათა წყურვილი მოიკლას, ვინც ავადმყოფობს, ბოლომდე უნდა იავადმყოფოს, ღარიბი კი იქამდე უნდა ცხოვრობდეს სიღარიბეში, ვიდრე მიღებული გაკვეთილით გარემოებების შეცვლას არ ისწავლის.

ყოველ ატლანტს შეეძლო დიდი ძალისხმევის შედეგად შედეგების სამყაროს დატოვება და მიზეზად ტრანსფორმაცია. მიზეზების სამყაროში ატლანტებს საუთარი ცხოვრების მართვა შეეძლოთ და მათ მიერ მოქმედებაში მოყვანილი მიზეზები, ადრე თუ გვიან აუცილებლად ახდენდნენ კონკრეტულ შედეგში მატერიალიზაციას.

7. წარმოქმნის კანონი

ქალური და მამაკაცური ენერგიები.

სიცოცხლის ძალას, რომელიც ყველაფერს მოიცავს, მამრობითი და მდედრობითი საწყისი გააჩნია და ის ყოფის ყველა საფეხურზე გამოვლინდება. მეშვიდე პრინციპი ასრულებს ციკლს ბუნების კანონების ცოდნის შესახებ. მისი მეშვეობით ვიგებთ, რომ სიცოცხლის ძალა გამოვლინდება ყველაფერ არსებულში და მას ყოველთვის თან ახლავს მამრობითი და მდედრობითი საწყისი. წარმოქმნა არ უნდა აგვერიოს სქესში, რადგან ეს უკანასკნელი, ორგანოების სტრუქტურას და ქალისა და მამაკაცის ადაპტაციას ეხება. სქესი — წარმოქმნის პრინციპის ერთ ერთი გამოვლინებაა, რომელიც ფიზიკურ პლანს შეესაბამება. მაგრამ ასევე არსებობს საკმაო რაოდენობის მენტალური საფეხური, სადაც წარმოქმნა, აზრების ფორმით ჩნდება. ატლანტების გადმოცემის თანახმად, სიცოცხლის ძალა, მამოძრავაბელ ფუნქციას ასრულებს, რაც თვით ატომშიც გამოვლინდება, სადაც დადებითად და უარყოფითად დამუხტული ელემენტები მოძრაობენ, ხოლო მათი ურთიერთქმედება კი ენერგიას წარმოშობს.  დადებითად და უარყოფითად დამუხტული ნაწილაკების ხსენებისას აუცილებელია გვახსოვდეს რომ: დადებითი მუხტი მამრობითის გამომხატველია. უარყოფითი — მდედრობითის. ქალური ენერგია, ყოველთვის მამაკაცურთან გაერთიანებისკენ ისწრაფვის და მასთან შეერთებით, ახალ ცხოვრების ძალას წარმოქმნის.

ატლანტები ამბობდნენ, რომ გრავიტაცია, მდედრობითი და მამრობითი ნაწილაკების მიზიდვით და განზიდვით არის გამოწვეული. ფიზიკური სხეულის ანალიზისას, ტოლტეკები დიდ ყურადღებას ქალის და მამაკაცის ბიოპოლარულობას უთმობდნენ. ჩასახვის საწყისი, მამაკაცს წარმოსახვაში, ხოლო ქალს საშვილოსნოში აქვს. მამაკაცის სხეულის მარჯვენა ნაწილი მამრობითია, ხოლო მარცხენა — მდედრობითი. ტვინის მარჯვენა ნახევარსფეროს დადებითი მუხტი გააჩნია, ხოლო მარცხენას — უაყოფითი. წარმოქმნის კანონი, ლოცვის დროს ხელის გულების წყობის საიდუმლო დანიშნულების გაგების საშუალებას იძლევა: ეს არის ახალი ენერგიის წარმოქმნის პროცესი. სიცოცხლის ძალა ის საიდუმლო კანონია, რომლის მეშვეობითაც ატლანტები ახალი სახის მუტანტ არსებებს ქმნიდნენ, რომელთა შესაძლებლობები ბევრად აღემატებოდა ადამიანისას.

