ალბათ ცოტამ თუ იცის რომ ქალაქი  სიეტლი აშშ-ში, ვაშინგტონის შტატში დუვამიშის ტომის ბელადის სახელს უკავშირდება. ეს იყო უდიდესი ადამიანი რომელიც თავდაუზოგავად იბრძოდა ინდიელებისა და თეთრკანიანების მშვიდობიანი თანაცხოვრებისთვის.

იგი 1786 წლის 7 ივნის დაიბადა, სიმაღლით 180 სანტიმეტრი იყო და ათლეტური სხეულით გაოირჩეოვოდა რის გამოც ზედმეტსახელად ‘დიდი’ უწოდეს, გარდა სიმამაცისა სიეტლი დაჯილდოვებული იყო ორატორული ნიჭით, სხვადასხვა წყაროების გადმოცემით როდესაც იგი საუბრობდა მისი ხმა შორეულ კუთხეებამდეც კი აღწევდა. 1848 წელს იგი კათოლიკურ ეკლესიაში ქრისტიანად მოინათლა და ნათლობის სახელი ნოე მიიღო, მიუხედავად იმისა რომ ქრისტიანი გახდა, იგი მის უძველეს რწმენას და ინდიელთა ღმერთებს უდიდეს პატივს მიაგებდა. მაშინ როდესაც მის ხალხს გასახლების საფრთხე შეექმნათ, ოლიმპიკის ნახევარკუნძულზე დოქტორ მეინარდომს შეხვდა, ისინი მალევე დამეგობრდნენ. სიეტლმა იმხელა შთაბეჭდილება მოახდინა დოქტორზე რომ მან ქალაქ დუომპსის მოსახლეობა დაარწმუნა რომ ქალაქისთვის დიდი ინდიელი ბელადის სახელი – სიეტლი ეწოდებინათ.

წერილი რომელიც სიეტლმა 1855 წელს ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტს – ფრანკლინ პირსს გაუგზავნა, ეხებოდა ამერიკის ჩრდილო-აღმოსავლეთში (დღევანდელი ვაშინგტონის შტატი) დუვამიშის მიწების შეძენის შეთავაზებას. მკვიდრი იდიელები ძლიერად იყვნენ დაკავშირებულნი დედამიწასთან; მათთვის კერძო საკუთრების იდეა უცხო იყო და დედამიწას კაცობრიობის კუთვნილებად თვლიდნენ.

‘ვაშინგტონის პრეზიდენტი გვითვლის, რომ ჩვენი მიწის ყიდვა სურს. დიდი მეთაური მეგობრობისა და კეთილი სურვილების სიტყვებს გვიგზავნის, ეს მისგან დასაფასებელი საქციელია, ვინაიდან ვიცით, რომ მას ჩვენთან მეგობრობა დიდად არ სჭირდება. მაგრამ ჩვენ უნდა  მივიღოთ მისი შემოთავაზება, რადგან ვიცით, რომ თუკი ამას არ ვიზამთ თეთრკანიანები შეიძლება იარაღებით მოგვადგნენ და მიწა ძალით წაგვართვან.

როგორ შეგიძლიათ გაყოდოთ ცა – მიწის სითბო? ეს იდეა უცხოა ჩვენთვის. მაშინ, როცა არ ვფლობთ ჰაერის სისუფთავეს, წყლის სიკამკამეს, როგორ შეგიძლიათ იყიდოთ ისინი ჩვენგან? ამ მიწის ყოველი ნაწილი წმინდაა ჩემი ხალხისთვის. ფიჭვის ყოველი მბრწყინავი წიწვი, ყოველი ქვიშიანი ნაპირი, ბნელი ტყის ნისლი, ყველა სიწმინდე და მწერების ბზუილი წარმოადგენს სიწმინდეს ჩემი ხალხის მეხსიერებასა და გამოცდილებაში. ხეებში მჩქეფარე ენერგიით სავსე წვენი ინახავს წითელკანიანთა მოგონებებს.

გარდაცვლილი თეთრკანიანი ივიწყებს თავის დაბადების ადგილს როდესაც ვარსკვლავებს შორის გზას დაადგება. ჩვენი მკვდარი კი არასდროს ივიწყებს ამ მშვენიერ დედამიწას, რადგან იცის, რომ იგია წითელკანიანის დედა. ჩვენ დედამიწის ნაწილი ვართ, ხოლო ის ჩვენი ნაწილია. სურნელოვანი ყვავილები ჩვენი დები არიან: რქიანი მხეცები, ცხენები და დიდებული არწივები – ჩვენი ძმები. ველები, კვიცისა და ადამიანის თბილი სხეულები, ყველაფერი ერთ ოჯახს ეკუთვნის. ამდენად, როდესაც ვაშინგტონის დიდ ლიდერს მიწის ყიდვა უნდა, ის თავისთავად ძალიან დიდ შეთანხმებას ითხოვს. დიდი ლიდერი გვითვლის, რომ იგი გამოყოფს ადგილს ჩვენთვის, რათა ერთად კომფორტულად შევძლოთ ცხოვრება. ის იქნება მამაჩვენი, ჩვენ კი – მისი შვილები. ამის გამო ჩვენ განვიხილავთ მიწების ყიდვის შემოთავაზებას. მაგრამ ეს ადვილი არ იქნება, ვინაიდან ეს მიწები ჩვენთვის წმინდაა. მოკამკამე წყალი, რომელიც ჩქეფს მდინარეებსა და ნაკადულებში უბრალოდ წყალი არაა, ეს ჩვენი წინაპრების სისხლია. თუკი ჩვენ ამ მიწებს გავყიდით, თქვენ უნდა გახსოვდეთ და თქვენს შვილებსაც უნდა ასწავლოთ, რომ ისინი წმინდაა, რომ ტბების კრიალა წყლის ზედაპირზე ყოველი მოჩვენებითი ანარეკლი საუბრობს ჩემი ხალხის სიცოცხლესა და მოგონებებზე. 

მდინარეები ჩვენი დები არიან და წყურვილს გვიკლავენ. მდინარეებს მიჰყავთ კანოეები და კვებავენ ჩვენს შვილებს. თუკი ჩვენს მიწებს მოგყიდით, უნდა გახსოვდეთ და ასწავლოთ თქვენს შვილებს, რომ მდინარეები ჩვენი ნათესავებიც არიან და  თქვენიც, ამიერიდან მდინარეებს ისევე კეთილად უნდა მოექცეთ, როგორც თქვენს დებს და ძმებს.

ვიცით, რომ თეთრკანიანი ვერ მიხვდება ჩვენს გზას. მიწის ერთი ნაწილი ისეთივია მისთვის, როგორიც მეორე, ის უცხოა, რომელიც ღამით მოდის და იღებს მიწისგან იმას, რაც სჭირდება. მიწა არ არის მისი ძმა, ის მისი მტერია და როდესაც იპყრობს მას, წინ აგრძელებს გზას. იგი თავისი მამის საფლავებს ტოვებს და მათი შვილების უფლებებს ივიწყებს. შვილებს მიწას უძარცვავს და მასზე არ ზრუნავს. ავიწყდება მამამისის საფლავი და შვილების უფლებები. ის ისე ეპყრობა დედას, დედამიწას, ცას და მის ძმას, თითქოს გასაყიდი ან ნაყიდი იყოს, მისი დაუკმაყოფილებელი შიმშილი დედამიწას გადაყლაპავს და უდაბნოს დატოვებს.

ჩვენი გზები თქვენგან განსხვავებულია. თქვენი ქალაქების დანახვაც კი ტკივილს გვრის წითელკანიანს. მაგრამ ალბათ იმიტომ, რომ წითელკანიანი ველურია და არ ესმის. თეთრკანიანის ქალაქებში მშვიდი ადგილები არ არსებობს, ვერ მოუსმენთ მწერების ფრთების ან  გაზაფხულის ფოთლების შრიალს. მაგრამ ალბათ იმიტომ, რომ მე ველური ვარ და არ მესმის  რა არის ცხოვრება თუკი ადამიანი ვერ მოისმენს ჩიტების მშვენიერ გალობას ან ღამით ჭაობის გარშემო ბაყაყების ყიყინს? მე წითელკანიანი ვარ და არ მესმის. ინდიელი ამჯობინებს შუადღის წვიმით თავისთავად გაწმენდილი ან ფიჭვის სურნელებით გაჟღენთილი ქარის სუფთა ხმას.

ჰაერი ძვირფასია წითელკანიანისთვის. ყველაფერი ერთი და იმავეთი სუნთქავს – მხეცები, ხეები და ადამიანები. თეთრკანიანები ვერ ამჩნევენ ჰაერს, რომლითაც სუნთქავენ. თუკი ჩვენს მიწებს გავყიდით, უნდა გახსოვდეთ, რომ ჰაერი მნიშვნელოვანია ჩვენთვის, რომ ჰაერი თავის სულს უზიარებს ყველა სიცოცხლეს, რომელიც მას ინარჩუნებს და თუ მიწებს გავყიდით, ისინი უნდა გამოყოთ დანარჩენისგან და შეინარჩუნოთ მათი სიწმინდე, აქციოთ ისეთ ადგილად, სადაც თეთრკანიანიც კი ყვავილების ტკბილი სურნელით გაჟღენთილი ქარის შესაყნოსად მიდის.

თუკი მივიღებ თქვენს შემოთავაზებას, ერთ პირობას წაგიყენებთ. თეთრკანიანი უნდა მოეპყრას ამ მიწის მხეცებს, როგორც თავის ძმებს. მე ველური ვარ და სხვაგვარად არ მესმის. ნანახი მაქვს ათასობით გახრწნილი კამეჩი მინდორზე, რომელიც თეთრკანიანებმა დატოვეს მოძრავი მატარებლიდან სროლის შემდეგ. მე ველური ვარ და ვერ ვხვდები როგორ შეიძლება მბოლავი რკინის ცხენი უფრო მნიშვნელოვანი იყოს, ვიდრე კამეჩი, რა არის ადამიანი მხეცების გარეშე? . ყველაფერი დაკავშირებულია და რაც არ უნდა დაზიანდეს ამით დედამიწა და მისი შვილები ზიანდება.

უნდა ასწავლოთ თქვენს შვილებს, რომ მათ ფეხქვეშ არსებული მიწა მათი ბებია-ბაბუების ფერფლია. იმისათვის, რომ მათ პატივი სცენ დედამიწას, ასწავლეთ, რომ დედამიწა ჩვენი წინაპრების სიცოცხლითაა სავსე. უნდა ასწავლოთ თქვენს შვილებს ის, რაც ჩვენ ჩვენსას ვასწავლით: რომ დედამიწა დედაჩვენია. ყველაფერი, რაც დედამიწაზე გავლენას ახდენს, ასევე გავლენას ახდენს დედამიწის შვილებზე. როდესაც ადამიანები მიწას აზიანებენ, ისინი საკუთარ თავს აზიანებენ. ჩვენ ვიცით: დედამიწა არ ეკუთვნის ადამიანს. ადამიანი ეკუთვნის დედამიწას. ადამიანს არ მოუქსოვია სიცოცხლის ბადე – ის მხოლოდ ძაფია მასში. ყველაფერს, რასაც ბადეს უკეთებს, საკუთარ თავსაც უკეთებს. რაც დააზიანებს დედამიწას, დედამიწის შვილებსაც დააზიანებს. ჩვენ ეს ვიცით. ყველაფერი ერთმანეთს ისევე უკავშირდება, როგორც სისხლი აკავშირებს ოჯახს.

თეთრკანიანიც კი, რომლის ღმერთიც მასთან ერთად დადის და ელაპარაკება, არ შეიძლება გამოირიცხოს საერთო ბედიდან.  საბოლოოდ შეიძლება ძმებიც კი აღმოვჩნდეთ. ერთი რამ ვიცით, რასაც თეთრკანიანი ოდესმე მიხვდება რომ ჩვენი ღმერთი იგივე ღმერთია. შეიძლება ფიქრობთ, რომ მას ისევე ფლობთ, როგორც ჩვენი მიწის დაპატრონება გსურთ, მაგრამ არ შეგიძლიათ. ის ადამიანის სხეულია და მისი თანაგრძნობა ერთია წითელკანიანებისა და თეთრკანიანების მიმართ. ეს დედამიწა მნიშვნელოვანია მისთვის და დედამიწისთვის ზიანის მიყენება შემოქმედს აყენებს შეურაცხყოფას. შეიძლება თეთრკანიანები უფრო ადრე გადაშენდნენ  ვიდრე სხვა ტომები. გააგრძელეთ საკუთარი საწოლის წაბილწვა და ერთ ღამეს საკუთარ ნარჩენებში შეგეხუთებათ სული. მაგრამ უკანასკნელ წუთებშიც კი იფიქრებთ, რომ ღმერთმა მოგცათ ეს მიწები და განსაკუთრებული დანიშნულება მათზე და წითელკანიანებზე ბატონობისა. როდესაც ყველა კამეჩი განადგურდება, გარეული ცხენები მოთვინიერდებიან, ტყის საიდუმლო ადგილებიც დამძიმდება ადამიანის სუნით და მწიფე გორაკების ხედი განადგურდება მავთულებით,  გაქრება დაბურული ტყეები, გაქრება არწივები.. გინდათ გითხრათ რა მოხდება თუ ბუნების განადგურებას და  ნადირობას არ შეწყვეტთ? ცხოვრება დასრულდება და გადარჩენისთვის ბრძოლა დაიწყება. ‘

კოსმოსი კვანტური ვაკუუმია, სინათლე – კვანტური ოკეანე. ელექტრონებს შორის ვაკუუმური ველი კვანტურია. ადამიანთა ფიზიკურ სხეულებს მიღმა კვანტურ-მექანიკური სხეულია. რეალობა, რომელიც ჩვენს აზრებსა და ემოციებს მიღმაა კვანტურია. ერთიანი ინფორმაციულ-ენერგეტიკული ველი აკავშირებს ერთმანეთთან ხილულსა და უხილავს. მისი წყალობით,სამყარო გიგანტური ჰოლოგრამაა, სადაც ყველაფერი ურთიერთქმედებს ერთმანეთზე: ადამიანები შორეულ გალაქტიკებზე და პირიქით. სამყაროს მოწესრიგებული სტრუქტურების უკან ეს ველი იმალება. ის, რაც კაცობრიობას ელის უახლოეს მომავალში, კვანტური ნახტომია, ანუ ცნობიერების გადასვლა ერთი დონიდან მეორეზე, რის შემდეგაც აქტივირებული იქნება ყოფიერების ახალი მოდელი, რომელიც სამყაროს მთლიანობის აღქმაზეა დამყარებული. მომავალში ადამიანები თავად შექმნიან საკუთარ რეალობას.

კვანტური ველი – შეუზღუდავი შესაძლებლობების ველია, ნულოვანი ენერგიაა, კოლექტიური ცნობიერება და ენერგიების რეზერვუარია, რომელთან კავშირითაც ადამიანი იღებს შესაძლებლობის მაქსიმუმს.

კვანტური ფიზიკის კანონების მიხედვით, მოვლენები, რომლებიც ფიზიკურ სამყაროში ვითარდება ერთი სცენარით, პარალელურ სამყაროში სრულიად განსხვავებული სცენარით წარიმართება. ადამიანი ერთდროულად ორ სამყაროში არსებობს. მატერია, კვანტური თეორიით, არ არის მყარი. ის ატომის დონეზე ფლობს ინფორმაციას და ფიზიკურ დონეზე სიახლოვის გაწყვეტის შემთხვევაშიც ინარჩუნებს ენერგეტიკულ კავშირს. კვანტური ველი ობობას ქსელივითაა. რეზონანსული ენერგიების ვიბრირებისას კვანტური სამყაროს საიდუმლო საგანძურები იხსნება და ადამიანი იღებს მის საუნჯეს. სივრცეთაშორის არსებული ამ ატრიბუტის წყალობით,სამყარო ერთიანია და მას ერთი ცნობიერება აქვს. კვანტური ველის წყალობით,რომელიც მზის სისტემას აკავშირებს ერთმანეთთან, მზის სინათლის მეშვეობით, პლანეტის ერთ წერტილში მომხდარი მოვლენა გავლენას ახდენს სხვა პლანეტაზე. ერთი ადამიანის აზრებსაც კი შეუძლიათ სხვა კონტინენტზე გამოიწვიონ ცვლილებები.

კვანტური ველი დაკავშირებულია ადამიანის დნმ-თან, ანუ ადამიანის ეთერულ ტვინთან. დნმ ანტენაა, რომელიც კვანტურ სინათლეს იღებს. ადამიანის დნმ-ის 64 კოდიდან მხოლოდ მესამედია აქტიური. ის ინახავს ჩვენი მომავლის პროექტს, მაგრამ მისი შეცვლაც შეიძლება, რადგან გენებიც ევოლუციონირებენ. დნმ-ის ‘აკაშის ქრონიკებში’ ჩვენი წარსულის შესახებ ყველაფერი ჩაწერილია: ჩვენი სულიერი სახელი,სულიერი ტყუპისცალის ვინაობა, წინა ინკარნაციები და ა.შ. მასშია ჩვენი სულის დიზაინი და ჩვენი მომავლის ალგორითმები. ის მატრიცაა, რომლის 12 სპირალიდან მხოლოდ ორია აქტიური. მასში ჩადებული ინფორმაციით, ადამიანს შეუძლია რამდენიმე ასეული წელი იცოცხლოს.  დნმ ადამიანისა და ღმერთის გადაკვეთის ადგილია. ის იღებს კოსმოსიდან ენერგიების მარაგს და შეუძლია მიძინებული კოდების გამოღვიძებაც.

დნმ მზადაა მიიღოს ახალი ინსტრუქციები და გარეგნული ფაქტორების გავლენით შეცვალოს, გარდაქმნას ჯერ სინათლის სხეულის გეომეტრია, შემდეგ კი მთლიანად მატერია. მასში არსებობს რეპროდუქციული მექანიზმები, რომლებიც ცვლიან უჯრედებს. როდესაც დნმ-ს აწვდიან ახალ პროგრამას, ის იცვლება ქიმიურად, ვიბრაციულად და ხდება გენეტიკური კოდის მოდიფიკაცია. 40 დღის განმავლობაში გარკვეული მეთოდიკით შესაძლებელია ცვლილებების მიღწევა, რაც გარდაქმნის ადამიანის სულიერ-ფიზიკურ სხეულებს. ეს უფრო მეტია, ვიდრე კარმა, ასტროლოგია, მედიცინა და ა.შ.

სიჩუმეში, დუმილში, მოდუნებულ მდგომარეობაში შესვლა შინაგან სამყაროში, შინაგან ‘მე’-სა და გულზე კონცენტრაციით, არის გზა სხეულის კვანტური ეკვივალენტისკენ, ამიტომ მედიტაციები კვანტურია. ფერები, მუსიკა, ბგერები კვანტური ბუნებისაა. პოზიტიური მოთხოვნით, ხმით საუბარი საკუთარ უჯრედოვან სისტემასთან, თვითშთაგონება ან ხმით ლოცვა კვანტურ გარდაქმნებს იწვევს. სიზმრები –კვანტურ ველთან კავშირია და სიზმრების კორექციით რეალობის კორექციაც შეიძლება. აწმყოში, ახლა და აქ, საკუთარი თავის დაფიქსირება, აზრებსა და ემოციებს მიღმა გადასვლა, ანალიზის გარეშე საკუთარ სხეულზე, მოვლენებზე დაკვირვება, გამიჯვნა მათგან, რწმენა და მოტივირებული, სუფთა განზრახვა, სიყვარული, საკუთარ თავზე წარმოდგენის უკეთესობისკენ შეცვლა, თვითრეალიზება და პასუხისმგებლობის აღება, საკუთარი თავის იდენტიფიკაცია წარსულის ინკარნაციებთან ან რომელიმე პერსონაჟთან 1,5 საათის განმავლობაში, წარსულის ნეგატივებისაგან და მოძველებული შეხედულებებისაგან განთავისუფლება, სურვილების დაკმაყოფილება, ვიზუალიზაცია და აფირმაცია, ღრმა სუნთქვა და გულზე კონცენტრირება, პატიება, მშვენიერების ჭვრეტა, იმედი, მზის სინათლესთან, ცეცხლთან და რიტმთან ერთად იწვევს კვანტურ გარდაქმნებს. კვანტურ ნულოვან დონეზე მოვლენები უნივერსალური გონის ნებას ემორჩილება.

ავტორი: თამარ არაგველი

“ადამიანის ონტოლოგიური მდგომარეობა, ჯიუტი სიბრმავის მდგომარეობაა”

– მერამ მამარდაშვილი

ერთხელ ერთმა ჩემმა მეგობარმა მკითხა – რომ შეგეძლოს კაცობრიობას რაიმე თვისება ან შემატო ან გაუქროო რა თვისება იქნებოდაო?  ხოდა მე პირველი რაც გავიფიქრე იყო რომ სიჯიუტეს გავუქრობდი თქო. ჩვენ ხშირად გვერევა სიჯიუტე შეუპოვრობაში, შეუპოვრობა ღირსეული თვისებაა ხოლო სიჯიუტე უვიცობის, სიბეცის ანუ სიბრმავის მდგომარეობაა. როდესაც სამყარო ცდილობს რაღაც გასწავლოს შენ კი ვერ ხედავ და შენს მოძველებულ შეხედულებებს ებღაუჭები. ხოდა ამ თემაზე ხშირად მახსენდება ხოლმე ბებიაჩემის ნათქვამი – ნინო ყველაზე ცუდი წყევლაა როდესაც ადამიანს ეუბნები ‘შენი არ იცოდე და სხვისიც არ გესმოდესო’ : )) 

ადამიანებს ხშირად გვგონია რომ ცხოვრების რაღაც ეტაპზე უკვე ყველაფერი ვიცით. გვაქვს დიპლომები, ხარისხები, ვართ სხვადასხვა საკითხებში ‘ექსპერტები’, ერთმანეთს ხშირად ირონიულადაც კი გადავხედავთ, გამალებული ვამტკიცებთ საუთარ შეხედულებებს რომელიც რათმაუნდა ყველაზე მართალი გვეჩვენება. ჩვენ თითქოს გაგვაჩნია ‘პირციპები’არადა ეს უბრალოდ ხისტი გაუაზრებელი პოზიციებია რომელიც საკუთარ მწირ გამოცდილებაზეა დაყრდნობილი. ადამიანს უბრალოდ ერთი ცხოვრება არ ეყოფა რომ ინტელექტი ისე განავითაროს ან იმდენი გამოცდილება მიიღოს რომ გონიერი უწოდო. ეს სულ სხვა პროცესია, ამას შენ სულიერ საწყისთან ანუ უმაღლეს მესთან კავშირის გარეშე უბრალოდ ვერ შეძლებ. ამიტომ რაც მალე გააცნობიერებ რომ არაფერი იცი მით მალე დაიწყებ რეალურ შემეცნებას.

‘არსებობს სულელების სამი ტიპი:

პირველი ტიპი: სულელი, რომელმაც არაფერი იცის, და არ იცის, რომ არაფერი იცის, – მარტივი სულელი.

მეორე ტიპი: სულელი, რომელმაც არაფერი იცის, მაგრამ ფიქრობს, რომ იცის, – რთული სულელი, განათლებული სულელი.

და მესამე ტიპი: სულელი, რომელმაც იცის, რომ არაფერი იცის, – ნეტარი სულელი.

დასაწყისში ბავშვმა ცოდნა უნდა მოიპოვოს, ჯერ უნდა სცოდოს, და მხოლოდ ცოდვის, ცოდნის, დაუმორჩილებლობის შემდეგ, მას შემდეგ, რაც იგი ამ ქვეყნის უდაბნოში აღმოჩნდება, გზას გადაცდება, თავისი ეგოს ცხოვრებით იცხოვრებს, იგი შეძლებს ამ ყველაფრისგან განთავისუფლებას.

ყველას არ სჭირდება ამისგან განთავისუფლება. ყველა ბავშვი გადადის სულელის ერთი ტიპიდან მეორეზე, მაგრამ ცოტას ხვდება ბედნიერება, რომ მეორედან მესამეზე გადავიდეს, სწორედ ამიტომ ეწოდებათ მათ ნეტარი სულელები.

ნეტარ სულელს გაგების უდიდესი უნარი გააჩნია, რამეთუ იგი დარწმუნდა, რომ ცოდნა უსარგებლოა. მან გაიგო, რომ ცოდნა ბარიერს წარმოდგენს შემეცნებისთვის. ცოდნა – ბარიერია შემეცნებისთვის, ამიტომ იგი აგდებს ცოდნას და სუფთა შემმეცნებელი ხდება. იგი ხედვის სიცხადეს მოიპოვებს. მისი თვალები თავისუფლდება თეორიებისგან და აზრებისგან. ნაგვისგან და ნასესხები ცოდნისგან განთავისუფლებული, მისი ჭკუა წყვეტს ჭკუად ყოფნას და გონი (Buddhi) ხდება, წმინდა გონი. იგი უბრალოდ აცნობიერებს, გაცნობიერების ალი ხდება.

ნეტარი სულელი – ეს ისაა, ვინც ყოველთვის ენდობა; ვინც აგრძელებს ნდობას მიუხედავად ყოველგვარი გამოცდილებისა. თქვენ ატყუებთ მას, ის კი გენდობათ; თქვენ კვლავ ატყუებთ, ის კი გენდობათ; კიდევ ატყუებთ, ის კი კვლავ გენდობათ. მაშინ თქვენ იტყვით, რომ სულელია, და ვერ სწავლობს. მისი ნდობა საოცარია. მისი ნდობა იმდენად სუფთაა, რომ ვერავის შეუძლია მისი დანგრევა. იყავით სულელი დაოს თვალსაზრისით, ძენის თვალსაზრისით. ნუ ეცდებით საკუთარი თავის გარშემო ცოდნის კედლის აღმართვას. რა გამოცდილებაც არ უნდა მოვიდეს თქვენთან, დაე იგი მოხდეს, შემდეგ კი განაგრძეთ მისი გადაგდება. განაგრძეთ თქვენი გონების მუდმივად გაწმენდა, განაგრძეთ წარსულისთვის გარდაცვალება ისე, რომ აწმყოში დარჩეთ, აქ და ახლა, თითქოს ახლახანს დაიბადეთ, თითქოს ახალშობილი ხართ. თავიდან ეს ძალიან ძნელია. ადამიანები თქვენს მოტყუებას დაიწყებენ… მიეცით ამის საშუალება, ისინი უბედურები არიან. მაშინაც კი, თუ გასულელებენ, გატყუებენ და გძარცვავენ, დაე, ეს მოხდეს, რადგან ვერავინ წაგართმევთ იმას, რაც მართლა თქვენია, ვერავინ წაგართმევთ იმას, რაც ნამდვილად თქვენ გეკუთვნით. და ყოველ ჯერზე, როცა არ აძლევთ სიტუაციას საშუალებას, რომ დაგეუფლოთ, ეს შესაძლებლობა შინაგან ინტეგრაციად იქცევა. თქვენი სული უფრო კრისტალიზებული გახდება.’

მნიშვნელობა არ აქვს პროფესიას, განათლებას, ასაკს ყველასგან შეიძლება რაღაც ვისწავლოთ, სამყარო ყველა მხრიდან გველაპრაკება, ჩვენთვის საჭირო პასუხები შეიძლება ტაქსის მძღოლმა ან მათხოვარმა გვითხრას, სწორედ საიდანაც არ ველოდებით იქიდან მოდის პატარა სიბრძნეები, ჩვენ უბრალოდ უნდა ვიყოთ გახსნილები და მიმღებნი, შეიძლება ინტერნეტში ძაან ‘პაპსა’ პოსტიდან სწორედ ის ცოდნა მიიღო რომელიც იმ მომენტში გჭირდება. უნივერსალური გონი ყველგანაა და ყველა მხრიდან გასწავლის მთავარია არ იყო ჯიუტი და ზედმეტად სერიოზული. სამყარო ხშირად სერიოზულ ადამიანებს ყველაზე დიდი იუმორით ექცევა ; )

ავტორი: ნინო ტოგონიძე

გამოყენებული მასალა: მაგმა

ჩვენ ვცხოვრობთ საზოგადოებაში სადაც იდეალისტური და ავტორიტარული ფასეულობებია სადაც ბავშვობიდან ცდილობენ მოგვაქციონ ყალიბში და თავში გვიტენიან ცხოვრებისეულ მოდელებს რომლებიც ავტომატურად ერთმანეთის ასლებად გვაქცევს. ბაღიდან, სკოლიდან ვართ კონკურენტულ გარემოში სადაც უნდა ვიყოთ ყველაზე საუკეთესონი, ვიგონებთ ათას კონკურსებს შეჯიბრებებს რომ ვითომ ‘მოტივაცია’ გავიჩინოთ და ვერ ვაცნობიერებთ თუ როგორ დამანგრეველად მოქმედებს ეს ყველაფერი ჩვენს ფსიქიკაზე, ვართ მუდმივ სტრესში რადგან ვფიქრობთ რომ უფრო მეტი უნდა მოვასწროთ არაფერი არ უნდა გამოვტოვოთ, არ დავკარგოთ დრო, მუდმივად თვალს ვადევნებთ სხვის ცხოვრებას და ამ რბოლაში გვავიწყდება ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ – თუ ვინ ვართ ჩვენ!

ნუთუ მართლა შესაძლებელია  ამ ხორცისმანქანაში გატარებული ცნობიერებით მოვიპოვოთ ინდივიდუალურობა და გავმთლიანდეთ?.. როგორ ვიპონოთ გზა უკან ჩვენი თავისკენ რომელიც სადღაც უნივერსტეტში ან სკოლისმეხებს შორის დავკარგეთ??  ჩვენ რომ ჯანმრთელი საზოგადოება ვიყოთ სკოლაში ინტელექტუალურ განვითარებაზე წინ ფსიქოლოგიურ განვითარებას დავყენებდით რაგდან თუ არ იცი რისგან შედგება და როგორ მუშაობს შენი ფსიკიკა ფაქტიურად წარმოდგენაც არ გაქვს რატომ გაჩნდი ამ სამყაროში და რა არის შენი დანიშნულება. და რაც არუნდა კარგად ერკვევოდე ზუსტ მეცნიერებებში  მმუდმივად უკმარისობის გრძობა გექნება.

ეს მდგომარეობა კი მარტივად შეგვიძლია სიზმარს შევადაროთ. სიზმარშიც ხომ არ ვიცით საიდან აღმოვჩნდით კონკრეტულ სიტუაციაში სად მივდივართ და რა გვინდა საერთოდ : ) ხოდა ესე მთვარეულებივით დავდივართ ამ ულამაზეს სამყაროში ხან ერთ ეგრეგორს მივეკედლებით ხან მეორეს და გავდივართ ესე ავტოპილოტით ფინალში მუდმივად უმადურები, ერთმანეთის კონსუმერები და დედამიწის პარაზიტები.

ჩემს წინა სტატიაში უკვე ავღნიშნე კარლ გუსტავ იუნგის უდიდესი წვლილი სამეცნიერო სფეროში სულიერების სინთეზით, უმნიშვნელოვანესი კონცეფციების აღმოჩენის და დამკვიდრებისათვის.  მან ათასობით ადამიანზე დაკვირვებით და მეცნიერული კვლევებით შეიმუშავა მოდელი რომელიც აღწერს ადამიანის იდივიდუაციის პროცესს. ინდივიდუაცია – ეს სულის ევოლუციის გზაა. გზა არქეტიპებით შეპყრობილობიდან მთლიანობის მიღწევამდე, როცა ცნობიერი და არაცნობიერი, პიროვნების ერთიან ბირთვში ერწყმის ერთმანეთს. 

არქეტიპების არსის გაცნობიერება მათზე ძალაუფლებას გვაძლევს. არქეტიპული ხატ-სახეების ამოცნობისა და გაშიფვრის უნარში ვლინდება ადამიანის ფსიქიკის ორი, მანამდე დაყოფილი სფეროების კავშირი: ცნობიერის და ქვეცნობიერის. ქვეცნობიერის ენის გაგება წვდომას გვაძლევს მოვლენების და ცხოვრებისეული სიტუაციების ჭეშმარიტ მიზეზებთან, რომლებიც არქეტიპებშია დაშიფრული. ეს – შესაძლებლობაა გაცნობიერებული არჩევანისთვის, ანუ ინდივიდუალურობის გამოვლინებისთვის. იუნგის თვალსაზრისით, ინდივიდუალურობა – არქეტიპულობის ანტიპოდია. ვავლენთ რა ჩვენს ინდივიდუალურობას გაცნობიერებული არჩევანით, ჩვენ გავდივართ ქცევის შაბლონებიდან და ვავლენთ საკუთარ შემოქმედებით არსს.  

‘დანტეს ბიატრიჩე, ისევე როგორც რუსთაველის ნესტან-დარეჯანი, სიმბოლოა დაკარგული სულის, შინაგანი ნაწილის, რომლის პოვნისა და რომელთან მისტიური შეერთების გარეშეც ვერც ერთი გმირი ვერ მიაღწევს უმაღლეს მდგომარეობას, ვერ იქცევა ერთ მთილან ინდივიდათ. ‘ინიციაცია-წერდა ზვიად გამსახურდია- არის არა მხოლოდ გზა ცხოვრების ხისკენ, ღვთაებრივი რეალობისკენ, არამედ აგრეთვე პირველადი ანდროგენის რეინტეგრაციისკენ, რაც ნიშნავს ადამიანის ორი საწყისის, ‘ანიმა’ და ‘ანიმუსის’ კვლავ შერწყმას.’

‘ანიმა’ და ‘ანიმუსი’ იუნგისეული ფიქიკის მოდელის მიხედვით არის ფემინური და მასკულინური არქეტიპები რომლებიც ჩვენი ქვეცნობიერის უმნიშვნელოვანეს მამოძრავებელ ძალას წარმოადგენენ. ჩევნ ვიმართებით იმ არქეტიპით რომლის განვითარების დონესაც წარმოადგენს ჩვენი შინაგანი მეორე ნახევარი ანუ მამაკაცებისთვის ‘ანიმა’ ანუ მათი ფემინური მხარე და ქალებისთვის ‘ანიმუსი’ მათი მასკულინური მხარე.

იუნგი აღნიშნავს რომ ჩვენ სრულად უნდა მოვახდინოთ ჩვენი მეორე მხარის გაცნობიერება და ინტეგრირება და არ უნდა  დავთრგუნოთ იგი რადგან დათგუნული ასპექტები  გადაიქცევა ჩრდილად და ნეგატიურ ანიმათ ან ანიმუსად და პროექცირდება ჩვენს რეალობაში ანუ ჩვენ თუ დავთრგუნავთ ჩვენს მასკულინურ მხარეს ჩვენ ნეგატიურ ასპექტებს დავაპროექცირებთ მამაკაცებზე და თუ მამაკაცი დათრგუნავს მის ფემინურ მხარეს იგი მის რეალობაში  მყოფ ქალებზე მოახდენს მისი ნეგატიური ანიმის პროექცირებას.

კარგად რომ გავიაზროთ ეს უმნიშვნელოვანესი კონცეფცია ვეცდები რაც შეიძლება სიღრმისეულად ავხსნა.

დავიწყოთ ‘ანიმით’ ფემიური ასპექტი მამაკაცში 

მამაკაცი რომელსაც სრულად აქვს ინტეგრირებული საკუთარი ანიმა არის გაწონასწორებული არ აქვს მუდმივი ლოგიკურობის, თავშეკავების და კონტროლის მოთხოვნილება იგი კრეატიული, ემპათიური და მზრუნველია. იგი აუთენტური და გულწრფელია საკუთარ ემოციებში და ზოგადათ ღრმა და განვითარებულია როგორც პიროვნება.

მამაკაცი რომელსაც წარმოდგენაც არ აქვს მის შინაგან ფენიმურ მხარეზე და შესაბამისაც არც ინტეგრირებული აქვს მისი ასპექტები, შეეპყორბილია  ანუ იმართება ‘ანიმას’ იმ ნეგატიური  არქეტიპით, რა განვითარების ეტაპზეც იმფოფება. ასეთ მამაკაცი განიცდის სტაგნაციას, მას არ გააჩნია საკუთარ ემოციებთან წვდომა, არის მუდმივ დაბნეულობაში და ქაოსში, განიცდის შემოქმედებითი უნარების ნაკლებობას, ეშინია რისკებზე წასვლის.