ცხოვრებისეულ პრობლემებში ატლანტები უარყოფით პოლუსს ხედავდნენ, ძალას რომელსაც მისი საპირისპირო დადებითი ენერგია უნდა შეწინააღმდეგებოდა, რათა მიზნისთვის მიეღწიათ და სასურველი შედეგი მიეღოთ. წინააღმდეგობების გარეშე შეუძლებელია ცნობიერების გაფართოება. სწორედ წარმოსახვის კანონით გარდაქმნიდა უმაღლესი იერარქიის ქურუმი მოსწავლეს თიხის ნაჭრიდან ზე-ადამიანად. ატლანტების აზრით, მოსწავლის დედას მისივე წარმომშობის საწყისი წარმოადგენდა. მხარე, რომელიც სულიერი თვალთახედვით ნეგატიურს წარმოადგენდა, ანუ ქალური პოლუსი. გასხივოსნების პროცესში, მოსწავლეზე დიდ გავლენას ქანქარა ახერხებდა, რომლის მოძრაობაც მას ხან მასწავლებელს, ხან კი ცხოველს აახლოებდა. მხოლოდ ქანქარას რხევის თანდათან შესუსტება აძლევდა მას სრული გაცნობიერების საშუალებას. ამ მომენტისთვის, დადებითი პოლუსის როლს მასწავლებელი ასრულებდა. დღევანდელ დღეს, დადებით პოლუსად შესაძლებელია საკუთარი სული აღვიქვათ, რომელიც გარკვეულ დონეზე განვითარებულ ადამიანთან, უმაღლეს ცნობიერებას წარმოადგენს.

თარგმანი: მანგალა

ყოფიერების დასაწყისამდე არაფერი არი იყო გარდა ღვთაებრივი ცნობიერების ნათებისა.ნათების ცენტრი გარდაიქმნა არსებობად, ნათებიდან წარმოიქმნა ყველა არსება, იგი გარდაიქმნა დროდ, გარდაიქმნა სიცოცხლის წრედ. უზარმაზარი სპირალური გალაქტიკიდან ათასობით სინათლის წლის განმავლობაში იქნმებოდა ტრილიონობით ატომი, რომელიც ბრუნავდნენ კოსმოსური ქვიშის მორევში. სამყარო შეიქმნა წრეზე მბრუნავი ენერგიისგან. წრეზე მოძრავი ვარსკვლავების მტვერი რომლებიც ბადებენ სიცოცხლეს, წრიდან წრემდე იძენდნენ ფორმას და დროთა განმავლობაში ფორმირდებოდნენ და ბრუნავდნენ მზის გარშემო. ერთიდან მრავლამდე იბადებოდა სიცოცხლე. 

თეთრ მთვარესთან ერთად ჩვენი უსაყვარლესი ლურჯი პლანეტა ბრუნავს კოსმოსში – პლანეტა, შექმნილი მიწის, წყლის, ცეცხლისა და ჰაერისგან. პლანეტა ხმით, სინათლით, სილამაზით და  ცნობიერებით, განშტოებული ქსელი, რომელიც მოქსოვილია აბსოლუტური ბალანსით.ეს საოცარი მიწა ჩვენი სახლია, დიდებული ბორბალი, რომელშიც იბადება ჩვენი სიცოცხლე. წარმოქმნილი ღვთიური სულიდან გარდაიქნმენება მანიფესტაციად ერთიდან მრავალში.

მამა- ცა და დედა-მიწა – ხოლო მათ შორის შვიდი გამოვლინების შრე, რომელიც წარმოქმნის ცისარტყელის ხიდს და აერთებს დედამიწას ცასთან – საფეხურები მატერიიდან სულამდე. იგი აკავშირებს ჩვენს სხეულს,  რითიც  ჩვენ ვუკავშირდებით ერთმანეთს და უსაზღვრო სიცოხლის ქსელს და მივისწრაფით უნივერსალური ცნობიერებისკენ.

ცენტრალური არხის – შუშუმნას გასწვრივ განლაგებულია შვიდი ენერგეტიკული ცენტრი ფუძიდან გვირგვინამდე, რომლებიც წარმოშობენ აურის სფეროს, მათი მოძრაობა ნვითარდება ორი ძირითადი ენერგეტიკული ნაკადის გადაკვეთით. როდესაც ნაკადი მოძრაობს ჩაკრებს შორის მათი ცენტრი ბრუნავს ძრავასავით, რომლებსაც მივყავართ ჩვენი ცხოვრების მოგზაურობაში.

შვიდი ენერგეტიკული ცენტრი ასახავს გამთლიანების ძირითად ფორმულას და ტრანსოფმაციის მოდელს. სხეულში ჩაკრის მდებარეობა განსაზღვრავს შესაბამის ცნობიერების დონეს, რომლებსაც ჩვენ შევისწავლით თითოეულ ლოტუსში მოგზაურობისას დაწყებული ოთხი ფურცლიანი წითელი ლოტუსით რომელიც მდებარეობს ხერხემლის ძირში. 

პირველი ჩაკრა წარმოადგენს მატერიალურ სამყაროს, ყოფიერების სიმკვრივეს, ძალას, რომელიც ენერგიას აძლევს ფორმას და ქმნის მატერიას, რომელსაც ჩევნ აღვიქვავთ როგორც ფიზიკურ სამყაროს. მისი ელემენტია მიწა. ეს ჩაკრა წარმოადგენს გადარჩენის ინსტიქტს და ჩევნს ძირითად მატერიალურ კავშირს დედამიწისთან. სპირალური ენერგია – კუნდალინი შაქტი 3,5-ჯერ შემოხვეულია ფუძის ჩაკრას და იჭერს მატერიას ერთიანობაში.

გაღვიძებულ მდგომარეობაში კუნდალინის ენერგია მიიწევს ხერხემლის გასწვრივ, იგი გამსჭვალავს და აღვიძებს თითოეულ ჩაკრას საკუთარი ღვთიური პარტნიორის – შივას მოსაძებნად, რომელიც იმყოფება გვირგვინის ჩაკრაში აბსოლიტურ ცნობიერებაში. ჩაკრა, სახელად ‘მულადჰარა’ ნიშნავს ფესვებს, საყრდენს. იმისათვის, რომ ჩამოყალიბდეს მყარი საფუძველი გრძელი გზის გასავლელად, რომელიც ზედა ენერგეტიკულ ცენტრებისკენ მიიწევს, ადამიანს სჭირდება ღრმა ფესვები მიწაში. ეს არის ადგილი სადაც თავს ვგრძნობთ სახლში, სადაც ვტკბებით სიმშვიდით, უძრაობით და სიმყარით, რომელიც ბუნებაშია, სადაც ვმედიტირებთ და შევიგრძნობთ მიწაში ღრმად გადგმულ ფესვებს, რომელიც გავკავშირებს ჩევნი სხეულის ტაძართან.

მურადჰარა ახლა გამოღვიძებულ მდგომარეობაშია, რომელსაც ვტოვებთ ხერხემლის ძირში და მივემართებით მეორე ჩაკრის ექვსფურცლიან ფორთოხლისფერ ლოტუსში, სახელად – სვადჰისტანა, რომელიც ნიშნავს „საკუთარ სივრცეს“.

ამ ჩაკრის ელემენტი წყალია და წარმოადგენს ჩვენი არსებობის ორმაგ ბუნებას. ეს არის მუდმივი ნაკადი პოლარობისა და წინააღმდეგობისა, ისინი მოძრაობენ ერთმანეთის მიმართულებით, თავდაპირველი ლტოლვით რათა გახდნენ ერთი მთლიანობა.  აქ ჩვენ ვხვდებით სიცოცხლის ენერგიის პირველად მოძრაობას, გამოწვეული ჩვენი სულისკვეთებითა და ლტოლვით. მეორე ჩაკრის დონეზე კუნდალინი როგრც ყოფს ასევე აერთიანებს მას და ქმნის სამარადისო ინ იანს არსებობას, რომელიც ბრუნავს უკიდურეს ბალანსში.  ეს ჩაკრა სხეულზე მდებარეობს ხერხემლისა და მენჯის ცენტრალური ნაწილის დონეზე. ეს არის ადგილი მოძრაობის, შეგრძნების, სიამოვნების, სურვილის და ემოციის, როდესაც ორი სხეული უკავშირდება ერთმანეთს მიმზიდველი შეერთებით, ისინი ხდებიან ერთი მთლიანი და ვნება გადადის ბედნიერების ოკეანეში.

მეორე ჩაკრის წყლის ელემენტიდან გადავდივართ მესამე ჩაკრაში, რომელიც მდებარეობს მზის წნულში. ყვითელი ლოტუსი – მანიპურა, რომელიც ნიშნავს ‘დაკარგულ მარგალიტს’ 

მიწიდან წყალში და წყლიდან  ცეცხლში.