‘ანიმას’ გააჩნია 4 განვითარების ეტაპი და შესაბამისი არქეტიპები

• განვითარების პირველ ეტაპზე მყოფი მამაკაცის ‘ანიმა’ ასოცირდება ‘ევას’ არქეტიპთან’ ეს ეტაპი არის სუფთა ბიოლოგიური ეტაპი მისი პირველადი შეხება ფემინურ ენერგიასთან რომელიც ასოცირდება დედასთან. ამ ეტაპზე მყოფი მამაკაცი ქალებს აღიქვავს მხოლოდ რეპროდუქციის ობიექტებათ. ამ არქეტიპით შეპყრობილ მამაკაცებს ხშირად აქვსთ დედის კომპლექსი, თუკი მათ აკლდათ დედის ზრუნვა ისინი დაეძებენ დედისნაირ ქალებს ან თუკი დედა ზედმეტად მზრუნველი იყო გაურბიან ქალებს რომლებიც იჩენენ ზედმეტ ზრუნვას.  მათ არ გააჩნიათ მიმართულება ცხოვრებაში, თრგუნავენ საკუთარ ემოციებს და არიან გადაუწყვეტი, გაუბედავი, საკუთარ თავში დაურწმუნებული ადამიანები. 
• მეორე ეტაპია რომანტიული ფაზა რომელსაც მართავს ‘ჰელენას’ არქეტიპი სადაც ქალები თავგადასავლების ძიების და სექუალური ფანტაზიების ობიქტები ხდებიან.  განვითარების ამ ფაზაში მყოფ მამაკაცებს აკონტროლებენ ქალები პირველადი ინსტიქტებით, მიუხედავათ იმისა რომ ამ ეტაპზე მამაკაცს უკვე შეუძლია ქონდეს მიმართულება და მიზნები ისინი ემოციურად მოუმწიფლები არიან და ბევრ პრობლემებს განიცდიან.
• მესამე ეტაპია სიყვარულის ეტაპი რომელიც ეროტიულზე მაღლა დგას და სულიერ კავშირზეა ორიენტირებული მას მართავს ქალრმერთი ‘ქუან ინის’ ან ‘წმინდა მარიამის’ არქეტიპი. ამ ეტაპზე იგი უკვე არჩევს სქსუალურ ლტოლვას სიყვარულისგან, მას უჩნდება პატივისცემა ქალების მიმართ და შეუძლია მათთან მეგობრობა. ამ ეტაპზე მყოფი ანიმით შეპყრობილი მამაკაცი ახდენს ქალის საკრალიზებას, მას ცვხენია მისი აუთენტური სურვილების რადგან მუდმივად განსჯის საკუთარ  თავს დოგმატური ცრურწმენებით. მიუხედავათ იმისა რომ ეს ეტაპი განვითარების მაღალი ეტაპია იგი არ გვაძლევს საკუთარ ქვეცნობიერთან წვდომის საშუალებას რადგან შემდეგ ეტაპზე გადასასვლელად აუცილებელია დოგმების მოშორება და სრული გახსნილობა. ამ ეტაპზე მყოფი მამაკაცი შესაძლოა გარესამყაროში ინტეგრირებულად გამოიყურებოდეს მაგრამ შინაგანად მას არ აქვს წვდომა სიბრძნესთან რომელიც მოდის მხოლოდ ‘ანიმას’ სრულად ინტეგრირებით
• მეოთხე ეტაპი რომელსაც მართავს ‘სოფიას’ არქეტიპი. სოფია  სიბრძნის განსხეულების ეტაპია. მამაკაცი რომელიც ამ ეტაპზე იმყოფება ქალებს აღიქვავს როგორც უნიკალურ ქმნილებებს, მათში იგი ხედავს პარტნიორს და შინაგანად უკვე მას ეძლევა წვდომა საკუთარ ქვეცნობიერთან, რადგან სოფია არის დამაკავშირებელი ხიდი ქვეცნობირის და ცნობიერის შორის, შესაბამისად მას ეძლევა უნარი ინტეგრირება მოახდინოს და დაუკავშიროს საკუთარ ‘ლოგოსი’  ‘ეროსს’ რითიც იგი ხდება თვითმყოფადი გამთლიანებული არსება.

როგორ გავაცნობიეროთ საკუთარი ფემინური მხარე, განვავითაროთ და ინტეგრირება მოვახდინოთ რათა თავიდან ავიცილოთ  ‘ანიმით’ შეპყობილობა? ანუ ნეგატიური ‘ანიმა’. პირველ რიგიში უნდა მივიღოთ  და პატივი ვცეთ საკუთარ ემოციებს და აღვიქვათ ისინი როგორც მნიშვნელოვანი, რადგან ემოციები გვაძლევს მოტივაციას, ისინი ჩვენი ქვეცნობიერის მესინჯერები არიან. და როდესაც მათ ვერ გამოვხატავთ, იგნორირებას ვუკეთებთ ან სერიოზულად არ აღვიქვავთ და ვცდილობთ სხვადასხვა საშუალებებით დავაბუჟოთ, სწორედ ამის შედეგად ხდება ანიმით შეპყრობილობა. ასევე უნდა გავამახვილოთ ყურადღება შიდა სამუშაოებზე, ასე ვთქვათ მოახდინოთ ინტროსპექცია, დავკავდეთ მედიტაციით, თვითანალიზით, მნიშვნელოვანია დააკვირდეთ როგორ მოქმედებს საზოგადოებრივი მოლოდინები თქვენზე როგორც მამაკაცზე და გულწრფელადა დაუსვათ საკუთარ თავს კითხვა რა თვისებების მატარებელი ხართ და რას თრგუნავთ საზოგადოების აზრის გამო. ანიმასთან კავშირისთვის აუცილებელია აუთენტურობა. ძალიან ხშირად განუვითარებელი ანიმა მამაკაცებში ქალებს მხოლოდ სექსუალურ ობიექტებად აღიქვას, ეცადეთ დაუმეგობრდეთ ქალებს, მოუსმინოთ მათ. ანიმას ინტეგრირება წარმოვიდგინოთ როგორც მარილის დამატება კერძში. იგი უფრო აუნჯობესებს და აღრმავებს გემოს.

ახლაკი ‘ანიმუსის’ შესახებ მასკულინური ასპექტი ქალში

ქალი რომლესაც სრულად აქვს ინტეგრირებული საკუთარი ‘ანიმუსი’ გააჩნია საკუთარი მოსაზრებები და მიმართულება ცხოვრებაში, იგი სწორედ სახავს და აღწევს მიზნებს, მას შეუძლია გრძნობების და ემოციების ლოგიკურ ჭრილში დანახვა და გააზრება იგი იყენებს ‘ლოგოსს’ და აცნობიერებს  საკუთარ შიდა სამყაროს. იგი შემოქმედებითია, ნაზი, დამთმობი და გონიერი.

ქალი რომელიც რეპრესირებას უკეთებს საკუთარ ანიმუსს და არ აქვს ინტეგრირებული და დაბალანსებული საკუთარი მასკულინური მხარე ასევე ხდება ‘ანიმუსით’ შეპყრობილი. ესეთმა ქალმა ყველაფერი უნდა იცოდეს, ყველას საქმეში ყოფს ცხვირს, მას ხისტი და უდრეკი შეხედულებები აქვს, იგი აგრესიულია და ყოველთვის უნდა იყოს ისე როგორც მას სურს, მუდმივად განსჯის სხვა ქალებს, იგი ყველას თავზე ახვევს საკუთარ შეხედულებებს და მიაჩნია რომ იგი ყოველთვის მართალია. ესეთი ქალები აბსოლიტურად მოწყვეტილი არიან საკუთარ ემოციებს ისინი ყველანაირი ხერხით მანიპულირებენ რომ მატერიალური სარგებელი მიიღონ, მათ არ შეუძლიათ გულწრფელი ურთიეთობები ადამიანებთან რადგან გრძნობები დაბლოკილი აქვთ და თითქოს უგულოები არიან. ‘ანიმუსით’ შეპყრებილი ქალები ხშირად ისტერიულები არიან. მოკლედ ეს არის ადამიანი რომელსაც აბსოლიტური კონტროლი უნდა გააჩნდეს ყველაფერზე.

‘ანიმუსის’ განვითარების 4 ეტაპი

• პირველი ეტაპზე ‘ანიმუსი’ ასოცირდება ძლიერ მამაკაცთან და მართავს ‘გმირის’ არქეტიპი, კაცი რომელიც დაიცავს და იზრუნებს მასზე. ამ ეტაპზე მყოფ ქალებს არანაირი კონტროლი არ გააჩნიათ საკუთარ ცხოვრებაზე და აღიქვავენ მამაკაცებს მხოლოდ როგორც პროვაიდერებს.
• მეორე ეტაპი ისევე როგორც კაცებში აქაც ‘ ანიმუსი’ რომანტიული ფაზაშია და მართავს ‘პოეტის’ ან ‘მუსიკოსის’ არქეტიპი. მიუხედავათ იმისა რომ ამ ეტაპზე ქალებს უკვე უნვითარდებთ საკუთარი შეხედულებები და აზრები ისინი მაინც თავისი ‘რჩეულის’ ან მამების გავლენის ქვეშ არიან. 
• მესამე ეტაპზე მყოფ ‘ანიმუსს’ აკონტროლებს  ‘მასწავლებილის’  არქეტიპი. ამ ეტაპზე ქალებს უკვე შინაგანი  მამაკაცი უბიძგებს  თავისუფლების და ინიციატივისკენ. სწორედ იგი მოქმედებს კულისებს მიღმა როცა ქალს უჩნდება სურვილი საკუთარი კარიერა და გეგმები გააჩნდეს, მაგრამ მას ჯერ კიდევ არ გააჩნია წვდომა საკუთარ ‘ანიმუსთან’ რომლეიც დაეხმარება მისი ფემინური სიბრძნიესთან კავშირიში და რეალიზებაში 
• მეოთხე ეტაპია ანიმუსის სრული ინტეგრირების ფაზა და მას მართავს ‘ჰერმესის’ არქეტიპი – ღმერთის გზავნილი, სულიერი გიდი. ამ ეტაპზე ქალებს უკვე გააჩნიათ ღრმა ანალიზის უნარი, აქვთ მიმართულება და საკუთარი პრინციპები. აქვთ სრულად გაცნობიერებული პერსონა და ეგო. მათ უკვე შეუძლიათ საკუთარ ქაოტურ შემოქმედითობას ფორმა მიცენ და შესაბამისად მათ ეძლევათ მანიფესტაციის უნარი. 

როგორ მივხვდეთ განვითარების რა ეტაპზეა ჩვენი ‘ ანიმუსი’ და გავაცნობიეროთ გვმართავს თუარა რომელიმე ზემოთხსენებული არქეტიპი და რა ნაბიჯები უნდა გადავდგათ რომ ავიცილოთ ‘ანიმუსით’ შეპყრობილობა

პირველ რიგში უნდა გავერკვიოთ საკუთარ ღირებულებებში, თუ ბუნებრივათ ძალიან ემოციურები ვართ უნდა დავიწყოთ ჩვენი ემოციების გაანალიზება. ნათლად უნდა ჩამოვყალიბდეთ რა გვინდა ცხოვრებაში, შევძლოთ სტრატეგიის შემუშავება და მიზნების დასახვა. დავაკვირდეთ საკუთარ ემოციებს და რა მიმართულებებს გვიჩვენებენ ისინი. მნიშვნელოვანია გავაცნობიეროთ საკუთარი საზღვრები და თუკი რაიმე გაკეთება არ გვსურთ გამოხატოთ ზრდილობიანად. ასევე უნმიშვნელივანესია განვთავთავისუფლდეთ  საკუთარი თავის ფასის მხოლოდ მამაკაცებისგან ყურადღების ცენტრში ყოფნით გასზღვრით. ხშირად ანიმუსით შეპყობილ ქალებისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია მიმზვიდველი იყოს კაცებისთვის და უდიდეს ენერგიას უთმობენ ამ პროცესს და დრო  აღარ რჩებათ რომ  განივითარონ საკუთარი უნიკალური თვისებები.

ავტორი: ნინო ტოგონიძე

ჭეშმარიტებას, ნამდვილ პასუხებს ყველა ჩვენთაგანი ატარებს, მის მისაგნებად კი, უფრო სწორად გასახსენებლად, უამრავი გზა არსებობს.
ის რასაც ჩვენი თვალსაწიერი წვდება, თუნდაც უახლესი ტელესკოპებით, მხოლოდ უმნიშვნელო ერთი ციდა ნაწილია იმ ფიზიკური სამყაროსი, რომელშიც ვცხოვრობთ, თვითონ ეს ფიზიკური სამყარო კი, მთლიანი, რეალური სამყაროს მხოლოდ ერთი განზომილება, მხოლოდ ერთი მცირე ნაწილია. და თუ შეძლებთ წარმოიდგინოთ ეს უსაბამო და დაუმთავრებელი უსასრულობა, მასში გამუდმებით, შეუჩერებლად მიმდინარე პროცესებით, როგორც ერთი ცოცხალი ორგანიზმი – თქვენ შეძლებთ ღმერთის წარმოდგენას.
ამ სამყაროში, რომელიც ერთი შეხედვით ქაოტურია, ყველაფერი კანონზომიერებით მიმდინარეობს და ერთი ძალით, ერთი ენერგიით იმართება, ერთი ენერგია მართავს როგორც უმაღლესს ასევე უმდაბლეს განზომილებებს, განსხვავება ამ ენერგიის ინტენსიურობაში, მის ვიბრაციაშია. ეს არის სამყაროში ერთადერთი რეალურად არსებული შემოქმედი ენერგია – სინათლის და სიყვარულის ღვთიური ენერგია. და თუ რეალური მხოლოდ ნათელი ენერგიაა, საიდან ვხვდებით ამდენ ბოროტებას, ამდენ სიბნელეს?!

ჩვენ უსასრულოდ დიდი ხანია ვარსებობთ, და ერთი საერთო საწყისიდან მოვდივართ, საწყისიდან პირველ სამყარომდე სულის  მოგზაურობა ძალიან ძნელი აღსაქმელია და ადექვატური სიტყვები არ არსებობს (დანარჩენიც ასევე ძნელია , ოღონდ უკვე ანალოგიების გაკეთება შეიძლება),  სული მის ინდივიდუალობას, მხოლოდ მონადის ბოლო ეტაპზე, ფრაგმენტაციის შემდგომ ახერხებს, ამ დროს ის ჯერ კიდევ სრული მონადაა, გაწონასწორებული ქალური და მამაკაცური ენერგიებით, მაგრამ აქედან თავისი სრულყოფილების გამო, ვერ შეძლებს დაბლა დაშვებას და შესაბამისად ვერანაირ გამოცდილებას ვერ მიიღებს გარდა სრულყოფილებისა. ამიტომ იგი ყოფს მის დაბალანსებულ ენერგიას ქალურ და მამაკაცურ საწყისად და იწყებს პირველ და ერთადერთ რეალურ დაბადებას სამყაროში, მის მენტალურ პლანზე იშენებს მენტალურ სხეულს. სულის ცნობიერება ერთდროულად იბადება ქალის და მამაკაცის სხეულში, სხვადსხვა ადგილას (მინუს-პლიუსის პრინციპით ერთმანეთი რომ არ მიიზიდონ), მაგრამ ეს ხდება არა ჩვენთან, არამედ გაცილებით ზედა განზომილებაში.

ეს არის ფორმების სამყარო, ანუ პირველი მატერიალური სამყარო, სადაც სული პირველად იწყებს ფორმების ჩამოყალიბებას, მის ზემოთ მხოლოდ სუფთა ენერგია, აბსოლუტური ინტელექტი, ვიბრაციაა რომელთა აღქმაც შეუძლებელია და არანაირი ფორმები, ჩვენი გაგებით არ არსებობს.
ამ სამყაროს შეგვიძლია ვუწოდოთ მეთორმეტე განზომილება, ესეც პირობითია, და აღებულია შვიდი ძირითადი განზომილების და მისი ხუთი ობერტონის მიხედვით, რეალურად კი თითოეულ განზომილებას გააჩნია შვიდი ძირითადი ქვეგანზომილება თავისი ხუთი ობერტონით, რასაც ისევ მაგიურ 144-მდე მივყავართ (საწყისს, ღმერთს გამოყოფილი სული თორმეტად ფრაგმენტირდება და თითოეული ისევ თორმეტად, ასე რომ საბოლოოდ 144 სრულყოფილი მონადაა), მაგრამ ქვეგანზომილებებს შორის დროის ბარიერი არ არსებობს და მათი საზღრების გადალახვა ადვილად ხდება ფიზიკურ პლანზე, როგორც პლანეტარულ ასევე ადამიანებისათვის, ეს თითქმის შეუმჩნეველია, მაგალითად ჩვენ უკვე გავიარეთ ჩვენი განზომილების ყველა ქვეგანზომილება, და დიდი კვალი არ დაუტოვებია, თუმცა ძნელი არ არის ამ ზღვრების პოვნა ჩვენს ისტორიაში, ნამდვილი ბარიერი ძირითად განზომილებებს შორის იმყოფება, მათ შორის დროის ბარიერი, და ახლა ჩვენ – როგორც კაცობრიობა, ისე მთლიანად მზის სისტემა, ასეთ ზღვართან ვიმყოფებით. მეთორმეტე განზომილება არის ის რეალური სამყარო, სადაც ნამდვილი სიცოცხლე მიმდინარეობს, სადაც ნამდვილად რეალურად ვარსებობთ და საიდანაც იწყება ქვედა განზომილებების სამყაროების შექმნა, იქაური ცხოვრების წესის და “ტექნოლოგიების” აღწერის ყოველგვარი მცდელობა უბრალოდ წარმოუდგენელია, ეს არის ღმერთების თუ ნახევრადღმერთების, მეტატრონის, მთავარანგელოზების, სრულყოფილი არსებების ისეთების, როგორადაც ისინი წარმოგვიდგენია, სამყარო. იქ ჯერ კიდევ არ არის ასტრალური სხეული, ამის საჭიროება უბრალოდ არ არის. ენერგია უწყვეტი და ინტენსიურია, შესაძლებლობები ამოუწურავი.

ასეთი სამყაროები უამრავია, კოსმოსში, ჩვენთვის ნაცნობ თანავარსკვლავებზე ჩვენივე გალაქტიკაშიც, მაგრამ არა ჩვენთვის ნაცნობ და ხილულ სამგანზომილებიან სივრცეში.
მას შემდეგ, რაც სული სხეულით შეიმოსება ამ სამყაროში, იწყებს თავისი შესაძლებლობების გამოცდას, მისი შესაძლებლობები, როგორც ავღნიშნე შეუზღუდავია, მაგრამ სანამ შექმნას დაიწყებდეს, გამოცდილება უნდა მიიღოს, ანუ გაიაროს ქმნილების ყველა ის ასპექტი, რისი შექმნაც მას შეუძლია, ამიტომაც იწყებს დაბლა დაშვებას. ამისათვის სული, უფრო სწორად სულის ცნობიერება (სული ყუველთვის იმყოფება მონადაში, რომელიც მატერიალურ სამყაროს ზემოთაა), ტოვებს სხეულს, მთელი ინფორმაცია განთავსებულია მხოლოდ ერთ ფიზიკურ ატომში, რომელიც უცვლელია ყველა განზომილებაში და სულს ყველა ტრანსფორმაციისას უცვლელად მიყვება.
რომ დავინახოთ როგორ მოგზაურობს სული, უფრო შორიდან დავიწყოთ, მივყვეთ იმ სულების გზას, რომელთაც გაირეს ყველა შესაძლო განზომილება ჯერ ზემოდან ქვემოთ, მერე ქვემოდან ზემოთ და უკან თავიანთ სამყაროში, თავიანთ სხეულებში დაბრუნდნენ, ასეთი გამოცდილება მიღებულ სულებს, შეუძლიათ დაუბრუნდნენ ღვთიურ საწყისს ან იწყებენ “მსახურებას”, რომელიც მრავალგვარია. უმეტესობის ალბათ ვერაფერს გავიგებთ, მაგრამ ერთერთი და ჩვენთვის საინტერესო არის ქვედა განზომილებების შექმნა, ასეთი სულები იწყებენ ახალი სამყაროების შექმნას ზემოდან ქვემოთ, შექმნა იწყება ზედა სამყაროს ანალოგიურად, მაგრამ თავისთავად ნაკლები ღვთიური ენერგიით, შემდეგ ამ შექმნილ სამყაროში “ჩამოდიან” აქედან ისევ იწყებენ ქვედა სამყაროების შექმნას… როგორც დაახლოებით წარმოიდგინოთ, კიბის ზედა საფეხურზე დგახარ, ქვედა კი შენ უნდა დააგო, რომ ჩამოხვიდე და ასე შემდეგ, სანამ ბოლო საფეხურამდე, ანუ ჩვენნაირ ფიზიკურ სამყაროში არ დაეშვები. და აქედან ისევ ზემოთ იწყებენ ასვლას უკვე მათი დაგებული საფეხურებით. ეს რაც შეიძლება ზოგადად, მერე ვეცდები, უფრო კონკრეტულად ავღწერო

ჩვენ ახლა ერთ-ერთ ასეთ აგებულ სამყაროში ვცხოვრობთ, ეს სამყარო ჩვენ არ აგვიგია, ჯერ მხოლოდ გამოცდილების ნახევარი, უფრო სწორად თითქმის მთელი გამოცდილება გავიარეთ, ოღონდ უკან ისევ იგივე საფეხურებით, მაგრამ გაცილებით ნაკლები ინტერვალებით უნდა დავბრუნდეთ. ის სულები ვინც გაიარეს მთელი გამოცდილება, ეს სამყარო “შექმნეს” და ჩვენი მეგზურები არიან ამ სამყაროში მელქისედეკები არიან. უფრო სწორად, მელქისედეკები ისინი არიან, ვინც განვითარების ორივე – დაღმავალი და აღმავალი გზა გაირა, შემდეგ სამყაროს შექმნაში მიიღო მონაწილეობა და საბოლოო “მსახურების” გზად ამ სამყაროში განზომილებათა შორის მოგზაურობა-მოძრაობის “მოწესრიგება” დაიკისრა. მოძრაობა, ჩვენი გაგებით, სხეულის სივრცეში, გარკვეულ მანძილზე, გარკვეულ დროის მონაკვეთში გადაადგილებაა, რაც სრულიად არ შეესაბამება იმ პროცესს, რაც ერთი განზომილებიდან მეორეში გადასვლისას ხდება, რადიკალურად განსხვავებულია იმისაგან, რასაც ჩვენ მოგზაურობას თუ საერთოდ მოძრაობას ვუწოდებთ. ცნობიერების ბოლომდე შენარჩუნებით განზომილებების გადაკვეთა მერკაბის საშუალებით ხდება, მერკაბა – ცოცხალი ენერგეტიკული ველია, რომელიც სხივური სხეულის ირგვლივაა აგებული. სხივური სხეულის პროეცირება ხდება ჯერ კიდევ პირველ სხეულში მყოფი სულის მიერ, სანამ სხეულს დატოვებდეს, და მას შემდეგ, სანამ მილიონობით წლების შემდეგ (ჩვენი გაგებით), კვლავ თავის სხეულში დაბრუნდება, სულს ყოველთვის, ყველა განზომილებაში და ცხოვრებაში შეუძლია ცნობიერება გადაიტანოს სხივურ სხეულში და გააცოცხლოს მისი მერკაბა.
დავუბრუნდეთ ისევ მეთორმეტე განზომილებას, ერთადერთ რეალურ სამყაროს, სადაც დრო, ისეთი როგორც ვიცით, არ არსებობს, სადაც მხოლოდ ღვთიური სიყვარული და სრულყოფილებაა, სადაც სულ სხვა, არაჩვეულებრივი ურთიერთობებია, სადაც ნამდვილი ცხოვრება და ნადვილი სახლია, ნამდვილი მეგობრები და ნამდვილი ოჯახია. და საიდანაც სული იწყებს დაბლა დაშვებას გამოცდილების შესაძენად და ყველა იმ შესაძლებლობების სანახავად რისი შექმნაც ან რაღაც მსგავსის, მერე შეეძლებათ. გარკვეული მომზადების შემდეგ, როდესაც უკვე მზადყოფნას გრძნობს, ქმნის სხივურ სხეულს და მერკაბის საშუალებით ეშვება ერთი განზომილებით დაბლა, მისი სხეული ამ დროს რაღაც ანაბიოზისმაგვარ მდგომარეობაშია მზრუნველი ყურადღების ქვეშ, სული კი (სულის ცნობიერება) – სხივურ სხეულში, რომელიც სხეულთან ენერგეტიკული არხით არის დაკავშირებული, ეს ენერგეტიკული არხი უწყვეტია სულის მთელი მოგზაურობის მანძილზე……

თვითონ პირველი სხეული იგივე ენერტგეტიკული არხით დაკავშირებულია სულთან – სრულყოფილ მონადასთან, რომელიც თავის მხვრივ აბსოლუტურ სრულყოფილებასთან, პირვესაწყისთან არის პირდაპირ კავშირში, რომელიც ასევე ამ ენერგიის ერთადერთი უშრეტი წყაროა და რომლის აღსაწერადაც ერთადერთი სიტყვა არსებობს ჩვენს ცნობიერებაში – ღმერთი. ეს არის ის ერთადერთი ენერგია, რომელიც რეალურად არსებობს სამყაროში, სუფთა სინათლის და უპირობო სიყვარულის ენერგია, და რომელიც იტოტება, იყოფა, სახეს იცვლის, ტრანსფორმირდება, აშენებს და ანგრევს სამყაროებს როცა დაბლა ეშვება, როცა დაბალ განზომილებებს ქმნის, მაგრამ მისი არსი უცვლელი რჩება. როდესაც სული განვითარების ყველა საფეხურს გაივლის, დაუბრუნდება სხეულს, მერე ისევ დაბლა დაეშვება ახალი სამყაროების შესაქმნელად, და თავისივე შექმნილი სამყაროების გზით ისევ უკან დაბრუნდება, და იპოვის თავისივე თავის ნაწილს, თავის წყვილს, არჩევანი აქვს დაბრუნდეს მონადაში, დაიწყოს ზემოთ ასვლა ენერგეტული გზით სათითაოდ შეუერთდეს ყველა მის ფრაგმენტს, ამგვარად გაერთიანებული სული უზარმაზარ ენერგიას აგროვებს და შეუძლია არა მარტო გამოეყოს პირველსაწყისს, არამედ უკვე თვითონ გახდეს იგივე ენერგიის ახალი უშრეტი წყარო და პირველსაწყისი, ახალი სამყაროს დასაბამი…..

ახლა დავეშვათ დაბლა ჩვენს ფიზიკურ სამყაროში.

მაგრამ მანამდე ორიოდე სიტყვით თვითონ შექმნაზე, ქმნილების პროცესზე. შექმნა ხდება ერთი საფეხურით მაღალ განზომილებაში სუფთა ღვთიური გონის, აზრის პროეცირებით სივრცეში, რომელიც იგივე სამყაროს მსგავსია, მაგრამ არა იდენტური. ყველაფერი იწყება ქაოსით, ან უფრო სწორად რაც ქაოსად ჩანს, მასში უდიდესი წესრიგი და კანონზომიერებაა, ყველა ატომს მისი ზუსტად განსაზღვრული ადგილი და სივრცე უჭირავს, ეს პროცესი მილიონჯერ თუ მილიარდჯერ აჩქარებული რომ დაინახოთ, იხილავდით საკრალური გეომეტრიის საოცრად ზუსტ და ულამაზეს ფორმებს, რომლებიც ერთმანეთს ენაცვლებიან გარკვეული კანონზომიერებით და ერთი პროცესი მიმდინარეობს პლანეტების გაზობრივი ფორმებიდან მყარ სხეულებად ჩამოყალიბებისა თუ მზის სისტემის და გალაქტიკების შექმნაში, ასევე თუნდაც ერთუჯრედიანი ცოცხალი არსების განვითარებაში, და ყველა პროცესი მხოლოდ და მხოლოდ ღვთიური ნებით და ენერგიით მიმდინარეობს.

როგორც ვთქვი, ქვედა სამყაროები, ზედების ანალოგიურად, მაგრამ არა ზუსტად იქმნება. ერთ უხეშ მაგალითს მოვიყვან შედარებისთვის: წარმოიდგინეთ ხართ საოცრად ლამაზ ბუნებაში, უამრავი ულამაზესი ყვავილი, ჩიტების გალობა, გვერდით ჩანჩქერი, რომლიდანაც გრილი სიო უბერავს, გამჭვირვალე წყალში ნაირფერი თევზები დაცურავენ, ირგვივ ყვავილების არომატი იფრქვევა, შეგიძლია ყველა წუთში წამოდგე და ირგვლივ არანაკლები სილამაზით დატკბე. შემდეგ ეტაპზე იგივე სცენას ხედავ 3D-ში, ვიზუალურად კარგად აღიქვამ, მაგრამ არომატები, სიოს ქროლა.. იკარგება, თან შენი ნებით ვერც ერთ მხარეს ვერ დაათვალიერებ, მხოლოდ იმ ადგილს ხედავ რაც შემოთავაზებულია, ამის შემდეგ – ჩვეულებრივ ეკრანზე სადაც სცენა იგივეა, მაგრამ არც ისე რეალური, მერე კარგი დონის ფერად პანოზე ან ჰელიო სურათზე, სადაც ფერებსაც და სილამაზესაც ასე თუ ისე აღიქვამ, მაგრამ არც არომატებია, არც ჩიტების გალობა და რეალობის შეგრძნებაც – ძალიან მცირე, და ბოლოს წარმოიდგინეთ ამ სცენის ცუდი ხარისხის შავ-თეთრი ფოტო. – ეს არის ჩვენი სამგანზომილებიანი ფიზიკური სამყარო რომელშიც ახლა ვიმყოფებით, ჩვენი ნამდვილ სამყაროსთან შედარებით. და აქამდე ნელნელა ეტაპობრივად თუ არ დავეშვით, ვერაფრით ვერ შევძლებთ აქ გაჩერებას, მაგალითადად: თუ ერთბაშად დავლევთ ერთ კოვზ რომელიმე შხამს, აუცილებლად მოგვკლავს, მაგრამ თუ ამ შხამს, უკვე დიდი ხანია ორგანიზმს ვაჩვევთ მცირე დოზებით, ის რაც სხვისთვის სასიკვდილო დოზა იქნება, მიჩვეულ ორგანიზმში შეიძლება მხოლოდ უსიამოვნო შეგრძნებები გამოიწვიოს…

ჩვენ ახლა ვიმყოფებით განვითარების დაღმავალი გზის ბოლო წერტილში, ანუ თუ წარმოვიდგენთ განითარების გზას, როგორც სწორკუთხა სამკუთხედს, წვერით ზემოთ, განზომილებები კი ამ სამკუთხედში გავლებული პარალელური ხაზებია, ჩვენ ამ სამკუთხედის ბოლოში ვართ და ერთი ქვედა წვეროდან მეორე ქვედა წვრომდე უკვე მივედით და ახლა ზემოთ ასვლა უნდა დავიწყოთ. ერთი საფეხურით ზემოთ რომ ავიწოით 90 გრადუსიანი კუთხით უნდა მოვბრუნდეთ ორ ნაბიჯად – 45 გრადუსი სამკუთხედის ფერდზე და 45 გრადუსით, პარალელზე შესასვლელად და ასე შემდგომ ზედა წვერომდე, იგივე Z მაგვარი სვლებით, რითაც ჩამოვედით, როგორც ვთქვი, ცნობიერების განზიმილებებს შორის გადასვლას არ შეეფარდება მოძრაობის აღმნიშვნელი არც ერთი ტერმინი, თუმცა მის შესახებ ეგვიპტელებმაც იცოდნენ, და მისტერიის სკოლებში 24 წლიანი წვრთნის შემდეგ, ახერხებდნენ ფიზიკური სხეულის შენარჩუნებით ზედა განზომილებებში მოგზაურობას, სხეული ამ დროს უმეტეს შემთხვევაში დიდი პირამიდის მეფეთა დარბაზში, სარკოფაგში იმყოფებოდა, როგორც ორი, 45 გრადუსიანი კუთხით, ასევე, ერთი 90 გრადუსიანი ნაბიჯით, მაგრამ ეს სხვა თემაა…

ახლა ნამდვილად დავეშვათ მიწაზე , ახლა ვეცადოთ გავიგოთ რა არის ამდენი ტკივილი, ამდენი სიბნელე, ამდენი ბოროტება, ეშმაკი, ჯანდაბა და დოზანა და საიდან მოვიდნენ, თუ კი ასეთი ღვთიური და სრულყოფილები ვართ და თუ ასე ღვთიურად და სრულყოფილად არის შექმნილი ეს სამყარო. ვერავინ ვერ უარყოფს, რომ ბოროტება მართლაც არსებობს, თითქმის ყოველდღე ვხვდებით ახალ ამბებში, ჩვენი ისტორია ხომ სავსეა სისხლიანი დაუნდობელი ომებით, მკველობებით, უდანასაულოთა დასჯით, უსამართლოებებით, ვისაც მაგიასთან შეხება ქონია, მათ იციან რომ, რომ ეს ძალაც არსებობს… თუ კი ვამბობთ, რომ რეალური მხოლოდ ღმერთი და სიყვარულის ენერგიაა რა ვუყოთ ამ რეალობას?!.

პირველ რიგში, ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს (თუმცა, დამერწმუნებით ალბათ, ადვილი, ნამდვილი არ არის), რომ ყველა, უკლებლივ ყველა ადამიანი, რომელსაც ოდესმე უცოცხლია და რომელიც ახლა ცოცხალია და დედამიწაზე დადის, იგივე ღვთის შვილი, იგივე ღვთიური ნაპერწკალია, როგორც თვითოეული ჩვენთაგანი, იგივე საწყისიდან მოდის, იმდაგვარივე გზა გაუვლია: ჰიტლერსაც და სტალინსაც, ბინ ლადენსაც ობამასაც და აინშტაინსაც, სერიულ მკველსაც და მის მსხვერპლებსაც, გრიგოლ ხანძთელსაც და თემურ ლენგსაც, რომის პაპსაც და იმამსაც _ უკლებლივ ყველას!
განსხვავება ყოფიერების ამ ეტაპზე, ჩვენს მიერ გაკეთებულ არჩევანშია…

იმის გასაგებად თუ რა არის დუალიზმი, სიკეთისა და ბოროტების, სიმათლისა და სიბნელის, ღმერთებისა და ეშმაკების ეს ჩვენი სამყარო, კიდევ ერთ უხეშ მაგალითს მოვიყვან. წარმოიდგინეთ ფართო ტრიალი მინდორი შუადღის კაშკაშა მზე, არსად არც ერთი ჩრდილის ნასახი არ არის, რადგან არც შენ ხარ ამ მინდორში არც ხე და ბალახი, როგორც კი შუა მინდორში დადგები და მზე ზუსტად ზენიტშია, ჩრდილს ვერსად ხედავ, იგი შენს ქვემოთაა, რახან შენ არსებობ, ჩრდილიც არსებობს პოტენციურად, უბრალოდ შენ იცი რაც არის ჩრდილი, და ამდენად არანაირად არ გაწუხებს. ეს ჩვენი პირველი და ერთადერთი რეალური სამყაროა, როცა დაბლა ვეშვებით ჩრდილი იზრდება (მზის ჩასვლასთანან ერთად), სანამ შენს სიმაღლეს გაუსწორდებოდეს, დიდად ყურადღებას არ აქცევ და თან ჯერ კიდევ გახსოვს ყველაფერი, მაგრამ როდესაც ჩრდილი შენს სიმაღლეს გაუსწორდება და აგრძელებს გადიდებას ეს უკვე გაშინებს, ეს უკვე ჩვენი სამყაროა, სადაც მეხსიერება უკვე დაკარგული გაქვს, გარკვევით ხედავ ჩრდილს, მაგრამ არა საკუთარ თავს და არ იცი რომ ამ ჩრდილს მხოლოდ შენ ქმნი მატერიალურ სამყაროში შენივე არსებობით, ესეც ერთერთი მნიშვნელოვანი გაკვეთილია. შეშინებული და დაბნეული გაურბიხარ საკუთარ ჩრდილს, უკან მიხედვის გეშინია, რადგან იცი რომ ნაბიჯ-ნაბიჯ მოგყვება, გზადაგზა ყველას აფრთხილებ (რელიგიური ფანატიზმი) ან უარესი, ჩრდილისკენ ბრუნდები აკვირდები და შეისწავლი, ხედავ ხელების მოძრაობას, რომელიც რაღაცნაირად დაგეხმარა (რა ვიცი, თავი მოიფხანე და გესიამოვნა, რაღაც ამდაგვარი , მაგრამ არ იცი რომ ეს შენ მოქმედებ, რომ ჩრდილი არაფერია უშენოდ, და ერთადერთი რეალური ძალა ჩრდილი გგონია, ამიტომაც ზურგს აქცევ სინათლეს და მხოლოდ ჩრდილის მხარეს ხარ მიბრუნებული, გეშინია, სხვასაც აშინებ და ეთაყვანები ( ოკულტიზმი, სატანიზმი, მაგია…).

ახლა ჩვენ, დაახლოებით საღამოსპირას ვიმყოფებით, როცა მზე უკვე ჩადის, და ჩრდილებიც ძალიან გრძელია, მაგრამ ღამის შემდეგ (სიბნელისა და სიცარიელის სამი დღე-ღამე), მზეს მეორე მხრიდან დავინახავთ, ჩრდილები ისევ ძალიან გრძელი იქნება და საშიშად მოგვეჩვენება, მაგრამ თუ გავუძლებთ და არ შევშინდებათ, დავინახავთ ჩვენს თვალწინვე როგორ დაპატარავდება, მეხსიერებაც ნელ-ნელა დაგვიბრუნდება, ხოლო როცა მზე კვლავ ზენიტში დადგება, სრული ციკლი დამთავრდება და უკვე სახლში ვიქნებით, თუმცა მანამდე მართლაც არსებობს რეალური საშიშროებები….

ცოტას გადავუხვევ თემიდან.
სანამ განვითარების დაღმავალ გზაზე დავეშვებოდეთ, ერთიანდება ამ “მოგზაურობაში” მონაწილე სულთა ცნობიერება, და იქმნება ერთი საერთო ცნობიერება, რომლის შიგნითაც თითოეული სული თავის ინდივიდუალობას აცნობიერებს, მაგრამ მთლიანობაში ეს ერთი ცნობიერებაა, ამის გაგება და აღქმა ძალიან ძნელია, თითქმის შეუძლებელია ჩვენთვის ახლა. ძველ ხალხში – ინდიელებში, მაორებში ჯერ კიდევ არის დარჩენილი მოგონება საერთო ცნობიერებაზე, ინდიელებს აქვთ მისალმება “ინლეკეჩ”, რომელიც ასე ითარგმნება – “შენ მეორე მე ხარ”, ავსტრალიელ აბორიგენებს უნარი აქვთ, სიტყვების გარეშე გადასცენ ერთმანეთს შთაბეჭდილება, ახალ ზელანდიელი მაორები, საჭიროების შემთხვევაში, მთელი სოფელი საერთო სიზმარს ხედავს, რომელსაც წინ უძღვის “ერთად სუნთქვის” რიტუალი. ეს მხოლოდ უმნიშვნელო ნაშთია საერთო ცნობიერების, რომლის ნაწილსაც თითოეული ჩვენთაგანი წარმოადგენს სინამდვილეში და ახლა კი ერთიანობის ნაცვლად ერთმანეთს მტრად ან მეგობრად, კეთილმოსურნედ ან ბოროტად, შავად და თეთრად….. აღვიქვამთ.

ეს საერთო ცნობიერება ე.წ. ქრისტეს ცნობიერებაა, ყველა დიდი მასწავლებელი კაცობრიობის ისტორიაში ამ საერთო ცნობიერების მატარებლები იყვნენ, მათი მიზანი ჩვენი გამოფხიზლება იყო, რომ ძალიან ღრმად არ ჩავძირულიყავით ამ დანაწევრებულ სამყაროში. არ გავმხდარიყავით მატერიალური სამყაროს, წუთიერი სიამოვნებების მონა, რადგან ეს არ არის ჩვენი აქ ყოფნის მიზანი. ჩვენი მთავარი მიზანი ამ მატერიალურ სამყაროში ნაკლებად საჭირო სულიერი ღირებულებების, პირველ რიგში სიყვარულის შენარჩუნებაა: როდესაც ვინმეზე იცი რომ შენი ძმაა,  გიყვარს და ბევრსაც მიუტევებ, ამაში რაა გასაკვირი, მაგრამ როდესაც მოსისხლე მტერში ეცდები ძმა დაინახო, ისევე შეიყვარო და ისევე მიუტევო როგორც საკუთარ ძმას _ ეს არის ჩვენი გაკვეთილი.
ჩვენ რომ აქ ისევ საერთო ცნობიერება გვქონდეს, უმცირეს ტკივილსაც ვერ მივაყენებთ ვერავის, რადგან იმ ტკივილს პირველ რიგში ჩვენვე ვიგრძნობთ. ახლა კი შეგვიძლია ვინმეს საოცრად დიდი ტკივილი მივაყენოთ, ფიზიკური თუ სულიერი, და მერე მშვიდად დავიძინოთ, დაგვაგიწყდეს და ვერ ვხვდებით რომ იგივე ტკივილს ჩვენ თვითონაც ვგრძნობთ, ტკივილს ვეღარ ვგრძნობთ, რადგან ანესთეზია – დაბლოკილი მეხსიერება მოქმედებს. შედეგებს კი კარმა აწესრიგებს, რომელიც ჩვენი სასჯელი კი არ არის, როგორც ბევრს ჰგონია, არამედ ჩვენს ქმედებათა დამბალანსებელია, მაგრამ ესეც სხვა თემაა….

თუ საერთო ცნობიერებაზე სულ მცირე, ბუნდოვანი წარმოდგენა მაინც შეგვექმნა, მაშინ შესაძლებელი გახდება დაახლოებით მაინც გავიგოთ რა არის კარმა, როგორ და რატომ მოქმედებს. უმეტესობა თვლის, რომ კარმა განვლილ ცხოვრებაში ჩადენილ დანაშაულობებზე სასჯელია, რომელიც შემდგომ ცხოვრებაში უნდა გადავიხადოთ. გარკვეულწილად ეს ასეა, რადგან ჩვენს ყველა ქმედებას მოყვება უკუქმედება, რომელიც ახალ ცხოვრებაზე აისახება, არსებობს ერთგვარი აქცია-რეაქციის ჯაჭვი, რომელსაც კარმის სახელით ვიცნობთ. მაგრამ კარმა მხოლოდ ჩადენილ ნეგატიურ ქმედებას არ ეხება, ეხება ჩვენს მიერ ჩადენილ ყველა მოქმედებას, როგორც დადებითს, ასევე უარყოფითს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ცნობიერება აქ და ახლა დანაწევრებულია, და ერთმანეთთან კავშირს ვეღარ ვგრძნობთ, ჩვენი საერთო ცნობიერება ისევ არსებობს, რადგან ფაქტიურად ჩვენ ერთდროულად ვარსებობთ ყველა განზომილებაში (ამის აღქმა ძალიან ძნელია, და არც არის საჭირო ვეცადოთ), ამდენად აქ და ახლა ჩვენს მიერ ნამოქმედარი გავლენას ახდენს საერთო ცნობიერებაზე, რომელიც დაბალანსებულია, ანუ ყველას ჩვენი თანაბარი ადგილი გვიჭირავს და რომლის ბალანსის დარღვევაც გამოიწვევს ამ საერთო ცნობიერების დაშლას, რაც შეუძლებელია, რადგან ჩვენ თვითონვე, როცა გავაერთიანეთ ცნობიერება, ჩავდეთ მისი მარეგულირებელი მექანიზმიც – რაც არ უნდა მოხდეს და სადაც არ უნდა მოხდეს ეს არ უნდა დაირღვას. ეს მარეგულირებელი მექანიზმია სწორედ – კარმა.
შედარებისთვის ისევ უხეშ მაგალითს მოვიყვან: წარმოვიდგინოთ უზარმაზარი სფერო, როგორც საერთო ცნობიერება, ახლა ჩვენი თავი, ჩვენი ცნობიერება წარმოვიდგინოთ სფეროს შიგნით უამრავი მისივე იდენტური ციცქნა სფეროებით სახით, რომლებიც ამ სფეროს ავსებს, ერთმანეთს შორის ძალიან მცირე, მაგრამ ზუსტი ინტერვალით არიან დაშორებული, ეს სფერო კი კაშკაშა სინათლით არის განათებული და ყველა სფერო ერთმანეთს გარკვევით ხედავს. მერე წარმოვიდგინოთ ეს სფეროები ერთმანეთთან დაკავშირებულია სიმით, ელასტიკით,  თუ სიმი თანაბრად არის დაჭიმული ამ სფეროებს შორის და ეს ასეა სანამ დედამიწაზე დავიწყებდეთ ინკარნაციას, მაგრამ ამ მყარ ფიზიკურ სამყაროში მოხვედრისთანავე, სინათლე ქრება, გარეთა დიდი სფერო უცვლელი რჩება, პატარა სფეროები კი ქაოტურად ერთმანეთს ეჯახებიან, აზრზე არ არიან ვინ ვის ეჯახება, მაგრამ დარჩენილია სიმი, ასე რომ, თუ მარჯვნივ ძალიან გადაიხარე, მარცხენა მხრიდან სიმი ზედმეტად დაიჭიმება, მარჯვნივ კი ზედმეტად შეიკუმშება, თან შენი მოძრაობით არა მარტო მარჯვენა და მარცხენა მეზობლის ბალანსს ცვლი, არამედ შენს ირგვლივ მყოფი ყველა სფერო კარგავს თავის ადგილს. ამ სიმის დანიშნულებაა ისევ თავის ადგილზე დააბრუნოს ყველანი – ეს არის ჩვენი კარმა, რაც მეტად ეწინააღმდეგები (არ ასრულებ კარმულ ვალებს), მით უფრო მეტად იჭიმება სიმი, მით უფრო მეტ სფეროებს ითრევს თავის გზაზე და უფრო მეტად იმძიმებს თავის ადგილისკენ მიმავალ გზას.

წყარო: ეზოთერული ცოდნის ბლოგი

ვედური ფსიქოლოგია ეს არის უნიკალური მეცნიერება, რომელიც შემუშავდა ათასწლეულების წინ და აღწერილია ძველ ვედურ ნაწერებში. ფსიქოლოგია, რომელიც შეიქმნა დასავლეთში განსაკუთრებით ფროიდის ეპოქიდან, მხოლოდ და მხოლოდ ემსგავსება და ცოტათი უახლოვდება იმას, რაც ვედურ ფსიქოლოგიაში იყო ცნობილი.

ვედები ამტკიცებენ, რომ არის ორი პრინციპი, რომელიც ადამიანის საფუძველში დევს, და არა მარტო ადამიანის, არამედ ყველა ცნობიერი ცოცხალი ორგანიზმის საფუძველში. პირველი პრინციპი ეს არის ‘პრაკრიტი’ ანუ მატერია, მეორე პრინციპს კი ჰქვია ‘პურუშა’, ანუ სული. ვედები ამტკიცებენ, რომ სული არ არის მატერიის განვითარების შედეგად წარმოქმნილი ‘სუბსტანცია’.

ცნობიერება არ წარმოქმნილა იმის გამო, რომ მატერია უბრალოდ ძალიან დიდხანს ვითარდებოდა. არსებობს პრინციპულად განსხვავებული არსი, რომელიც ცნობიერების მატარებელია. ‘ბჰაგავად-გიტაში’ კრიშნა ამბობს ამ პრინციპზე: რომ არის ‘კშეტრა’ და ‘კშეტრა გია’. ‘კშეტრა’ ნიშნავს ველს, ‘კშეტრა-გია’ ველის მცოდნეს.  ველი ეს ჩვენი სხეულია, მატერიაა, მოქმედების ველია, რასაც წარმოადგენს მატერიალური სამყარო. ‘კშეტრა-გია’ ეს სულის ნაწილაკია, ცნობიერების მატარებელი.  ეს ორი არსი პრინციპულად განსხვავებულ ბუნებას ატარებს. კითხვა მდგომარეობს იმაში, თუ რა სახით უკავშირდებიან ისინი ერთმანეთს და როგორ ხდება მათი ურთიერთქმედება. სიტყვა ფსიქოლოგია ბერძნულიდან თარგმანით ნიშნავს მეცნიერებას სულის შესახებ ამ სტატიაში  ვეცდები წარმოვადგინო პირველადი მიმოხილვა სულის შესახებ მეცნიერებისა თუ როგორ ხსნიან ვედები სულის ამ სამყაროში მოქმედებას და ზოგადად როგორ აღიქვამს სული ამ სამყაროს.

პრობლემა, რომელიც თავიდანვე წამოიჭრება, არის ის, რომ ვედების თანახმად სული არ ეხება მატერიალურ სამყაროს უშუალოდ. უპანიშადები (ვედების საკრალური და საიდუმლო ნაწილი) ამტკიცებენ, რომ ‘პურუშა’ არასოდეს მოდის შეხებაში ‘პრაკრიტისთან’. ‘პურუშა’ არ აღიქვამს ამ სამყაროს პირდაპირ (უშუალოდ). რაღაც კუთხით ჩვენ ვირტუალურ რეალობაში ვცხოვრობთ. ვერ აღვიქვამთ რეალობას, როგორც ასეთს და ვედური ფსიქოლოგია, უფრო ზუსტად კი მატერიალური ვედური ფსიქოლოგია, რომლის შესახებაც დღეს ვისაუბრებ (რადგანაც არის კიდევ უზარმაზარი თემა სულიერი ვედური ფსიქოლოგიის შესახებ, რომელსაც არ შევეხები), ხსნის, თუ როგორ ხდება აღქმის პროცესი. როგორ და რის საშუალებით აღიქვამს სული სამყაროს.

ვედები წარმოგვიდგენენ კიდევ ერთ პრინციპს (პოსტულატს): გარდამავალ საშუალებას, რისი გავლითაც სული ურთიერთქმედებს მატერიასთან – ეს არის ‘პრანა’. პრანა ნიშნავს სასიცოცხლო ენერგიას. ხანდახან არასწორად ფიქრობენ, რომ ‘პრანა’ – ეს სუნთქვაა, რომ როდესაც ვსუნთქავთ, ‘პრანას’ შევისუნთქავთ. ‘პრანა’ ეს არის ნატიფი სასიცოცხლო ენერგია, რომელიც წარმოადგენს გარდამავალ არეს სულსა და მატერიას შორის და რომლის საშუალებითაც სული მოქმედებს მატერიაზე. ეს არის არე, რომელსაც შეუძლია გადაიტანოს და გაავრცელოს ცნობიერება. ჩვენი სხეული მატერიის, ხორცის ნაგლეჯია. როცა სული გადის სხეულიდან, რჩება უსიცოცხლო მატერია. ვისაც თავისი თვალით უნახავს სიკვდილის პროცესი, იცის, რომ რაღაც არსებითი წავიდა სხეულიდან და უბრალოდ მექანიზმის მოშლას არ ჰქონია ადგილი. მატერიალისტები ფიქრობენ, რომ უბრალოდ ‘მანქანა’ გაფუჭდა. სინამდვილეში კი სხეული დატოვა სულმა, პიროვნებამ, ცნობიერმა ელემენტმა, სხვა დანარჩენ ელემენტებთან ერთად და დარჩა მხოლოდ გარეთა გარსი, მანეკენი…

სულის ცნობიერება ვრცელდება მატერიალურ სხეულში და მოქმედებს მასზე ‘პრანის’ მეშვეობით. უნატიფესი მატერიალური ენერგით, იმდენად, რამდენადაც პრანა აღწევს ჩვენი სხეულის ყველა კუნჭულში, ჩვენი სხეული შეგრძნებადი ხდება. სადაც არ უნდა შევეხოთ სხეულს, ამას ვიგრძნობთ. მიუხედავად იმისა რომ სული ლოკალურია და მდებარეობს გულ-მკერდის ცენტრში (ანაჰატა ჩაკრას მიდამოში) მისი ცნობიერება ვრცელდება პრანული არხების მეშვეობით მთელ სხეულში.

ნატიფი სხეული, რომელიც ჩვენი უხეში სხეულის შიგნით მოქმედებს. ანუ კომპიუტერი, რომელიც შექმნილია შემოქმედის მიერ, არის მექანიზმი რომელიც განსაზღვრავს ყველა შესაძლო პრობლემას და ჩვენი კარმის ‘სათავსოა’. რადგანაც სხეული, მიუხედავად იმისა, რომ კარმის პროდუქტია, როდესაც სული ტოვებს სხეულს, ეს უკანასკნელი რჩება, მან ‘მოიხადა’ კარმა. ვედების თანახმად სიკვდილი ეს ის მომენტია, როცა კარმა რომელიც ამ სხეულისთვისაა განკუთვნილი, სრულიად ამოწურულია. ანუ რაც უნდა მოგვეხადა ამ სხეულში ის კარმული ვალი მოვიხადეთ. სული ტოვებს სხეულს, რათა გააგრძელოს თავისი მოგზაურობა და მიიღოს რომელიმე სხვა სხეული. მაგრამ სულს ამ მოგზაურობაში თან მიჰყვება ნატიფი მატერიალური სხეულიც, და სწორედ ამ სხეულში ხდება კარმის დაგროვება. მთელი კარმა ამ ნატიფ სხეულში ინახება. როცა სხეულის კარმა ამოწურულია და მას აღარ შეუძლია ფუნქციონირება, უდანა-პრანას (პრანის განსაკუთრებული ნაწილი) სული სხეულიდან გაყავს სხვადასხვა პრანული არხების მეშვეობით დანიშნულების ადგილას. და იწყება შემდეგი ფურცელი ამ სულის ცხოვრებაში.

ამ ნატიფ სხეულს, რომელსაც ხანდახან ჭკუას უწოდებენ, რომლის შესახებაც თანამედროვე ფსიქოლოგები ბევრ განსხვავებულ რამეს ამბობენ და რაღაც დონით უახლოვდებიან იმას, რაც ვედებში წერია, აქვს ძალიან საინტერესო სტრუქტურა სინამდვილეში თუ გავიგებთ ნატიფი სხეულის სტრუქტურას, ასევე შევძლებთ გავიგოთ სხვადასხვა შესაძლებლობები (‘სითჰები’), რომლებსაც ანვითარებენ იოგები სხვადასხვა პრაქტიკების შედეგად. მაგალითად ერთ-ერთი ელემენტალური შესაძლებლობაა სხვისი აზრების კითხვა, ანუ სხვა ნატიფი სხეულებიდან ინფორმაციის აღება.

ვედები ამტკიცებენ, რომ ჩვენს ნატიფ სხეულს, იგივე ჭკუას, განპირობებულ ცნობიერებას, ჩვენი კომპიუტერს, გააჩნია ოთხი ძალიან მნიშვნელოვანი ასპექტი (ფუნქცია). ამ ოთხ ასპექტს სანსკრიტზე ეწოდება: ჩიტა, მანას, აჰანკარა და ბუდჰი. ჩიტა – ეს არის არაცნობიერი ‘მე’. მანას – ჩვენი ქვეცნობიერია, აჰამკარა – ცრუ ეგოა, ხოლო ბუდჰი – ცნობიერი გონებაა. ეს ოთხი ფუნქცია კარგად უნდა გავიგოთ  რომ მივხვდეთ როგორ აღიქვამს ჩვენი ცნობიერება ამ სამყაროს, ამიტომ განვიხილოდ ცალცალკე:

ჩიტა – ვედებში აღწერილია, რომ როდესაც ეს მატერიალური სამყარო იქმნება, პირველი ელემენტი, რომელიც აქ იქმნება მიწის, წყლის, ცეცხლის, ჰაერის და ეთერის და ა.შ. მთლიანი სამყაროს შექმნამდე, არის ‘მაჰატატვა’, ანუ სამყაროს გონი. ეს არის მატერიალური ელემენტი და ამ გონის ქვეშ არ უნდა ვიგულისხმოთ ღმერთი ან სხვა რამე. ღმერთი თავდაპირველად ქმნის უნატიფეს ინფორმაციულ მატრიცას, რომელზეც ‘იქსოვება’ ეს სამყარო. იქმნება ე.წ. ვირტუალური რეალობა ჩვენთვის. სხვაგვარად რომ თქვათ, პირველად ელემენტს, რომელიც ბუნებრივად ხდება საფუძველი ჩვენი არსებობისა, წარმოადგენს ‘ჩიტა’, ანუ ჩვენი ‘მეს’ არაცნობიერი ნაწილი. ინფორმაციული ბიბლიოთეკა… თუ შევხედავთ ჩვენი ცნობიერების სტრუქტურას, გამაცნობიერებელი (მიმღები) გონება (ბუდჰი), ანუ ის, რითაც ჩვენ აღვიქვამთ, უბრალოდ აისბერგის მწვერვალია (ხილული ნაწილია). ჩვენი ცნობიერების უმეტესი ნაწილი კი სიღრმეშია და წარმოდგენაც არ გვაქვს მის შესახებ. და მის ყველაზე ღრმა ნაწილს ეწოდება ‘ჩიტა‘, ანუ სულის მთელი ინფორმაციის შემნახველი სათავსო. სული, რომელიც რეინკარნაციას განიცდის მრავალ ცხოვრებაში, იგროვებს გამოცდილებას და მთელი ეს გამოცდილება იწერება და ეს სათავსო რაღაცით კომპიუტერის ‘მყარ დისკს’ წააგავს. ის ძალიან ‘ფრაგმენტირებულია’ და მასში ბევრი ნაგავია დაგროვილი. წარმოიდგინეთ ერთი წამით მთელი ის ინფორმაცია, რასაც ვიგროვებთ. ადამიანებმა, რომლებიც აპრაქტიკებენ ჰიპნოზური რეგრესიის მეთოდს, იციან, რომ შესაძლებელია გადასვლა წინა ცხოვრებებში, აღმოჩენა ეგვიპტეში და ა.შ. ასეა თუ ისე, არსი იმაშია, რომ არსებობს რაღაც უზარმაზარი ნაწილი რომელთანაც ჩვენ უშუალო შეხება არ გვაქვს, მაგრამ მუდამ თან ვატარებთ. ჩვენი შთაბეჭდილებები, ინფორმაცია წინა ცხოვრებებიდან… და როცა სანკჰიას ფილოსოფოსები აღწერენ ჩიტას ისინი ამბობენ, რომ იგი ცეცხლის ალს (ცეცხლის ენას) ჰგავს. ეს ცეცხლის ალი ირხევა ჰაერის სულ მცირე ზემოქმედებითაც კი. სწორედ ასევე ჩიტას აქვს ძალიან ლაბილური და მოძრავი სტრუქტურა. ეს ერთგვარი ინფორმაციული სტრუქტურაა, რომელსაც შეუძლია მიიღოს ყველა ინფორმაცია, შეინახოს იგი და მასში ამ ინფორმაციის წარმოუდგენლად უზარმაზარი რაოდენობაა. ავღნიშნავ იმასაც, რომ ეს ინფორმაცია ძალიან სისტემურად და მოწესრიგებულადაა შენახული და არა ქაოსურად. ჩიტას მახასიათებელია ისიც, რომ ის უშუალოდ ახლა, ამ მომენტში მოქმედებს.

მანას – ეს არის ქვეცნობიერი ჭკუა. და სწორედ ესაა ის ბიბლიოთეკარი, რომელიც ჩიტას ბიბლიოთეკაში წიგნებს (ინფორმაციას) ალაგებს. იგი კლასიფიცირებას უკეთებს ამ წიგნებს განსაზღვრული თემების შესაბამისად და მიაწერს თვითოეულ მათგანს ‘პლუსს’ ან ‘მინუსს’, ‘კარგს’ ან ‘ცუდს’ ‘ძალიან კარგს’ ან ‘ძალიან ცუდს’ (ანუ ასე ვთქვათ რამდენიმე ბალიანი შეფასების სისტემა აქვს).

ქვეცნობიერი ჭკუა, ანუ ჩვენი ‘მე’-ს ემოციური შემადგენელი, რომელიც განიცდის და გრძნობს ყველა ჩვენს გამოცდილებას, კლასიფიკაციას უკეთებს მას იმის მიხედვით, მოგვწონს თუ არა ეს განცდა. ანუ აძლევს შეფასებას: კარგია, ძალიან კარგია, ნეიტრალურია, საშინელია და ა.შ. ჭკუა ეს დიდი ინდექსივითაა, რომელიც ინდექსაციას უკეთებს ჩიტაში მყოფ ინფორმაციას. ჭკუაში ჩადებულია ორობითი სისტემის (დუალური) პროგრამა: ეს მომწონს და მიყვარს, ეს კი არ მომწონს და ვერ ვიტან… სწორედ ეს შეადგენს ჩვენი ემოციური ‘მეს’ არსს. რა არის ჩვენი ემოციები? ყველა ემოციას აქვს ბიპოლარული სტრუქტურა: მიყვარს – მძულს, მომწონს – არ მომწონს, მინდა მივიღო – მინდა განვაგდო… და ეს ფუნქცია ჩვენი ქვეცნობიერისა განარჩევს ყველაფერ ამას და არა მხოლოდ განარჩევს, არამედ შეფასებასაც აძლევს. ჩიტა არაფერს არ აძლევს შეფასებას, ის უბრალოდ იგროვებს ინფორმაციას, მანასი კი ემოციურ შეფასებას აძლევს მას.

აჰამკარა – ცრუ ეგო. ესაა ჩემი განპირობებული ‘მე’. ესაა ის, რაც გამომყოფს ‘მე’ ყველაფერი დანარჩენისგან. როგორც ვთქვით ჩიტა ერთიანი ინფორმაციული მატრიცაა. დიდი უზარმაზარი ‘ინტერნეტია’, მაგრამ ამ ‘ინტერნეტში’ არსებობს ჩვენი ინდივიდუალური ‘საიტები’. ეს ინდივიდუალური საიტი ჩემი სახელით, არის სწორედ ჩემი აჰამკარა. ამ ინტერნეტში გამოყოფილია ინფორმაციის ნაწილაკი და ის, რაც გამოყოფს მას ყველაფერი დანარჩენისგან, არის აჰამკარა – ერთგვარი საზღვარი, კედელი…

სულიერი განვითარების ყველა მეთოდი მიმართულია იმაზე, რომ შეასუსტოს აჰამკარა, რადგანაც ეს არის კედელი, რიგიდული სტრუქტურა, რომელსაც ვებრძვით. მას აქვს პოზიტიური როლიც ჩვენს ცხოვრებაში და ნეგატიურიც (უფრო მეტად რა თქმა უნდა ნეგატიური). სწორედ ამ რიგიდულობის (სიუხეშის) გამო ჩვენთვის არაა მისაწვდომი მატრიცული ინფორმაცია. როცა ჩვენი ცრუ ეგო ცოტათი სუსტდება (თხელდება), როცა ჩვენი ‘ცრუ ეგოს’, ეგოიზმის ფარგლებს გარეთ გავდივართ, ჩვენ შეგვიძლია გავიდეთ (წვდომა შევძლოთ) ნებისმიერ ინფორმაციაზე. ვინ არიან ნათელმხილველები, ესენი უბრალოდ ის ადამიანები არიან, რომლებსაც აქვთ ‘პაროლი’ და შეუძლიათ ამ ‘ინტერნეტ-სტრუქტურაში’ შეღწევა და ამ ინტერნეტში შეუძლიათ ნახონ, თუ რა იყო ადრე და რა იქნება მომავალში, რადგანაც მომავლის ბადე, რაღაც დონით უკვე დაგებულია (არა 100%-ით). და არც ერთი წინასწარმეტყველი არ იძლევა 100%-იან ინფორმაციას, რადგანაც ვედების თანახმად დაახლოებით 70-75%-ით მომავალი განსაზღვრულია კარმულად, 20-25% კი გაურკვეველია. ეს ნათელმხილველები გადიან თავისი საინფორმაციო ველიდან და შედიან სხვის ინფორმაციულ ველში. ეს არც თუ ისე რთულია მონდომების შემთხვევაში. ადამიანები, რომლებიც ანვითარებენ თავის თავში ნატიფ მგძნობელობას და ძლევენ ეგოიზმის ‘უხეშ’ საზღვრებს, ანვითარებენ თავის თავში ამ შესაძლებლობებს. ერთმა ექიმმა ინდოეთში სულიერი პრაქტიკის შედეგად მიაღწია ისეთ მდგომარეობას, რომ პაციენტის მოსვლამდე იცოდა მისი დიაგნოზი. წინასწარ კითხულობდა ინფორმაციას, რადგან ბოლოს და ბოლოს ავადმყოფობა ნატიფი სხეულის ინფორმაციულ-ენერგეტიკული ხინჯია. და ასეთი შემთხვევები ბევრია მსოფლიოში. ეს წვრილმანია იმასთან შედარებით, რა ინფორმაციაც შეგვიძლია მივიღოთ, თუ ცრუ ეგოს საზღვრებს გადავლახავთ.

ბუდჰი (გონება) – ჩვენთვის ყველაზე საინტერესო ფუნქცია, რადგან ესაა ჩემი ცნობიერი ‘მე’.  ცნობიერი გონება. ის ვინც იღებს გადაწყვეტილებებს. ეს ის ‘მეა’, რომელიც იღებს გადაწყვეტილებას ჩიტაში ჩადებული ინფორმაციის და მანასის ემოციური შეფერილობის და აჰამკარას ანუ ჩემს შესახებ ჩემი წარმოდგენების საფუძველზე. ჩვენ რეალურად მხოლოდ ბუდჰიზე შეგვიძლია ‘ვიმუშაოთ’. ქვეცნობიერი ძნელად მისაწვდომია, ფსიქოლოგები ცდილობენ იქექონ მასში მაგრამ ეს საეჭვო და სათუო პროცესია, ვედები კი გვთავაზობენ ძალიან ნათელ და ბუნებრივ მეთოდს, რომ საფუძვლად სწორედ ჩვენი ბუდჰი ავიღოთ და მისი მეშვეობით შევცვალოთ სხვა ყველაფერი. ორი სიტყვით რომ ვთქვათ, რა არის გონება(ბუდჰი) და როგორ გამოვიყენოთ იგი, რომ არ ვიყოთ კარმული ავტომატი ანუ მექანიზმი. ძალიან საინტერესო რამე თქვა ამაზე იუნგმა. ისიც შეისწავლიდა ვედებს და უპირველეს ყოვლისა უპანიშადებს. თავისი უზარმაზარი გამოცდილების საფუძველზე ძალიან მნიშვნელოვანი ფრაზა თქვა: ‘ყველაფერი ის, რაც არ დაგვყავს ცნობიერებამდე, შედის ჩვენს ცხოვრებაში როგორც ბედი.’ ანუ შედის ჩვენს ცხოვრებაში როგორც ბრმა ძალა. მე კი ვეცდები რომ ავხსნა, თუ როგორ უნდა ვიცხოვროთ ისე, რომ მაქსიმალურად გამოვიყენოთ ჩვენი გონებ რომ მისი მეშვეობით თავი დავიცვათ ყველა იმ ‘ურჩხულისგან’ რომლებიც იღვიძებენ, როცა გონება იძინებს. გონების ძილი ბადებს მრავალ შიშს და ინფორმაციულ ‘მონსტრს’ რომლებიც ჩვენს ბედად (კარმად) იქცევიან. შეიძლება ეს აბსტრაქტულად ჟღერდეს, მაგრამ მინდა ავხსნა, თუ როგორ მოქმედებს ეს აღქმის ერთიან პროცესში. როგორ ირთვება და მუშაობს ოთხივე ეს ფუნქცია ყოველთვის, როცა ვხედავთ რამეს, ვურთიერთქმედებთ რამესთან და რა პროცესები ხდება ჩვენს ნატიფ სხეულში.

მაგალითად შეხედეთ თქვენს წინ მდებარე კომპიუტერის მონიტორს (თუ კომპიუტერთან ზიხართ რა თქმა უნდა)… ოთხივე ფუნქციამ იმუშავა ამ დროს თქვენში. თავიდან, როდესაც ვხედავთ რაღაცას, პირველად მუშაობას იწყებს ჩიტა, ის იღებს ამ ინფორმაციას არაკრიტიკულად, განურჩევლად. მეცნიერულად ამას ქვია ‘ნერვიკალპა-პრატიაკშა’ ანუ ზოგადი შეგრძნება (აღქმა). თავიდან აღვიქვამთ ძალიან ზოგადად, რაც არ უნდა იყოს ეს, გინდ მუსიკა, გინდ გამოსახულება. და მაშინვე ჩვენ ვიწყებთ შედარებას. ჩიტა ეს დიდი ლექსიკონია და ამ ლექსიკონში უკვე დაგროვილია უამრავი სიტყვა. როგორც კი რაღაცას დავინახავთ, ვეძებთ მსგავსს ჩიტას ლექსიკონში. წარმოიდგინეთ, რომ თქვენს მაგივრად კომპიუტერთან პაპუასი ზის, რომელიც ცხოვრებაში პირველად ხედავს კომპიუტერს. როგორ აღიქვამს იგი ამ საგანს? ის დაიწყებს მის შედარებას რაღაცასთან, რაც მან უკვე იცის. რაიმე შეგრძნებებთან, რაც უკვე აქვს. იგივე მოხდა თქვენს შემთხვევაშიც, ოღონდ თქვენ კომპიუტერთან დაკავშირებული უამრავი შეგრძნება გაქვთ და ამიტომ მისი აღქმა წამის მეასედებში მოხდა. თქვენ რომ ის ნანახი არ გქონოდათ, მაშინ ის დარჩებოდა თქვენს ჩიტაში, როგორც რაღაც ფართო კატეგორიის გაურკვეველი საგანი. პირველად სწორედ ასე აღიქვამს საგანს ჩიტა.

შემდეგ მანასი, რომელსაც მთელი ეს ინდექსები უკვე აქვს, ამბობს, რომ ეს ისაა რასაც ვიცნობ, და ეს კარგია (ან ცუდია, ან ნეიტრალურია). მანასი ძირითადად ამბობს ‘მინდა’ ან ‘არ მინდა’.  შემდეგი ეტაპია – ‘მე ვიცი’… უფრო სწორად მხოლოდ ‘ვიცი’ იმიტომ რომ თავიდან ეს ‘მე’ არ ფიგურირებს. (‘მე’ მესამე ეტაპია). ჭკუამ შეადარა, გაიგო თუ რა არის ეს საგანი და განსაზღვრა თავისი დამოკიდებულება ამ საგნისადმი.

აღქმის მესამე ეტაპი, რომელიც ასევე ძალიან სწრაფად ‘გაიელვებს’, არის ის ეტაპი, როცა ჩნდება ჩვენი ‘მე’. ეს ახალი ცნობა უთანხმდება ‘მე’-ს და ადამიანი განეწყობა ამ საგნისადმი თავისი თავის (‘მე’-ს) შესაბამისად. ან ამბობს ‘მე მინდა’, ან ამბობს ‘მე არ მინდა’ ან უბრალოდ არ ინტერესდება ამ საგნით. მაგალითად ტანსაცმლის მაღაზიის ვიტრინასთან გაიარა ქალმა და კაცმა. ცოტა ხნის შემდეგ მათ რომ კითხო, სხვადასხვანაირად აღიქვეს ვიტრინა. ქალმა კაბებთან ‘გააიგივა’ თავისი თავი, მამაკაცის ‘აჰამკარამ’ კი კაბებთან დაკავშირებით ასე იმუშავა: ‘ეს ჩემთან არავითარ კავშირში არაა და არ მაინტერესებს’. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, როდესაც რაღაცას აღვიქვამთ, აჰამკარას ანუ ‘ცრუ ეგოს’ ჩვენს შინაგან სამყაროში შემოჰყავს ეს საგანი და არკვევს, თუ რა დამოკიდებულებაშია ეს საგანი მასთან. თუ არ აინტერესებს ცნობიერების მიღმა ატარებს. აჰამკარა რაღაც უხეში ფილტრის მაგვარია, რომელიც ფილტრავს ამ სამყაროს აღქმას. ჩვენ აღვიქვამთ სამყაროს ჩვენი ‘მეს’ პრიზმაში.