აქ ღვთაებრივი ცნობიერების ნაპერწკალი აღანთებს ჩვენი ნებელობის ცეცხლს  რათა დაწვას ყველანაირი წინააღმდეგობა და გამოაცოცხლოს მთლიანი სისტემა. ანთებული პულსაცია ჰბადებს სიცოცხლეს და ენერგიას, აღვიძებს ჩვენს ძალას, რათა ააგიზგიზოს და გააძლიეროს ჩვენი მიზანი. რათა შევძლოთ და გადავლახოთ ყველანაირი სირთულე, ყოველი დაბრკოლების დაწვით გზა გვეხსნება უდიდესი თავისუფლებისა და სიძლიერისკენ. როდესაც ყველა ბლოკი გამოიწყვება ეს ძალა უნდა მოთვინიერდეს ყოველდღიური პრაქტიკით რათა ბალანსში შევინარჩუნოთ ენერგიები. ეს არ არის მარტივი ამოცანა რადგან ჩვენ ვცდილობთ დავიმორჩილოდ ქაოტური და ცეცხლოვანი კუნდალინი და დავაბინავოთ მუცელში რათა გავიფურჩქნოთ მისი უძლიერესი ენერგიით.  ეს ცეცხლი ზრუნავს და გვამხნევებს ჩვენი ეგოს წვის პროცესში და ჩევნ ვიხსნებით ბრწყინვალე მარგალიტში – ჩაკრაში რომელიც ნამდვილი ძალის წყაროა სახელად მანიპურა

ვტოვებთ მეასმე ჩაკრას ანთებულს და მივიწევთ გულისკენ რათა მოვძებნოთ მწვანე თორმეტ ფურცლიანი ლოტუსი სახელად ‘ანაჰატა’რომელიც ნიშნავს „ხელშეუხებელს, დაუზიანებელს“.

ამ ჩაკრის ელემენტი ჰაერია, ჩვენ ავდივართ მსუბუქად ზეციურ სივრცეში. ამჯერად კუნდალინის ავყავართ ზევით სიყვარულის ფრთებით რათა შეეგებოს ღვთიური სულის გამოღვიძებას. რომელიც ამზადებს გულს რომ გაიხსნას და იფრინოს თავისუფლად ჰაერის ელემენტთან ერთად. ყოველი ჩასუნთქვით ჩვენ მივისწრაფით უსასრულობისკენ და ვხდებით უფრო მსუბუქი და გაბრწყინებული შინაგანად.  ჩვენ ვცეკვავთ კოსმიურ ცეკვას ჩვენს მეორე ნახევართან რასაც შევყავართ სიყვარულის საიდუმლო სამყაროში. ჩვენ ვცდებით ეგოს საზღვრებს და ერთად ვიწყებთ მოგზაურობას გულის ღვთიურ განზომილებაში, ვაერთიანებთ ცას და დედამიწას, მასკულინურ და ფემინურ ენერგიებს, გონებას და სხეულს – სრუყოფილ ბალანსში. ეს ჩაკრა არის მშვიდი, მგრძნობიარე და ღრმა, ადგილი თანაგრძნობის და ერთიანობის, როდესაც გული იღვიძებს იგი იწყებს  პულსირებას სიყვარულით სამყაროსთან მიმართებაში, საკუთარი თავის, სხვა ადამიანების, პლანეტის, კაცობრიობის თუ ღვთიური ძალების მიმართ. როდესაც ჩვენი გული იხსნება ჩვენ ვუერთდებით გლობალურ გულს და სოციალურ ცნობიერების საზღვრებს.

დაბალანსებული გულის შემდეგ ჩვენ მივდივართ თექვსმეტფურცლიან ცისფერ ლოტუსთან, რომელიც მდებარეობს ყელის ცენტრში სახელად ‘ვიშუდჰა’, რაც – განწმენდას ნიშნავს.

ეთერულ პლანზე კუნდალინი ყელის ჩაკრაში აღვიძებს შინაგან ვიბრაციებს და ჩვენი ხმა მოძრავი ჰაერში სუნთქვასთან ერთად გვაძლევს უნარს გამოვხატოთ ვარკვლავების მუსიკა. უსმინეთ შინაგანი ხმის ვიბრაციას. უსმინეთ თქვენს გულში დაბადებულ მუსიკას. დასაბამიდან ‘ომ’ ხმის პირველადი ვიბრაცია პულსირებს მთელს ქმნილებაში – რეზონირებს, გამოხატავს, ჰარმორიულად, სინქრონულად. გვაძლევს უნარს რომ ვიმღეროთ საკუთარი სიმართლე სიცოცხლის პულსაციაში. არსიდან ვიბრაციაში, ხმაში მეტყველებაში კომუნიკაციაში, შემოქმედებაში, რომელსაც გადმოვცემთ მუსიკით, პოეზიით და უმაღლესი ცოდნით დროსა და სივრცეში.

როდესაც მეხუთე ჩაკრა ვიბრირებს ყელში ჩვენ ავდივართ შუბლისკენ იასამნისფერ ორფურცლიან ლოტუსში სახელად ‘აჯნა’ რომელიც ნიშნავს – აღქმას, ფლობას.