შემდეგი (მეოთხე) აქტი აღქმისა ასეთია: ან ირთვება ჯაჭვი, რომელიც ცნობიერების დონეზე ამბობს, თუ რა უნდა გავაკეთო ამ ყველაფრის მერე, ან იგი უბრალოდ არ ირთვება. ბუდჰი, ანუ ცნობიერი გონება, ეს ის სუბიექტია, რომელიც ამბობს: ‘რახან ასეა, ესე იგი რაღაც უნდა გავაკეთო’. ბუდჰი, ესაა მოქმედებათა პროგრამა.

ახლა ავხსნათ, თუ როგორ ფორმირდება ბავშვის ფსიქიკა და როგორ ფორმირდება ჩვენი ‘მე’. თავიდან ადამიანს მხოლოდ ჩიტა აქვს. მას სუსტი ეგო აქვს და ძალიან სუსტი გონება (ბუდჰი). პატარა ბავშვი, როცა იბადება, თან მოაქვს კარმის მარაგი, ანუ განპირობებული ცნობიერების მარაგი რაღაც მეხსიერებით და ის ძალიან უმწეოა. რაღაც კუთხით ყველა დანარჩენი მექანიზმი დაცვის მექანიზმებია. ისინი გვიან ფორმირდებიან და გვიან ვითარდებიან. თოთო ბავშვი ძალიან სწრაფად აღიქვამს ყველაფერს. ჩიტა ეს მეხსიერების მარაგია. აქ მთელი ჩვენი მეხსიერება ინახება. და ადამიანი თავისი ცხოვრების პირველ ეტაპზე ‘შეიწოვს’, ‘შეისრუტავს’  გარესამყაროს, თანაც ძალიან არაკრიტიკულად და განურჩევლად. მას შესადარებელი თითქოს არაფერთან აქვს და ცნობიერ ჩიტას მხოლოდ ახლა ანვითარებს. ძირითადად გემოთი შეიგრძნობს გარესამყაროს და ყველაფერს გემოს უსინჯავს. თავის ლექსიკონს ადგენს, რადგანაც მანასი მუშაობს ანალოგიის მეთოდით, ანუ შედარების მეთოდით. როცა ვიზრდებით, როცა ვსწავლობთ და როცა ვითარდებით როგორც ადამიანები, უნდა შევითვისოთ ყველა ეს ინფორმაცია, რომელთანაც მერე შევადარებთ სხვა ინფორმაციებს. მაგალითად თუ ვხედავთ ფლომასტერს ახლა, გვიანდელ ასაკში, პირველადაც რომ ვხედავდეთ მას, მაინც ვხვდებით, თუ რისთვის გამოიყენება და რა ფუნქცია აქვს. თუ იგივე ფლომასტერს პატარა ბავშვს ვანახებთ, დაღეჭავს, პირში ჩაიდებს და ასე ‘გამოიკვლევს’. შემდეგ კი თანდათან მიხვდება მის ფუნქციას.

ადამიანის განვითარებასთან ერთად, მალევე ირთვება მეორე ფუნქციაც და ფუნქციების განვითარება სწორედ ამ თანმიმდევრობით ხდება. მანასის ფუნქცია თითქმის მაშინვე ვითარდება და ადამიანი განარჩევს: ‘ეს კარგია’, ‘ეს ცუდია’. ‘ამას შევჭამ’, ‘ამას ვერ შევჭამ’ და ა.შ. ანუ მანასი კლასიფიკაციას უკეთებს ყველა შეგრძნებას კრიტერიუმების იმ სისტემით, რომელიც მას უკვე გააჩნია. მაგალითად ზოგ ბავშვს უყვარს ტკბილი, ზოგს კი ნაკლებად უყვარს…

შემდეგ რაღაც მომენტში ადამიანი შეიგრძნობს თავის განცალკევებულობას. დაახლოებით 3 წლის ასაკში ფორმირებას იწყებს აჰამკარა და დაახლოებით ამ ასაკში ამბობს ბავშვი: ‘მე თვითონ!’  დაახლოებით 5-6 წლის ასაკში იწყებს ფორმირებას ცნობიერი ‘მე’. ამიტომაც პედაგოგიის ვედური პრინციპების თანახმად 5-6 წლამდე ბავშვისთვის არაფრის სწავლება არ შეიძლება. არ უნდა ვასწავლოთ რა არის ცუდი და რა არის კარგი. 5 წლამდე ბავშვს უნდა მოვეპყრათ როგორც მეფეს, 5 წლის შემდეგ კი როგორც მსახურს. 5 წლამდე მხოლოდ უნდა გვიყვარდეს, შემდეგ კი მკაცრად უნდა აღვზარდოთ. ყველაფერი ეს და მათ შორის აჰამკარა ფორმირებას ასრულებს 14-15 წლის ასაკში, როცა ადამიანი ბოლომდე აცნობიერებს თავის განცალკევებულობას იწყება ბუნტი, გარდატეხის ასაკი და ა.შ. ამიტომ ნათქვამია, რომ 15 წლის შემდეგ ბავშვს უნდა მოვეპყრათ უკვე როგორც მეგობარს. ის უკვე დამოუკიდებელი პიროვნებაა და მისთვის მკაცრად ჭკუის სწავლება აღარ შეიძლება. ნებისმიერი ჩარევა იმ მხრივ, თუ რა არის სწორი და რა არის არასწორი, მის მიერ აღქმული იქნება როგორც ძალადობა. ამ დროს შეგვიძლია მივმართოთ მის გონებას, როგორც მეგობარს.

იმის მიხედვით, თუ როგორ ჩამოყალიბდება მთელი ეს სტრუქტურა, ადამიანი ჩამოყალიბდება ან ნორმალური ფსიქიკით, ან დამახინჯებულით. რა ხდება ადამიანის ზრდასთან ერთად? ის თავიდან ძალიან დაუცველი და უმწეოა. იმდენად, რამდენადაც ის უმწეოა და მას არ აქვს ცრუ ეგოს და გონების ფილტრები, ყველა ის შთაბეჭდილება, რომელსაც ამ დროს იღებს, ძალიან დიდ კვალს ტოვებს მის ფსიქიკაში. რატომა, რომ ბავშვობაში გადატანილი ტრამვები ყველაზე მძიმე და სერიოზულია? იმიტომ რომ ბავშვობაში ადამიანი ყველაზე სათუთია და მას არა აქვს დამცავი მექანიზმები. ყველაფერი, რასაც აღვიქვამ და შევიგრძნობ ბავშვობაში, იქნება ეს სიყვარული თუ შიში, დაილექება და შემდეგ ძალიან ძლიერად იმოქმედებს მთელ ჩემს ცხოვრებაზე. ბავშვობაში განცდილი მტკივნეული გამოცდილება ჩრდილს მიაყენებს რეალობის აღქმას მთელი ცხოვრების მანძილზე.

როცა რეალობას აღვიქვამთ, ამას ვაკეთებთ არა ნეიტრალურად, არამედ მთელი ჩვენი წინა გამოცდილების პრიზმაში. მაგალითად თუ რაიმე მტკივნეული გამოცდილება მაქვს და ჩემს ჩიტაში ეს ‘სამსკარა’ (შთაბეჭდილება) დაილექა, და ეს ‘სამსკარა’ ძალიან ძლიერია, იგი იქნება რეფერენტული წერტილი, ანუ ათვლის წერტილი სხვა ნებისმიერი აღქმისათვის. ნებისმიერი ახალი აღქმა და შეგრძნება, ასე თუ ისე მასთან კავშირში იქნება და ‘შეეხება’ მას. ცხოვრების მთელი განცდა ასე თუ ისე ამ ტკივილით იქნება შეფერილი. ბავშვობაში ტანჯული ადამიანები მთელ შემდგომ ცხოვრებას მტკივნეული ‘სამსკარების’ პრიზმით უყურებენ და ეს ტკივილი და შიში გროვდება ჩიტაში. და საერთოდ ჩიტაში ინფორმაცია ილექება ან როგორც შიში, ანუ ობიექტი, რომელსაც აღვიქვამ როგორც საფრთხეს (შიში ყველაზე ძლიერი და ნეგატიური ემოციაა ადამიანში), ან როგორც რაღაც დადებითი, ანუ ის რაც მე მიყვარს და მომწონს. ერთიც და მეორეც ძალიან საეჭვო რამეა, თუ ისინი ძალიან ძლიერნი არიან. ყველა ეს ძლიერი ‘სამსკარა’, ამრუდებს ჩემს რეალობის აღქმას. ასე ჩნდება ჩვენი შიშები და კომპლექსები.

უპირველეს ყოვლისა უნდა გავიგოთ, თუ რატომ ჩნდება შიში, როგორია შიშის ბუნება. რეალურად ყველა ჩვენი პრობლემა შიშის შედეგად იქმნება. რატომაა ადამიანი ხარბი? იმიტომ რომ მას ეშინია რაღაცის დაკარგვის, აქვს დაუცველობის შეგრძნება. რატომაა ადამიანი ეჭვიანი? ისევ იმიტომ რომ დაკარგვის ეშინია. ყველა ჩვენი მანკიერების ფესვებში რაღაც შიშები დევს, გაუცნობიერებელი და არაცნობიერი… რაღაც ნეგატიური განცდები, რომლებშიც ჩვენში დაილექა. სწორედ ისინი განაპირობებენ ჩვენს ეჭვიან, ხარბ, ავხორც, ბრაზიან და ა.შ. ბუნებას. ქმნიან ყველაფერ იმას, რაც აფუჭებს ჩვენი და ჩვენი გარშემომყოფების ცხოვრებას.  შიშების ყველაზე დიდ ნაწილს სწორედ ბავშვობის ასაკში ვიღებთ, ეს ფობიები, შიშები არა ერთი ცხოვრება მიგვყვება, ბევრი მათგანი წინა ცხოვრებებიდანაა გამოყოლილი. მაგალითად ადამიანს აქვს კლაუსტროფობია (ჩაკეტილი სივრცის შიში), არადა ამ ცხოვრებაში არავითარი მსგავსი სტრესი არ განუცდია, მაგრამ შეიძლება წინა ცხოვრებაში ჩაკეტილ სივრცეში მოკვდა, ან მსგავსი რამ გადაიტანა ან თუ წინა ცხოვრებაში დაიხრჩო, (ან უბრალოდ იხრჩობოდა და გადარჩა), ამ ცხოვრებაში პანიკურად ეშინია წყლის. რაღაც კუთხით კარმა, რომელსაც თან ვატარებთ, ეს გაუცნობიერებელი შიშებია, რომლებიც ჩვენს ქვეცნობიერში და არაცნობიერში იმყოფება.

როდესაც ვიზრდებით და ცნობიერება ასე თუ ისე ჩამოყალიბებულია, ახალი მტკივნეული განცდები არ ტოვებენ ისეთ ტრაგიკულ ‘სამსკარებს’, როგორც ბავშვობაში. ეს მნიშვნელოვანი მომენტია, რომელიც ეხება ჩვენი ცნობიერი გონების (ბუდჰის) ფუნქციას. მოისმინედ ყურადღებით, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია:

ჩვენი ცნობიერების  ოთხი კომპონენტი, შეესაბამება ოთხ ძირითად სტიქიას (პირველელემენტს).

ჩიტა შეესაბამება ჰაერს. ის ძალიან ლაბილური და მოძრავია, ძალიან ადვილად იგროვებს ინფორმაციას და ყველაზე მსუბუქი და მოძრავი ნაწილია ჩვენი ფსიქიკისა.

მანას – შეესაბამება წყლის სტიქიას. ესაა ემოციები, და შესაბამისად ‘ჩანდრა’ (მთვარე) ვედურ ასტროლოგიაში ‘მანასის’ (ჭკუის) სიმბოლოა.

აჰამკარა შეესაბამება მიწის სტიქია. ესაა ჩემი ეგოიზმი, ჩემი ‘ცრუ ეგო’, რომელიც ძალიან მყარი და მყიფეა.

ბუდჰი შეესაბამება ცეცხლის სტიქიას.

ამ ოთხი ელემენტიდან ცეცხლს აქვს განსაკუთრებული თვისება – ტრანსფორმაციის უნარი. ცეცხლის ფუნქციაა გადახარშოს, ტრანსფორმაცია გაუკეთოს ყველაფერს. სხვა თვისებები შესძინოს ობიექტებს. ჩვენს კუჭშიც მოქმედებს ‘საჭმლის მომნელებელი ცეცხლი’ (ჯატარ-აგნი), რომელიც ინელებს ყველაფერს, რასაც ვჭამთ და როდესაც ეს ცეცხლი სუსტია, საკვები, რომელსაც ჩვენ ვიღებთ, შხამებად, შლაკებად გარდაიქმნება. ბენჟამენ ფრანკლინის გამოთქმაა: “ადამიანი იკვებება არა იმით, რასაც ჭამს, არამედ იმით, რასაც მოინელებს.” მონელებული საკვები ენერგიას და ძალას უნდა გვაძლევდეს, ხოლო თუ საჭმლის მომნელებელი ცეცხლი სუსტია და საკვბევს ბოლომდე ვერ ვინელებ, სისუსტეს და სიმძიმეს ვგრძნობ, გროვდება ტოქსინებიდა იმის ნაცვლად, რომ გავძლიერდე, ვსუსტდები. ზუსტად იგივე ხდება ჩვენს ნატიფ სხეულში, თუ ცეცხლის ელემენტი (იგივე ბუდჰი) სუსტია. მოუნელებელი საკვები არის ჩვენი ფიზიკური სხეულის ავადმყოფობების მიზეზი, ხოლო მოუნელებელი ემოციები, შეგრძნებები და განცდები არის ყველა ფსიქიკური ავადმყოფობის მიზეზი. ფსიქიკური პრობლემები კი შემდეგ ფიზიკურში გადადის. რატომაა ასე ადვილი ბავშვის ფსიქიკის ტრამვირება? სწორედ იმიტომ რომ მას სუსტი გონება აქვს. მოუნელებელი განცდა ჩვენს ქვეცნობიერში რჩება როგორც შხამი, შიშების, წყენის სახით.

სწორედ ამიტომაა ყველაზე მთავარი ცეცხლის ელემენტთან (შესაბამისად გონებასთან) მუშაობა. იოგა და ნებისმიერი სხვა ფსიქიკური ტრეინინგები, ფსიქოტექნიკები ან სულიერი პრაქტიკები საბოლოოდ მიმართულია იმაზე, რომ ეს ელემენტი განავითაროს ადამიანში. ეს ძალიან მნიშვნელობანი ელემენტია, რომელიც ეხმარება ადამიანს, გადახარშოს ყველაფერი რაც მის თავს ხდება. თუ გონება ძლიერი მაქვს, შხამი არ დაგროვდება. პირიქით, რაც განვიცადე ენერგიად და ძალად გარდაიქმნება. მოგცემს შესაძლებლობას რომ წინ იარო. ყველაფერი ‘ცუდის’ მიზეზი ადამიანის სუსტი გონებაა და ამ ‘ცუდის’ მონელების შეუძლებლობაა. თუ სწორად გადავხარშავ, რაც არ უნდა შეგემთხვეს, შენთვის საბოლოოდ სასარგებლო გახდება. და პირიქით, თუ სუსტი გონება გაქვს, რაც არ უნდა შეგემთხვეს დაგაზიანებს, უფრო დაგასუსტებს და სიტუაციასაც უფრო გაართულებს.’ 

წმინდა ფრანცისკო ასიზელმა ძალიან კარგი რამ თქვა თავის ლოცვაში : ‘ო ჩემო ღმერთო, ძალიან გთხოვ მომეცი მე აზრების სინათლე, რათა მივიღო ყველაფერი რისი შეცვლაც არ შემიძლია, მომეცი სიმამაცე შევცვალო ის, რისი რისი შეცვლაც შემიძლია, და მომეცი გონება, რომ ერთი მეორესგან გავარჩიო!’ ანუ მომეცი მე გონება (ბუდჰი), რომ მივხვდე რა უნდა მივიღო უბრალოდ, წინააღმდეგობის გარეშე, რამეთუ ამის შეცვლა არ შემიძლია და რა უნდა შევცვალო… სინამდვილეში ეს ყველაზე გავრცელებული შეცდომაა რასაც ადამიანები უშვებენ, ისინი ან ებრძვიან იმას, რისი შეცვლაც არ ძალუძთ, ან არ მოქმედებენ იქ, სადაც რამის შეცვლა შეიძლება. ამიტომ ფრანცისკო ასიზელის ყველაზე მთავარი თხოვნა ბოლოშია: ‘მომეცი გონება, რომ ერთი მეორესგან გავარჩიო!’

უფრო ნათელი რომ გახდეს, მინდა დავასახელო ღმერთის იმ ასპექტების სახელები, რომლებიც პასუხს აგებენ ამ ენერგიებზე, რადგანაც ისინი ბევრ რამეს ხსნიან ჩვენი ცნობიერების ფუნქციონირებაში.

ჩიტაზე პასუხს აგებს ვასუდევა. მანასზე – ანირუდდჰა, აჰამკარაზე – სანკარშანა და ბუდჰიზე – პრადიუმნა. ეს სანსკრიტული სახელები ძალიან მნიშვნელოვანია ამ ფუნქციების გაგებისთვის.

ვასუდევა ნიშნავს ყველგანმყოფს (весдесушый) და ჩიტას აქვს ასეთი ბუნება (ყველგანმყოფი). ანუ ისევ გაგახსენებთ, რომ ეს ის ინფორმაცილუი ველია (მატრიცაა) სადაც ვცხოვრობთ.

ანირუდდჰა ნიშნავს დაუძლეველს, ჩვენი ცნობიერების ეს ფუნქცია ძალია სახიფათოა, რადგან როცა ადამიანი ამბობს: ‘მე მინდა’ (და ყველაფერი ეს ქვეცნობიერის დონეზე ხდება) ამის დაძლევა ძალიან ძნელია. როცა ჩნდება ეს ირრაციონალური, ემოციონალურად შეფერილი სურვილები, და როდესაც ადამიანი ამბობს: ‘მე მინდა და რაც გინდა მოხდეს!’ მისი შეჩერება შეუძლებელია. ის ქვემოთ მიდის და დეგრადაციას განიცდის. არჯუნა იგივეს ეუბნება კრიშნას: ‘მე არ შემიძლია ვმართო ჩემი ჭკუა!’ ჭკუასთან ძალიან ძნელია გამკლავება. იდეალურ შემთხვევაში გონება უნდა მართავდეს ჭკუას, მაგრამ რეალურად პირიქით ხდება. გონება ემსახურება ჭკუის მოთხოვნებს. ჭკუა ამბობს – ‘მინდა!’ და ჩვენ აღარ ვფიქრობთ სწორია ეს თუ არა. ძლიერი გონება ეს ის გონებაა, რომელიც ეუბნება ჭკუას, თუ რა უნდა გააკეთოს და რა არ უნდა გააკეთოს. სუსტი გონების ადამიანი კი უბრალოდ თავისი კაპრიზებით ცხოვრობს და ეს დიდი პრობლემაა.

აჰამკარას განაგებს ძალიან მნიშვნელოვანი ღვთაება, რომელსაც ეწოდება სანკარშანა. სანკარშანა ნიშნავს – იმას, ვინც თავისკენ იზიდავს ყველაფერს. სწორედ ამ პრინციპით მოქმედებს ჩვენი ‘ცრუ ეგო’. მას უნდა, რომ ცენტრში დააყენოს თავისი თავი და ყველას ყურადღება მიიპყროს. სწორედ ესაა ეგოს ნეგატიური ფუნქცია, რომელიც ხელს გვიშლის ცხოვრებაში.

პრადიუმნა – ნიშნავს ძალიან კაშკაშას. ანუ იმას, ვინც კაშკაშა სინათლეს ასხივებს. სხვაგვარად რომ ვთქვათ ცნობიერის ის ნაწილი, რომელზეც უნდა ვიმუშაოთ არის გონება, რომელსაც შეუძლია ნათელი გახადოს ჩვენი ცხოვრება.

პირველი სამი ფუნქცია არაცნობიერია და ცნობიერი მხოლოდ მეოთხე ფუნქციაა (ბუდჰი). და როდესაც პირველი სამი ფუნქცია ჭარბობს, ადამიანი ავტომატურად ცხოვრობს. ის რეაგირებს გარეფაქტორიებზე როგორც დიდი კარმული მანქანა. წინასწარგანსაზღვრულობის 70-75%  ჩვენი კარმული ავტომატურებითაა განპირობებული.

ჩვენ ერთგვარი რეფლექტორული მანქანა ვართ, ჩვენ გვაქვს რეფლექსები, ინსტინქტები, შიშები და გვაქვს პატარა, სუსტი გონება, რომელიც ბჟუტავს და ხან ინთება ხან ქრება. მაგრამ სწორედ გონებას შეუძლია ჩვენი გადარჩენა და ჩვენი ცხოვრების ხარისხობრივი შეცვლა. მხოლოდ ბუდჰის შეუძლია კარმის დაწვა. და სულიერი პრაქტიკის აზრი ისაა, რომ გავიღვიძოთ. ადამიანს, რომელიც იღვიძებს, სანსკრიტულად ‘ბუდდჰა’ (ბუდა) ეწოდება. ბუდა ნიშნავს გამოღვიძებულს. სანამ მე ჩემი ინსტინქტების ხელმძღვანელობით ვცხოვრობ და ვერ ვაცნობიერებ რას ვაკეთებ, რატომ ვაკეთებ და რისთვის ვაკეთებ, მე ვცხოვრობ როგორც ძილში. სულიერი ცხოვრების აზრი კი არის იმაში, რომ გავიღვიძოთ.

გაღვიძება ძალიან ძნელია. ვედების თანახმად სიცოცხლის ადამიანური ფორმა ესაა შუალედური ფორმა ღრმა ძილის სფეროსა და გამოღვიძების სფეროს შორის. ყველაფერს რაც ამაზე დაბლა დგას, მაგალითად ცხოველებს, მათაც აქვთ გონება, ოღონდ მათ გონებას სძინავს. ისინი თავიდან ბოლომდე ინსტინქტებით და რეფლექსებით ხელმძღვანელობენ. ისინი უბრალოდ ისტუმრებენ თავის კარმას. არსებობს უფრო მაღალი სფეროები არსებებისა, რომლებმაც უკვე გაიღვიძეს, მათ აქვთ ნათელი გონება და მუდამ ფხიზლად არიან. ადამიანი კი შუალედური რგოლია პირველსა და მეორეს შორის. როგორც დილით ვიღვიძებთ, ვერ ვაცნობიერებთ რატომ უნდა ავდგეთ და ისევ ვიძინებთ, ასევეა ადამიანის სულიც, რომელიც ვერ აცნობიერებს სიფხიზლის საჭიროებას და არ შეუძლია იმ პასუხისმგებლობის ტვირთვა, რასაც სიცოცხლის ადამიანური ფორმა აკისრებს მას. ‘დამანებეთ თავი!’ ‘მაცალეთ ძილი!’ ამბობს იგი და აგრძელებს ძილს. მაგრამ თუ ჩვენ გვაქვს სურვილი რომ გავიღვიძოთ, ასეთი შესაძლებლობაც გვეძლევა. ვედები ადიდებენ სწორედ სიცოცხლის ადამიანურ ფორმას და სწორედ ადამიანს იმისთვის, რომ მას შეუძლია გაღვიძება (შეუძლია, მაგრამ ძალიან ხშირად არ უნდა).

კიდევ ორ რამეზე გავამახვილებ თქვენს ყურადღებას: პირველია ბავშვის აღზრდა. სამწუხაროდ ისეთ დროში ვცხოვრობთ, როდესაც ადამიანებმა დაივიწყეს თავისი დანიშნულება. დაივიწყეს ინდივიდუალურ დონეზეც და სოციუმის დონეზეც. ვედური საზოგადოება თვლიდა, რომ საზოგადოების მიზანი სრულყოფილი ადამიანების ჩამოყალიბება უნდა იყოს. თუ შევხედავთ ვედური ცივილიზაციის რაღაც წესებს, შეიძლება ველური მოგვეჩვენოს ჩვენი თვალთახედვიდან გამომდინარე, მაგრამ თუ კარგ ანალიზს გავუკეთებთ ამას, დავინახავთ, რომ ყველაფერი გათვლილი იყო იმაზე, რომ შეექმნა ჯანმრთელი, სრულყოფილი ადამიანი, რომელსაც რეალურის სწორად აღქმა შეუძლია. ახლა, იმის გამო რომ ყველა ეს პრინციპი ირღვევა, ადამიანები ფსიქიკურად არაჯანმრთელები ხდებიან. სტატისტიკით აშშ-ს 52% ფსიქიურად არანორმალურია. ანუ ფსიქიური ჯანმრთელობის ნორმის ფარგლებს სცილდებიან. ესაა იმ პრინციპების დამსახურება, რაც ჩვენი საზოგადოების საფუძველში დევს. ეს დიდი თემაა და ამაზე ახლა არ ვილაპარაკებ, მაგრამ მინდა ავხსნა, თუ რას ნიშნავს არანორმალური ადამიანი და რას ნიშნავს ნორმალური ადამიანი.

ჩვენს მიმღებ გონებას აქვს 5 ფუნქცია. მე დაწვრილებით ავხსნი ორ მათგანს, რომლებიც ამ შემთხვევაში გვაინტერესებს. ერთს ჰქვია ‘რეალობის სწორი აღქმა’ მეორეს კი ‘რეალობის არასწორი (გამრუდებული) აღქმა’. შეამჩნევდით, რომ ყველა ადამიანი სხვადასხვაგვარად აღიქვამს სამყაროს. მკაცრად რომ ვთქვათ ჩვენ ყველა არანორმალურები ვართ ცოტათი. რა არის რეალობის გამრუდებული აღქმა? როცა მე სწორად აღვიქვამ ობიექტს, ეს ნიშნავს, რომ მე რაღაც ანალოგს ვუძებნიამ ობიექტს (მოვლენას, საგანსა თუ ადამიანს) ჩემს მეხსიერებაში. და შესაბამისად ვხედავ მას როგორიც არის და ნათლად ვხვდები თუ რას წარმოადგენს იგი ჩემი გამოცდილების შესაბამისად. რეალობის გამრუდებული აღქმა ჩნდება მაშინ, როცა ჩემს არაცნობიერში (თუ ქვეცნობიერში) დაგროვდნენ ძალიან ძლიერი ნეგატიური ან პოზიტიური შთაბეჭდილებები (სამსკარები). ერთგვარი დომინანტები ჩემს ცნობიერებაში. და რა ხდება როცა რეალობას ვუყურებ? როგორ ვიღებ ამას? მე ვხედავ რაღაცას და სამსკარას, რომელიც ძალიან ძლიერია ამ რეალობაზე ‘ვაფენ’. და მე ვხედავ არა რეალობას, არამედ საკუთარ გამრუდებულ გამოცდილებას.

ამის კლასიკური მაგალითია ადამიანი, რომელიც ნახევრადბნელ ფარდულში შედის და დახვეულ თოკს ხედავს. იგი ამ თოკს გველად აღიქვამს და ეშინია. თმები ყალყზე უდგება და გარბის. რატომ დაინახა გველი და არა თოკი? იმიტომ რომ აქვს გველის ქვეცნობიერი შიში და ეს შიში დაეფინა იმას, რაც სინამდვილეში დაინახა. ეს შიში რომ არ ყოფილიყო, მიხვდებოდა, რომ ეს თოკია და არა გველი. სწორედ ესაა რეალობის დამახინჯებული აღქმა.

ნორმალურია ადამიანი, რომელსაც რეალობის ასე თუ ისე სწორად აღქმა შეუძლია და არა საკუთარი შიშების და ‘ცრუ ეგოს’ პრიზმაში. თუ ვინმემ ძალიან მაწყენინა და გული მატკინა, სხვებსაც უნდობლად მოვეპყრობი ამის შემდეგ. არ მაქვს საფუძვლიანი მიზეზი სხვაზე ეჭვის ქონისა, მაგრამ მაინც ეჭვს შევიტან მასში. ასეთ ადამიანებთან ურთიერთობა ძნელია, ისინი ყველაში ცუდს და საეჭვოს ხედავენ. მათი ნეგატიური გამოცდილდება პროეცირდება რეალობაზე და ამახინჯებს მას. ასეთ ადამიანს ვერ გადაარწმუნებ, იმიტომ რომ გიჟს ჰგონია, რომ არაა გიჟი და მართალია.

თუ ჩვენი ქვეცნობიერი მახინჯდება (ის კი აისბერგის უზარმაზარ ნაწილს შეადგენს), ამის შედეგად ჩემი ბუდჰი (გონება) არასწორად ფუნქციონირებს. და ამის შედეგად სულიერ პრაქტიკაშიც არ შემიძლია სწორად მოქმედება. იმისთვის, რომ ადამიანმა შეძლოს თავისი სიცოცხლის დანიშნულება აღასრულოს (ანუ გაიღვიძოს), ადამიანს უნდა ჰქონდეს სწორად მომართული გონება. მაგრამ მთელი ეს ქვეცნობიერი ჩვენს გონებაზე გავლენას ახდენს და თუ ბევრი ნეგატივია დაგროვილი, ადამიანი ვერ შეძლებს სულიერი პრაქტიკის სწორად გავლას. ამიტომ ვედური საზოგადოება პირველ რიგში სოციალურ მასშტაბებში ზრუნავდა იმაზე, რომ ადამიანები გაზრდილიყვნენ ჯანმრთელები, ხოლო ჯანმრთელი ადამიანი ეს ნიშნავს ადამიანს, რომელსაც ერთი მხრივ არა აქვს ძლიერი შიშები, ხოლო მეორე მხრივ არა აქვს მიჯაჭვულობები სიამოვნებებისადმი. სამსკარები ‘+’ ნიშნით და სამსკარები ‘-‘ ნიშნით ერთნაირად სახიფათოა.

სამსკარები მინუს ნიშნით ეს შიშებია, და თუ ადამიანს ძლიერი შიშები აქვს ის ვერ შეძლებს სხვების დაცვას და ვერ შეძლებს ‘გაცემას’ ადამიანის ცხოვრების აზრი კი გაცემა – სიყვარულია… სინამდვილეში გაღვიძება ნიშნავს იმას, რომ ჩვენს გულში მხოლოდ სიყვარული დარჩეს და ყველანაირი შიში გაიფანტოს. შიშს მივყავართ სიყვარულის დამახინჯებულ ფორმებამდეც. ტირანები ეს ის ადამიანები არიან, რომლებსაც ძლიერ ეშინიათ.  ტირანი ცდილობს აიძულონ ხალხი, რომ შეიყვარონ იგი.მათ იმდენად დამახინჯებული ცნობიერება აქვთ, რომ ფიქრობენ  ასე გახდებიან ბედნიერები.

რითი არიან ცუდი ძლიერი პოზიტიური (‘+’ ნიშნით) სამსკარები, ანუ ის ძლიერი სიამოვნებები, რაზეც ადამიანი მიჯაჭვულია? ისინი აღვირახსნილ ვნებად გარდაიქმნებიან (ნარკოტიკები, აზარტული თამაშები, ავხორცობა). ადამიანი სიამოვნებების მონა ხდება და შეუძლია დაიწყოს თავისი დანიშნულება, დაეშვას იმ დონეზე ქვემოთ, რომელსაც უნდა შეესაბამებოდეს. როდესაც ვირთხების ტვინში ელექტროდი შეჰყავთ იმ ზონაში, რომელიც სიამოვნების შეგრძნებაზეა პასუხისმგებელი, ვირთხები გამუდმებით აწვებიან ამ ელექტროდის ჩამრთველ ბერკეტს და სიკვდილამდე გამოფიტვამდე აგრძელებენ ამას. სწორედ იგივე ემართებათ ადამიანებს. თუმცა უნდა ავღნიშნოთ, რომ შიში უფრო სახიფათოა, ვიდრე სიამოვნებისადმი მიჯაჭვულობა.

ამიტომ როდესაც ბავშვის აღზრდა ხდება, ამბობენ რომ მას პირველად ორი გურუ (მასწავლებელი) ყავს. პირველია დედა და დედამ უპირობო და უანგარო სიყვარული, სრული დაცვა უნდა მისცეს მას, და ეს სიყვარული ადამიანს შიშისგან ანთავისუფლებს. თუ ადამიანმა ბავშვობაში მიიღო სიყვარულის ეს ‘ვიტამინი’ მას არ ექნება შიში. ის იქნება ნორმალური და სრულფასოვანი. არ იქნება ეჭვიანი, ბრაზიანი, სხვების ექსპლუატატორი. თვითონაც სიყვარულის გაცემისკენ ექნება მიდრეკილება… ამიტომ პირველი და ყველაზე მთავარი გურუ ადმიანისთვის არის დედა. მანუს კანონებში წერია, რომ დედა ათასჯერ უფრო ღირსია პატივისცემისა, ვიდრე მამა, რადგანაც დედა ასწავლის ადამიანს ყველაზე მთავარს. ეს განსაკუთრებული ნიჭია ქალისა რომელიც ღმერთმა უბოძა მას. მამა ვერ შეძლებს შვილის ისეთ სიყვარულს, როგორიც დედას შეუძლია.

ახლა იმის შესახებ თუ რა უნდა მისცეს შვილს მამამ: მამამ უნდა ასწავლოს საკუთარი თავის შეზღუდვა და კონტროლი. დედა იცავს შიშებისგან, მამა კი სიამოვნებებისადმი მიჯაჭვულობებისგან. თუ ადამიანი არ იქნა აღზრდილი მამის მიერ (და ესეც თანამედროვე ცივილიზაციის დიდი პრობლემაა), მას ძლიერი მიდრეკილებები იქნება სიამოვნებებისადმი და თავის მოთოკვის უნარიც სუსტი ექნება. დედა ბავშვს 5 წლამდე ზრდის, შემდეგ კი იგი მამამ უნდა აღზარდოს (განსაკუთრებით ბიჭი). თუ ბავშვობაში ეს ორი გურუ არ ყავს ადამიანს, ის სრულფასოვანი ვერ გაიზრდება.

ახლა გადავიდეთ შედარებით პრაქტიკულ საკითხებზე. ანუ რაა საჭირო იმისთვის, რომ კარმამ არ დაგვძლიოს და მისგან განვთავისუფლდეთ… მინდა დაგამშვიდოთ, რომ მიუხედავად იმისა, თუ არ გყავდათ მზრუნველი დედა ან მკაცრი მამა, არაფერი არაა დაკარგული და ყველაფრის გამოსწორება შეიძლება.

განვიხილოთ ის საკითხი, თუ როგორ ვურთიერთქმედებთ ამ სამყაროსთან. და ხშირად ეს ურთიერთქმედება არაა პოზიტიური. მაგრამ თუ მე გავიგე ჩემი პასუხისმგებლობა საკუთარი თავის და ღმერთის წინაშე, უნდა ვიზრუნო, რომ ჩემი ურთიერთქმედება ამ სამყაროსთან არ მამძიმებდეს ნეგატიური ფაქტორებით და პირიქით, პოზიტიურს მაძლევდეს.

არის ერთი ძალიან არსებითი ფორმა ჩვენი გარესამყაროსთან ურთიერთქმედებისა, რომელიც ძალიან დიდ გავლენას ახდენს ჩვენს ცნობიერებაზე. ესაა კვება. არის კარგი გამოთქმა: ‘შენ ხარ ის, რასაც ჭამ!’ უპანიშადები ამტკიცებენ, რომ ერთი მესამედი იმისა, რასაც ვჭამთ, სხეულის შენებაზე მიდის, მესამედი ნაწილი მოუნელებელი სახით და ტოქსინების სახით გარეთ გამოიყოფა და მესამედი – საჭმლის ყველაზე ნატიფი ენერგეტიკული ნაწილი, რომელიც ჩვენს ჭკუად გარდაიქმნება და დიდ გავლენას ახდენს ჩვენი ცნობიერების ფორმირებაზე. ადამიანები ვერ ხვდებიან ამას და ეს თანამედროვე ცივილიზაციის ერთ-ერთი უდიდესი მანკია, რომ ადამიანები ყურადღებას აღარ აქცევენ, თუ რას ჭამენ სწორედ ნატიფ ასპექტში. უხეში ასპექტი ასე თუ ისე ყველასთვის გასაგებია, მაგრამ ხალხს არ ესმის, რომ პირველ რიგში მისი ნატიფი ასპექტის მნიშვნელობა უნდა გაიგოს. რასთან ასოცირდება პატარა ბავშვისთვის საჭმელი? სიხარულთან და სიყვარულთან, დაცულობასთან… საჭმელი საშუალებაა, რომ სიყვარული ვიგრძნოთ და სიყვარული გავცვალოთ ერთმანეთში. თავდაპირველად, უფრო ტრადიციულ და ჯანმრთელ საზოგადოებაში საჭმელს სწორედ ეს ფუნქცია ჰქონდა. ვედებში ნათქვამია, რომ ის, თუ როგორ იმოქმედებს საჭმელი ჩვენს ცნობიერებაზე, დამოკიდებულია იმაზე, თუ ვინ დაამზადა საჭმელი, რადგან იმ ადამიანის ცნობიერება, ვინც საჭმელს ამზადებს, აღიბეჭდება ამ საჭმელზე. ასევე დამოკიდებულია იმაზე, თუ ვინ მოგვაწოდა საჭმელი, იმირომ რომ მიწოდებაც სხვადასხვაგვარად შეიძლება. ასევე საჭმელზე აღიბეჭდება იმ ადამიანის ცნობიერება, ვინც მას ჭამს. ალბათ გინახავთ დოკუმენტური ფილმი წყლის შესახებ: წყალს რომ უთხრა – ‘მიყვარხარ’, იგი რეაგირებს და სტრუქტურას იცვლის. მისი კრისტალები ძალიან ლამაზ ფორმას იღებენ. ჩვენ დაახლოებით 90% წყლისგან შევდგებით, ასევე წყლისგან შედგება ძირითადად საკვებიც. ნებისმიერი საკვები პირველ რიგში ინფორმაციული გარემოა და იმის მიხედვით, თუ რას ვჭამთ, ჩვენ შევჭამთ ან სიძულვილს, სიბრაზეს, ეგოიზმს… ან სიყვარულს და სიხარულს… ნებისმიერ ნორმალურ საზოგადოებაში იმისათვის, რომ ადამიანს შეეძლოს თავისი დანიშნულების შესრულება და სრულფასოვნად ფორმირება, ძალიან დიდი ყურადღება ეთმობა კვებას და სწორედ ამ სამ ასპექტს: ვინ და ცნობიერების როგორ მდგომარეობაში ამზადებს საკვებს, როგორი განწყობითაა მიწოდებული ეს საკვები და როგორი განწყობით ვჭამთ მას.

უკვე ავღნიშნეთ, რომ ვედური ცივილიზაციის მიზანი მაქსიმალურად ჰარმონიული და ჯანმრთელი ადამიანის შექმნა იყო. ყველა წესი და კანონი ამას ემსახურებოდა, რომ ესწავლებინა ადამიანისთვის ბუნებასთან და საკუთარ თავთან ჰარმონიაში ყოფნა. მინიმუმამდე დაეყვანა ყველა ტანჯვა და ხარვეზი, რაც ადამიანის ჭკუაში იყო, რათა შეძლებოდა სწორად ევოლუცია. ჩვენი თანამედროვე ცივილიზაცია ამაში ვერ გვიწყობს ხელს, მაგრამ მიუხედავად ამისა არავის შეუცვლია ჩვენი არსებობის მთავარი მიზანი და ამ ცოდნის სულ მცირე ნაწილაკებსაც კი შეუძლიათ ხარისხობრივად შეცვალონ ჩვენი ცხოვრება.

დავუბრუნდეთ ისევ შიშს, მის ბუნებას. უკვე ვთქვით, რომ ქვეცნობიერში უამრავი შიში დევს და შიში ჩვენი ყველაზე დიდი მტერია. შიში გვიშლის ამ სამყაროს სწორად აღქმაში, სხვებთან სწორად ურთიერთობაში, სიყვარულში და ა.შ. იმიტომ რომ შიში და სიყვარული, ეს ორი შეუთავსებელი ცნებაა. იქ სადაც სიყვარულია, შიში არ არსებობს, ხოლო სადაც შიშია სიყვარული არაა. შიშის ბუნება კარგად უნდა გვსმოდეს.

ვედები ხსნიან, თუ როგორ ჩნდება იგი. ადამიანი კონცენტრაციას აკეთებს რაღაც მეორადზე (მატერიაზე). ეს დასაწყისია. ამის შედეგად ის ზურგს აქცევს ღმერთს და ამის შედეგად ადამიანის გონება მახინჯდება. გონება იღებს შეცვლილ და დამახინჯებულ ფორმას, რომელსაც ჰქვია შიში.

ეს ხდება შემდეგნაირად: არის სული, ცნობიერების ცენტრი და არის ჩიტა, იგივე მატერიალური სუბსტრატი, მატერიალური გარემო, რომელშიც ცნობიერება ფუნქციონირებს, ძალიან მოძრავია (ლაბილურია). ჩვენი სული ირეკლავს ცნობიერებას ჩიტაში და ჩიტა ცოცხლდება. ეს მატერია იძენს თითქოს ცნობიერების თვისებებს. როგორც ღრუბლები, რომლებიც მთვარეს ფარავენ და ამ დროს თავად არიან განათებულნი მთვარის შუქისგან. ეს შუქი მთვარისგან მოდის, მაგრამ ისე ჩანს, თითქოს ის ღრუბლებიდან მოდის. და ეს მატერია, რომელშიც სულმა აირეკლა თავისი ცნობიერება, ატარებს რხევად (ლაბილურ) ბუნებას. სული იყურება ჩიტას ამ ‘რხევებში’ და ფიქრობს: ‘ეს მე ვარ!’ ისევე როგორც სარკეში ყურებისას ჩვენს ანარეკლს საკუთარ თავთან ვაიგივებთ. და ჩვენ გვიჩნდება შიში, რადგანაც ანარეკლი, რომელიც ჩიტაში ჩნდება, მუდმივად იცვლება. ძალიან უბრალო ანალოგია: მთვარე, რომელიც ირეკლება ტბის ზედაპირზე. თუ ტბა დამშვიდებულია, მთვარეს ისეთს ვხედავთ როგორიც არის, მაგრამ თუ ტბა ღელავს და ტალღებია, მთვარე ‘ტყდება’ და უფორმო ხდება. მთვარე უყურებს თავის თავს და ვეღარ სცნობს. ფიქრობს: ‘რა დამემართა? ნაწილებად გავიხლიჩე?’ დაახლოებით იგივე ემართება ჩვენს ეგოს. სული მთლიანია, მაგრამ იმდენად, რამდენადაც მატერიაში აირეკლა თავი და რამდენიმე ნაწილად გაიხლიჩა, იგი განუწყვეტლივ შფოთავს და ღელავს.

ვედების მიხედვით სულს სამი ფუნდამენტური ნიშან-თვისება გააჩნია:

სატ – მარადიულობა, ყოფიერება. ანუ სული არის (მარად). და შემიძლია ჩემს შიგნით აღმოვაჩინო სიცოცხლის წყურვილი, რომელიც ჩემი ცნობიერების ცენტრიდან მოდის. ცნობიერების ცენტრია: ‘მე ვარ!’ ‘მე ვარსებობ!’

ჩიტ – ცოდნა, ანუ გაგება იმისა, რომ ‘მე ვარ’.

ანანდა – ნეტარება.

მაგრამ როცა სული მატერიაში ირეკლება და საკუთარ თავს მატერიასთან აიგივებს, შიში იპყრობს. რატომ ეშინია ადამიანს სიკვდილის? იმიტომ რომ სიკვდილი არაბუნებრივია. სული მარადიულია, მაგრამ იგი არეკლილია მატერიაში და გრძნობს რომ აქ ყველაფერი მარადიულად ცვალებადია, გრძნობს, რომ ყველაფერი ხელიდან ეცლება. სულს უნდა მარადიულობა, უნდა ცოდნა და უნდა ნეტარება, მაგრამ სად ეძებს მათ? მატერიაში!.. და შეუძლია სულს იპოვოს მარადიულობა მატერიაში? არ შეუძლია!

ყველა ფსიქოლოგიური კრიზისი, მოზარდობის ასაკის კრიზისი სწორედ ამასთანაა დაკავშირებული საფუძველში. სულს ვერ გაუგია – სხეული რატომ შეიცვალა? საშუალო ასაკის და სიბერის კრიზისი – ეს ყველაფერი გარდატეხის წერტილებია. სულს მარადიულობა და სტაბილურობა უნდა და როცა დროებითობას ეჯახება, ეშინია. რატომ ვიშენებთ სახლებს? რა არის სახლი? სიმყარის და სტაბილურობის სიმბოლო. გვჭირდება, რომ მოვიწყოთ ჩვენი არსებობა ისე, თითქოს არასოდეს მოვკვდებით. ფულისადმი სწრაფვაც იგივე ფსიქოლოგიური ტენდენციაა. ვცდილობთ თავი დავიცვათ ამის საშუალებით, რადგანაც მარადიულობა გვინდა, ჩვენი სულის ბუნებრივი თვისება.

ადამიანები ასევე ეძებენ ცოდნას (ჩიტ), მაგრამ ეძებენ სად? მატერიაში!.. ამის მაგალითია ინტერნეტი, რომლის საშუალებითაც ვიღებთ ჩვენთვის ხელსაყრელ ‘ცოდნას’.

სულის მესამე ყველაზე მაღალი მოთხოვნილებაა ნეტარება (ანანდა). და სად ვეძებთ ნეტარებას? ისევ მატერიაში!.. პრობლემა კი იმაშია, რომ სულს არ შეუძლია მატერიაში იპოვოს არც მარადიულობა, არც ცოდნა და არც ნეტარება. ამიტომ იგი ყოველთვის დაუკმაყოფილებელია და ყველა ფსიქოლოგიური პრობლემა ჩნდება სულის მატერიასთან თვითგაიგივების გამო. იოგა ხსნის ადამიანის ტანჯვის მიზეზებს. ნებისმიერი სულიერი პრაქტიკის მიზანი ტანჯვისგან განთავისუფლებაა.

იოგა ამბობს, რომ არსებობს ტანჯვის 5 მიზეზი, რომლებიც ჩადებულია ჩვენს ფსიქიკაში. ყველა ტანჯვის საფუძველი ‘ავიდია’ ანუ უმეცრებაა. ავიდია არ ნიშნავს ცოდნის არ არსებობას. ავიდია ნიშნავს არასწორ ცოდნას ანუ სულის არასწორ გაიგივებას მატერიასთან. სული უყურებს თავის დამახინჯებულ ანარეკლს და ფიქრობს, რომ ეს ‘მე ვარ!’. სწორედ ესაა უმეცრება. ამის გაგება ადვილია. ჩვენ გვაქვს თვისება გავაიგივოთ თავი იმასთან, რაც არ ვართ. ადამიანის რომელი გამოგონება იყენებს ამას? კინო!.. რა ხდება კინოში? ადამიანი ზის ბნელ დარბაზში, უყურებს ეკრანს და ძალიან მალე ივიწყებს სადაც ზის. ის უკვე შიგნითაა, ეკრანს მიღმა, იგი ხდება მთავარი გმირი, ის კოცნის ჰოლივუდის ვარსკვლავებს, ყველაფერს განიცდის… ზუსტად იგივე ემართება სულს, როცა იგი იყურება თავის ანარეკლში, თავისი ჭკუის ეკრანზე და შედეგად ჩნდება ავიდია, ანუ უმეცრება. ეს ავიდია ჩადებულია ჩვენს ჩიტაში, ანუ ჩვენი ცნობიერების ‘მყარ დისკში’.

ტანჯვის მეორე მიზეზი ავიდიის შემდეგ არის ასმიტა – ანუ ეგო. ასმიტა და აჰამკარა თითქმის სინონიმებია. ასმიტა ნიშნავს – ‘მე ვარ!’, ხოლო აჰანკარა ნიშნავს – “მე ვმოქმედებ!”

შემდეგი მიზეზებია ‘რაგა‘ და ‘დვეშა‘ – ანუ მიყვარს და მძულს. დუალური სისტემა, რომლითაც მუშაობს ჩვენი ჭკუა.

მეხუთე პრობლემაა – ‘აბჰინივეშა’ – სიცოცხლის წყურვილი, არსებობის წყურვილი, სიამოვნების წყრუვილი, რაიმე ცხოვრებისეული გამოცდილების წყურვილი და შესაბამისად სიკვდილის შიში.

ეს ყველაფერი გვიჩვენებს, თუ როგორ გამოვლინდება უკვდავი მარადიული სულის თვითგაიგივება დროებით მატერიასთან ჩვენი ცნობიერი ჭკუის დონეზე, ჩვენი მოქმედებების დონეზე, რამეთუ სიცოცხლის წყურვილით გონებადაბინდული ადამიანი საბოლოოდ საკუთარ თავს ანადგურებს. ადამიანები, რომლებსაც ყველაზე მეტად სწყურიათ სიცოცხლე, როგორც წესი ყველაზე მალე კვდებიან. ჩვენს გონებაში (ბუდჰი) ეს გამოვლინდება, როგორც გადარჩენის ინსტინქტი და მცდელობა რომ ცხოვრებისგან ბოლომდე ‘გამოვწუროთ’ რაც შეგვიძლია. საბოლოოდ კი ამ ყველაფერს ტანჯვამდე მივყავართ. სულიერი პრაქტიკა უნდა დაგვეხმაროს, რომ ამ 5 ტანჯვისგან განვთავისუფლდეთ.

(გადაუმუშავებელი) გამოცდილება. თუ ჩვენბ გვაქვს ავიდია, გვაიძულებს მოქმედებას და სწორედ ასეთ მოქმედებას (უმეცრებით გამოწვეულს) ეწოდება კარმა. რისგანაა გამოწვეული მოქმედება, რომელიც ბადებს შედეგს (კარმას)? სიამოვნების სურვილით და ტანჯვისგან განთავისუფლების სურვილით. ესაა კარმის განსაზღვრება. ყველა ჩვენი კარმული ქმედება ამ ორი მიზეზითაა გამოწვეული: ან მინდა სიამოვნება, ან მინდა ტანჯვისგან გაქცევა და ყველაფერ იმას, რასაც ამ ორი მიზეზით ვაკეთებთ, კარმა ეწოდება. მე ვმოქმედებ ამ ორი სურვილის ბიძგით და შედეგად ჩიტაში ჩნდება კვალი, შთაბეჭდილება (სამსკარა).

უკვე ვთქვით, რომ რაღაც ნაწილი ამ სამსკარებისა განსაკუთრებულად ძლიერი და მკაფიოა. რაღაც კარმული ქმედებები ძლიარ კვალს ტოვებენ და ეს ძლიერი სამსკარები გვაიძულებენ ცხოვრებაში შემდგომ მოქმედებას. როცა ადამიანი კვდება მას უჩნდება არარეალიზებულობის შეგრძნება. ფიქრობს ამ დროს, თუ რისი გაკეთება ვერ მოასწრო რა დარჩა აღსასრულებელი… ეს შეგრძნებები სწორედ სამსკარებიდან მოდიან და ითხოვენ რეალიზაციას. და ყველა ეს არარეალიზებული სამსკარა შეადგენს შემდეგი ცხოვრების პროგრამას. სანსკრიტულად ამ პროგრამას ეწოდება ‘ვასანა’.

ვინც ვედურ ასტროლოგიაში ერკვევა, იცის რომ არსებობს უხილავი (ბურუსით მოცული) პლანეტა რახუ. ჩვენს ჰოროსკოპში რახუ არის ძალიან ძლიერი, არარეალიზებული სურვილების სიმბოლო, რომლებიც წინა ცხოვრებებიდან თან მოვიტანეთ. იქ, სადაც რახუ ზის (ჰოროსკოპში), რაღაც მომენტში გაგვიჩნდება დაუძლეველი სურვილები საკუთარი თავის სწორედ ამ სფეროში რეალიზაციისა. თუ რახუ მეათე სახლშია, მაშინ გვექნება ძლიერი მიდრეკილება კარიერული რეალიზაციისკენ. თუ იგი მეოთხე სახლშია, გვექნება დაუძლეველი სურვილი ოჯახური ბედნიერებისა და ოჯახური მყუდროებისა. თუ რახუ მეხუთე სახლშია, გვექნება დიდი სურვილი საკუთარი თავის შემოქმედებითად რეალიზაციისა.

ვასანა, ეს ჩვენი კარმული პროგრამაა, რომელიც თან მოვიტანეთ წინა ცხოვრებიდან და კარგი ასტროლოგი გვაჩვენებს, თუ რა მომენტებში რა სურვილებს განვახორციელებთ. ყველა პლანეტა სიმბოლოა შინაგანი ნატიფი ძალისა. იოგა სუტრა ხსნის თუ რა არის ვასანა: ესაა რაღაც ქსოვილისმაგვარი, კვანძების უამრავი რაოდენობით, ჩვენ ვიბადებით გარკვეული პროგრამით, ეს პროგრამა იმყოფება ჩვენში და რაღაც მომენტებში ეს კვანძები აქტივაციას განიცდიან და ამოქმედდებიან. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, ვასანა ეს პროგრამაა, რომელიც ჩვენს ტენდენციებს, მიდრეკილებებს, სურვილებს და შესაბამისად ხასიათს განაპირობებს.

ხშირად ამბობენ, რომ პატარა ბავშვი, ეს თეთრი (დაუწერელი) ფურცელია. ეს შეცდომაა. ბავშვის არაცნობიერში უამრავი სამსკარა დევს, რომლებიც რეალიზაციას ითხოვენ ადრე თუ გვიან. მიუხედავად ამისა, კარმა-ვასანა ბოლომდე ვერ განსაზღვრავს ჩვენს მომავალს. შესაძლებელია ყველაფერი ამის გამოსწორება. ადამიანი იბადება ამ ტენდენციებით, მაგრამ ის, თუ როგორ განვითარდებიან ისინი, დამოკიდებულია აღზრდაზე, ურთიერთობებზე და ა.შ.

თუ ჭკუაში რაღაც პროგრამა გაქვთ, შესაბამისად ვისახავთ გეგმებს და მიზნებს ამ პროგრამის განხორციელებისთვის. ცნობიერების ზედაპირულ დონეზე (ტბის ზედაპირზე) ეს გეგმები და ფიქრები გამოვლინდება ტალღებად. მათ ჰქვიათ ‘ვრიტი’ (ტალღა).  კარმა, რომელმაც რაღაც სამსკარები ჩადო ჩიტაში, გამოდის ზემოთ, ქვეცნობიერში სურვილების სახით, ხოლო ცნობიერ დონეზე იგი იქცევიან აზრებად (ფიქრებად). ამ აზრებს კი საბოლოოდ ქმედებებამდე მივყავართ. მე რაღაც გავაკეთე, ამის შედეგად გამიჩნდა გამოცდილება, ამ გამოცდილებამ გამოიწვია რომ შემდეგ ცხოვრებაში დავიბადე გარკვეული პროგრამით, ამ პროგრამამ განაპირობა გარემოს განსაზღვრული აღქმა და ეს აღქმა იწვევს იმას, რომ მე ისევ ვიწყებ კარმულ მოქმედებას. და რა მხრივაა ეს წრე ჩაკეტილი? ის მთლად ბოლომდე ჩაკეტილი არაა, რადგან აქ შესაძლებელია ცვლილებებიც მოხდეს, მაგრამ სტანდარტულ შემთხვევებში ეს წრე ჩაკეტილია. შედეგად ჩნდება ავადმყოფობები, რომლებთან ერთადაც ვიბადებით, ან რომლებიც გვიან გვიჩნდება, ჩნდება ტანჯვები, რომლებსაც ვებრძვით, ფორმირდება ჩვენი გარეგნობა და ა.შ. ვედებში ნათქვამია, რომ კარმა განსაზღვრავს ჩვენი სიცოცხლის ხანგრძლივობას, გამოცდილებას, რომელსაც გავივლით ამ ცხოვრებაში, ჩვენს გარეგნობას, დაბადების ადგილს და ატმოსფეროს, იმას თუ როგორი მშობლები გვეყოლება და ა.შ.

და ჩნედება ერთი შეკითხვა, რომელსაც თუ გამოიცნობთ, ძალიან მარტივი გახდება ყველაფერი: სად შეიძლება ამ ჩაკეტილი წრის გაწყვეტა? სადაა ამ ჯაჭვის სუსტი რგოლი? კარმა ინახება არაცნობიერში, მაგრამ ცნობიერის დახმარებით ჩვენ შეგვიძლია დავამარცხოთ ეს არაცნობიერი შეგვიძლია გავიღვიძოთ. საბოლოოდ ჩვენ ცნობიერებაზე უნდა ვიმუშაოთ. როცა ვსაუბრობთ ჩვენი კარმის შეცვლაზე, ვსაუბრობთ ჩვენი აზრობრივი სურათის აზრობრივი ცნობიერების შეცვლაზე. თუ ამას შევცვლით, შევცვლით ცნობიერებასაც. შევძლებთ კარმის დაწვას, სამსკარების და ვასანების შეცვლას და ა.შ.

ვედების თანახმად ჭკუას ტალღური ბუნება აქვს და აზრებს, რომლებიც ტბის ზედაპირზეა, ‘ვრიტი’ ანუ ტალღები ეწოდება, და როდესაც ადამიანი ბედნიერია, ეს ტალღები თანდათან მშვიდდება, ხოლო როცა ადამიანი ნერვიულობს, შფოთავს და ღელავს, მისი ჭკუის ზედაპირზე მაღალი სიხშირის ტალღები ჩნდებიან. სადამდე მივყავართ შიშს სუფთა ფიზიოლოგიურ დონეზე? რას აკეთებს ადამიანი, როცა ეშინია? იგი იძაბება (ხანდახან ძლიერ სპაზმებამდეც კი). ეს რეალურად ისაა, რაც ჩვენს ცნობიერებას ემართება. ჩვენი ცნობიერებაც იწყებს კანკალს და იკუმშება. და პირიქით, როცა ადამიანი კარგად გრძნობს თავს, როცა მოდუნებულია და სასიამოვნოდ გრძნობს თავს, ცნობიერებაც ფართოვდება. და ტალღები ასეთი ცნობიერების ზედაპირზე ფართო, მშვიდი და სასიამოვნო ხდება.

ორი სიტყვით გრაფიკული გამოხატულება იმისა, რაზეც უნდა ვიმუშაოთ, ესაა აღწერა იმისა, თუ როგორ მუშაობს ჩვენი ჭკუა ახლა. ყველანაირი შფოთვები, ნერვიულობა, მღელვარება, სტრესი… და ადამიანები ისე მივეჩვიეთ ამას, რომ ამის გარეშე ცხოვრება ვერც კი წარმოგვიდგენია. რატომ უყვარს ბევრს როკ მუსიკა? რა არის როკ მუსიკა? რა არის საერთოდ მუსიკა? მუსიკა ესაა საშუალება მოვიყვვანოთ ჩვენი ცნობიერება ან ჩვენი ჭკუა გარკვეულ რიტმში. ადამიანები ისე ეჩვევიან ამ დაბალ რიტმებს, რომ მძიმე როკის გარეშე ცხოვრება არ შეუძლიათ.

ნებისმიერი სულიერი პრაქტიკის მიზანი არის ის, რომ შევცვალოთ ჩვენი ცნობიერების მუშაობის რეჟიმი, რომ დავაწყნაროთ იგი. გავხადოთ უფრო ნათელი და მკაფიო. და ბოლოს და ბოლოს გავაფართოვოთ იგი. შეკუმშული, შეჭმუხნული ცნობიერება, შეშინებული ადამიანის ცნობიერება – ეს ყველაზე დიდი საფრთხეა. ჩვენი ცხოვრების ყველაზე დიდი პრობლემაა. ასეთი ადამიანი თვითონ განიცდის უსიამოვნებებს და სხვებსაც გადასცემს, თავის გარშემო ავრცელებს მათ. შიშის, პანიკის, საფრთხის ეპიდემია გამოდის ამ დროს ჩვენი ჭკუიდან. და პირიქით, თუ ადამიანი ბედნიერია, იგი სხვებსაც გადასცემს ამ ბედნიერებას.

ხანდახან ადამიანები ავადმყოფურად არიან განწყობილნი ტრადიციის და იდეოლოგიის (რელიგიის) სხვა ფორმებთან და მხოლოდ საკუთარს თვლიან ჭეშმარიტად. ამბობენ: ჩემი ღმერთი ჯობია შენსას, ჩემი რელიგია ჯობია და ა.შ. ღმერთი ერთია და სულიერი პრაქტიკის მეთოდებიც უნივერსალურია. რაც არ უნდა ავიღოთ: ლოცვა, მედიტაცია, პრანაიამა, ასკეზები, საბოლოოდ, თუკი ადამიანი სწორად აკეთებს ამას, იგი განაწყობს საკუთარ ცნობიერებას სხვა რიტმზე. და თუ მიუკერძოებლად, მეცნიერული კუთხით შევხედავთ და სხვადასხვა სულიერი პრაქიკის მიმოხილვას გავაკეთებთ, ჩვენ დავინახავთ რომ მათ სწორედ აქამდე მივყავართ. ისინი ანთავისუფლებენ ადამიანს კარმისადმი მონობისაგან. ისინი ეხმარებიან ადამიანს, რომ გაიღვიძონ, გახდნენ გაცნობიერებულნი და უფრო მაღლა წავიდნენ სულიერ განვითარებაში.

მინდა კიდევ ერთ მნიშვნელოვან საკითხზე ვისაუბრო. მინდა რომ პასუხი გავცეთ კითხვაზე: როგორ უნდა იმოქმედოს ადამიანმა, რომ ახალი კარმა არ შეიქმნას? ხანდახან ადამიანები ამბობენ, რომ კარმა უნდა გავაუმჯობესოთ. არსებობს წიგნების მთელი სერია ‘კარმის დიაგნოსტიკაზე’, ‘კარმის გაწმენდაზე’, ‘კარმის გაუმჯობესებაზე’ და ა.შ. მაგრამ სინამდვილეში კლასიკური მიდგომაა, რომ კარგი კარმა არ არსებობს. კარმა ყოველთვის პრობლემატურია. პატანჯალი იოგა სუტრებში ამბობს, რომ ავიდია ეს მიწაა და ამ მიწაზე ჩვენ ვთესავთ კარმის თესლებს. ეს თესლები სამსკარების, ჩვენი შთაბეჭდილებების სახით ადრე თუ გვიან გაიზრდებიან. როდესაც იზრდებიან, გვაბრუნებენ ახალ წრეზე და ასე ვტრიალებთ როგორც ციყვი რგოლში. ერთ ადგილს ვტკეპნით და არსობრივად ერთი და იგივე პრობლემებს ვწყვეტთ მრავალი ცხოვრების განმავლობაში.

მაშასადამე რა უნდა ვქნათ იმისთვის, რომ კარმა აღარ შევქმნათ და სულიერად განვვითარდეთ? იმისთვის რომ ჩემმა ქმედებებმა ევოლუცია გამოიწვიოს სულიერების გზაზე და პრობლემები არ შეგვიქმნან? ჩვენ ავღნიშნეთ, რომ არსებობს ძალიან საშიში ელემენტი ჩვენს ცნობიერებაში, რომელსაც ეწოდება აჰამკარა ანუ ‘ცრუ ეგო‘ და რომელიც გვიბიძგებს ქმედებებისაკენ.

აჰამკარას აქვს ორი ასპექტი: ერთი კარგი, ერთი ცუდი. არსებობს აჰამკარას ფუნქციონალური ასპექტი. ეს ნიშნავს: იმისათვის რომ მე ვიმოქმედო, უნდა გავიგო (მესმოდეს) თუ ვინ ვარ. უნდა მქონდეს ჩემი ‘მე’. წარმოვიდგინოთ რომ დავივიწყე ამ წუთას, თუ ვინ ვარ. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, მოქმედებისთვის ადამიანს უნდა ჰქონდეს საკუთარი ‘მე’, საკუთარი თავის ნათლად შეგრძნება. ჩემი ‘მე’-ს შეგრძნება განსაზღვრავს ჩემს ქმედითუნარიანობას. თუ არ ვიცი ვინ ვარ, ვერ ვიმოქმედებ. ეს “მეს” ფუნქციონალური ნაწილია. ადმიანებს, რომლებიც აღწევენ მწვერვალებს მატერიალურ ან სულიერ პრაქტიკაში, ყოველთვის ძლიერი აჰამკარა აქვთ. მათ საკუთარი თავის ღირსების დიდი შეგრძნება აქვთ.

მაგრამ არსებობს აჰამკარას მეორე ასპექტი: რეპრეზენტატიული ფუნქცია. ანუ ჩემი თავის გარე პროეცირებას ვახდენ. ჩემთვის ცოტაა, რომ ვარ ისეთი როგორიც ვარ. მე კიდევ მჭირდება, რომ სხვა ადამიანებმაც იცოდნენ, როგორი ვარ. მინდა რომ აღფრთოვანებულნი იყვნენ ჩემით. აუცილებლად უნდა გავაგებინო სხვებსაც, როგორი ვარ. შთაბეჭდილება უნდა მოვახდინო ყველაზე. სწორედ ესაა ჩვენი ‘მე’-ს შხამიანი ნაწილი. არსებობს ნორმალური, ანუ რეალური ნაწილი და არსებობს ნაწილი რომელიც ტკბება იმის წყალობით, რომ აფართოებს თავის ‘მე’-ს. ყველანაირად ვცდილობ, რომ სხვებსაც ის ვაფიქრებინო საკუთარ თავზე, რასაც მე ვფიქრობ. სწორედ ამას ჰქვია სიამაყე. და ჩვეულებრივ რით ამაყობს ადამიანი? როგორ მუშაობს ეს მექანიზმი? ეს მუშაობს ამგვარად: რომ ჩემ თავს მივაწერ ყველა ჩემს მიღწევას. როცა ადამიანს კითხავთ, თუ ვინ არის და რას წარმოადგენს, ის მოყვება თავის მიღწევებზე, წარმატებებზე… რატომ უხარია ადამიანს ასე ძლიერ წარმატებები და რატომ განიცდის წარუმატებლობების დროს? იმიტომ რომ მანამ, სანამ რამე საქმიანობას დავიწყებთ, ჩვენ გვინდა მივიღოთ გარკვეული შედეგი (ნაყოფი) ამ საქმიანობის შედეგად. სანამ ჩვენ მივიღებდით ამ ნაყოფს, უკვე მივითვისეთ იგი. ეს შედეგი საკუთარი ‘მე’-ს ნაწილი გავხადეთ. ჩვენ წინასწარ გვინდა ვიყოთ ის, რაც ჯერ არ ვართ. მოვიყვან ერთ მაგალითს ჩემი ცხოვრების პრაქტიკიდან. ერთ ადამიანს იმდენად უნდოდა, რომ აკადემიკოსი ყოფილიყო, რომ როდესაც არჩევნები ტარდებოდა (ფარული კენჭისყრით), ის წინასწარი ნერვიულობისგან გარდაიცვალა.

ეს კარმის ძალიან მნიშვნელოვანი მექანიზმია: ჩვენ მივაწერთ საკუთარ თავს ჩვენი შრომის ნაყოფებს აჰამკარას ამ რეპრეზენტატიული ფუნქციის საშუალებით. ადამიანი ხდება ამაყი თავისი წარსული მიღწევების გამო. ხანდახან, როცა არაფერი აქვს საამაყო, რაღაც სასაცილოთი იწყებს ტრაბახს. როცა რაღაცას მივაღწიე, მიჩნდება შეგრძნება, რომ მე უფრო დიდი გავხდი. ჩემი ‘მე’ გაფართოვდა. საკუთარი მნიშვნელოვანობის შეგრძნებით ვივსები და უფრო სრულფასოვნად შევიგრძნობ რომ ‘მე ვარსებობს’. მგონია რომ შრომის ნაყოფებით რეალიზაციის გარეშე ნამდვილი არსებობა არ შემიძლია. და პირიქით, როცა წარუმატებლობას განვიცდი, ეს დარტყმაა აჰამკარაზე. მე უფრო ‘ცოტა’ გავხდი. დავპატარავდი. სინამდვილეში ეს ილუზიაა და არაფერი განსაკუთრებული არ მომხდარა, მაგრამ მე მენგრევა ჩემი წარმოდგენები ჩემი თავის შესახებ, რომელიც თავადვე შევთითხნე. ზოგი თავის მოკვლას წყვეტს იმის გამო რომ დიდი ვალები აქვს, ან ცოლი გაექცა და ა.შ…

რატომ ვტკბები კარმული ნაყოფებით და წარმატებებით? სწორედ იმიტომ, რომ ჩემი ‘ცრუ ეგო’ ტკბება. თავისთავად მატერიალური ნაყოფები, სიამოვნების წყარო არაა, რადგან სულს არ შეუძლია მატერიით ტკბობა. ნებისმიერი ჩვენი მიღწევა მხოლოდ რამდენიმე დღის ან ცოტა მეტი ხნის განმავლობაში გვახარებს. ტკბობას განვიცდით რაღაცის მითვისების დროს, აჰამკარას ზრდის დროს. კარმული ქმედება, ესაა ქმედება, რომელიც მიმართულია იმაზე, რომ მივიღოთ ამ ქმედების ნაყოფები. როცა ვიღებ ამ ნაყოფს ან პირიქით, არ ვიღებ, და ვტკბები ‘ცრუ ეგოს’ საშუალებით, რა ხდება ამის შემდეგ? რჩება ძალიან ღრმა სამსკარა, კვალი – ან ძალიან ძლიერი ტანჯვა წარუმატებლობისგან, ან ძალიან ძლიერი სიხარული წარმატების გამო და იმის შეგრძნების გამო, რომ ‘მივაღწიე’ ამას. ამიტომ როგორ უნდა ვიმოქმედოთ, რომ კარმა არ შევქმნათ? უნდა ვიმოქმედოთ ჩვენი შრომის ნაყოფებთან მიჯაჭვულობების გარეშე.

‘ბჰაგავად-გიტაში’ კრიშნა სწორედ ამ საიდუმლოს უხსნის არჯუნას. ეს ძალიან მარტივი საიდუმლოა, რომელსაც რატომღაც თითქმის ვერავინ ვერ მიყვება რეალურად. ‘იმოქმედე, მაგრამ იმოქმედე არა ნაყოფებისთვის, არამედ თავად მოქმედებისთვის!’ იმოქმედე ისე, რომ თავად მოქმედება იყოს შენი რეალიზაცია! შეცდომა, რომელსაც ვუშვებთ, არის ის, რომ შრომის ნაყოფებში ვეძებთ რეალიზაციას. ეს უანგარო მოქმედება მოვალეობის გამო, შედეგებზე მიჯაჭვულობის გარეშე რა თქმა უნდა ნაყოფებსაც განაპირობებს, შედეგები აუცილებლად მოვა და თანაც გაცილებით მეტი, მაგრამ როცა შედეგზე ვართ კონცენტრირებული, ნაკლებ ყურადღებას ვაქცევთ თავად მოქმედებას და გაცილებით უფრო უხარისხოდ ვმოქმედებთ. თუ ვაკეთებ ჩემს გასაკეთებელს და შედეგებზე არ ვზრუნავ, ეს შედეგები საუკეთესოა.