ახლა კუნდალინი მბრწყინავი სინათლეა რომელიც ამოდის მედიდაციისას რათა გახსნას მეექვსე ჩაკრა, ცენტრი ხედვის,აღქმის და სინათლის უსაზღვრო სამყარო. ამ ჩაკრის ორი ფოთოლი გვაძლევს უნარს დავინახოთ დუალობის გაერთიანება ერთ წერტილში. ეს ჩაკრა არის ხედვის, წარმოსახვის, ადგილი სადაც იღება შინაგანი ნათების  უსაზღვრო წყარო. ცნობიერების კონცენტრაცია მოახდინეთ ამ ჩაკრაზე რათა გაიაზროთ და იპოვნოთ ხედვა, დატკბეთ შინაგანი სამყაროს არაამქვეყნიური სილამაზით და აიმაღლოთ შემეცნება რათა გაფანტოთ ილუზია და ნათალად აღიქვათ რეალობა. როდესაც ჩვენი 2 ფიზიკური თვალის შორის მესამე თვალი იხსნება ჩვენ შევდივართ ღრმა მედიტაციაში რომელიც გვაჩვენებს ჩვენს შინაგან სინათლეს, მრავალ აზრს შორის, მზერა მყარად შეინარჩუნეთ  რათა იპოვნოთ პორტალი გასხივოსნების საიდუმლოებისა, სადაც გადაგეშლებათ თვალწარმტაცი ორნამენტები, შინაგანი ხედვით მიყევით ამ გამოსახულებებს რათა აღმოაჩინოთ და განახორციელოთ თქვენი ოცნებები. იპოვნეთ თქვენი წარმართველი ხედვა თქვენი შინაგანი საყაროს სიმშვიდეში და მდუმარებაში.

როდესაც ჩვენ ვიხილეთ ჩვენი ჭეშმარიტი გზა, ახლა კუნდალინი მიიწევს ხერხემლის დაბოლოებაში რათა გამსჭვალოს გვირგვინოვანი ჩაკრა ‘საჰასრარა’ ათას ფურცლიან ლოტუსი. 

როდესაც სრულად ვმთლიანდებით ფუძიდან გვირგვინამდე, მეშვიდე ჩაკრა იფურჩქნება როგორც ათასფურცლიანი ლოტუსი  როგორც უსასრულო შემეცნება, რომელიც შინაგანად ასხივებს უზომო ცნობიერებას. შენ ხარ ეს ცნობიერება, გამოღვიძებული,ფხიზელი, გონიერი, ღვთაებრივი რომელიც უსასრულოდ ფართოვდება უსაზღვრო ცნობიერებისკენ 

ცნობიერების ბუნებას არ აქვს საზრვრები, მიმართეთ თქვენი გონება თუ როგორ იხსნება ფურცლები თქვენში, დააკვიდით როგორ ინთება გასხივოსნების ნაპერწკლები როდესაც კუნდალინი ხვდება მის მეორე ნახევარს შივას, შივა რომელიც ჰბადებს ვარსკვლავებს, მივყავართ ქვედა სამყაროების მიღმა რათა გვამოგზაუროს კოსმოსის გულში, შემოქმედის ინტელექტში, ღვთიური გონის სამეფოში, უნივერსალური ცნობიერების, რომელიც წარმოადგენს ყველაფრის საწყისს*

ახლა კი გამოვლინების ნაკადით, ყველა ჩაკრის გავლით უკან ვბრუნდებით, ჩვენ გვაღვიძეთ კოსმიური ცნობიერების ათასფურცლიანი ლოტუსი, ცვენ ვიხილეთ შინაგანი სამყაროს არაამქვეყნიური სილამაზე, ჩვენ გავხსენით ჩევნი ხმა სიმღერაში, ჩვენ გავერთიანდით სიყვარულში, ჩვენ დავწვით ყველა ემოცია ცეცხლში, ჩვენ ვიცეკვეთ დუალობის წყალში და ვიპოვეთ ჩვენი გზა უკან სახლში.

ახლა ყველა ჩვენი ენერგეტიკული ცენტრი გამოღვიძებულია, გამოცოცხლებულია, გაერთიანებულია ფუძიდან გვირგვინამდე  სავსე ენერგიით და გასხივოსნებულია ერთ მთლიანობაში. 

ერთიდან მრავლამდე და მრავლიდან ერთი. ჩვენ ვართ ცისარტყელის ხიდი სამყაროთა შორის. 🌈💗