უკვე ავღნიშნეთ, რომ გონების მეშვეობით შემიძლია დავწვა კარმა და გავარღვიო ჩაკეტილი წრე. როცა ბუდჰი აქტივაციას განიცდის, როცა გონების ცეცხლი ინთება, პირველ რიგში ვაცნობიერებ, რომ მარადიული და უკვდავი ვარ. უნდა გავაცნობიერო, რომ არაფრის არ უნდა მეშინოდეს და ასევე უნდა მივხვდე, რომ ჩემი მოქმედებების ნაყოფები მე არ მეკუთვნის. ალექსანდრე მაკედონელმა მოითხოვა, რომ სიკვდილის სარეცელზე გაშლილი ხელებით წაეყვანათ, რატომო? რომ კითხეს, უპასუხა: ‘ხალხმა დაინახოს, რომ თან არაფერი მიმაქვს იმ ქვეყნად და ხელცარიელი მივდივარო…’

გონიერი ადამიანი აცნობიერებს, რომ მისი ცხოვრების დანიშნულება მოქმედებაა და ამ მოქმედებაში თავისი გულის, სიყვარულის, თავისი ცნობიერების ჩადებაა და მონურად არ უნდა იყოს დამოკიდებული თავისი შრომის ნაყოფებზე. გონების მეშვეობით უნდა მივხვდე, რომ წარმატებაც და წარუმატებლობაც არ უნდა მაღელვებდეს. კრიშნა იძლევა იოგის არაჩვეულებრივ განსაზღვრებას, იოგა არაა ფეხებით მაღლა დგომა და ლოტოსის პოზაში ჯდომა. კრიშნა ამბობს, რომ ერთნაირი დამოკიდებულება უნდა გვქონდეს წარმატებისადმი და წარუმატებლობისადმი. არ უნდა მივეჯაჭვოთ საკუთარი შრომის ნაყოფებს. უნდა ვიყოთ აუღელვებელნი, მაშინაც როცა გვაქებენ და მაშინაც როცა გვაძაგებენ. უნდა ვაკეთოთ ყველაფერი სიყვარულით და არ ვინერვიულოთ მომავალზე. ეს არ ნიშნავს რომ არ უნდა ვიმოქმედოთ და ამით ვთქვათ უარი ნაყოფებზე. მოქმედება საჭიროა და აუცილებელია! ‘ბჰაგავად-გიტა’, ეს მოქმედების ფილოსოფიაა და არა უმოქმედობის! კრიშნა ამბობს: ‘თუ ასე იქნები განწყობილი ცხოვრებისადმი, მუდამ ჩემთან იქნები დაკავშირებული. შენ დააკავშირებ შენს პატარა ცნობიერებას უზენაეს ცნობიერებასთან. და შენი პატარა ცნობიერება აბსოლუტურად ბედნიერი იქნება.’ (ეს ციტატა არაა, შინაარსი და დასკვნაა “ბჰაგავად-გიტას” ციტატიდან).

სამადჰის, ანუ ღმერთთან დაკავშირების დროს, ჭკუა აბსოლუტურად მშვიდი ხდება. მშვიდი ჭკუა გვჭირდება იმისთვის, რომ უმაღლესი ჭეშმარიტება გავაცნობიეროთ. იოგები ამბობენ, რომ ჩვენი ცნობიერების ტბის სიღრმეში განძია, რომელსაც ვერ ვხედავთ, რადგანაც ტბა დაბინძურებულია და ღელავს. თუ რომელიმე სულიერი პრაქტიკის შედეგად ადამიანმა შეძლო ცნობიერების ტბის დაწყნარება, იგი ხედავს ამ განძს. ხედავს საკუთარ თავს და აბსოლუტურად ბედნიერი ხდება. იგი საკუთარ თავს უბრუნდება.

ყველა ჩვენი პრობლემა დისჰარმონიის შედეგია, რომელსაც თავად ვიქმნით. ღმერთმა მოგვცა გონება და ეს გონება მისი შეცნობისთვისაა საჭირო, ჩვენ კი რას ვაკეთებთ? არასაჭირო რაღაცეებისთვის ვიყენებთ მას. აიურვედა ამბობს, რომ ჩვენი ყველა ავადმყოფობის მიზეზი გონების არასწორად გამოყენებაა. მაგალითად ჩვენ ვჭამთ იმას რაც არაა სასარგებლო, ვჭამთ იმაზე მეტს, ვიდრე საჭიროა, გვაქვს სექსი იმაზე გაცილებით მეტი ვიდრე საჭიროა… მთელი თანამედროვე ცივილიზაცია გონების არასწორი გამოყენების შედეგია. ადამიანები გამუდმებით ცდილობენ, აღიგზნონ თავი. ცხოველები არასწორად არ იყენებენ გონებას, რადგან მათ გონება არც გააჩნიათ თითქმის. მათ იმდენად აქვთ გონება, რამდენადაც თავისი კარმის გასტუმრებისთვის ჭირდებათ. ლომს რომ ანახო ეროტიული ფილმი ლომების მონაწილეობით, ის არ აღიგზნება. მას წელიწადში ერთხელ აქვს სექსი და რამდენი ეროტიული ფილმიც არ უნდა ანახო, ამას ვერ შეუცვლი. ის ჰარმონიაშია ბუნებასთან. ადამიანი კი განუწყვეტლივ ცდილობს, რომ გამოვიდეს ჰარმონიული მდგომარეობიდან.შეუძლებელია მარწყვი ჭამო ზამთარში და ის სასარგებლო იყოს. ასეთი მარწყვი არღვევს ჩვენს ჰარმონიას, ჩვენს ბუნებრივ მდგომარეობას.

ახლა დავუბრუნდეთ ასტროლოგიას. ორი სიტყვით ასტროლოგია ესაა ინსტრუმენტი სულიერი განვითარებისათვის. იგი ეხმარება ადამიანს, რომ გააცნობიეროს, თუ როგორ იცხოვროს ბუნებასთან ჰარმონიაში. მიკროკოსმოსი და მაკროკოსმოსი ერთ ნიმუშზეა აგებული. ვედური ასტროლოგიის 7 პლანეტა შეესაბამება ჩვენი სხეულის 7 ჩაკრას (9 პლანეტაა, მაგრამ ჩაკრებს 7 შეესაბამება). ჩვენი სხეული ეს მიკრო სამყაროა. ვედები ამბობენ, რომ სამყაროში მოქმედებენ ნატიფი ძალები და თუ ჩვენ მათთან ჰარმონიაში მოვიყვანთ თავს, ისინი ხელს შეგვიწყობენ, რომ ჩვენი არსებობა ბედნიერი გავხადოთ. ასტროლოგია ხსნის, თუ როგორ მოვახდინოთ ეს ჰარმონიზირება. აჯნა ჩაკრას (მესამე თვალი) შეესაბამება მზე და მთვარე და აქ, ამ ჩაკრაში იმყოფება ჩვენი გონება (ბუდჰი). სწორედ ეს ჩაკრა მართავს ჩვენს ცნობიერ ‘მე’-ს. ამიტომ იოგები ძირითადად გალობენ მანტრას – ‘ომ’. ეს მანტრა სწორედ აჯნა ჩაკრას შეესაბამება. თუ ადამიანს მზე და მთვარე კარგ მდგომარეობაში აქვს ჰოროსკოპში, შესაბამისად მას კარგად ექნება განვითარებული ეს ჩაკრა. შემდეგ მოდის ვიშუდჰა (ყელის) ჩაკრა. ამ ასტროლოგიურ სახლს აკონტროლებს მერკური. შემდეგია ანაჰატა (გულის) ჩაკრა, შემდეგ მანიპურა ჩაკრა (მზის წნული), სვასდჰისტანა ჩაკრა (გამრავლების ორგანოები, რომლებსაც მართავს იუპიტერი) და ბოლო მულადჰარა ჩაკრა (მართავს სატურნი). ხოლო რახუ და კეტუ (ფარული პლანეტები) არის ‘იდა’ და ‘პინგალა’, ის ორი არხი, რომლებიც წარმოადგენენ სიმპათიკურ (პინგალა) და პარასიმპათიკურ (იდა) ნერვულ სისტემას.

ასტროლოგია გვაძლევს საშუალებას, რომ დავინახოთ რომელი ცენტრებია დასუსტებული და ვიმუშაოთ მათზე. გვეხმარება შევიცნოთ, რა სახით ვარ დაკავშირებული ამ სამყაროსთან ნატიფ დონეზე. და ბოლოს და ბოლოს როგორ ვართ დაკავშირებული ღმერთთან მთელი ამ სისტემის მეშვეობით. მაგალითად თუ მიდიხართ ასტროლოგთან და ხედავს, რომ რაღაც პრობლემები გაქვთ სატურნთან, იგი გეტყვით, რომ გექნებათ უძილობა, აგზნებული გონება, დეპრესიები, და გაძლევთ რჩევას რა უნდა გავაკეთოთ, რომ ამ ყველაფრისგან განვთავისუფლდეთ… არსებობს ჰომოლოგიური რიგები ამ სამყაროში. ჩვენ სამყაროს ნაწილი ვართ და რაღაც რიტმში (რეზონანსში) ვიმყოფებით ამ სამყაროსთან. პრობლემები, რომლებიც ახლა გვაქვს, შედეგია ამ ჰარმონიის დარღვევისა.

სუსტი პლანეტა, რომლითაც დავიბადე, შედეგია იმისა, რომ წინა ცხოვრებაში ვაკეთებდი იმ ქმედებებს, რომლებიც ამცირებდნენ და ზიანს აყენებდნენ ბუნების იმ ნაწილს, რაზეც პასუხს აგებს ესა თუ ის პლანეტა. არსი იმაშია, რომ თუ სწორად გამოვიყენებთ ასტროლოგიას, ის დაგვეხმარება, რომ უფრო ჰარმონიულნი ვიყოთ ბუნებასთან და გავიგოთ ჩვენი დანიშნულება. მოქმედება ნაყოფებზე მიჯაჭვულობის გარეშე ყველაზე ეფექტური მაშინაა, როცა ვიცით თუ რა არის ჩვენი შესაძლებლობები და ჩვენი საქმიანობის სფერო. ასტროლოგია კი გვეხმარება გავიგოთ, თუ რომელი სფეროა ეს, იგი ასევე გვეხმარება იმ შეცდომების გამოსწორებაში, რომლებიც დავუშვით.

აჰამკარა ‘გამოგვყოფს’ მთლიანისგან და გვანცალკევებს. შეუძლია მოჭრილ თითს იყოს ბედნიერი? ვედური კულტურის მიზანია, ისევ მიაერთოს ადამიანი ერთ მთლიანს.  ‘ბჰაგავად-გიტაში’ კრიშნა პირველივე თავებში გვიხსნის, რომ უნდა დავაკვირდეთ საკუთარ თავს და დავფიქრდეთ. იგი ამბობს, რომ არის უნივერსალური მეთოდი ყველა ჩვენი პრობლემის დაწვისა. ის აღნიშნავს ამ მეთოდს სიტყვით ‘იაგია’, რაც ნიშნავს მსხვერპლშეწირვას. რაც საბოლოოდ ნიშნავს უარის თქმას საკუთარ ‘ცრუ ეგოზე’, ცრუ წარმოდგენებზე საკუთარი თავის შესახებ, რომლებიც ჩვენი უმეცრების ფესვებს წარმოადგენენ. კრიშნა ამბობს, რომ ადამიანი ყველა შემთხვევაში აკეთებს მსხვერპლშეწირვებს, მაგრამ თუ ამას არასწორად აკეთებს, ბედნიერებას ვერ მოიპოვებს, ხოლო თუ სწორად აკეთებს ბედნიერი იქნება ამ სამყაროშიც და იმ სამყაროშიც.

პრანაიამა ერთ-ერთი მსხვერპლშეწირვაა. როცა მე ვზღუდავ ჩემს სუნთქვას, როცა გადამყავს იგი არაცნობიერი სფეროდან ცნობიერში. პრანაიამის არსი ორ სიტყვაში სწორედ ესაა, რომ არაცნობიერ პროცესს (სუნთქვას) ცნობიერ პროცესად ვაქცევ. და ეს ძალიან ღმად მოქმედებს ჩემს ცნობიერებაზე. იგი ამშვიდებს მას და ცნობიერება ხდება უფრო მშვიდი, სუფთა და ღრმა. უბრალოდ დაჯექით და დაიწყეთ მშვიდად დაკვირვება თქვენს სუნთქვაზე. თქვენ იგრძნობთ, რომ მთელი სხეული და ცნობიერება დუნდება და მშვიდდება.

კრიშნა ამბობს, რომ პრანაიამა ერთ-ერთი ფორმაა მსხვერპლშეწირვებისა. და კიდევ ჩამოთვლის მსხვერპლშეწირვების სხვადასხვა ფორმებს, მაგრამ ის ამბობს რომ არსებობს ყველაზე ძლიერი მსხვერპლშეწირვა (იაგია), რომელსაც უწოდებს სიტყვას ‘ჯაპა’ –  ესაა ბგერის მოქმედება ჩვენს ცნობიერებაზე. პრანაიამა, ასტროლოგია და კიდევ სხვა ბევრი მეთოდი რა თქმა უნდა ხელს უწყობს ცნობიერების ჰარმონიზაციას, მაგრამ ყველაზე ძლევამოსილი მეთოდი ეს ბგერაა.

რეალობის სწორად აღქმა შეგვიძლია იმდენად, რამდენადაც გაწმენდილია ცნობიერება. და არსებობს ცნობიერების გაწმენდის ძალიან ძლიერი მეთოდი, რომელიც გვეხმარება, რომ გადავრთოთ ჩვენი ცნობიერება სხვა რეალობის აღქმაზე. ჩვენ ვხედავთ იმ რეალობას, რომელიც გვინდა რომ დავინახოთ, და არა ისეთს, როგორიც სინამდვილეშია და რომელსაც ჩვენ ვერ შევიგრძნობთ და თუ ცოტათი მაინც შევცვლით ცნობიერებას, შევძლებთ რომ ცოტათი მაინც შევიგრძნოთ ეს სხვა რეალობა. ახლა ვიმყოფებით ვირტუალურ რეალობაში, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ უბადრუკი ნაწილია ჭეშმარიტი რეალობისა. ვცდილობთ დავტკბეთ ამით, მაგრამ ჩვენ არსით გაცილების მეტის ღირსები ვართ და მეტი შეგვიძლია. შეგვიძლია პირდაპირ სულით აღვიქვათ რეალობა და არა განპირობებული მექანიზმებით. და საშუალება ცნობიერების მომართვისათვის არის ბგერა.

სანსკრიტი უნიკალური ენაა. ამბობენ რომ ის მოსულია ჩვენთან სხვა რეალობიდან და სხვა ენებისგან განსხვავებით სანსკრიტული ანბანი აწყობილია ძალიან მეცნიერულად. ყველამ ვიცით რომ არსებობს 5 სტიქია. ამ სტიქიებს შეესაბამება გრძნობათა 5 ორგანო. ასევე გრძნობათა 5 ობიექტი… სმენა, შეხება, ყნოსვა, გემოვნება და მხედველობა, რომლებსაც შეესაბამება 5 შესაბამისი გრძნობის ობიექტი… არსებობს 25 თანხმოვანი სანსკრიტში და თვითოეულ სტიქიას 5 მათგანი შეესაბამება. ბგერების საშუალებით ადამიანს შეუძლია, რომ გადართოს თავისი აღქმა სხვადასხვა ნატიფ ენერგიებზე. თუ ადამიანი სწორად გამოთქვამს მათ, ისინი ტრანსფორმაციას უკეთებენ ჩვენს შინაგან ენერგიებს.

არსებობს ოთხი ნახევრადხმოვანი სანსკრიტში: ‘ია’, ‘რა’, ‘ლა’ და ‘ვა’. ისინი შეესაბამებიან 4 ნატიფ ელემენტს (ჩიტა, აჰამკარა, მანას და ბუდჰი). აჰანკარას შეესაბამება ‘ია’ (აქედან მოდის რუსული ‘я’). არსებობს სამი ენერგია, რომლებიც მოქმედებენ ამ სამყაროში. ესენია: მოქმედების ენერგია (ბალა), სურვილის ენერგია (გიანა) და ნების ენერგია (კრია). ამათი შესაბამისია 3 სისინა ბგერა, რომლებიც რუსულში შეესაბამებიან ‘с’, ‘ш’ და ‘щ’.

არსებობს 14 ხმოვანი სანსკრიტში, რომლებიც ასევე განსაზღვრულ ელემენტებს შეესაბამება. პირველი ბგერა სანსკრიტში, ისევე როგორც სხვა ენებში არის ‘ა’, რომელიც განსაზღვრავს სულს და უკანასკნელი ბგერებია ‘ჰა’ და ცხვირისმიერი ‘მ’. ‘აჰამ’ სანსკრიტზე ნიშნავს ‘მე’-ს. სხვაგვარად რომ ვთქვათ სანსკრიტთან შესაბამისად ბგერები წარმოადგენენ მთელ სამყაროს და მთელ რეალობას და თუ ადამიანი სწორად წარმოთქვამს ბგერებს, მას შეუძლია გამოიძახოს სხვადასხვა ენერგიები ნატიფი რეალობიდან. ის რაც ადრე მანტრების საშუალებით მიიღწეოდა, ჩვენს დროში მიიღწევა ‘იანტრების’ საშუალებით. იანტრა ნიშნავს მექანიზმს, მანქანას… ჩვენ ვცხოვრობთ მექანიზმების საუკუნეში და ჩვენს სურვილებს ‘იანტრების’ საშუალებით ვანხორციელებთ.

კრიშნა ტყუილად არ ამბობს, რომ ცნობიერების ტრანსფორმაციის ყველაზე ძლიერი მეთოდი ბგერაა. ბგერით ფორმულებში შეკუმშული, კომპრესიული სახითა ჩადებული ცოდნა. კრიშნა ხსნის, რომ ბგერაში ‘ომ’  მთელი ვედური ცოდნაა ჩადებული. და როდესაც ‘ომ’-ს წარმოვთქვამთ, ეს ცოდნა შიგნიდან იხსნება ჩვენში… (ავღნიშნავ რომ ‘ომ’ შედგება სამი ბგერისაგან: ‘ა’ ‘უ’ და ‘მ’).  ბგერა იყო მატერიალური სამყაროს პირველი ელემენტი, რომლისგანაც შეიქმნა ყველაფერი დანარჩენი.  სწორედ ბგერას შეუძლია, რომ ამ სამყაროს მიღმა გაგვიყვანოს. ბგერაში რა თქმა უნდა მანტრებთან და ლოცვებთან ერთად იგულისხმება სიმღერა და მუსიკა, რომლებიც ასევე წმენდენ ჩვენს ცნობიერებას, თუ სწორად არიან შერჩეულნი. არსებობს სამკურნალო მანტრები, არსებობს მანტრები, რომლებიც კონკრეტული ჩაკრებისთვისაა განსაზღვრული, მაგრამ ყველაზე დიდი მნიშვნელობა აქვს მანტრებს, რომლებიც სულიერი განვითარებისთვისაა განკუთვნილი. 🐉🕉🖤

ავტორი: ბჰაკტი ვიგიანა გოსვამი

მთარგმნელი: მამუკა გურული

წყარო: magma.ge

აჩქარება ყოველთვის მცდარი გზაა. ჭეშმარიტებას არსად ეჩქარება — ის მარადიულია და უცვლელი. ის, რასაც ჰერმეტიკის შვიდ პრინციპს ვუწოდებთ, ატლანტების მიერ პრაქტიკულ ცხოვრებაში გამოყენებული კოსმიური კანონებია.

1. მენტალიზმის პრინციპი:  

ყველაფერი არის აზრი. 

სამყარო წარმოადგენს აზრობრივ სურათს. თუ გავიგებთ პრინციპის არსს, შეგვექმნება წარმოდგენა ადამიანის შექმნის თაობაზეც. ეს არის ინსტრუმენტი, რომელსაც სამყაროს საკუთარ აზრებში მატერიალიზაციისათვის იყენებს ‘ყველა’ (ანუ ღმერთი). აქედან გამომდინარე, ადამიანი საკუთარი სამყაროს ღმერთია. 

მატერიალურ სხეულში, უმეტესობა ივიწყებს, რომ ადამიანი საკკუთარი აზრებით ქმნის რეალობას. ადამიანი წუხს საკუთარი მერკანტილური აზრებიდან გამომდინარე შედეგების გამო. ამ გზით ინდივიდს მსხვერპლის ცნობიერება უყალიბდება. თითქოს ყველაფერი ხდება მისი ნების საწინააღმდგოდ. თითქოს მასში არ იბადება და იზრდება სამყარო, არამედ პირიქით, ის იბადება და იზრდება სამყაროში.

2. ანალოგიის პრინციპი: 

 როგორც ზევით, ისე ქვევით. 

როგორც ქვევით, ისე ზევით. რაც შიგნიდან, ის გარედან. რაც გარედან, ის შიგნიდან. ეს პრინციპი ეხება სხვადასხვა ვიბრაციული დონის მსგავსებასა და სამყაროს წესრიგის კლასიფიკაციას. სიცოცხლის დიდი სკალა სულს დედიდან მიყვება და არსებობს უსასრულო ვიბრაციულ სიხშირეებში. სულიერი სამყაროც იმ კანონებს ექვემდებარება, რომლებიც მატერიალურ პლანზე მოქმედებს. ყველა კოსმიურ მოვლენას შორის არსებობს მსგავსება. ამ ანალოგიის შესწავლამ ატლანტებს საშუალება მისცა შეეცნოთ უცნობი საიდუმლოებები, მათთვის ცნობილი პრინციპების გამოყენებით. მაგალითად ტოლტეკების ასტროლოგია ჩამოყალიბებული იყო შემდეგ ჰიპოთეზებზე:  

ადამიანი მიკროკოსმოსია, რომელიც სამყაროს ანალოგიურ კოპიას წარმოადგენს. სხეულის ატომების ბირთვები წარმოადგენენ მზეებს ხოლო მათ გარშემო მბრუნავი ელექტრონები არის პლანეტები. დნმ-ს სპირალები წარმოადგენენ გალაქტიკების ‘სახელოებს’ სიცოცხლის დიაგრამის მეშვეობით ატლანტები მზის სისტემის პლანეტებს უკავშირდებოდნენ, რომლებიც მათზე ზემოქმედებდნენ. 

პლანეტები სხეულის იმ ნაწილებზე ახდენენ გავლენას, რომელსაც შეესაბამებიან. ვერძი კავშირში იყო თავთან, თევზები — ფეხებთან. თილისმის საშუალებით ატლანტი მაგიურ კავშირს ამყარებდა კოსმიურ ძალებთან. კოსმოსი ზემოქმედებდა ადამიანზე, მაგრამ ადამიანიც თავის მხრივ ზემოქმედებდა მასზე. ატლანტებს სჯეროდათ, რომ ტბაში ქვის ჩაგდება, ადრე თუ გვიან აისახებოდა სამყაროზე და მოახდენდა გავლენას, რადგან ყველაფერი ერთმანეთთან კავშირშია. ვინმეს მიმართ სიძულვილის გრძნობით, ადამიანი საკუთარ თავს ანადგურებს. 

‘სიმპატიის მაგია’ — ადამიანსა და ცვილის ფიგურას შორის კავშირის დამყარების ხელოვნება — აგებულია ურთიერთშეთანხმების პრინციპზე, რომლის დროსაც ცვილის ფიგურის მიერ მიღებული ზემოქმედება ადამიანის მიმართ იქნება მიმართული, რომელიც ამ დროს მოდელის ფუნქციას ასრულებს. ანალოგიური პრინციპთ შესაძლებელია ადამიანის ხესთან კავშირი, მასზე საკუთარი დაავადების გადატანა და ამ გზით განკურნება. ანალოგიურად ხდებოდა ადამიანის ბუნებაზე ზემოქმედება: გარემო, ამინდი იწვევდა ცვლილებებს ადამიანში და ახდენდა გავლენას ყოველდღიურ ყოფაზე. მეორე მხრივ, ადამიანის ფსიქოლოგიური და სულიერი მდგომარეობა ზემოქმედებდა ამინდზე და გარემოზე. 

ყოველმა ატლანტმა იცოდა რომ კანონების უგულვებელყოფა, ურთიერთშეთანხმების პრინციპით მკაცრად ისჯება ყოფის ასტრალურ, მენტალურ და მიზეზობრივ დონეზე. სწორედ ამ მიზეზით, გვიანდელი ატლანტიდის პერიოდში, შავი მაგები რიტუალის წინ იმეორებდნენ ლოცვას: ‘ვათავისუფლებ საკუთარ თავს ადამიანური კანონებისგან და გადავცემ მას ღვთიურ მართლმსაჯულებას’. ურთიერთშეთანხმების პრინციპიდან გამომდინარე, ტოლტეკი ქურუმები ამბობდნენ, რომ ოქროს ხანა, ისევე როგორც რკინის ხანა, მხოლოდ ადამიანის სულში არსებობს. გარე სამყარო კი მხოლოდ ინდივიდის შინაგანი სამყაროს ანარეკლია. გამომდინარე აქედან, შინაგანი სამყაროს შეცვლისას, ადამიანს ძალუძს გარემოს შეცვლა. ნივთები და მოვლენები ნეიტრალურია. ყველაფერი თქვენი სულის ფერზეა დამოკიდებული, რომლიდანაც, როგორც გამადიდებელი შუშიდან, უყურებთ ამ სამყაროს.

ატლანტიდელი ქურუმები ამბობდნენ: როგორც არ უნდა ეცადოთ სხვების შეყვარებას, არ გამოგივათ ეს, ვიდრე არ ისწავლით საკუთარი თავის, ანუ ღმერთის სიყვარულს, რომელიც თქვენ სხეულში იმყოფება. და როდესაც შეიყვარებთ საკუთარ თავს, მიხვდებით, რომ არ არის აუცილებელი შეიყვაროთ სხვები, რადგან ისინი ხართ თქვენ და ამით ხართ ერთი მთლიანი. 

3. ვიბრაციის პრინციპი: 

არაფერია უძრავად. ყველაფერი მოძრაობს და განუწყვეტლად ვიბრირებს. 

ეს კანონი მოწმობს იმას, რომ არაფერია ბუნებაში უმოძრაო. მატერია, ენერგია და სული წარმოადგენს ვიბრაციულ ერთობლიობას. სული, ყველაზე სწრაფი ვიბრაციის უკიდურესი პოლუსია, რომლის სიხშირეც იმდენად მაღალია, რომ პოლუსი უმოძრაო ჩანს. საწინააღმდეგო პოლუსი მხოლოდ მკვრივი მატერიისგან შედგება. შუქი, სითბო, მაგნეტიზმი, ელექტროობა — ვიბრაციის სხვადასხვა ფორმებია. აზრები, გრძნობა, იმპულსი — მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანის ვიბრაციული მდგომარეობებია. ფიზიკური სხეული იმ სისტემების ერთობლიობას წარმოადგენს, რომლებიც ერთ სიხშირეზე ვიბრირებს. 

ავადმყოფობები — ვიბრაციული დისჰარმონიის შედეგია. როდესაც ადამიანი ბედნიერია, ეს დადებითი ვიბრაციის შედეგია. აზრები, ვიბრაციიდან გამომდინარე, ხდიან ადამიანს კულტურულს ან ამორალურს, ბედნიერს, მხიარულს ან დამწუხრებულს და უბედურს. მენტალური ტალღების სახესხვაობის გამო, ადამიანები ურთიერთობისას ხშირად უთანხმოებას განიცდიან, რის გამოც ოდესღაც საზოგადოების კასტებად დაყოფა მოხდა. ქურუმები, ჩვეულებრივ ადამიანებთან ურთიერთობისას სპეციალური სუნთქვების, მანტრების და კრისტალების საშუალებით ახერხებდნენ მენტალური ტალღების სიხშირის დადაბლებას. ვიბრაციის პრინციპით ხდება ჰიპნოზი, ტელეპატია, ზომბირება. 

ატლანტები ველურ ადამიანებსა და ცხოველებს მათ მენტალურ ტალღებზე გადაწყობის მეშვეობით მართავდნენ. ტოლტეკები ინფრაბგერას მატერიის გასანადგურებლად იყენებდნენ, ხოლო ულტრაბგერითი ვიბრაციები განკურნების მიზნებით გამოიყენებოდა. ატლანტების მაღალი ვიბრაციების ბგერებისგან შემდგარ სიმღერებს განკურნების ძალა ქონდა. მათი მუსიკალური ინსტრუმენტები გამოსცემდნენ ბგერებს, რომლის აღქმაც ჩვეულებრივი ადამიანისთვის შეუძლებელია. 

ვიბრაციის პრინციპი, წყევლის არსის ამოხსნის საშუალებას იძლევა. წყევლაში არაფერია ზებუნებრივი, არამედ ეს მხოლოდ გამანადგურებელი ვიბრაციების ერთობლიობაა, რომელიც გარკვეული ობიექტის მიმართ იგზავნება. ანალოგიური შემთხვევაა დალოცვა, სადაც წყევლის საპირისპირო სახის, დადებითი ვიბრაციის მიმართვა ხდება ობიექტზე. ტოლტეკები მაგიურ სიტყვებს და მათ კომბინაციებს ფლობდნენ, რომელიც ყოველდღიურ ცხოვრებაში გამოიყენებოდა. ლოცვები შეიცავდა სიტყვებს, რომლებიც ბგერების გარკვეული კომბინაციის მეშვეობით მიიმართებოდა ამა თუ იმ ობიექტისკენ და ამ მეთოდით ხდებოდა ბუნების ძალების გამოძახება და მათი მართვა. 

4. პოლარულობის კანონი: 

 ყველაფერი ორმხრივია და აქვს პოლუსები.

ყველაფერ არსებულს გააჩნია ანტიპოდი. საპირისპირო ცნებები იდენტურია. განსხვავება მხოლოდ საფეხურშია. ყველა ჭეშმარიტება, მხოლოდ ნახევრად არის ჭეშმარიტება. ყველა პარადოქსის შეთანხმებაა შესაძლებელი. უკიდურესობები ერთმანეთთან კონტაქტშია. ყველაფერი ორმხრივია: მატერია — ანტიმატერია, სამყარო — ანტისამყარო საპირისპირო პოლუსების არარსებობის შემთხვევაში, სიცოცხლის არსებობა შეუძლებელი იქნებოდა. ყოველ ელემენტში მოიპოვება საპირისპირო. ეს კანონი არ ვრცელდება განსხვავებული სახის ელემენტებზე.

სინათლე და სიბნელე — ერთიდაიგივე მოვლენის ორი საპირისპირო პოლუსია.  სიყვარული და ზიზღი — ერთი მთლიანის ორი პოლუსი. სული და მატერია ფაქტიურად ერთია, მხოლოდ მათი გამოვლინება ხდება საპირისპირო ვიბრაციებში.  ანალოგიური შეიძლება ითქვას სიცოცხლესა და სიკვდილზე; სიკეთესა და ბოროტებაზე. აუცილებელია აღინიშნოს, რომ მოცემულ შემთხვევაში, აბსოლუტური ცნება არ არსებობს. არავის შეუძლია განსაზღვროს როგორია აბსოლუტური სიცხე და აბსოლუტური სიცივე. ამ ყველაფრის შეცნობა შედარების საშუალებით ხდება. ამ კანონის ძალით ატლანტებმა შეიმუშავეს ტრანსმუტაციის პრინციპი, რომლის დროსაც ობიექტი გადაიქმნებოდა მის საწინააღმდეგო ცნებად.  ტყვია გარდაიქმნებოდა ოქროდ. გრაფიტი ალმასად. მოხუცი ახალგაზრდად. ამ ყველაფერს დღეს ალქიმია ეწოდება. ატლანტებთან კი მას შვიდი პრინციპის მეცნიერება ერქვა. საკუთარი შინაგანი ვიბრაციების ტრანსფორმაციის შედეგად, ზიზღს გარდაქმნიდნენ სიყვარულად. სიბნელეს — სინათლედ. ავადმყოფობა შეიძლება განიკურნოს თუ მენტალური ძალით მის პოლარულობას შევცვლით.

ამ ყველაფრის აღსანიშნავად ატლანტებს გააჩნდათ გველის სიმბოლო, რომელიც საკუთარ კუდს კბენდა. ორი უკიდურესი წერტილის მიერ ერთიმეორის შთანთქმის მცდელობა, რაც სინამდვილეში არასოდეს ხდება. ამ პრინციპიდან გამომდინარე ატლანტები უარყოფდნენ ჭეშმარიტების ფიზიკურ, ასტრალურ და მენტალურ სამყაროებში არსებობას. მათთვის ყველა ჭეშმარიტება წარმოადგენდა ნახევრადჭეშმარიტებას, ხოლო აბსოლუტური ჭეშმარიტების შეცნობა მხოლოდ პოლარულობის პრინციპზე ამაღლების და მიზეზების სამყაროს მიღწევისას ხდებოდა. პოლარულობის პრინციპიდან გამომდინარე, არც სიკეთეს, არც ბოროტებას, განცალკევებულად გამარჯვება არ შეუძლია. ტოლტეკებს ესმოდათ, რომ ეს ორი ცნება ფარდობითია. ყველაფერი ნეიტრალურია, ხოლო სახელებს მათ ადამიანის ეგო არქმევს. ხელსაყრელს უწოდებს სიკეთეს, ხოლო არახელსაყრელს ბოროტებას. თუ მელია შეაღწევს საქათმეში და მოახერხებს ქათმის მოტაცებას, ეს ქათმისთვის და მისი პატრონისთვის ცუდია, ხოლო კარგია პატარა მელიებისთვის, რომლებიც გადარჩენას ცდილობენ. ბოროტება ყოველთვის სიკეთისთვის მოქმედებს, ხოლო სიკეთე ბოროტებისთვის. სიკეთე იკვებება ბოროტებით ზუსტად ისევე, როგორც ლომი იკვებება ნადავლით. იანი იზრდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც არსებობს ინი. სიცოცხლე მუშაობს სიკვდილზე, რადგან დაბადებისთანავე ვიწყებთ კვდომას.  რა ბედი ეწეოდა სინათლეს თუ არ იარსებებდა სიბნელე? პოლარულობაა მიზეზი იმისა, რომ ქალი და კაცი მიისწრაფვიან შერწყმისკენ.

5. რითმის კანონი: 

ყველაფერი მიმოქცევისგან შედგება;

ყველაფერი მაღლდება და დაბლდება; ყველაფერი შეედინება და გამოედინება.  ყველაფერს თან ახლავს რხევა. მარცხინვ გადახრა, მარჯვნივ გადახრის ტოლფასია. რითმი კომპენსაციაა. ყველაფერი რითმულ რხევას ექვემდებარება, რომელიც ორ პოლუსს შორის გაედინება. ქმედება და უკუქმედება. პროგრესი და რეგრესი. აღმასვლა და დაღმასვლა. ეს დამახასიათებელია ყველაფერ არსებულისთვის.  რითმის პრინციპი, ქანქარის რხევის სიმბოლიზირებას ახდენს. სამყაროს შექმნა ხსენებული კანონით შედგა. შექმნის დრო, მისივე კვლავ შეერთების დროის ტოლფასია. ამ გზით ყალიბდებიან ერები, აღწევენ პიკს, ხოლო შემდეგ იწყება რეგრესი. გულისა და ღვიძლის მოქმედება, ძილი და სიფხიზლე — ქანქარის რხევის კანონს ექვემდებარებიან.  ქანქარას კანონის დაძლევა შესაძლებელია პოლარულობის პრინციპის გამოყენებით — თუ ნეგატიური ტალღის ტრანსმუტაციას შევძლებთ დადებითით. ეწ. კომპენსაციის კანონს ბევრი საერთო აქვს რითმის კანონთან, რადგან კომპენსაცია წინასწორობას და ბალანსს ნიშნავს.  ადამიანი გაცნობიერებულად ამბობს უარს გარკვეული რაოდენობის ნივთზე, რომელიც შეიძლება მას ეკუთვნოდეს მომავალში. ამის გამო, ქანქარის საპირისპირო მხარე არ ართმევს იმას, რაც უკვე აქვს.

ტოლტეკებს ჯეროდათ, რომ ყველა იბადება თანაბარი რაოდენობის შესაძლებლობებით, მაგრამ შემდეგ ხდება მათი სხვადასხვანაირად გადანაწილება. ერთი მხარე მთელ ძალებს მატერიალურ უზრუნველყოფაზე ხარჯავს და აღარ იტოვებს სულიერი განვითარების და ჯანმრთელობისთვის საჭირო ენერგიას. მეორე მხარე ასევე დიდ ენერგიას ახმარს შინაგან სიყვარულს და ასევე სულიერი და ფიზიკური ავადმყოფობების მსხვერპლი ხდება. შეიძლება ითქვას, რომ ყოველ ცოცხალ არსებას, დაბადებისას ერთი კილოგრამი ჯადოსნური თიხა ეძლევა. ერთი, ამ თიხისგან ძერწავს მანქანას, აგარაკს, სახლს და ჯანმრთელობისთვის იტოვებს 10 გრამს. მეორე კი მთელ თიხას ახმარს ხელოვნების ნიმუშების შექმნას, ხოლო ოჯახისთვის აღარაფერს იტოვებს.

6. კარმის კანონი:

ყოველ მიზეზს, მოჰყვება მისივე შედეგი;

ყველა შედეგს აქვს თავისი მიზეზი; ყველაფერი ექვემდებარება ამ კანონს. შემთხვევითობა არის ის, რაც ადამიანებმა კარმის კანონს უწოდეს. მიზეზებისა და შედეგების კავშირის მრავალი საფეხური არსებობს, მაგრამ მოცემული კანონის გვერდის ავლა არც ერთ მათგანზე არ ხდება. სამყაროში არაფერია შემთხვევითი. ყველაფერს, რაც ხდება, აქვს მიზეზი. კარმის კანონს, რითმის კანონს თუ შევუსადაგებთ, მივალთ დასკვნამდე, რომ ყოველი შედეგის მნიშვნელობა, მისივე მიზეზის ტოლფასია. ადამიანები, მხოლოდ შედეგების სამყაროში ცხოვრობდნენ, ხოლო მოვლენების მიზეზები მხოლოდ ატლანტიდელი ქურუმებისთვის იყო ცნობილი. მიზეზების სამყაროს გამოვლენა მენტალურ, ასტრალურ და ფიზიკურ სამყაროებში ხდება. კარმის კანონი მჭიდრო კავშირშია კვლავ დაბადებასთან ის იძლევა ‘უსამართლობების’ ლოგიკურ ახსნას, გვეხმარება გავერკვეთ თუ რატომ იბადება ზოგიერთი ბავშვი ავადმყოფი ან სწრაფად კვდება, რატომ ცხოვრობს ზოგიერთი ნატიფი სულის მქონე ადამიანი გაჭირვებაში, ხოლო სხვები განცხრომაში. ეს კანონი ხსნის ზოგიერთი ბავშვის ზებუნებრივ ნიჭს და ასევე გამართლების ან არგამართლების ფაქტორს.

ადამიანების კოლექტიურ კარმას არხონტები მართავენ. მათ კონტროლშია ინდივიდუალური კარმა. არხონტები გეგმავენ და დგავენ ინსცენირებებს, რათა ადამიანმა მიღებული გაკვეთილებიდან გამოცდილება მიიღოს. მდიდარი იბადება ღარიბად, ხოლო ის ვინც ადამიანებს წამებაში ამყოფებდა, თვითონ დაიბადება მონად. კარმის პრინციპის ერთ ერთი ყველაზე სახიფათო თვისება არის ის, რომ ‘გადამტანის’ მიერ ამოქმედებული კარმის შედეგი შეიძლება გავრცელდეს ადამიანებზე, რომელთაც არანაირი შეხება არ გააჩნიათ მის მიზეზთან. არსებობს კანონი, რომლის მიხედვითაც, ის, ვინც უარყოფითი კარმის მქონეს დახმარებას აღმოუჩენს, საკუთარ თავზე მიიღებს მოსალოდნელ დარტყმას. გამომდინარე აქედან, ატლანტები ერიდებოდნენ მეზობელ კონტინენტებზე მცხოვრები ველური ადამიანების დახმარებას. ქურუმები ამბობდნენ, რომ დახმარება მხოლოდ სულიერ პლანზეა შესაძლებელი, ისიც მაშინ, თუ ადამიანს თავად აქვს ამის მოთხოვნილება. კონკრეტული მდგომარეობის შეცვლით, ინდივიდის ტანჯვის შემსუბუქება, იგივე გაკვეთილის გათავისების საშუალების წართმევაა. სხვა სიტყვებით, ვინც სვამს, ბოლომდე უნდა დალიოს, რათა წყურვილი მოიკლას, ვინც ავადმყოფობს, ბოლომდე უნდა იავადმყოფოს, ღარიბი კი იქამდე უნდა ცხოვრობდეს სიღარიბეში, ვიდრე მიღებული გაკვეთილით გარემოებების შეცვლას არ ისწავლის.

ყოველ ატლანტს შეეძლო დიდი ძალისხმევის შედეგად შედეგების სამყაროს დატოვება და მიზეზად ტრანსფორმაცია. მიზეზების სამყაროში ატლანტებს საუთარი ცხოვრების მართვა შეეძლოთ და მათ მიერ მოქმედებაში მოყვანილი მიზეზები, ადრე თუ გვიან აუცილებლად ახდენდნენ კონკრეტულ შედეგში მატერიალიზაციას.

7. წარმოქმნის კანონი

ქალური და მამაკაცური ენერგიები.

სიცოცხლის ძალას, რომელიც ყველაფერს მოიცავს, მამრობითი და მდედრობითი საწყისი გააჩნია და ის ყოფის ყველა საფეხურზე გამოვლინდება. მეშვიდე პრინციპი ასრულებს ციკლს ბუნების კანონების ცოდნის შესახებ. მისი მეშვეობით ვიგებთ, რომ სიცოცხლის ძალა გამოვლინდება ყველაფერ არსებულში და მას ყოველთვის თან ახლავს მამრობითი და მდედრობითი საწყისი. წარმოქმნა არ უნდა აგვერიოს სქესში, რადგან ეს უკანასკნელი, ორგანოების სტრუქტურას და ქალისა და მამაკაცის ადაპტაციას ეხება. სქესი — წარმოქმნის პრინციპის ერთ ერთი გამოვლინებაა, რომელიც ფიზიკურ პლანს შეესაბამება. მაგრამ ასევე არსებობს საკმაო რაოდენობის მენტალური საფეხური, სადაც წარმოქმნა, აზრების ფორმით ჩნდება. ატლანტების გადმოცემის თანახმად, სიცოცხლის ძალა, მამოძრავაბელ ფუნქციას ასრულებს, რაც თვით ატომშიც გამოვლინდება, სადაც დადებითად და უარყოფითად დამუხტული ელემენტები მოძრაობენ, ხოლო მათი ურთიერთქმედება კი ენერგიას წარმოშობს.  დადებითად და უარყოფითად დამუხტული ნაწილაკების ხსენებისას აუცილებელია გვახსოვდეს რომ: დადებითი მუხტი მამრობითის გამომხატველია. უარყოფითი — მდედრობითის. ქალური ენერგია, ყოველთვის მამაკაცურთან გაერთიანებისკენ ისწრაფვის და მასთან შეერთებით, ახალ ცხოვრების ძალას წარმოქმნის.

ატლანტები ამბობდნენ, რომ გრავიტაცია, მდედრობითი და მამრობითი ნაწილაკების მიზიდვით და განზიდვით არის გამოწვეული. ფიზიკური სხეულის ანალიზისას, ტოლტეკები დიდ ყურადღებას ქალის და მამაკაცის ბიოპოლარულობას უთმობდნენ. ჩასახვის საწყისი, მამაკაცს წარმოსახვაში, ხოლო ქალს საშვილოსნოში აქვს. მამაკაცის სხეულის მარჯვენა ნაწილი მამრობითია, ხოლო მარცხენა — მდედრობითი. ტვინის მარჯვენა ნახევარსფეროს დადებითი მუხტი გააჩნია, ხოლო მარცხენას — უაყოფითი. წარმოქმნის კანონი, ლოცვის დროს ხელის გულების წყობის საიდუმლო დანიშნულების გაგების საშუალებას იძლევა: ეს არის ახალი ენერგიის წარმოქმნის პროცესი. სიცოცხლის ძალა ის საიდუმლო კანონია, რომლის მეშვეობითაც ატლანტები ახალი სახის მუტანტ არსებებს ქმნიდნენ, რომელთა შესაძლებლობები ბევრად აღემატებოდა ადამიანისას.

ცხოვრებისეულ პრობლემებში ატლანტები უარყოფით პოლუსს ხედავდნენ, ძალას რომელსაც მისი საპირისპირო დადებითი ენერგია უნდა შეწინააღმდეგებოდა, რათა მიზნისთვის მიეღწიათ და სასურველი შედეგი მიეღოთ. წინააღმდეგობების გარეშე შეუძლებელია ცნობიერების გაფართოება. სწორედ წარმოსახვის კანონით გარდაქმნიდა უმაღლესი იერარქიის ქურუმი მოსწავლეს თიხის ნაჭრიდან ზე-ადამიანად. ატლანტების აზრით, მოსწავლის დედას მისივე წარმომშობის საწყისი წარმოადგენდა. მხარე, რომელიც სულიერი თვალთახედვით ნეგატიურს წარმოადგენდა, ანუ ქალური პოლუსი. გასხივოსნების პროცესში, მოსწავლეზე დიდ გავლენას ქანქარა ახერხებდა, რომლის მოძრაობაც მას ხან მასწავლებელს, ხან კი ცხოველს აახლოებდა. მხოლოდ ქანქარას რხევის თანდათან შესუსტება აძლევდა მას სრული გაცნობიერების საშუალებას. ამ მომენტისთვის, დადებითი პოლუსის როლს მასწავლებელი ასრულებდა. დღევანდელ დღეს, დადებით პოლუსად შესაძლებელია საკუთარი სული აღვიქვათ, რომელიც გარკვეულ დონეზე განვითარებულ ადამიანთან, უმაღლეს ცნობიერებას წარმოადგენს.

თარგმანი: მანგალა

თუ გსურთ სამყაროს არს ჩაწვდეთ გაიაზრეთ რას ნიშნავს ენერგია, სიხშირე და ვიბრაცია.

– ნიკოლა ტესლა

ჩვენი სამყარო ერთი ძალით, ერთი ენერგიით იმართება, ერთი ენერგია მართავს როგორც უმაღლეს ასევე უმდაბლეს განზომილებებს განსხვავება კი ამ ენერგიის ინტენსიურობაში და მის ვიბრაციაშია. მატერია, ენერგია და სული წარმოადგენს ვიბრაციულ ერთობლიობას. სული, ყველაზე სწრაფი ვიბრაციის უკიდურესი პოლუსია, რომლის სიხშირეც იმდენად მაღალია, რომ პოლუსი უმოძრაო ჩანს. საწინააღმდეგო პოლუსი მხოლოდ მკვრივი მატერიისგან შედგება. შუქი, სითბო, მაგნეტიზმი, ელექტროობა — ვიბრაციის სხვადასხვა ფორმებია. აზრები, გრძნობა, იმპულსი — მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანის ვიბრაციული მდგომარეობებია. ფიზიკური სხეული იმ სისტემების ერთობლიობას წარმოადგენს, რომლებიც ერთ სიხშირეზე ვიბრირებს. 

ეს ყველაფერი ალბათ არაერთხელ გვსმენია მაგრამ ცოტას თუ აქვს სიღრმისეულად გააზრებული თუ  როგორ შეიძლება ჩვენს გარშემო ყველაფერი ვიბრირებდეს და ჩევნს რეალობას საკუთრი ცნობიერების სიხშირით ვქმნიდეთ.

ფიზიკოსები უკვე დიდი ხანია ამტკიცებენ, რომ მატერიალური სამყარო სხვა არაფერია, თუ არა ენერგიის უზარმაზარი ზღვა, რომელიც გამუდმებით ვიბრირებს. სიმყარე არ არსებობს, იგი ილუზიაა — ესაა კვანტური ფიზიკის საფუძველი .

და რა იჭერს ამ მუდმივად ცვლად ენერგიას გარკვეული ტიპის საგნებად თუ სხეულებად? საინტერესოა, რატომ ვხედავთ ადამიანს ნაცვლად ვიბრირებადი ენერგიისა?

მოდი დავიწყოთ მატერიით. მატერია შედგება უჯრედებისგან, უჯრედები შედგება მოლეკულებისგან მოლეკულა კი შედგება ატომისგან, ატომი შედგება სუბატომური ნაწილაკებისგან, პროტონებისა და ნეიტრონებისგან რომლების ბირთვის გარშემო ბრუნავენ. მატერიაში არსებულ ყველა ატომს აქვს ვიბრაციული მოძრაობა. თითოეულ პერიოდულ მოძრაობას აქვს ‘სიხშირე’ (წამში რხევების რაოდენობა), რომელიც იზომება ჰერცებში. 

 1 ჰერცი (Hz) = 1 ერთი რხევა წამში (ops)

 1 კილო ჰერცი (KHz) = 1,000 ops

 1 მეგა ჰერცი (MHz) = 1,000,000 ops or 1 მილიონი

 1 გიგა ჰერცი (GHz) = 1,000,000,000 ops or 1 მილიარდი

 1 ტერა ჰერცი (THz) = 1,000,000,000,000 ops or 1 ტრილიონი

ყველაფერს ჩვენს გარშემო გააჩნია სიხშირე. პირდაპირი გაგებით. ყველაფერი და ყველა ფერი.  ფერებს აქვთ ძალიან მაღალი სიხშირე, წარმოიდგინეთ იმდენად მაღალი, რომ ჩვენ რეალურ ფერებად აღვიქვამთ. (რაც არ უნდა უცნაურად ჟღერდეს, სამყარო სინამდვილეში უფერულია, ეს ფერები უბრალოდ ილუზიაა. სამყაროში ფერი არ არსებობს, არსებობს მხოლოდ სიხშირე, და ჩვენი თვალები ამ სიხშირეს აკონვერტირებს და ტვინში აღვიქვამთ, როგორც ფერს). რადგან ფერი და ბგერა ორივე სიხშირეა, შეიძლება მოხდეს ტვინში მათი არასწორი აღქმა. მართალია ფერებსა და ბგერებს შორის ტრილიონი სიხშირეა განსხვავება, შეიძლება გაყოს შუაზე, მერე კიდევ შუაზე, მერე კიდევ და კიდევ, სანამ არ ჩამოვა ძალიან დაბალ სიხშირეებში, სადაც უკვე ყური იწყებს რეალურად ამ სიხშირეების აღქმას. უცბად აღმოაჩენ, რომ ფერს, რომელსაც უყურებ… გესმის! 

ტერმინები ‘სიხშირე’ და ‘ვიბრაცია’ ხშირად გამოიყენება ერთ კონტექსტში თუმცა, მათ შორის მნიშვნელოვანი განსხვავებაა. ჩვენ უკვე ვიცით, რომ სიხშირე არის რხევების ციკლი, რომელიც თანმიმდევრობით იზომება. ხოლო ვიბრაცია წარმოვიდგინოთ როგორც ენერგიის შეკუმშვა სიხშირის ფარგლებში. მაგალითად, ვიბრაცია ყოველ წამში ადგენს სიხშირის თანმიმდევრობას.

მოდით უფრო კარგად რომ გავიგოთ მოვიყავნ  ბგერის მაგალითს. ბგერა არის ჰაერში წყალში ან მყარ სხეულში გავრცელებული მოლეკულების რხევა. რხევა შეიძლება იყოს სხვადასხვა სიხშირის მაგ: ნელი, საშუალო და სწრაფი. თუ სიხშირე ნელია, ე.ი. ბგერა არის დაბალი (ბოხი), თუ სიხშირე სწრაფია, შესაბამისად ბგერა არის მაღალი (წვრილი). როდესაც გიტარის სიმს თითს გამოკრავ, ის ვიბრირებს, ირხევა გარკვეული სიხშირით. ბასგიტარის სიმი უფრო სქელია და სიხშირეც  დაბალია. ბუნებაში არსებულ ყველა ბგერას (იქნება ეს, ადამიანის მიერ აღქმადი თუ აღუქმელი ) აქვს კონკრეტული სიხშირე. რამდენჯერაც სიმი ირხევა წამში ტალღისებურად, იმდენია მისი სიხშირეც.  

შესაბამისად ჩევნი სხეულიც შედგება ვიბრირებად ატომებისგან რომლებიც კონკრეტულ სიხშირეზე ირხევიან. როდესაც სიხშირე იზრდება მატერია უფრო და უფრო მსუბუქდება.  ენერგიის ნიმუშები მოქმედებს ჩვენს ცნობიერებაზე და მის ზრდასა და შემცირებაზე.

ჯანმრთელი სხეული

ადამიანის ტვინი 72–90 MHz
სხეული ყელიდან ქვემოთ 62–78 MHz
ფარისებრი ჯირკვალი  62–68 MHz
თიმუსის ჯირკვალი  65–68 MHz
გული 67–70 MHz
ფილტვები 58–65 MHz
ღვიძლი 55–60 MHz
პანკრეასი 60–80 MHz

დასნეულებული სხეული

ავადმყოფობა იწყება 58 MHz
კიბოს უჯრედები 42 MHz
სიკვდილი იწყება 25 MHz

პროფესორ ვალერ ჰანტის მიხედვით, თითოეული ტოქსიკური სუბსტანცია ამრუდებს ნეგატიურ წონასწორობას, რომელიც არსებობს უჯრედულ დონეზე. ტოქსინები უჯრედის დეპოლარიზებას ახდენენ, რის შედეგად უჯრედი ხდება სამხრეთით პოლარიზებული და კარგავს ენერგიის მიზიდვის უნარს. ამან შეიძლება გამოიწვიოს ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, ემოციური და სულიერი დაავადებები. ადამიანური უჯრედები იწყებენ მუტაციას, როდესაც მათი სიხშირე მცირდება 62Hz-მდე.  

საკვები

ცოცხალი, საღი საკვები (ხილი,ბოსტნეული) 20–27 Hz
მწვანილი 20–27 Hz
ჩირეული 15–22 Hz
სუნელები 15–22 Hz
გადამუშავებული/კონსერვირებული საკვები  Zero Hz

სურნელის საშუალებით შეგვიძლია ავიმაღლოთ ან დავადაბლოთ ჩვენი ვიბრაცია. მეცნიერული  კვლევები გვიჩვენებს, რომ ეთერზეთებს აქვთ უმაღლესი სიხშირე ადამიანისთვის ცნობილ ყველა სუბსტანციებთან შედარებით, ისნი ქმნიან ისეთ გარემოს, სადაც ვერ ცოცხლობენ დაავადებები, ბაქტერიები, ვირუსები, სოკოები და ა.შ 

სუნს ხმის მსგავსად, საკუთარი სიხშირე გააჩნია. თუკი მათ არ ექნებოდათ უნიკალური ვიბრაციები, ჩვენ ვერ შევძლებდით მათ განსხვავებას . სურნელის აღქმა ხდება ცხვირში არსებული რეცეპტორების მიერ  და მყისიერად გადაეცემა ზეთოვან ბოლქვს, რომელიც წარმოადგენს ლიმბური ტვინის ნაწილს.

სურნელი ტვინის პირდაპირი მაკავშირებელია გარემოსთან. ჩვენი ყნოსვის გრძნობა 10,000-ჯერ უფრო ძლიერია, ვიდრე სხვა ნებისმიერი გრძნობა. სუნის ამოცნობა დაუყოვნებლივია (სხვა გრძნობები, მაგალითად შეხება, ტვინს მიეწოდება ზურგის ტვინის საშუალებით). სუნი ასევე უძლიერესი მაკავშირებელია ქვეცნობიერთან და და კოლექტიურ არაცნობიერთან, სადაც ინახება მოგონებები.

აღსანიშნავია ასევე სხვადასხვა რელიგიურ რიტუალებში, სხვადასხვა სურნელოვანი საკმევლის გამოყენება მაგალითად სალბი და პალო სანტო წმენდს გარემოს დაბალვიბრაციული ენერგიებისგან.  საპირისპირო მოქმედება აქვს სიგარეტს. უჯრედულ დონეზე თუკი განვიხილავთ თამბაქოს სურნელს მომენტალურად ჩაჰყავს ჩვენი მოლეკულები დაბალვიბრაციულ სიხშირეებზე. სწორედ ამიტომაა ადამიანი რომელიც რეგულარულად მოიხმარს თამბაქოს,  გარდა იმისა რომ ორგანულად ვნებს საკუთარ სხეულს მისი ცნობერების სიხშირეც ეცემა.

როგორც  ფერებს, ბგერებს, სურნელს და ფიზიკურ ობიექტებს. ჩვენს ემოციებსაც გააჩნიათ სიხშირეები, მაღალი/დაბალი, ნელი/სწრაფი. როდესაც ბედნიერად ვგრძნობთ თავს, ჩვენი სხეულის ვიბრაციები უფრო მსუბუქია (მაღალი და სწრაფი). როდესაც დაღლილი ან ავად ვართ, ჩვენი ვიბრაციები უფრო მძიმეა (ნელი და დაბალი). სწორედ ამიტომაა  როცა შეყვარებული ვართ თავს უფრო ენერგიულად და მსუბუქად ვგრძნობთ, თითქოს ღრუბლებზე დავდივართო : ) 

ცნობიერის მკვლევარმა დევიდ ჰოკინსმა, გამოყენებითი კინეზოლოგიის მეშვეობით შექმნა ცნობიერის რუქა. რუქის თანახმად, ადამიანის ცნობიერი დაყოფილია დონეებად. სადაც, სიცოცოხლის აღსაქმელად, ესა თუ ის, ემოცია წარმოადგენს დომინანტს. თითოეული დონისთვის დამახასაითებელია გარკვეული რაოდენობის ენერგია. რაც უფრო მაღლა ადიხართ შკალაზე, მით მეტი სასიცოცხლო ენერგია შეესაბამება და მით მეტად, სასიკეთოდ იცვლება სიცოცხლის აღქმა. რაც უფრო დაბალია, შესაბამისად დაბალია სასიცოცხლო ენერგიაც და ემოციებიც ნეგატიურია.

აზრები, ფიქრები და განცდები სწორედ ის მაგნიტია, რომელიც შესაბამის სიხშირეზე მომუშავე შეგძნებებს, აზრებს და ქმედებებს იზიდავს. ჩვენ ვგავართ რადიო მიმღებს, რომელიც მუშაობს მხოლოდ და მხოლოდ, ჩვენს მიერ გამოსხივებულ ტალღებზე.

ენერგეტიკული ველი შეგვიძლია შევადაროთ, მანქანის საჰაერო ფილტრს. რაც უფრო მეტად დაბინძურებულია ფილტრი, მით მეტად ცუდად მუშაობს ძრავი. ზუსტად ასევეა, ჩვენი ენერგეტიკული ველიც. რაც მეტია ‘ენერგეტიკული ბლოკები’ წყენა, განკითხვა შური წუწუნი, შიში და მსგავსი ემოციები, მით მეტად ქვემოთაა მისი ვიბრაციები.

როცა, ადამიანის ვიბრაციები არის 200-ის ქვემოთ ის, უმეტესწილად ფიქრობს თვითგადარჩენაზე. ძირითადად ასეთი ადამიანები  ‘იღებენ’ ცხოვრებიდან და სისტემიდან, ვიდრე ‘გასცემენ’.  მათი ზეგავლენა ვრცელდება იმ ენერგეტიკული ველის ადამიანთა ჯგუფზე, რომლის ნაწილსაც თავად წარმოადგენს. ადამიანები დაბალი ვიბრაციებით ხშირად მიდრეკილნი არიან გამოავლინონ ისეთი ემოციები, როგორიცაა – ბრაზი, რისხვა, შიში, ეჭვიანობა, ცინიზმი, გულგრილობა, ცრუობენ და განიკითხავენ. გამოირჩევიან უარყოფითი, ნეგატიურო აზროვნებით.

ჰოკინსის კვლევების მიხედვით ადამიანთა 85% იმყოფება კრიტიკული 200 ერთეულის ქვემოთ.

იგი ამტკიცებდა რომ ინდივიდებს რომლებსაც მაღალვიბრაციული ცნობიერება გააჩნიათ აბალანსებენ კოლექტიურ ცნობიერს

• 1 ინდივიდს რომელიც იმყოფება ცნობიერების დონის 300 ერთულზე აბალანსებს 90.000 ადამიანს 200 ის ქვემოთ
• 1 ინდივიდს რომელიც იმყოფება ცნობიერების დონის 400 ერთულზე აბალანსებს 400.000 ადამიანს 200 ის ქვემოთ
• 1 ინდივიდს რომელიც იმყოფება ცნობიერების დონის 500 ერთულზე აბალანსებს 750.000 ადამიანს 200 ის ქვემოთ
• 1 ინდივიდს რომელიც იმყოფება ცნობიერების დონის 600 ერთულზე აბალანსებს 10 მილიონ  ადამიანს 200 ის ქვემოთ
• 1 ინდივიდს რომელიც იმყოფება ცნობიერების დონის 700 ერთულზე აბალანსებს 70 მილიონ ადამიანს 200 ის ქვემოთ
• 12 ინდივიდი რომელიც იმყოფება ცნობიერების დონის 700 ერთულზე უდრის ერთ ავატარს (ქრისტე,ბუდა, კრიშნა)

სიტყვა ‘ვედა’ სანსკრიტულია და ნიშნავს ცოდნას. ძველად მთელ დედამიწაზე არსებობდა ვედური ცივილიზაცია და სანსკრიტი იყო ძირითადი ენა (არსებობდა სანკრიტის 84 დიალექტი). ახლა ბევრი ერი იჩემებს რომ ვედები მათია, ინდოელები, სლავიანები, (გერმანელებიც იჩემებდნენ) და კიდევ ბევრი, მაგრამ სინამდვილეში ვედები არავისი არაა. ეს არის მარადიული ცოდნა, რომელიც ყოველთვის არსებობდა და იარსებებს, მაგრამ ხან მეტისთვის იქნება მისაწვდომი, ხან ნაკლებისთვის. სხვათა შორის რუსული და განსაკუთრებით უკრაინული ენა ძალიან გავს სანსკრიტს. სიტყვა ‘вера’ სინამდვილეში იშიფრება როგორც ‘веденые ра’. ‘ра’ კი აღნიშნავს სინათლეს, როგორც მზის, ასევე ღვთაებრივს. სინათლე და ცოდნა კი ერთი და იგივეა არსით (გა-ნათლება).

ვედური ცივილიზაციის და ვედური ცოდნის ნაშთები და ნაწილები მცირედ თუ მეტად ყველა ერშია შემორჩენილი, იმიტომ რომ როგორც უკვე ავღნიშნე ძალიან ძველად დედამიწაზე არსებობდა ერთი მთლიანი ცივილიზაცია ერთი ენით და წარმოიდგინეთ ერთი მეფითაც კი…ვედები ჩაიწერა პალმის ფოთლებზე, რადგან ასეთი სახით ნაწერი მრავალი ათასი წელი ინახება. არსებობს ადგილი ჰიმალაებში (ბადარიკაშრამა) სადაც ინახება მრავალი ასეთი ტექსტი. ასევე მრავალი ტექსტი ინახება ინდოეთში. ყველა ეს ტექსტი დაახლოებით 5000 წლის წინ, დვაპარა იუგის დასასრულისა და კალი იუგის დასაწყისის ზღვარზე ჩაწერილ იქნა დიდი ბრძენის ‘ვიასადევას’ მიერ. ის ცხოვრობდა განგასა და იამუნას გადაკვეთის ადგილას (თანამედროვე ინდოეთის ტერიტორია). მან გაყო ვედები ოთხ ნაწილად: რიგ ვედა, სამა ვედა, იაჯურ ვედა და ადჰარვა ვედა. თვითოეული ამ ვედისთვის გამოიყო თითო მოსწავლე, რომლებსაც უნდა გაევრცელებინათ ეს ვედები ცივილიზირებულ ხალხში. უფრო კონკრეტულად: ბრაჰმანებში (ე.წ. ინტელექტუალები) და ქშატრიებში (მმართველები, ‘პოლიტიკოსები’ მხედართმთავრები და მეომრები) (ზედა ორი კასტა). რიგ ვედა ნიშნავს რიტუალებს. იგი ვედა ყველაზე დიდია ვედებიდან და მოიცავს 10522 ლექსს (მანტრას). შედგება 3 თავისგან, რომლებსაც ეწოდება მანდალები. აქ არის ისეთი ნახევარღმერთების დიდება და საგალობლები, როგორებიც არიან ინდრა (ბერძნულ მითოლოგიაში ზევსად ცნობილი), აგნი – ცეცხლის სტიქიის განმგებელი ნახევარღმერთი (სხვათა შორის კერპი, რომელსაც ერქვა ‘აგონა’ მესხებსაც ყავდათ), სურიას (მზეს)…

რიგ ვედას მეათედი ნაწილი მაგიური შელოცვებია. ეს ცოდნა გადაეცემოდათ მხოლოდ ბრაჰმანებს (მაღალი მორალით).სამა ვედა მოიცავს ლოცვებს და ჰიმნებს სხვადასხვა ცერემონიებისთვის. იგი ყველაზე მცირე მოცულობისაა ვედებიდან და შედგება 1549 ლექსისგან. იაჯურ ვედა (იაჯურ ნიშნავს მსხვერპლშეწირვას. არ იგულისხმება ცოცხალი ორგანიზმების შეწირვა. ძირითადად სწირავდნენ ცეცხლს, კოცონში ასხამდნენ ერბოს, რომელიც როგორც ვედებში წერია ყველაზე სუფთა ცეცხლს წარმოშობს (იგივე პრინციპი რაც სანთლის დანთება ჩვენს ტრადიციაში)). იაჯურვედა არის სახელმძღვანელო მღვდელმსახურებისთვის.ადჰარვა ვედა (ადჰარვა ნიშნავს მღდელმსახურს) შედგება 6000 ლექსისგან. აქ არის რჩევები და წესები მანტრების წარმოთქმისათვის, რათა მივიღოთ მისტიკური ეფექტი. (ვედურ ცივილიზაციაში ცეცხლს მანტრით, ანუ ბგერითი ვიბრაციით ანთებდნენ და არა ასანთით ან მითუმეტეს კვეს-აბედით ). ეს არის ძალიან საიდუმლო მანტრები, რომელთა ნაწილს განხორციელებისთვის სჭირდებოდა გულწრფელობა, ნაწილს კი ზედმიწევნითი ტექნიკა. როცა ადამიანი მატერიალური მონაპოვრისთვის იღწვის, საჭიროა ტექნიკა, ხოლო როცა სულიერიო სფეროებისკენ ისწრაფვის უფრო მნიშვნელოვანია გულწრფელობა და გულის სიწმინდე. მანტრებითვე ხდებოდა სხვადასხვა დაავადებებისგან განკურნებაც. ანუ ბგერა იყო მათი მთავარი ინსტრუმენტი და იარაღი. ადჰარვა ვედაში იყო ასევე საბრძოლო მანტრებიც. დაცვისთვისაც (კავაჩები) და თავდასხმისთვისაც.

ვედებში მოცემულია ისეთი ცოდნაც, რაც თანამედროვე მეცნიერებას თავისი მიღწევა და მონაპოვარი ჰგონია. მაგალითად რიგ ვედაში არის აღწერილი პროთეზირების ტექნიკისა. ანუ ამა თუ იმ ორგანოს ჩანაცვლებისა. (მაგალითად შეეძლოთ სრულიად დაზიანებული თვალის ახლით ჩანაცვლებაც კი). მაჰაბჰარატაში აღწერილია ქრომოსომების რაოდენობა. ვედებშია აღწერილი ხელოვნური განაყოფიერების ტექნიკაც. აღწერილია მიკროორგანიზმების თვისებები. ძილის ფიზიოლოგია (სიზმარხილვის ტექნიკა). სინათლის სიჩქარე (რიგ ვედა), სატურნის უკან მდგომი პლანეტები (აღწერილია მაჰაბჰარატაში). კოსმიური მოგზაურობები. გრავიტაციის ძალა და გრავიტაციული ველების სახესხვაობები (აღწერილია პრაშნა უპანიშადში). ულტრაიისფერი და ინფრაწითელი სინათლის თვისებები. მაჰაბჰარატაში აღწერილია ატომური იარაღის 96 სახეობა. სანსკრიტულად ეწოდება “ბრაჰმასტრა” (დჰანურ ვედა (საბრძოლო ხელოვნებები რომლებსაც დიდი გულმოდგინებით ეძებდა ჰიტლერი ჰიმალაებში მაგრამ რა თქმა უნდა ვერ მიაგნო)). ბრაჰმასტრა ძალიან განსხვავდება თანამედროვე ატომური იარაღისგან. იმის მიხედვით, თუ რა მანტრას იტყოდა მებრძოლი, ამორჩევით შეეძლო დაეზიანებინა კონკრეტული ჯარი ან კონკრეტულად ერთი ადამიანი. უფრო მეტიც რაღაც ტერიტორიაზე შეეძლო მხოლოდ მამაკაცთა სქესი მოესპო და ქალები დაეტოვებინა (მებრძოლისთვის ქალის მოკვლა დიდი დანაშაული იყო, და ბრძოლებიც ბრძოლის ველზე ხდებოდა და არა ქალაქებში ან სოფლებში). რიგვედაში და რამაიანაში აღწერილია საფრენი აპარატები (ვიმანიკა შასტრა). ვედებში წერია რჩევები და რეკომენდაციები არა მარტო სულიერი, არამედ მატერიალური განვითარებისთვისაც. აქ შეხვდებით ყველანაირ ტექნიკას ხელოვნებიდან დაწყებული მედიცინით (აიურვედა) დამთავრებული. კამა სუტრაც ვედების ნაწილია და ‘ხორციელი’ სიყვარულის ხელოვნებას შეეხება, მაგრამ რატომღაც თარგმნეს მხოლოდ ის, რომელიც ყველაზე ‘პორნოგრაფიულია’, ხოლო კამა სუტრის უფრო მეტი ნაწილი, რომელიც აღწერს ნატიფ ინტიმურ საიდუმლოებებს (ფსიქოლოგიურს და ესთეტიკურს) არ უთარგმნიათ.რიგვედის ნაწილია უპავედა, რომელშიც შედის აიურვედა (ვედური მედიცინა). აიურვედაც 3 ნაწილადაა დაყოფილი. მკურნალობა ადამიანებისა, რომლებიც იმყოფებიან უმეცრების მოდუსში, ვნების მოდუსში და სათნოების მოდუსში. (იმის მიხედვით თუ როგორი ნებისყოფა და როგორი გონება აქვს ავადმყოფს). სათნოების გუნაში მყოფ ადამიანებს სთავაზობდნენ სუნთქვით ვარჯიშებს, დიეტებს და ა.შ. ვნების მოდუსში მცენარეულ წამლებს და ა.შ.იაჯურვედას ერთ-ერთი უპავედაა დჰიანურ ვედა, სადაც აღწერუილია ბრძოლის და სახელმწიფოს მართვის წესები და კანონები.

ვედების წყობაში არის სხვა კლასიფიკაციაც (რომლებიც განისაზღვრება ლექსების ფუნქციებით): სამჰიტები, ბრაჰმანები, არანიაკები და უპანიშადები.სამჰიტები – მოცემული ვედის (მაგალითად რიგ ვედის) ყველა ლექსის კრებული. მათი ფუნქციაა, რომ ისინი შეისწავლონ მოსწავლეებმა.ბრაჰმანები – გადმოცემენ ისტორიას და საიდუმლო ეზოთერულ მნიშვნელობას ამა თუ იმ მანტრის ან მსხვერპლშეწირვისა. არანიაკები – ვედების ფარული მიზანი (ფარული ძალა მოცემული მსხვერპლშეწირვებისა). არანიაკები შეისწავლებოდა საიდუმლოდ ტყეში, მხოლოდ განდობილ მოსწავლეებზე. ანუ ეს ეხება იმ მანტრებს, რომლებიც საიდუმლოა და მხოლოდ მორალურად მაღალგანვითარებულ ადამიანებს ესწავლებოდათ. უპანიშადები – მანტრების და რიტუალების ფილოსოფიური ცოდნა. არსებობს ასევე ტექსტი, სადაც მოცემულია მოკლე ცოდნა ყველა უპანიშადზე (ანუ ყველა ფილოსოფიური ცოდნის ნაღები) და ეს ცოდნა მიუწვდომელია იმ ადამიანისთვის, ვინც მხოლოდ ტექნიკურ და მატერიალურ მხარეს ეძებს ვედებში (ეს მიუწვდომლობა თავისთავად ხდება და არა განზრახ). ასეთია ბჰაგავად-გიტა, რომელსაც ვედების მარგალიტს ეძახიან და მისი გაგება მხოლოდ მაღალი ინტელექტის და მორალის ადამიანებს შეუძლიათ.

ვედების გადმოცემით  არსებობს ბრაჰმანის (ყოვლისმომცველი სულის) 2 ფორმა. ერთი ფორმა ჩვენი აღქმის მიღმა იმყოფება და მიუწვდომელია ჩვენთვის. მას ეწოდება პარაბრაჰმანი, ანუ ტრანსცენდენტული რეალობის ის უდიდესი ნაწილი, რომელსაც ჩვენი გრძნობათა ორგანოებით და ჭკუით ვერ აღვიქვამთ. ბრაჰმანის მეორე ფორმას ეწოდება შაბდა ბრაჰმანი (შაბდა – ‘ბგერა’). 

ვედები ამტკიცებენ, რომ ბრაჰმანი შესაძლებელია მისაწვდომი გახდეს ჩვენთვის ბგერის საშუალებით. ბგერა არა მარტო ადამიანთა შორის ურთიერთობის საშუალებაა, არამედ ხიდია ჩვენსა და უმაღლეს რეალობას შორის. მას ყველა რელიგიაში, ყველა იდეოლოგიაში უდიდესი მნიშვნელობა უკავია. ბგერა არის საშუალება, რომლითაც ჩვენი ვიწრო ცნობიერება შეიძლება დაუკავშირდეს უზენაეს ცნობიერებას. მიუხედავად იმისა, რომ წარმოდგენები და თეორიები ბგერის მნიშვნელობის და ფუნქციის შესახებ ყველგანაა, ისე სისტემატურად და სრულყოფილად ჩამოყალიბებული, როგორც ვედებშია, არც ერთ იდეოლოგიაში არაა. თავად ვედებს შაბდა ბრაჰმანსაც უწოდებენ. თავად ვედები ამტკიცებენ რომ ბრაჰმანი ჩვენამდე მოდის ვედური ცოდნის, მანტრების საშუალებით და ამ მანტრების გამეორებისას ადამიანს შეუძლია ეს უმაღლესი ცოდნა თავის ცნობიერებაში ‘შეუშვას’.

ვედები ამბობენ რომ არსებობს ორი რეალობა. ის რეალობა, რომელშიც ჩვენ ვიმყოფებით ხასიათდება განსხვავებით სიტყვასა და იმ ობიექტს შორის, რომელსაც ეს სიტყვა აღნიშნავს. ყველა ობიექტს თავისი ბგერითი დასახელება აქვს და აღმნიშვნელი სიტყვის გარეშე ობიექტს არსებობა არ შეუძლია. ბავშვი რომ იბადება, სახელს ვარქმევთ, იმიტომ რომ სხვაგვარად გაგვიჭირდება მასთან ურთიერთობა. თუ შევქმნით რაიმე ახალ ნივთს, სახელი უნდა დავარქვათ იმისათვის რომ ღირებულება ქონდეს…

მაგრამ მატერიალურ სამყაროში ობიექტსა და ობიექტის სახელს შორის განსხვავებაცაა და ეს ამ სამყაროს ფუნდამენტალური მახასიათებელი თვისებაა. ეს სამყარო დუალისტურია. აქ ყველაფერი დაყოფილია და არსსა და დასახელებას შორის არის განსხვავება. (უფრო მარტივად რომ ავხსნა, ავიღოთ კონკრეტული ობიექტი, მაგალითად მსხალი. იმისთვის რომ ეს ობიექტი გამოვხატოთ, მას რაღაც დასახელება უნდა მივცეთ. ჩვენ ვეძახით მსხალს, მაგრამ თუ პატარა ბავშვს ვეტყვით რომ ამ ობიექტს ჰქვია ‘ზღმარტლი’ მისთვის ეს მსხალი მთელი ცხოვრება ზღმარტლი იქნება (თუ არავინ შეუსწორა რა თქმა უნდა)).

მაგრამ არსებობს მეორე რეალობა. ის რეალობა, სადაც არ არის განსხვავება ბგერასა და ობიექტს შორის. ამ სამყაროში სიტყვა ‘წყალი’ მხოლოდ წყლის აღმნიშვნელი სიტყვა კი არაა, არამედ თავად წყალია.

‘დასაბამიდან იყო სიტყვა, და სიტყვა იყო ღმერთთან და ღმერთი იყო სიტყვა.’ აქ სულიერი სამყაროს სწორედ ეს დამახასიათებელი თვისებაა გამოხატული. ანუ სიტყვა ღმერთი თავად ღმერთისგან ცალკე არსებობს და ამავე დროს სიტყვა ღმერთი თავად ღმერთია. ანუ აბსოლუტურ რეალობაში არაა განსხვავება სიტყვასა და ობიექტს შორის. ბგერა არის ობიექტი და ობიექტი არის ბგერა. სამყარო შეიქმნა ბგერებით. ღმერთმა თქვა: ‘იყოს სინათლე!’ და იქმნა სინათლე.

დავუბრუნდეთ 2 რეალობას, რომელთაგანაც ერთი სულიერია და აბსოლუტურია, მეორე კი უხეში და მატერიალურია. მივყვეთ თანმიმდევრულად, თუ როგორ ხდება ბგერის ‘გაუხეშება’:

ბგერა გაუხეშებას განიცდის 4 სტადიის გავლის შედეგად. ნატიფი სულიერი სამყარო, რომელიც ბგერით (ტალღურ) ბუნებას ატარებს, გაუხეშებისას, ანუ მატერიალურ სამყაროდ გარდაქმნისას, არსით ინარჩუნებს ამ ბუნებას (კვანტური ფიზიკაც ამტკიცებს რომ ყველაფერი ტალღური ბუნებისაა). ფაქტიურად მთელი ეს სამყარო გამყარებული, გაყინული ბგერითი ტალღაა (მიაქციეთ ყურადღება თავად ქართულ სიტყვას – ‘სა-მყარო’) სულიერი ბუნება ძალიან ნატიფი და დინამიურია. ამ სამყაროში კი იმის გამო მოვხვდით რომ ჩვენი თავის ‘რეალიზაცია’ მოგვინდა, როგორც ღმერთებისა, ჰოდა ღმერთმა შეგვიქმნა მატერიალური სამყარო, სადაც ვართ იმის ილუზიაში, რომ ჩვენ ვმართავთ მოვლენებს და ჩვენ ვართ ღმერთები.

იმ 4 სტადიის შესახებ, რომლებსაც გადის ბგერა გაუხეშებისას, ბიბლიაში უკვე სისტემატიზებურად და ცოდნის სახით არ წერია. ვეცდები ეს ინფორმაცია წარმოვადგინო ვედური შეხედულებებიდან გამომდინარე:

ბგერას აქვს 4 ფაზა (დონე). ის, რასაც ჩვენ ვუწოდებთ ბგერას, და რაც ყურით გვესმის, მისი მხოლოდ ერთი ასპექტია. ამ ბგერას ეწოდება ‘ვაიკარია’ (უხეში ბგერა).

მეორე, უფრო ნატიფი დონეა ფიქრები, რომლებიც ასევე გვესმის, მაგრამ შედარებით ცუდად და მხოლოდ ჩვენს ჭკუაში (თუმცა არიან ადამიანები, რომლებსაც სხვისი ფიქრებიც ესმით). ამ ვიბრაციას ეწოდება ‘მადჰიამა’ (ფიქრები)

არის მესამე დონე, რომლის აღქმაც კიდევ უფრო რთულია. ეს არის იდეის ვიბრაცია. სანსკრიტულად ეწოდება ‘პაშიანტი’ (ანუ ის რაც ჩანს). ამ ვიბრაციის აღწერისას ვედები ამბობენ რომ ‘პაშიანტის’ დონეზე ბგერას გააჩნია ფერი. სხვაგვარად რომ ვთქვათ თუ გულისყურით მოვუსმენთ ჩვენს სიღრმეში ამ ვიბრაციას, შევძლებთ მის ‘დანახვას’. პირველი ეს სამი დონე ადამიანისთვის მისაწვდომია გარკვეული პრაქტიკის შედეგად. მესამე დონე, ყველაზე მაღლა დგას ამ სამს შორის და მას იდეის, თესლის, ‘ობრაზის’ ფორმა აქვს.

ვედების მიხედვით ყველანაირი ქმნილების პროცესი ხდება ნატიფიდან უხეშის მიმართულებით. შეუძლებელია უხეში მატერიიდან წაროიქმნას ნატიფი მატერია (რასაც სკოლაში გვასწავლიდნენ, რომ ოკეანის ‘ბულიონში’ ცილების შეკავშირების და ევოლუციის შედეგად მივიღეთ ადამიანი). ანუ ჯერ არის იდეა და შემდეგ იდეის გან-ხორციელება.

ნატიფი იდეის ვიბრაციის დონეზე, მასში უკვე არსებობს სურვილის ენერგია. და ყველა იდეა, რომელიც ჩვენ მოგვდის თავში, სურვილის ენერგიითაა განმსჭვალული. ანუ უყველაფრის სათავე, რასაც ვაკეთებთ, ეს ფონია იდეის ვიბრაციისა, რომელსაც სურვილიც შეგვიძლია რომ ვუწოდოთ.

მაგალითად გაჩნდა სურვილი რომ ავაშენო ცათამბჯენი. მესამე ნატიფ დონეზე ეს სურვილი იღებს ‘ობრაზის’ ანუ იდეის ფორმას. მეორე ანუ ჭკუის დონეზე ეს იდეა იშლება სქემებად, გეგმებად, ნახატებად, ვიზუალიზაციებად. ვედები ამბობენ რომ თუ ‘პაშიანტის’ დონეზე სურვილის ენერგია დევს, ‘მადჰიამას’ (აზრების) დონეზე კი უკვე ცოდნის ენერგიაა ჩადებული (გიანას, ანუ გაგების, ჩაწვდომის ენერგია). მესამე ეტაპზე კი ამ აზრების და იდეების განხორციელება ხდება ბეტონად, კარკასებად და ა.შ.

რაც უფრო ნათლად წარმოვიდგენ დასაწყისში რაიმეს ანუ რაც უფრო ძლიერი იქნება იდეის თესლი, მით უფრო მეტი ალბათობაა იმისა რომ ეს იდეა განხორციელდება.

ბგერის ეს სამი დონე მისაწვდომია ადამიანისთვის და განსხვავება ბგერასა და ობიექტს შორის მით უფრო ნაკლებია, რაც უფრო ნატიფია ეს დონე. მეოთხე ანუ ყველაზე უხეშ დონეს ეწოდება ‘ვაიკარია’ და მასში ჩადებულია შემოქმედების, რეალიზაციის ენერგია.

ჩვენი ცხოვრება ბგერების ამ სამი დონის თამაში და ტრანსმუტაციაა. ანუ თავიდან ბგერა იდეის და სურვილის დონეზეა, მერე გეგმის და სქემის დონეზე, შემდეგ კი ცხოვრებაში რეალიზაციის დონეზე. შემდეგ ჩნდება ახალი სურვილი და ა.შ. და რამდენად გვჭირდებოდა სინამდვილეში ის რაც ვინატრეთ და შემდეგ განვახორციელეთ ეს სხვა თემაა…

ახლა კი იწყება მთავარი: ვედები ამბობენ, რომ არსებობენ ბგერები, რომლებსაც პრინციპულად განსხვავებული ბუნება აქვთ მატერიალური ობიექტების აღმნიშვნელი ბგერებისგან. ეს არის ბგერები, რომლებსაც ჩვენი ცნობიერების ამაღლება შეუძლიათ მაღალ საფეხურებამდე. ამ ბგერებს სანსკრიტულად ეწოდება მანტრები. ანუ მანტრები არის განსაკუთრებული ბგერები და ვიბრაციები, რომლებშიც განსაკუთრებული ძალაა ჩადებული. მანტრას შეუძლია ჩვენი ცნობიერების ჰარმონიზაცია მოახდინოს.

ჩვენ ვიმყოფებით მატერიალური ბგერების ოკეანეში და ყველა მხრიდან გვბომბავენ ამ ბგერებით, რეკლამებით, რომლებიც ცდილობენ ჩვენში ჩადონ სურვილები მესამე ნატიფ დონეზე. რაც მეტია ასეთი ბგერა, მით უფრო ქაოტური ხდება ჩვენი გონება და ცნობიერება. სტრესები, სხვადასხვა ავადმყოფობა და ა.შ. დაუბალანსებელი და არაჰარმონიული ცნობიერებიდან მოდის, რადგანაც ცნობიერება ‘დაავადებულია’ ამ მატერიალური ბგერებით. ყველა ბგერა ატარებს რაღაც ენერგიას. ეს ენერგიები ჩვენს ცნობიერებაში ბგერასთან ერთად ხვდება და აბინძურებს მას ბევრი მავნე და არასაჭირო ინფორმაციით. თავში განუწყვეტელი ‘შიშინი’ და ‘ხარვეზებია’ როგორც გაფუჭებულ რადიოში და ამაში ყველა დარწმუნდება თუ თავის ფიქრებს ყურს დაუგდებს.

მაგრამ აბსოლუტის წყალობით არსებობს განსაკუთრებული ბგერები, რომლებსაც შეუძლიათ ჩვენი ცნობიერების ჰარმონიულ მდგომარეობაში მოყვანა. თუ ჩვენს ცნობიერებას რადიომიმღებს შევადარებთ, მანტრებს შეუძლიათ გარკვეულ ტალღაზე მომართონ ჩვენი რადიომიმღები, იმისთვის რომ საჭირო ინფორმაცია მივიღოთ სულიერი სამყაროდან. თუ ამ ბგერებს სისტემატიურად ვიმეორებთ, ცნობიერება თანდათან იწმინდება და შედის რეზონანსში (ჰარმონიაში) ყოფიერების მაღალ სფეროებთან.

იოგები ყველა ჩაკრას ხედავენ როგორც ვიბრირებად კვანძებს, რომლებსც თავისი ფერი და თავისი ბგერა (ვიბრაციის სიხშირე) აქვთ. ყველა ჩაკრას თავისი ფუნქცია და თავისი გავლენა აქვს ნატიფ და უხეშ სხეულზე. მაგალითად თუ ვიმეორებთ ბგერას ‘ლამ’, იგი შეესაბამება ‘მულადჰარა’ ჩაკრას (ყველაზე ქვემოთა ჩაკრას). ეს ჩაკრა რეზონანსშია მიწის ელემენტთან და თუ ადამიანი ხშირად იმეორებს ამ ბგერას, ადამიანს გაუჩნდება შინაგანი საყრდენი (სიმტკიცე) გონებაში. გახდება უფრო სტაბილური და მყარი.

შემდეგ (სექსუალურ) ჩაკრას აქვს ვიბრაცია – ‘ვამ’ (გარდა ამისა ჩაკრის თვითოეულ ფოთოლს შესაბამისი მანტრებიც გააჩნია).

მზის წნულის ჩაკრას შეესაბამება ‘რამ’ და ამ ბგერაში არის ცეცხლის ენერგია (მზის წნული კი უპირატესად ცეცხლის ელემენტს უკავშირდება).

გულის ჩაკრის (ანაჰატა ჩაკრის) ვიბრაციაა ‘იამ’ (სული სწორედ გულის მიდამოშია მოთავსებული)

ყელის ჩაკრას შეესაბამება ‘ჰამ’, მესამე თვალის ჩაკრას – ‘ომ’ და ა.შ. ეს მაგალითები მოვიყვანე მექანიზმის ასახსნელად.

შედარებისთვის ავიღოთ მაგნიტი. ეს იგივე რკინაა, ოღონდ ჩვეულებრივი რკინისგან განსხვავებით მას გარკვეული სახით ‘ჰარმონიზირებული’ ტალღური სტრუქტურა აქვს. და თუ ამ მოწესრიგებულ სტრუქტურას ჩვეულებრივ რკინას მივუახლოვებთ, ისიც იძენს მაგნიტის თვისებას. სწორედ ასეთი მექანიზმით მოქმედებენ მანტრები. ხდება ჩვენი ცნობიერების ჰარმონიზაცია და ზედმეტი სურვილები, სხვადასხვა არასაჭირო ვიბრაცია ტოვებს ჩვენს ცნობიერებას.

ყველა ვედა და საერთოდ ყველა ბგერა მოდის პირველსაწყისი მარცვლიდან ‘ომ’ 🕉 (აუმ).

იმისათვის რომ მანტრის (ლოცვის) გამეორება ეფექტური იყოს, ადამიანმა ბგერის სამივე საწყის დონეზე სისტემატურად უნდა გაიმეოროს იგი. ზოგიერთ მანტრას ყველა შემთხვევაში აქვს ეფექტი, როგორც არ უნდა გავიმეოროთ იგი, მაგრამ ეფექტი მით უფრო ძლიერი და სუფთა იქნება, რაც უფრო ყურადღებით და კონცენტრაციით გავიმეორებთ მათ.

იმ ადამიანის ბგერას, რომელმაც ცნობიერება გაიწმინდა, გულმართალია და არამოძალადე, გაცილებით უფრო დიდი ძალა ექნება, ვიდრე ჩვეულებრივი ადამიანისას. თუ ადამიანს არასოდეს არ უთქვამს ტყუილი, მისი ნებისმიერი სიტყვა რეალობა ხდება. ამაზეა დაფუძნებული დიდი ბრძენების და წმინდანების კურთხევის ან წყევლის ძალა.

თუმცა ავღნიშნავ რომ ვედებში მოწოდებულია ყველა მანტრისა და ლოცვის გამეორება, რომელიც ღმერთთან გვაკავშირებს. ყველა რელიგიაშია ასეთი მანტრები და მათ გააჩნიათ ტრანსცენდენტული, არამატერიალური ბუნება. ეფექტი ერთი შეხედვით არ ჩანს, მაგრამ დროთა განმავლობაში უეჭველია. (ყველა რელიგიაში მოწოდებულია მანტრების გამეორება სულიერი მოძღვრის მითითების ქვეშ და თვითნებურად მხოლოდ საწყის სტადიაზე და თანაც ზოგიერთი მანტრის გამეორება შეიძლება).

აქვე განვმარტავ მსგავსებას და განსხვავებას მანტრასა და ლოცვას შორის. მანტრა არის ბგერითი ვიბრაცია, რომელიც სანსკრიტზეა და თავისი უნიკალური სტრუქტურის გამო სხვა ენაზე თარგმნისას ძალა აკლდება (თუმცა არ ეკარგება). თანაც მანტრების უმეტესობაში მხოლოდ ღმერთის სახელებია. მაგალითად მაჰა მანტრაში არ არის არც ერთი სიტყვა გარდა ღმერთის სახელებისა. ლოცვებში კი უკვე კონკრეტული სიტყვები ემატება, რომლებიც კონკრეტულ სურვილებს და მოწოდებებს აღნიშნავენ ღმერთისადმი. მათ თავისი გამეორების წესი აქვთ.

კიდევ ერთხელ გავუსვამ ხაზს ბგერის მნიშვნელობას და ვიტყვი, რომ ‘ვედანტა სუტრაში’ ანუ მთელი ვედების ნაღებში და საბოლოო არსში ერთ-ერთ ბოლო სუტრად წერია:

‘ხსნა ბგერაშია! ხსნა ბგერაშია! ხსნა ბგერაშია!’

სამჯერაა გამეორებული და ეს მიუნიშნებს ამ დებულების უტყუარ ჭეშმარიტებაზე.

გამოყენებული წყაროები: ეზოთერული ცოდნის ბლოგი

ვედური ფსიქოლოგიის შესახებ

ყოფიერების დასაწყისამდე არაფერი არი იყო გარდა ღვთაებრივი ცნობიერების ნათებისა.ნათების ცენტრი გარდაიქმნა არსებობად, ნათებიდან წარმოიქმნა ყველა არსება, იგი გარდაიქმნა დროდ, გარდაიქმნა სიცოცხლის წრედ. უზარმაზარი სპირალური გალაქტიკიდან ათასობით სინათლის წლის განმავლობაში იქნმებოდა ტრილიონობით ატომი, რომელიც ბრუნავდნენ კოსმოსური ქვიშის მორევში. სამყარო შეიქმნა წრეზე მბრუნავი ენერგიისგან. წრეზე მოძრავი ვარსკვლავების მტვერი რომლებიც ბადებენ სიცოცხლეს, წრიდან წრემდე იძენდნენ ფორმას და დროთა განმავლობაში ფორმირდებოდნენ და ბრუნავდნენ მზის გარშემო. ერთიდან მრავლამდე იბადებოდა სიცოცხლე. 

თეთრ მთვარესთან ერთად ჩვენი უსაყვარლესი ლურჯი პლანეტა ბრუნავს კოსმოსში – პლანეტა, შექმნილი მიწის, წყლის, ცეცხლისა და ჰაერისგან. პლანეტა ხმით, სინათლით, სილამაზით და  ცნობიერებით, განშტოებული ქსელი, რომელიც მოქსოვილია აბსოლუტური ბალანსით.ეს საოცარი მიწა ჩვენი სახლია, დიდებული ბორბალი, რომელშიც იბადება ჩვენი სიცოცხლე. წარმოქმნილი ღვთიური სულიდან გარდაიქნმენება მანიფესტაციად ერთიდან მრავალში.

მამა- ცა და დედა-მიწა – ხოლო მათ შორის შვიდი გამოვლინების შრე, რომელიც წარმოქმნის ცისარტყელის ხიდს და აერთებს დედამიწას ცასთან – საფეხურები მატერიიდან სულამდე. იგი აკავშირებს ჩვენს სხეულს,  რითიც  ჩვენ ვუკავშირდებით ერთმანეთს და უსაზღვრო სიცოხლის ქსელს და მივისწრაფით უნივერსალური ცნობიერებისკენ.

ცენტრალური არხის – შუშუმნას გასწვრივ განლაგებულია შვიდი ენერგეტიკული ცენტრი ფუძიდან გვირგვინამდე, რომლებიც წარმოშობენ აურის სფეროს, მათი მოძრაობა ნვითარდება ორი ძირითადი ენერგეტიკული ნაკადის გადაკვეთით. როდესაც ნაკადი მოძრაობს ჩაკრებს შორის მათი ცენტრი ბრუნავს ძრავასავით, რომლებსაც მივყავართ ჩვენი ცხოვრების მოგზაურობაში.

შვიდი ენერგეტიკული ცენტრი ასახავს გამთლიანების ძირითად ფორმულას და ტრანსოფმაციის მოდელს. სხეულში ჩაკრის მდებარეობა განსაზღვრავს შესაბამის ცნობიერების დონეს, რომლებსაც ჩვენ შევისწავლით თითოეულ ლოტუსში მოგზაურობისას დაწყებული ოთხი ფურცლიანი წითელი ლოტუსით რომელიც მდებარეობს ხერხემლის ძირში. 

პირველი ჩაკრა წარმოადგენს მატერიალურ სამყაროს, ყოფიერების სიმკვრივეს, ძალას, რომელიც ენერგიას აძლევს ფორმას და ქმნის მატერიას, რომელსაც ჩევნ აღვიქვავთ როგორც ფიზიკურ სამყაროს. მისი ელემენტია მიწა. ეს ჩაკრა წარმოადგენს გადარჩენის ინსტიქტს და ჩევნს ძირითად მატერიალურ კავშირს დედამიწისთან. სპირალური ენერგია – კუნდალინი შაქტი 3,5-ჯერ შემოხვეულია ფუძის ჩაკრას და იჭერს მატერიას ერთიანობაში.

გაღვიძებულ მდგომარეობაში კუნდალინის ენერგია მიიწევს ხერხემლის გასწვრივ, იგი გამსჭვალავს და აღვიძებს თითოეულ ჩაკრას საკუთარი ღვთიური პარტნიორის – შივას მოსაძებნად, რომელიც იმყოფება გვირგვინის ჩაკრაში აბსოლიტურ ცნობიერებაში. ჩაკრა, სახელად ‘მულადჰარა’ ნიშნავს ფესვებს, საყრდენს. იმისათვის, რომ ჩამოყალიბდეს მყარი საფუძველი გრძელი გზის გასავლელად, რომელიც ზედა ენერგეტიკულ ცენტრებისკენ მიიწევს, ადამიანს სჭირდება ღრმა ფესვები მიწაში. ეს არის ადგილი სადაც თავს ვგრძნობთ სახლში, სადაც ვტკბებით სიმშვიდით, უძრაობით და სიმყარით, რომელიც ბუნებაშია, სადაც ვმედიტირებთ და შევიგრძნობთ მიწაში ღრმად გადგმულ ფესვებს, რომელიც გავკავშირებს ჩევნი სხეულის ტაძართან.

მურადჰარა ახლა გამოღვიძებულ მდგომარეობაშია, რომელსაც ვტოვებთ ხერხემლის ძირში და მივემართებით მეორე ჩაკრის ექვსფურცლიან ფორთოხლისფერ ლოტუსში, სახელად – სვადჰისტანა, რომელიც ნიშნავს „საკუთარ სივრცეს“.

ამ ჩაკრის ელემენტი წყალია და წარმოადგენს ჩვენი არსებობის ორმაგ ბუნებას. ეს არის მუდმივი ნაკადი პოლარობისა და წინააღმდეგობისა, ისინი მოძრაობენ ერთმანეთის მიმართულებით, თავდაპირველი ლტოლვით რათა გახდნენ ერთი მთლიანობა.  აქ ჩვენ ვხვდებით სიცოცხლის ენერგიის პირველად მოძრაობას, გამოწვეული ჩვენი სულისკვეთებითა და ლტოლვით. მეორე ჩაკრის დონეზე კუნდალინი როგრც ყოფს ასევე აერთიანებს მას და ქმნის სამარადისო ინ იანს არსებობას, რომელიც ბრუნავს უკიდურეს ბალანსში.  ეს ჩაკრა სხეულზე მდებარეობს ხერხემლისა და მენჯის ცენტრალური ნაწილის დონეზე. ეს არის ადგილი მოძრაობის, შეგრძნების, სიამოვნების, სურვილის და ემოციის, როდესაც ორი სხეული უკავშირდება ერთმანეთს მიმზიდველი შეერთებით, ისინი ხდებიან ერთი მთლიანი და ვნება გადადის ბედნიერების ოკეანეში.

მეორე ჩაკრის წყლის ელემენტიდან გადავდივართ მესამე ჩაკრაში, რომელიც მდებარეობს მზის წნულში. ყვითელი ლოტუსი – მანიპურა, რომელიც ნიშნავს ‘დაკარგულ მარგალიტს’ 

მიწიდან წყალში და წყლიდან  ცეცხლში.

აქ ღვთაებრივი ცნობიერების ნაპერწკალი აღანთებს ჩვენი ნებელობის ცეცხლს  რათა დაწვას ყველანაირი წინააღმდეგობა და გამოაცოცხლოს მთლიანი სისტემა. ანთებული პულსაცია ჰბადებს სიცოცხლეს და ენერგიას, აღვიძებს ჩვენს ძალას, რათა ააგიზგიზოს და გააძლიეროს ჩვენი მიზანი. რათა შევძლოთ და გადავლახოთ ყველანაირი სირთულე, ყოველი დაბრკოლების დაწვით გზა გვეხსნება უდიდესი თავისუფლებისა და სიძლიერისკენ. როდესაც ყველა ბლოკი გამოიწყვება ეს ძალა უნდა მოთვინიერდეს ყოველდღიური პრაქტიკით რათა ბალანსში შევინარჩუნოთ ენერგიები. ეს არ არის მარტივი ამოცანა რადგან ჩვენ ვცდილობთ დავიმორჩილოდ ქაოტური და ცეცხლოვანი კუნდალინი და დავაბინავოთ მუცელში რათა გავიფურჩქნოთ მისი უძლიერესი ენერგიით.  ეს ცეცხლი ზრუნავს და გვამხნევებს ჩვენი ეგოს წვის პროცესში და ჩევნ ვიხსნებით ბრწყინვალე მარგალიტში – ჩაკრაში რომელიც ნამდვილი ძალის წყაროა სახელად მანიპურა

ვტოვებთ მეასმე ჩაკრას ანთებულს და მივიწევთ გულისკენ რათა მოვძებნოთ მწვანე თორმეტ ფურცლიანი ლოტუსი სახელად ‘ანაჰატა’რომელიც ნიშნავს „ხელშეუხებელს, დაუზიანებელს“.

ამ ჩაკრის ელემენტი ჰაერია, ჩვენ ავდივართ მსუბუქად ზეციურ სივრცეში. ამჯერად კუნდალინის ავყავართ ზევით სიყვარულის ფრთებით რათა შეეგებოს ღვთიური სულის გამოღვიძებას. რომელიც ამზადებს გულს რომ გაიხსნას და იფრინოს თავისუფლად ჰაერის ელემენტთან ერთად. ყოველი ჩასუნთქვით ჩვენ მივისწრაფით უსასრულობისკენ და ვხდებით უფრო მსუბუქი და გაბრწყინებული შინაგანად.  ჩვენ ვცეკვავთ კოსმიურ ცეკვას ჩვენს მეორე ნახევართან რასაც შევყავართ სიყვარულის საიდუმლო სამყაროში. ჩვენ ვცდებით ეგოს საზღვრებს და ერთად ვიწყებთ მოგზაურობას გულის ღვთიურ განზომილებაში, ვაერთიანებთ ცას და დედამიწას, მასკულინურ და ფემინურ ენერგიებს, გონებას და სხეულს – სრუყოფილ ბალანსში. ეს ჩაკრა არის მშვიდი, მგრძნობიარე და ღრმა, ადგილი თანაგრძნობის და ერთიანობის, როდესაც გული იღვიძებს იგი იწყებს  პულსირებას სიყვარულით სამყაროსთან მიმართებაში, საკუთარი თავის, სხვა ადამიანების, პლანეტის, კაცობრიობის თუ ღვთიური ძალების მიმართ. როდესაც ჩვენი გული იხსნება ჩვენ ვუერთდებით გლობალურ გულს და სოციალურ ცნობიერების საზღვრებს.

დაბალანსებული გულის შემდეგ ჩვენ მივდივართ თექვსმეტფურცლიან ცისფერ ლოტუსთან, რომელიც მდებარეობს ყელის ცენტრში სახელად ‘ვიშუდჰა’, რაც – განწმენდას ნიშნავს.

ეთერულ პლანზე კუნდალინი ყელის ჩაკრაში აღვიძებს შინაგან ვიბრაციებს და ჩვენი ხმა მოძრავი ჰაერში სუნთქვასთან ერთად გვაძლევს უნარს გამოვხატოთ ვარკვლავების მუსიკა. უსმინეთ შინაგანი ხმის ვიბრაციას. უსმინეთ თქვენს გულში დაბადებულ მუსიკას. დასაბამიდან ‘ომ’ ხმის პირველადი ვიბრაცია პულსირებს მთელს ქმნილებაში – რეზონირებს, გამოხატავს, ჰარმორიულად, სინქრონულად. გვაძლევს უნარს რომ ვიმღეროთ საკუთარი სიმართლე სიცოცხლის პულსაციაში. არსიდან ვიბრაციაში, ხმაში მეტყველებაში კომუნიკაციაში, შემოქმედებაში, რომელსაც გადმოვცემთ მუსიკით, პოეზიით და უმაღლესი ცოდნით დროსა და სივრცეში.

როდესაც მეხუთე ჩაკრა ვიბრირებს ყელში ჩვენ ავდივართ შუბლისკენ იასამნისფერ ორფურცლიან ლოტუსში სახელად ‘აჯნა’ რომელიც ნიშნავს – აღქმას, ფლობას.

ახლა კუნდალინი მბრწყინავი სინათლეა რომელიც ამოდის მედიდაციისას რათა გახსნას მეექვსე ჩაკრა, ცენტრი ხედვის,აღქმის და სინათლის უსაზღვრო სამყარო. ამ ჩაკრის ორი ფოთოლი გვაძლევს უნარს დავინახოთ დუალობის გაერთიანება ერთ წერტილში. ეს ჩაკრა არის ხედვის, წარმოსახვის, ადგილი სადაც იღება შინაგანი ნათების  უსაზღვრო წყარო. ცნობიერების კონცენტრაცია მოახდინეთ ამ ჩაკრაზე რათა გაიაზროთ და იპოვნოთ ხედვა, დატკბეთ შინაგანი სამყაროს არაამქვეყნიური სილამაზით და აიმაღლოთ შემეცნება რათა გაფანტოთ ილუზია და ნათალად აღიქვათ რეალობა. როდესაც ჩვენი 2 ფიზიკური თვალის შორის მესამე თვალი იხსნება ჩვენ შევდივართ ღრმა მედიტაციაში რომელიც გვაჩვენებს ჩვენს შინაგან სინათლეს, მრავალ აზრს შორის, მზერა მყარად შეინარჩუნეთ  რათა იპოვნოთ პორტალი გასხივოსნების საიდუმლოებისა, სადაც გადაგეშლებათ თვალწარმტაცი ორნამენტები, შინაგანი ხედვით მიყევით ამ გამოსახულებებს რათა აღმოაჩინოთ და განახორციელოთ თქვენი ოცნებები. იპოვნეთ თქვენი წარმართველი ხედვა თქვენი შინაგანი საყაროს სიმშვიდეში და მდუმარებაში.

როდესაც ჩვენ ვიხილეთ ჩვენი ჭეშმარიტი გზა, ახლა კუნდალინი მიიწევს ხერხემლის დაბოლოებაში რათა გამსჭვალოს გვირგვინოვანი ჩაკრა ‘საჰასრარა’ ათას ფურცლიან ლოტუსი. 

როდესაც სრულად ვმთლიანდებით ფუძიდან გვირგვინამდე, მეშვიდე ჩაკრა იფურჩქნება როგორც ათასფურცლიანი ლოტუსი  როგორც უსასრულო შემეცნება, რომელიც შინაგანად ასხივებს უზომო ცნობიერებას. შენ ხარ ეს ცნობიერება, გამოღვიძებული,ფხიზელი, გონიერი, ღვთაებრივი რომელიც უსასრულოდ ფართოვდება უსაზღვრო ცნობიერებისკენ 

ცნობიერების ბუნებას არ აქვს საზრვრები, მიმართეთ თქვენი გონება თუ როგორ იხსნება ფურცლები თქვენში, დააკვიდით როგორ ინთება გასხივოსნების ნაპერწკლები როდესაც კუნდალინი ხვდება მის მეორე ნახევარს შივას, შივა რომელიც ჰბადებს ვარსკვლავებს, მივყავართ ქვედა სამყაროების მიღმა რათა გვამოგზაუროს კოსმოსის გულში, შემოქმედის ინტელექტში, ღვთიური გონის სამეფოში, უნივერსალური ცნობიერების, რომელიც წარმოადგენს ყველაფრის საწყისს*

ახლა კი გამოვლინების ნაკადით, ყველა ჩაკრის გავლით უკან ვბრუნდებით, ჩვენ გვაღვიძეთ კოსმიური ცნობიერების ათასფურცლიანი ლოტუსი, ცვენ ვიხილეთ შინაგანი სამყაროს არაამქვეყნიური სილამაზე, ჩვენ გავხსენით ჩევნი ხმა სიმღერაში, ჩვენ გავერთიანდით სიყვარულში, ჩვენ დავწვით ყველა ემოცია ცეცხლში, ჩვენ ვიცეკვეთ დუალობის წყალში და ვიპოვეთ ჩვენი გზა უკან სახლში.

ახლა ყველა ჩვენი ენერგეტიკული ცენტრი გამოღვიძებულია, გამოცოცხლებულია, გაერთიანებულია ფუძიდან გვირგვინამდე  სავსე ენერგიით და გასხივოსნებულია ერთ მთლიანობაში. 

ერთიდან მრავლამდე და მრავლიდან ერთი. ჩვენ ვართ ცისარტყელის ხიდი სამყაროთა შორის. 🌈💗